คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 ;:: เชว มินโฮ
อ่า....เสียงเข้าไหมเนี่ย ฮัลโหลวๆ
สวัสดีครับ ผมชื่อ เชวมินโฮ ผู้อ่านคงจะรู้แล้วใช่มั่ยครับ ฮ่า ฮ่า ตอนนี้ผมกำลังเป็นเด็กฝึกหัดของค่าย SM อยู่ แต่อย่างว่าแหละ หน้าอย่างผมคงเป็นได้แค่เด็กฝึกหัดแหละ คือ พักนี้ผมเครียดน้ะ แบบว่าช่วงนี้มีเรื่องให้คิดเยอะจะตาย -0- อวู้
เมื่อก่อนทีมผมมีสมาชิกอยู่ 4 คน(รวมผมด้วยนะ) และผมก็คือน้องเล็ก ผมได้รับการเทคแคร์ที่ดีม้ากๆจากพี่ๆในวงรวมทั้งนอกวงด้วย อา...มันสุขใจนะครับ...ผมอยากให้เป็นอย่างงั้นตลอดไป....
แต่มันก็ไม่ตลอดไปเมื่อมีสมาชิกคนที่ 5 ก้าวเข้ามา และเอาตำแหน่งน้องเล็กของผมไปด้วย ผมรู้สึกแย่พอตัวนะ ผมผูกพันกันตำแหน่งน้องเล็กพอดู แต่ผมก้ได้น้องชายเพิ่มขึ้นมา1คน มันก็ไม่ได้แย่นะ ผมกำลังอิจฉาน้องตัวเองหรอเนี้ย ผมนี่แย่ชะมัดเลยแฮะ =______=;
นี่เป็นเพียง แค่ สาเหตุนึงที่ทำให้ผมเครียดนะ !!!!
ปกติ ผมก็เป้นคนเงียบๆอยู่แล้วด้วย นอกจากเพื่อนๆพี่ๆในวง ครอบครัว คนอื่นคงไม่อยากมองหน้าผมนักหรอก อวู้ ก็ผมเป็นอย่างนี้นินา จะให้ผมทำยังไงเล่า
"มินโฮ...เฮ้...มินโฮ...เห้ยยยย ไฟไหม้เว้ยยยยยยยย"
"เห้ยยยย ไฟไหม้ๆๆๆ อ้ากกกกก"
"ไอ้บ้า ชั้นล้อเล่น มัวแต่เหม่ออยู่ได้"
พี่จงนี่เอง โอ๊ย ผมตกใจนะ เตะสักป๊าบจะได้ไหมเนี่ย?? -*-
"มีอะไรหรอ พี่จง ??"
"ครูฝึกเรียกได้เวลาฝึกแล้วน้องนิ่ง"
"ห้ะ อะไรคือน้องนิ่ง??"
"ก็นายเงียบเกินไปน่ะสิ เลยน้องนิ่ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
พี่จงมักจะเป็นอย่างนี้แหละ ชอบตั้งฉายาแปลกๆให้คนอื่น แถมยังชอบพูด จ้อ ไม่หยุดอีกต่างหาก แต่นั่นก็คือข้อดีของพี่แกแหละ.....
"นี่ทั้ง 2 คนรีบไปเหอะ ครูฝึกเริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วนะ"
คิบอมเตือนเพื่อนทั้งสองคน เมื่อมินโฮเงยหน้าขึ้นมา มินโฮก็มีสีหน้าเจือนอย่างเห็นได้ชัด
มินโฮเดินตามพี่จงไปยังห้องฝึก ครูฝึกได้รออยู่ข้างในแล้ว หน้าโหดมาๆเลยอ่ะ ดูกี่ทีก็น่ากลัวเนอะ(แต่ใจดีในบางเวลา ย้ำบางเวลา)
"เอาละ วันนี้ก็เหมือนทุกวั...." ครูฝึกยังพูดไม่ทันจบประโยค ก็มีชายวงกลางคนนึงวิ่งเข้ามาโดยไม่เคาะปนะตูก่อน(ไม่มีมารยาทเลย)ก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างกับครูฝึกเมื่อครูฝึกพยักหน้าชายวัยกลางคนนั้นก็วิ่งออกไป
"วันนี้ทุกคนไปฝึกตามตารางเหมือนเดิม...ยกเว้นนายนะ...มินโฮ"
"อ้าว 0-0"
ผมงง อยู่ดีๆมันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย
"อ้าว ทำไมวันนี้มินโฮไม่ต้องฝึกตามตารางละครับ"คิบอมเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัยนั่นเพราะเค้าสงสัยจริงๆ หลังจากคำพูดของคิบอมมินโฮที่ทำสีหน้าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็เงียบไป
คิบอมสังเกตถึงอาการแปลกไปของมินโฮอย่างเห็นได้ชัด มินโฮเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้ว ไม่สิ หลายอาทิตย์แล้ว....
"วันนี้จะมีครูฝึกพอเศษมาสอนมินโฮ พวกนายรีบออกไปฝึกตามตารางได้แล้ว"
"ครับ"ทุกคนตอบรับครูฝึกแล้วเดินออกไป ก่อนที่คิบอมจะก้าวออกจากประตูไป คิบอมหันมามองมินโฮเล็กน้อยด้วยความไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินออกไปเลย
หลังจากนั้นไม่นาน ครูฝึกก็เดินออกไปดูสมาชิกคนอื่นๆ ทิ้งให้มินโฮนั่งอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา -3-
"เฮ้อ..........."
อีกด้านนึง.....
"โอ๊ยยย จะสายแล้วๆๆๆๆๆ"
ชางมินวิ่งหน้าตั้ง แล้วบ่นกระปอดประแปดอะไรอีกมากมายนั่นเพราะเค้ากำลังจะมาทำการสอนให้นาย เชว มินโฮ นั่นช้า และเค้าอาจจะโดนดุได้เพราะ บกพร่องต่อหน้าที่
ชางมินวิ่งมานานหลายนาที ในที่สุด ชางมินก็ถึงห้องซ้อมของเจ้าเด็ก เชว มินโฮ อะไรนั่นแล้ว ชางมินเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ได้เคาะก่อน
"สวัสดีคะ....ครับ"
"- -*"
"-0-"
"- -*"
"-0-*"
มินโฮงงเล้กน้อยถึงปานกลางอยู่ก็มีผู้ชายหน้าตาดี(?)ท่าทางมีชาติตระกูล มาทำหน้าประหลาดๆใส่ซะงั้น แต่...
เหมือน(จะ)เคยเห็นที่ไหนมาก่อน...??
"นายคือ เชว มินโฮ ชะ ใช่มั้ย??" ชางมินพูดตะกุกตะกัก แล้วทำไมเค้าต้องพูดตะกุกตะกักต่อหน้าเด็กนี่ด้วยล่ะ แต่ เด็กคนนี้หล่อกว่าที่คิดซะอีก พอมายืนดูชัดๆแบบเนี้ยนายคนนี้......
หล่อมากเลยล่ะ !!!
ตัวเขาสูงพอๆกับเราเลย ดวงตามีเสน่ห์มาก มาดเนียบอีกด้วย ที่มันลุคนายแบบชัดๆ !!!
"แล้วพี่ล่ะ พี่เป็นใคร ??" มินโฮไม่ตอบกลับยิงคำถามใส่ชางมินแทน
"ชั้นคือคนที่จะมาสอนนายไงล่ะ"
"- -*"มินโฮหรี่ตามองเล็กน้อย สายตาแบบนั้นมันดูอวดดีเป็นบ้า
"ขอบคุณสำหรับความหวังดีนะครับ แต่ผมไม่ต้องการมัน ผมไม่ต้องการครูฝึก!!! เชิญพี่ออกไปได้แล้วล่ะ!!! "
-0-ชางมินถึงกับอ้าปากค้างอึ่ง ทึ่ง เสียว (อันหลังไม่ใช่และ - -*)นายคนนี้อวดดีเหลือเกิน พูดจาไม่เข้าหูคนเลยสักนิด มันไม่เข้ากับหน้าตาหล่อๆ(?)ของเจ้าตัวเลยสักนิดเดียว
เมื่อฟังมาถึงประโยคนี้ ชางมินถึงกับปรอทแตก
"นายคิดว่าชั้นอยากจะมาสอนนายมากเรอะไง !!! ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซูมานสั่ง ชั้นคงไม่คิดที่ขะเข้ามาเหยียบพื้นที่นี่หรอก !!!"
มินโฮก็อึ้งไปเช่นกัน เค้าไม่คิดว่าจะโดนตะคอกกลับมาแบบนี้
"ตะ แต่ ผมไม่อยากเรียน เราทั้งสองคนก็เงียบไว้ไม่ต้องบอกใครก็ไม่มีใครรู้หรอก"
ชางมินยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยและพูดต่อว่า
"นายคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นหรอ ถ้าซูมานรู้เค้าคงไม่ยอมแน่"
"แต่...แต่...โอ๊ยย ก็ผมบอกไม่อยากเรียนนี่ ถึงพี่จะเก่งแค่ไหน ผมก้ไม่เอาทั้งนั้น !!! "
ท่าทางนายคนนี้จะไม่รู้จริงๆว่าชางมินคือใคร
"งั้นชั้นจะบอกให้ ชั้น ชิม ชางมิน แห่ง ดงบังชินกิ !!! "
-0- มินโฮเหวอไปหลายนาที ดงบังชินกิ ที่กำลังดังสุดๆน่ะเหรอ ?? ดงบังชินกิ เทพเจ้าแห่งโลกตะวันออกน่ะเหรอ ?? ดงบังชินกิ ที่มีแฟนคลับมากที่สุดในเอเชียน่ะเหรอ ?? ดงบังชินกิ ที่เพื่อนร่วมห้องผู้หญิงของเขาชอบมากที่สุดน่ะเหรอ ??
ดะ ดงบังชินกิ !! (รู้ตัวช้าจังพ่อคุณ- -*)
"อึ้งไปเลยหรอ ทีนี้เข้าใจรึยัง??"ชางมินเดินเข้าใกล้มินโฮมากขึ้น แต่มินโฮกลับถอยออกขากตัวเขาเรื่อยๆ เอ้ นายนี่ แปลกคน- -*
"นายไม่ต้องอะไรมากหรอก เพราะชั้นก็ไม่ได้อยากจะสอนนายสักเท่าไหร่ แต่มันก็จำเป้นนายก็ช่วยให้ความร่วมมือหน่อยก็แล้วกัน เอสล่ะ มานั่งตรงนี้ซะ จะได้เรียนซะที"
ชางมินตบเบาะที่อยู่ข้างๆตัวเค้าเป็นสัญญาณว่าให้นั่งตรงนี้ แต่มินโฮกลับยิ่นนิ่งไม่ขยับเขยื้อนไปไหน
"เร็วๆได้ไหม?? นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอไง??"
"................"
สิ่งที่มินโฮเลือกทำตอนนี้คือการเงียบ เงียบ เงียบ อย่างเดียวเท่านั้น
ชางมินอยากจะทำปืนลั่นใส่หัวเองจริง จริ๊ง อะไรของนายนี่กันแน่ เดี๋ยวๆก็มาตะคอกใส่ เดี๋ยวๆก็มากลัวเขา เดี๋ยวก็เงียบไปซะงั้น ชางมิน อยากจะบ้าตายยยยยยย
ชางมินลุกขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้คนที่ยืนก้มหน้าอยู่สะดุ้งไปด้วย ชางมินเดินเข้ามาใกล้ๆมินโฮเพื่อจะพาเค้าไปนั่ง แต่มินโฮกลับเดินถอยหลังไปเรื่อยๆไม่ยอมแม้แต่จะให้ชางมินจับตัว
"-*-"ชางมินคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจ ทำไมต้องเดินถอยหลังด้วยว้ะ ไม่ได้เล่นวิ่งไล่จับอยู่นะ หรีอยู่นั่นแหละ
จะเดินตามมาทำไมเนี่ย มินโฮนึกในใจ สุดท้ายมินโฮก็เดินถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังติดกำแพงวะแล้ว หลังจากเงียบมานานสองนานมินโฮก็เริ่มขยับปากพูดซะที
"พะ พี่ จะถอยตามมาทำไมเนี่ย" มินโฮถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
"-*-แล้วนายจะถอยหลังมาทำไมเล่า"
"มะ มันเรื่องของผม"
ชางมินถึงกับปรอทแตก(อีกครั้ง) เรื่องของผมงั้นเหรอ ชั้นอยากจะยุ่งเรื่องของนายมากเรอะไง เมื่อเห็นสายตาที่ชางมินจ้องมามินโฮจำต้องหลบสายตาเพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี
ชางมินเดินเข้ามาแนบชิดกับมินโฮพร้อมกับเอามือทั้งสอข้างยันกับกำแพงไว้ เพื่อไม่ให้มินโฮหนีไปไหนได้
ชางมินยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆมินโฮ(กรี๊ดดดดด)มินโฮไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้จะต้องการทำอะไร มินโฮได้แต่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว
ชางมินยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนตอนนี้หน้าของมินโฮกลับชางมินห่างกันไม่กี่เซ็น...สติของมินโฮหายไปกับธาตุ อากาศ....ปากของพวกเขากำลังจะ....
"ก๊อกๆๆ ขออนุญาตคร้าบบบบ"
เสียงของจินกิที่ดังขึ้นหน้าประตูทำให้ทั้งคู่รีบพละออกจากกัน สติของมินโฮได้กลับคืนมา ชางมินส่ายหน้าไปมาอย่างหัวเสีย จินกิเปิดประตูเข้ามาโดยที่ร่าเริงสุดๆ
"วันนี้เลิกซ้อมแล้ว ครูฝึกบอกให้พวกเรากลับบ้านพักได้^o^"
"อะ อ่าวเหรอ อืมๆ " มินโฮรีบวิ่งไปเก็บกระเป๋า มินโฮโกยของทั้งหมดเข้ากระเป๋าอย่างรีบร้อน หวังว่าจินกิคงไม่เห็นอะไรนะ "ไปกันเหอะ"
จินกิพยักหน้า แล้วหันไปกล่าวลาชางมิน
"บ๊ายบายครับ รุ่นพี่"
พูดจบทั้งสองคนก็ออกไปเลย ส่วนมินโฮ ไม่มีแม้แต่จะสบตา
"เฮ้อ......"ชางมินเอาหลังพิงกับโซฟา
"นายเป็นอะไรของนายเนี่ยชิม ชางมิน........"
------------------------------------------------------------------------------
เสร็จจนได้ แหะๆๆ นั่งอัพนานเกิ๊นน รอบแรกคอมโยตัดไฟ
จะเสร็จอยุ่แล้วแต้ๆ T____T สุดท้ายก็เสร็จ
อยากให้มีคนอ่านเยอะๆจังเลย ให้คุ้มกับแรง โหะๆๆๆ
อาจจะใช้ภาผิดๆไปบ้าง ขออภัย เห่อๆ ขอให้หนุกหนานกับการอ่านน้ะ
คริ คริ >O<
ความคิดเห็น