Hug & Take care { 2min CHANGMINHO }

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ;:: คำสั่ง

ที่ประเทศเทศเกาหลี

เวลา 5.30 น.

   ท้องฟ้าที่ยังมีสีดำสนิท แสงไฟตามข้างถนนดวงน้อยๆ เป็นเพียงสิ่งหนึ่งที่จะสามารถนำทางเด็กหนุ่มร่างสูง ชิม ชางมิน สมาชิกของ วง
ดงบังชินกิ ที่กำลังฮอตอย่างสุดๆไปยังบริษัทของเค้าได้

   ร่างสูงวิ่งแท๊ดๆเพื่อรีบพาตัวเองให้ไปถึงบริษัทของเค้าให้เร็วที่สุด  
เพราะอะไรน่ะเหรอเพราะชางมินต้องรีบเข้าไปยังตึกก่อนที่เหล่าแฟนคลับจำนวนมากมายมหาศาล(เค้าว่างั้นนะ-  -*)จะมาดักหรอพวกเค้าที่หน้าตึกน่ะสิ หน้าตึกตอนนี้ แฟนคลับบางกลุ่มที่(อุตส่า)ลงทุนนำเสื่อมาปูนอนคงจะหลับไปเพราะความเหนื่อยแล้วล่ะ

   เวลา 5.52 น.

   ไปนานนักชางมินก็พาตัวเองมาถึงตึก จนได้ ร่างสูงหอบ เพราะความเหนื่อยจากที่ต้องวิ่งมา พลางบาดเหงื่อ(ดูแล้วเท่ซะไม่มี>W<)และพยายามควบคุมการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ อันที่จริงระหว่างหอพักกับตึกก็ไม่ได้อยู่ไกลกันเท่าไหร่ แต่เพราะเค้าดันตื่นสาย+ไม่มีใครปลุกเพื่อนๆในวงเลยออกกันมาโดยทิ้งเค้าเอาไว้(ใจร้ายยTT)

   ชางมินเหลือบตาไปมองกลุ่มแฟนคลับที่กำลังหลับกันอย่างสบายใจพลางส่ายหน้าออกมาเหนื่อยๆ ไม่ใช่เพราะเค้าไม่ชอบที่มีแฟนคลับมากมายขนาดนี้ แต่เค้าต้องการให้เด็กพวกนี้เห็นความสำคัญของการเรียนเช่นกัน 

 --------------------------------------------------------------------------

"ชางมินมาแล้ววว"

   พอชางมินเปิดประตูเข้ามา คนที่สังเกตเห็นเค้าคนแรกก็คือหัวหน้าวง ยุนโฮ 

"สวัสดีครับพี่ยุนโฮ"

   ยุนโฮพยักหน้าแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป ส่วนพี่แจจุงที่ได้ชื่อว่าเป็นคุณแม่ของวงก็ทำหน้าที่สมชื่อเหลือเกินน เพราะตอนนี้พี่
แจจุงกำลังชงกาแฟให้อยู่ ส่วนพี่มิกกี้กับพี่เซีย อ่า...ผมไม่แน่ใจว่าสองคนนี้กำลังทำอะไรอยู่ (-  -*) หวังว่าพี่มิ้กกี้คงไม่หลอกอะไรพี่เซียหรอกใช่ไหม ?? 

"เย้ น้องมินของเรามาแล้วว"
ที่รู้ๆคือตอนนี้พี่มิ้กกี้กำลังรั่วล่ะ -  -*

"อ้าว ชางมินมาแล้วหรอ ฮ่า ฮ่า"
วันนี้พี่เซียก็รั่วกับมิ้กกี้ด้วยหรอ -  -*

   หลังจากทักทายกันไม่กี่คำ มิ้กกี้กับเซียก็หันไปกระหนุงกระหนิงกันต่อ(?)อ่า..เห็นแล้วผมรู้สึกถึงแรง(ริษยา)ขึ้นมาทันใด-  -*
"เฮ้อ..."
"เป็นอะไรไปชางมิน"แจจุงทำหน้าสวย(ที่จริงสวยอยุ่แล้ว)ขยับปากถามเมื่อเห็นน้องเล็กของวงถอนหายใจออก

"เปล่าครับ..."

"เปล่าอะไรก้น บอกพี่มาเหอะ"แจจุงพูดไปแล้วก็เริ่มแจกจ่ายกาแฟให้
เมมเบอร์ทุกคน

"เปล่าจริงๆ...ผมแค่รำคาญสองคนนี้ อ้ะ ขอบคุณครับ"ชางมินชี้โบ้ยไปที่มิ้กกี้กับเซียประโยคหลังชางมินเอ่ยคำของคุณและรับกาแฟมาจากแจจุง

"อ้าว.."เซียงงทำไมต้องมาว่ากระทบพวกเค้าด้วยล่ะ-*-

 
   เวลาผ่านไป...แจจุงก็ไปนั่งคุยกับยุนโฮกระหนุงกระหนิงกัน(?)น่าอิจฉาชะมัด ทิ้งให้ชางมินนั่งอยู่อย่างโดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
  
    ชางมินเดินไปเดินมา เล่นเกมที อ่านหนังสือที กินขนมที สุดท้าย ที่หนีไม่พ้นอยู่ดีก็คือการนอนน่ะเอง

------------------------------------------------------------------------------

เวลา 10.11 น.

"ชางมิน...ชางมิน"

"หืม..."

"ได้เวลาประชุมแล้ว"

"ครับๆ"
   ชางมินลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจอ่า...เมื่อยจังนอนไปกี่ชั่วโมงเนี่ย ก่อนจะรีบลุกตามเมมเบอร์คนอื่นๆเข้าไปในห้องประชุม

ณ. ห้องประชุม

"ทุกคนนั่งก่อนสิ"

   ชายหนุ่ม(ก็ไม่หนุ่มเท่าไหร่)คนนึงได้รออยู่ในห้องประชุมแล้ว ดูจากอายุก็สามารถเรียกว่าลุงได้แล้ว ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเครียดตลอดเวลา(ไม่เมื่อยเรอะไง-  -)ใช่แล้ว...เค้าก็คือลุงซูมานน่ะเอง!!!
 
"วันนี้มีเรื่องอะไรหรอครับลุงซูมาน^O^"มิ้กกี้ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษซึ่งมันขัดกับหน้าเครียดๆของซูมานซักล้านปีแสงล่ะมั้งนั่น-  -*

"อันที่จริงชั้นไม่น่าเรียกพวกนายมาทั้งหมดเลยนะ เพราะคนที่ชั้นมีเรื่องพูดด้วยมีคนเดียวคือนาย ชางมิน!!!"


"คะ..ครับO-O!!!"

แล้วจะตะโกนทำไมเนี่ย-0- ฮ่วย !!! 
"นายรู้ไหม..."

"มะ..ไม่รู้ครับ"
   ว่าแล้วลุงซุมานก็ส่งสายตาประมานว่าอยากกินตับผม..TOTผมพูดผิดตรงไหนเล่า!! ก็ผมไม่รู้จริงๆนินา-3-
"ชั้นจะให้นายไปฝึกเด็กคนนึง"

"หืมฝึกเด็กหรอ...ห้ะ!! ฝึกเด็ก!!"
"ใช่"

"ทำไมต้องเป็นผมด้วยล่ะ ที่สำคัญผมไม่ได้เก่งขนาดจะไปฝึกใครได้นะครับ"ผมเถียงเป็นพลันวันก็ผมไม่อยากทำจริงๆนี่

"แต่ตอนนายยังเป็นเด็กฝึกนายขาดเรื่องการXXXYYZมากนี่นาแต่ตอนนี้นายเรียนรู้และทำได้ดีกว่าใครเด็กคนนี้ก็เหมือนนาย นายไปสอนเค้าเค้าจะได้นำหลักการและเหตุผลของนายมาใช้ยังไงล่ะ"

อึก...โดนไล่ต้อนด้วยเหตุผลแบบนี้มันบังคับกันชัดๆเลยนี่นาTOT
"แต่..."ผมพยามจะเถียงต่อไป

"ไม่มีแต่"ตุ๊บลุงซูมานทุบโต๊ะเสียงดัง ดูแล้วน่าสยองมากกฮือๆ
"นี่คือคำสั่ง!!!"

 มันไม่ใช่คำสั่งหรอก แต่มันคือการบังคับกันต่างหาก TOT

เวลาต่อมา***

    ณ.ห้องซ้อม

   ในห้องซ้อมมีคนอยู่ทั้งหมด 6 คนมีเด็กชายอยู่ประมาณ 5 คน และอีกคนหนึ่งคงจะเป็นครูฝึกสินะ 

   ชางมินที่แอบมาด้อมๆมองๆแถวๆหน้าห้องซ้อมของคนที่ได้รับมอบหมายให้มาฝึก ดูเหมือนพวกสโตกเกอร์ยังไงยังงั้นเลยแฮะ -  -*

'ทำไมเราต้องมาด้อมๆมองๆตรงหน้าห้องด้วยละเนี่ย'

 ก็เพราะว่าเค้าไม่กล้าเข้าไปน่ะสิ -  -* 

  'คนที่นายจะต้องไปฝึก ห้องซ้อมอยู่ที่ชั้น6 ห้องที่ 3 ลักษณะของคนนั้นที่เด่นมากๆคือเค้าตัวสูงกว่าใคร ขายาวดูดีเหมือนนายแบบหล่อด้วยนะ ออกจะเป็นคนเงียบๆหน่อย เมื่อก่อนร่าเริง แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ดูซึมๆก็ไม่รู้เหมือนกันแฮะเอาเป็นว่านายไปถามดูละกันเค้าชื่อเชว มินโฮ'

"เชว มินโฮ หรอ..."

   ชางมินเริ่มใช้สายตาไล่ดูล่ะคนคนแรก อืม ไม่สูงเท่าไหร่ เตี้ยสุดเลยแหละ พูดมากอีกต่างหาก จ้อไม่หยุดเลย กรามใหญ่จังนายคนนี้ต้องไม่ใช่เชว มินโฮแน่นอน -  -*
   คนที่สอง อะไรเนี่ยก็ไม่สูงเท่าไหร่ ร่าเริงผิดมนุษย์ตัดผมทรงเห็ดอีก บ้านนายปลูกเห็ดรึเปล่า แน่ะ ยังจะวิ่งไปมาทั้งๆที่ยังกินนมอยู่อีก อืม..ร่าเริงไป ไม่ใช่นาย เชว มินโฮหรอก
   คนที่สาม สูงใช้ได้เลย ทำไมตาเล็กจังนี่นายลืมตาอยู่รึเปล่า แถมยังซุ่มซ่ามหกล้มอีก-  -* ท่าทางจะเล่นมุกอะไรที่มันไม่ฮา(แป้กน่ะแหละ)คนนี้คงไม่ใช่เชว มินโฮ ล่ะสิ
   คนที่สี่ กำลังชงอะไรสักอย่าง อืม...ไม่รู้วุ้ยเดาไม่ออก ดูเหมือนจะเป้นคุณแม่ของวง แต่ไม่ค่อยสูงเลยแฮะ สรุปที่ดูๆมาไม่มีใครเป็น เชว มินโฮเลยใช่ไหมเนี่ย -  -* สุดหล่อ(?)จะบ้าตายย
   เอาล่ะคนสุดท้าย อืม...สูงที่สุด ขายาว ดูดี หล่อ นั่งเงียบๆตรงโน้นคนเดียว ทำไมมันซึมจังว้ะ -  -* โอ๊ะลุกขึ้นมาแล้ว ใช่เลย นั่น !!!!

   ขายาว ดูดี เหมือนนายแบบ หล่อ ออกจะเงียบๆ 

ใช่เลย นายคนเนี้ยแหละ เชวมินโฮ !!!
  

------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่ 1 ก็จบซะทีเหนือยมากมาย -3- 
การใช้ภาษาอาจจะผิดๆถูกๆมีคำซ้ำกันไปมาบ้างก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
แบบว่ามือใหม่อ่ะ ยังไงก็ช่วยเชียร์+ติดตามด้วยนะค่ะ  รักคนอ่านที่สู้ดด
บ๊ายบายค่ะ ^ ^;