คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ,, ที่ใหม่ ๆ
ขอโทษนะค่ะ ที่ฝ้ายหายตัวไปนานมากกกกกกกกกก
กลับมาต่อแล้ว ฮึก ๆๆ (สะอึกสะอื้นเสียใจ -0-) ไปอ่านเลย ยยย
"โฮ...จะไปต่อที่โซลจริงๆหรอ ความจริงโรงเรียนมัธยมที่นี่ก็ไม่เลวนะ..."
คุณนายชเวพูดขึ้นอีกครั้งระหว่างที่ช่วยลูกชายเพียงคนเดียวจัดกระเป่าเดินทางเพื่อไปเรียนต่อในเมืองใหญ่ เพื่อจะได้เข้าใกล้ความเจริญมากขึ้น ดวงตาคนเป็นแม่สั่นระริก มินโฮบีบมือแม่เบาๆแล้วเอ่ยยิ้มๆ
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ พี่จงฮยอนก็อยู่ที่โรงเรียนนั้นเหมือนกัน"
"ถ้าลูกยืนยันจะไป แม่ก็คงไม่ว่าอะไร"
"ขอบคุณครับ" มินโฮเอ่ยขอบคุณคุณแม่ระหว่างเดินถือกระเป่าออกมานอกบ้านเตรียมเดินทาง "ผมรักแม่นะครับ"
"แม่ก็รักลูก ดูแลตัวเองดีๆนะ"
"ครับ แม่เองก็เหมือนกันแหละ"
"ถ้าไม่สบายใจกลับมาที่นี่ได้ทุกเมื่อเลยบนะลูก........"
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
ระยะทางช่างยาวไกลนัก ลมจากช่องแอร์ที่พัดผ่านทำให้รู้สึกเย็นสบาย ดวงตากลมโตจ้องหนังสือในมือตาไม่กระพริบ ใบหูมีหูฟังเครื่องโปรดเสียบคาไว้ ในขณะที่เพลงบรรเลงไปเรื่อยๆ ยิ่งนานเท่าไหร่ก็ยิ่งใกล้จุดหมายไปทุกที
โรงเรียนมัธยมโซล (ชื่อสิ้นคิด..+คิดไม่ออกแล้วจ้า า)
ป้ายสีน้ำตาลอันเบอเริ้มเทิ้มติดตระง่านโชว์หราอยู่บริเวณหน้าโรงเรียน มินโฮยืนมองป้ายนั้นซักพักก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในรั้วโรงเรียน
โรงเรียนมัธยมโซลเป็นโรงเรียนที่มีหอพักให้นักเรียนสำหรับนักเรียนที่บ้านอยู่ไกล ซึ่งแน่นอนว่ามินโฮจะต้องดำรงชีวิตอยู่ในหอพักของโรงเรียนนี้อย่างเสียไม่ได้ ระเบียบในโรงเรียนก็คลับคล้ายกับโรงเรียนทั่วๆไป แต่แปลกเสียหน่อยกับที่โรงเรียนแห่งนี้มีการจัดตำแหน่ง หนุ่มหล่อ 6 อันดับของโรงเรียน เท่าที่รู้มา 6 คนนี้จะได้รับผลโหวตจากคนในโรงเรียนซึ่งจะเป้นเด็กตั้งแต่ ม.1 - ม.3 เลยก็ได้
ทั้ง 6 คนต้องทำกิจกรรมร่วมกันเพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อโรงเรียน ห้ามมีการทะเลาะเบาะแว้ง ใครที่ได้เป็นหนุ่มหล่อ 6 อันดับของโรงเรียนจะถือว่าเป็นตำแหน่งที่ตรงเกรียตร์มากๆ
"ชเว มินโฮ"
"....?" มินโฮหันไปตามเสียงเรียกระหว่างที่เดินไปมาในโรงเรียน หัวก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อาจาร์ยในชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างหลัง
"เธอใช่ไหมเด็กที่ย้ายเข้ามาใหม่"
"ใช่ฮะ"
"ตามฉันมา"
อาจาร์ยผู้ลึกลับพูดสั้นๆแล้วเดินกลับหลังไป มินโฮเดินตามไปอย่าง งงๆ ซักพักข้าวของเครื่องใช้เสื้อผ้าของมินโฮก็ถูกย้ายเข้ามาเก็บในห้องพักเป้นที่เรียบร้อย มินโฮถูกปล่อยตามสบาย มินโฮจึงเลือกที่จะโทรหาจงฮยอน
“พี่ครับ...”
(เอ๋ ใคร ?? มินโฮหรอ !!)
“อ่า ใช่”
(ทำไม นายมาถึงโรงเรียนแล้วหรอ)
“นานแล้วครับ” มินโฮตอบยิ้มๆระหว่างที่มือเองก็จัดเสื้อผ้าข้าวของให้เต็มที่
(อ๋อ ทำไมนายพึ่งโทรหาฉันป่านนี้ให้ตายสิ ฉันเลยไปนัดกับจินกิเอาไว้ว่าจะไปเที่ยวกับมันน่ะ...)
“อ้าว...ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ”
(บ้าสิ !! นายพึ่งย้ายเข้ามาใหม่และฉันที่เป็นรุ่นพี่นายก็ต้องคอยแนะนำเรื่องราวต่างๆในโรงเรียนน่ะสิ)
“อ๋อ แล้วไง? พี่ค่อยเล่าให้ผมฟังวันหลังก็ได้มั้ง...”
(ไม่ได้ นายต้องออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้)
“แต่เฮ้ ก็พี่ต้องไปเที่ยวกับเพื่อน...”
(ก็จะให้นายรู้จักกับมันเลยไง คนดีๆทั้งน้าน เพื่อนกัน เออแล้วเดี๋ยวเจอกัน)
“เห้ย เดี๋ยว “
ติ๊ด !!
สายตัดไปแล้ว
=__________=;;
แล้วพี่ให้ผมไปเจอพี่ที่ไหนละเนี่ยยยยยย
ตรู๊ด ตรู๊ดดดดดดด
‘เป็ดจง’
(ขอโทษทีพี่ลืมบอกนายว่าให้ไปเจอที่ไหน)
มันรู้ตัว..........
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
จงฮยอนให้มินโฮมาเจอที่หน้าหอ ซักพักนึงจงฮยอนกับเพื่อนชายอีกคนนึงก็เดินกอดคอกันมาอย่างสนิทสนม จงฮยอนแนะนำให้มินโฮรู้จักกับ อนยู เพื่อนสนิทของเค้า หรือจะเรียกว่าจินกิก็ได้
จงฮอยนพามินโฮมาทานอาหารที่ร้านใกล้ๆโรงเรียน บรรยากาศระหว่างการทานอาหารเป็นไปอย่างราบรื่นและสนุกสนานเพราะมีอนยูกับจงฮยอนที่คอยพูดมากอยู่ตลอดเวลาทำให้มินโฮไม่รู้สึกอึดอัด ที่สำคัญอนยูคอยโม้เรื่องนั้นเรื่องโน้นอยู่ตลอดเวลา....
“นี่มินโฮ นายเคยได้ยินเรื่องตำนานหนุ่มป๊อบของโรงเรียนนี้ไหม ?”
“หนุ่มป๊อบของโรงเรียน ?” มินโฮเอ่ยทวน
“อืม...”อนยูพยักหน้าแล้วซัดไก่ย่างเข้าปากก่อนจะเริ่มเล่าต่อ “ก็คือ...ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโรงเรียน 7 อันดับโดยที่ทุกคนในโรงเรียนจะเป็นคนโหวต 7 คนนั้นจะต้องทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อโรงเรียน แถมต้องมานั่งทำกิจกรรมต่างๆอีกต่างหาก เฮ้อ เหนื่อยน่าดูหว่ะ” ประโยคหลังอนยูหันไปพูดกับจงฮยอน
“แต่ฉันว่านะ...”
“ว่า.....” อนยูหันมามองจงฮยอนเช่นเดียวกับที่มินโฮจ้องจงฮยอนอย่างไม่วางตาเช่นกัน
“หนุ่มป๊อบปีนี้ แกอาจจะติดก็ได้นะโฮ”
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
วันต่อมา มินโฮตื่นนอนแต่เช้า แต่งตัว อาบน้ำในเวลาที่รวดเร็ว เมื่อคืนมินโฮอาจจะตื่นเต้นเกินไปจนนอนไม่หลับก็เป็นได้ แต่ถึงอย่างนั้นระหว่างที่มินโฮเดินไปโรงอาหาร ผู้คนตามทางเดินก็ต่างมองเค้าเป็นระยะๆ มินโฮรู้สึกเกร็งไปทั่วร่างกาย..............
ตอนเช้ามินโฮมักจะทานข้าวกันหลายคนที่บ้าน แต่วันนี้มินโฮต้องเดินมาทานคนเดียวที่โรงอาหาร อาจจะเป็นเพราะหาเพื่อนไม่ได้ ถึงจะรู้จักกับจงฮยอนแต่ก็ไม่อยากตัวติดกันตลอดเวลาเพราะจงฮยอนอาจจะรำคาญมินโฮแล้วถีบมินโฮส่งก็เป็นได้
เหงาจัง.........
นี่เราต้องอยู่แบบเหงาๆต่อไปนี้อีกนานเท่าไหร่เนี่ย ??
เห้ย เดี๋ยวพอเข้าเรียนเราก็หาเพื่อนใหม่ได้แล้วน่ะ !! มินโฮคิดได้อย่างนั้นจึงสบายใจ
ในห้องเรียน
อาจารย์ประจำชั้นแนะนำมินโฮให้เป็นที่รู้จักของนักเรียนในห้อง สายตาที่ทุกคนมองมาทำเอามินโฮเคอะเขินเล็กน้อย อาจารย์ไล่ให้เขาไปนั่งที่ เรียนไปได้ซัก 2 ชั่วโมงก็พัก มีเด็กหนุ่ม 1 คนเดินตรงเข้ามาหามินโฮที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ
“สวัสดี มินโฮ”
“สวัสดี”
“ฉันปาร์ค แจบอม” ช่างเป็นคำทักทายที่สั้นจริงๆ
“เอ่อไง นายมีธุระอะไรกับฉันรึเปล่า...”
“มี”แจบอมพูดอย่างสบายๆแล้วลากเก้าอี้ของโต๊ะข้างๆมานั่งอย่างถือวิสาสะ “ง่ายๆ ฉันอยากเป็นเพื่อนกับนาย”
“อ๋อ...ทำไม...นายไม่มีเพื่อนหรอ...?”
“มีสิ”
“อ้าว -*- ทำไม?”
“ฉันแค่เบื่อไอ้พวกนั้น มีแต่คนเห็นแก่ตัว” แจบอมยักไหล่อย่างไม่ระหยี่อะไร แม้แต่สายตาของคนกลุ่มนึงที่กำลังจ้องแจบอมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“พวกนายทะเลาะกันแล้วนายเลยมาคบกับฉันเพื่อประชดรึเปล่า” มินโฮเอนหลังพิงกับเก้าอี้แล้วยิ้มน้อยๆ
“มันไม่ซับซ้อนขนาดนั้นหรอก ฉันอยากออกมาจากกลุ่มคนบ้าๆนั่นมานานแล้ว และฉันคิดว่านายคงเป็นเพื่อนที่ดีน่ะ เอาเหอะ ตอนไปนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ โต๊ะเรียนของฉันอยู่ทางซ้ายของห้อง หวังว่านายจะมองเห็นมันนะเพื่อนเอ้ย มีอะไรคุยกันได้ อย่างที่รู้ฉันง่ายๆอยู่แล้ว”
แล้วฉันจะไปรู้ไหมว่านายเป็นคนง่ายๆน่ะ...ปาร์ค แจบอม..???
FIRST LOVE ,, BACK FIRST
ไม่ว่าจะเป็นเวลาพักกลางวัน หรือเวลาพักต่างๆมินโฮกับแจบอมก็มักจะอยู่ด้วยกัน แจบอมเป็นคนที่ค่อนข้างบ้า และ บ้ามาก (ในสายตามินโฮ) มินโฮรู้สึกสบายใจที่ตอนนี้หาเพื่อนได้แล้ว ขาดก็แต่เพื่อนที่กินข้าวด้วยกันตอนเช้า มินโฮคงจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าแจบอมอยู่หอ แต่บ้านแจบอมอยู่ใกล้โรงเรียนมากเกินไป ทางบ้านจึงจับแจบอมขึงอยู่ที่บ้าน ห้ามนอนหอโรงเรียน
มินโฮแทบจะเกาะแจบอมไปตลอดเวลา ไม่รู้ว่าทำไมเวลาไปไหนมาไหนก็มีแต่คนจ้องมอง เขาหล่อมากขนาดนั้นเลย..??
“นายฮอตหว่ะ โฮ”
“อะไรว้ะ -*-“ หลังจากสนิทกันได้ 2-3 วัน คำสุภาพของทั้งสองก็เริ่มน้อยลงทุกทีๆ
“ดูนั่น”แจบอมชี้นักเรียนหญิงสองคนที่นั่งมองมินโฮอยู่ตรงม้าหินขณะชั่วโมงอิสระ ทันทีที่มินโฮมองตามนิ้วของแจบอม นักเรียนหญิงสองคนนั้นก็หลบหน้าหลบตาทันที “ยัย 2 คนนั้นแอบมองแกตั้งแต่แกนั่งตรงนี้ แม้แต่แกเกาหลังเท้าหรือแม้แต่ตอนแกแคะขึ้มูกยัยนั่นยังกรี๊ดกร๊าดแกเลย”
แจบอมทำท่ากรี๊ดกร๊าดประกอด มินโฮรู้สึกอยากอ้วก -*-
“ฉันไม่แคะขี้มูกในที่สาธารณะชน -*-“
“อ๋อเหรออออออออออออออออ” แจบอมทำเสียงล้อเลียน ผู้ชายเค้าเล่นอะไรกันแบบนี้ด้วยหรอไง ?
“พวกเค้าอาจจะมองแกก็ได้” มินโฮชี้หน้าแจบอม แจบอมจับนิ้วของมินโฮลดลง
“บ้าเหรออออ” แจบอมแกล้งทำเป็นแต๋วแตก “เมื่อก่อนฉันนั่งอยู่ตรงนี้มีแต่คนปารองเท้ามาให้ แต่ก็ดีอย่างมีรองเท้ากลับไปใช้ฟรีๆ”
“จะบอกว่านายมันห่วย ส่วนฉันมันฮอตสินะ”มินโฮพูดสบายๆ
“เห้ยย ไปห่วยนี้รับไม่ได้หว่ะ แต่ที่แกฮอตน่ะจริง”
“จริง?”
“เออดิ รู้จักตำนานหนุ่มฮอตของโรงเรียนป่ะล่ะ”
มินโฮรู้สึกว่ามีหน้าอนยูลอยขึ้นมา เขาพยักหน้าทันที
“นั่นแหละ”
“ทำไมว้ะ”
“เค้ากำลังจะเลือกประจำปีนี้ด้วย”
“หนุ่มฮอตน่ะเหรอ”
แจบอมพยักหน้า
“และนาย...อาจจะได้เป็นหนุ่มฮอตประจำปีก็ได้ !!”
ฝ้ายขอโทษ !!
ฝ้ายมาอัพช้ามากๆ เลยใช่ไหมม
ฮึก ๆ ซอรี่ ๆๆๆ ฝ้ายไม่ได้ตั้งใจมาอัพช้านะ -0-
เจตนานิดนึง ฮี่ ๆๆๆ ตอน 1 ถือว่าแถม ของจริงนี่เลยย
ของจริงในที่นี้คือ มาอัพบ่อยๆ (มั้งง) ประมาณนั้นแหละ !! -0-
ขอโทษอีกครั้ง ตอนนี้ ฮัก แอนด์ เทคแคร์ จบไปแล้ว ใครที่เข้าไปอ่านใหม่
ก็สามารถเม้นใหม่ได้นะค่ะ ฝ้ายไม่กริ้วโกรธ (ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ)
เฮ้อ ขอแบบเดิมนะค่ะ 15 เม้น ความจริงอยากขอ 20 เม้น (ป๊าบ !! - คนอ่านตบหัว)
คราวนี้รับรองว่าจะเร็ว ๆๆๆ ค่ะ หมดเวลาวิ้นเว้อของไรเตอร์แล้ว !!
ตายแน่ไรเตอร์ ขอแบบเรียนหนักๆแล้วมทาอัพฟิคอะ ช้อบบ (โรคจิตหว่ะ)
ทอค์กยาวนะเนี่ย แหมม คิดถึงคนอ่านน่ะ ฮี่ ๆๆๆ
ตอนนี้ยังไม่มีแบนเนอร์ แต่เดี๋ยวมี ใครสนใจจะแลกก็ติดต่อได้เน้อออ
สนุกกับการอ่านนะคะ พบกันใหม่เร็วๆดีจ๊า าา
ความคิดเห็น