คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #125 : ความสุข 100%
วามสุ
ในยามบ่ายนี้ฮ่อเ้็ประทับอยู่ในห้อทรพระอัษรเพื่อรวีา่าๆ
มือหนาับพู่ันวััวอัษรลบนีาที่นเห็นสมวรว่า้อำเนินาร
นอาเสียพู่ันแล้วยัมีเสียหนึ่ เป็นเสียราอืออาัรอออมาเป็นระยะๆ
เสียนั่น็ือ ฮอเฮาที่อนนี้ำลัั้รรภ์ไ้
9 เือนแล้ว ถือเป็น่วระยะเวลาที่ใล้ประสูิาล
ทำให้ทุฝี้าว้อมีเหล่าหมอำแยเินามๆ ่วนี้ฮอเฮาะหุหิโมโห่ายมา
หาพระนาไม่ไ้อยู่ใล้ฮ่อเ้
ทำให้ไม่ว่าฮ่อเ้เส็ไปที่ใ้อพาฮอเฮาเส็ไป้วยแม้แ่ในยามที่ว่าราารฮอเฮายัเส็ไปประทับอยู่เีย้า้วย
แม้ว่า่วนี้ะเมื่อยหลัแ่็ยัามิฮ่อเ้ไปทุที่
ฮอเฮาโบพระหัถ์ให้เป๋าิเลยนว
วาลมโ่ำวาวหยาเยิ้มเพราะวาม่วุน พระนา่อยๆเอนายนอน
สายลมที่พัเอื่อยๆล้ายเพลับล่อมไม่นานฮอเฮา็ผล็อยหลับไป
ฮ่อเ้เยหน้าึ้นมอเมื่อเสียอือๆอาๆเียบหายไป
เมื่อพบว่าฮอเฮาำลับรรทม็ยิ้มออมา
พระอ์ลุึ้นเส็มาทาฮอเฮา่อนะถอลอพระอ์ั้น้นลุมร่าฮอเฮา พระพัร์อฮอเฮาีเล็น้อย
สืบเนื่อมาาว่าเ็บพระรรภ์ ยิ่่วนี้อยู่ในระยะประสูิ
ทำให้เ็บพระรรภ์ถี่ึ้น
ในยาม่ำืนพระอ์ะทรทอพระเนรเห็นฮอเฮาไม่สามารถ่มาหลับไ้
เพราะทรเ็บพระรรภ์หรือไม่็ปวพระนอ(หลั)นไม่อาบรรทมไ้
ทำให้้อมาบรรทมในอนบ่ายแบบนี้อยู่ทุรั้
“อให้รรภ์นี้เป็นโอรสเถิ
บิาไม่อย่าเห็นมาราเ้าทรมานเเ่นนี้ ”พระอ์ทรถอนพระปัสสาสะ่อนะเส็ลับมาอ่านีา่อ
ฮอเฮามวพระนเล็น้อย
เมื่อรู้สึเ็บหน่วๆที่พระรรภ์อีรั้ เป็นารเ็บท้อเือนเหมือนทุๆรั้
ฮอเฮาไ้แ่หลับาแน่นรออยให้วามเ็บปวหายไปเอเเ่นทุรั้ แ่ทว่า
ยิ่นานยิ่เ็บถี่ นทนไม่ไหว้อลืมพระเนรึ้นมอ ยันพระวรายึ้น้าๆ
ลอพระอ์สีทอปัลายมัร
5 เล็บ ที่ฮ่อเ้ทรถอให้ไหลลไปอับพื้น
ฮอเฮายพระหัถ์ุมที่พระรรภ์อพระอ์
“ฮอเฮาเพะ”ฮอเฮาไม่สนว่าใรเรียน
ับายระโปรยาวแล้วถึ้นอวเรียวาาม เสียวี๊ว๊ายัึ้นเมื่ออยู่ๆฮอเฮา็ทำริยาไม่ามออมา
ฮ่อเ้็เยพระพัร์ึ้นแล้วใบหน้ามาย็แ็้าทันที
ใยฮอเฮามาถระโปรัวเอึ้นแบบนี้!! แ่ฮอเฮาลับใยิ่ว่า น้ำร่ำแแล้วนี้
นั่นหมายวามว่า...
“หมอำแยอยู่ไหน!!
เราะลอแล้วววว”ฮอเฮาร้อโอโอ๊ยพลาะโนเรีย
หมอำแยรีบปรี่เ้ามาู่อนะร้อสั่ให้พาฮอเฮาไปที่ห้ออื่นเพื่อทำารประสูิ
ฮ่อเ้พระทัยนทำพู่ันล่วลามือ เมื่อเห็นันทีหนุ่มอุ้มฮอเฮาไปอีห้อ
็พลันไ้สิ แทบะถลาามไปิๆแ่หมอำแยลับไม่ยอมให้ฮ่อเ้เ้าไปในห้อที่ฮอเฮาทำารประสูิ
ฮ่อเ้ไ้แ่เินวนไปมาหน้าห้ออย่าร้อนพระทัย
ยิ่มีเสียโอรวัมาเป็นระยะๆยิ่พาลให้นึหุหินแทบอยาะยพระบาทถีบประูไม้ให้พัเสียรู้แล้วรู้รอ
ภายในห้อ
ูวุ่นวายมา พระวรายอฮอเฮาเ็มไป้วยพระเสโท อาาศในห้อร้อนอบอ้าวึ้นมา
ไม่รู้ว่าิไปเอหรือว่าอาาศมันร้อนอยู่แล้ว เป๋าินั่อยู่ใล้ฮอเฮา
สอมืออเป๋าิุมแน่นไปที่พระหัถ์อฮอเฮาอยบีบเป็นระยะๆ
“ฮอเฮาเพะ
อนที่เบ่อย่าทรร้อเสียันัเพราะะทำให้หมแรเร็วนั
และ้อเสวยสมุนไพรไป้วยนะเพะ”หมอำแยอธิบาย่อนะเอามือทาบไปที่พระรรภ์อฮอเฮา
“เี๋ยวๆๆ
้าอั้สินิหนึ่ แฮ่ๆ ไม่ร้อเสียั โอเ เอาเลย!!”หมอำแยทำหน้าๆอะไรือโอเ่
แ่็พอะับใวามไ้ว่าฮอเฮาพร้อมแล้ว
“ออแรเพะ เอา
เบ่”ฮอเฮาสูลมหายใเ้าไปลึๆ่อนออแรเ็มที่นหน้าแ นอาพายามเบ่ยัพยายามั้นเสียไม่ให้เล็รอออมาอี้วย
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แ่ที่รู้ๆ ือื่มน้ำสมุนไพรไปแล้ว 2 าม
แ่เ็็ยัไม่ออ
่าวีือเหมือนเห็นศีรษะอเ็แล้ว
ฮอเฮาสูลมหายใเ้าไปลึยิ่ว่าเิม เพื่อลู เพื่อัวเอและเพื่อ...สวามี
ฮอเฮาออแรเบ่อีรั้อย่ามุ่มั่น
ใบหน้าแ่ำยิ่ว่าเิมพร้อมเสียแหลมเล็ๆที่หลุรอออมา
ับพลัน็รู้สึหูอื้อ
พลารู้สึเหมือนมีอะไรออาร่าายฮอเฮาหอบหายใเอนหลัแนบไปับเียอย่าเหนื่อยล้า
่อนที่ะไ้ยินเสียร้ออลูพร้อมับเสียยินีอทุน
“เป็นอ์าย
ฮอเฮาประสูิอ์าย!!”ฮอเฮามอามร่าเล็ๆแๆย่นๆที่ถูนำไปล้าัว่อนะถูห่อ้วยผ้าฝ้ายหนาสีทอ
หมอำแยอุ้มอ์ายมอบให้ฮอเฮา ทันทีที่ร่าเล็ๆอยู่ในอ้อมอ
ฮอเฮาทอพระเนรใบหน้าเล็ๆออ์าย
ไม่ทันรู้ัวหยาน้ำาอุ่นๆ่อยๆไหลรินออมาอาบแ้ม
ฮอเฮารพระนาสิับพระนลาเล็ๆออ์ายน้อย วามอิ่มเอมแล่นผ่านทั่วร่า
อ์ายน้อยอ์นี้่าบอบบาและเล็นั
นว่าะเิบให่มาราผู้นี้ะเป็นนุ้มรอเ้าเอ
้วยวามที่เป็นอ์ายอ์แรฮ่อเ้ไ้ัานเลี้ยลอถึ7วัน7ืน
อีทั้ยัเปิโรทานเลี้ยอทานอี7แห่ทั่วเมือหลวถึ7
วันและฮอเฮา็ถวายเินให้แ่วัที่ทรุโทรมในเมือเล็ๆ่าๆถึ 7 วั
ฮอเฮาวุ่นวายประบประม
อ์ายอย่าีเรียไ้ว่าแม่นมไม่ไ้แะอ์ายเลยแม้แ่นิ เพราะฮอเฮาทำเอหมทุอย่า
ึ่ารระทำอฮอเฮาผิแปลไปาฮอเฮารัาลอื่นๆ ที่แม้ว่าะรัอ์ายมาเพียใแ่็ไม่ยอมให้น้ำนมโยร
เพราะลัว อืม บาอย่าะเหี่ยว่อนวัยอันวร อีทั้ยั้อเอาเวลาไปทำอย่าอื่น(บีทาวาาับนาสนมในำหนั)หัวไม่วายหาไม่เว้น
น้อให้แม่นมเป็นผู้เลี้ยูนระทั่อ์ายไ้
3 ันษา ฮอเฮาถึะมีบทบาทในารมาูแล้านารเรียนารสอนออ์าย
วันเวลาผ่านไปนอ์ายไ้
1 ันษา อยู่ในวัย่าอออ้อนและำ เรียไ้ว่าี้นเป็นนี้ไม้เป็นไม้ ฮ่อเ้หลัารวีาเสร็แล้ว็รีบเส็ไปยัำหนัเฟิ่หว
เพราะอ์ายประทับอยู่ในำหนัเฟิ่หว
ยามนี้เป็นยามไฮ่
(21.00-22.59) ปานนี้ทั้ฮอเฮาและอ์ายบรรทมไปนานแล้ว
แ่ทว่าเมื่อเส็มาถึพระำหนั็พบว่ามีแสไฟสว่าเรือรออยู่
นั่นหมายวามว่าฮอเฮายัไม่บรรทม
“ใยเ้าถึไม่เ้าบรรทมพร้อมอ์ายน้อยเล่า”ฮอเฮาส่รอยยิ้มอบอุ่นไปให้
“หม่อมันอยารอท่านพี่
อ๊ะ ท่านพี่เสวยพระายาหารเย็นหรือยัเพะ”
“้าเสวยเมื่อยามวีแล้ว(19.00-20.59)”ฮอเฮายิ้มมุมปาเล็น้อย
่อน้อนามอ้วยแววาวาววับ
“ั้น...เรา็เาบรรทมันเถอะเพะ”ฮอเฮาลาฮ่อเ้เ้าห้อบรรทมอย่าเร่รีบ
ฮ่อเ้ะัเมื่อพบว่าในแท่นบรรทมไม่มีอ์ายน้อยบรรทมอยู่
“อ์ายน้อยไปไหนเสีย...แล้ว”เมื่อหันลับมาอีที็พบว่าฮอเฮาไ้ถอลอพระอ์นอทิ้ลพื้น่อนะทันรู้ัวพระอ์็ถูผลันล้มลบนเียอย่าัืนไม่ไ้(?!)
“หม่อมันให้แม่นมเลี้ยูืนหนึ่
เี๋ยวะมาบ่นหม่อมันแย่านแม่นม อนนี้มีแ่หม่อมัน...ับท่านพี่
ในห้อบรรทมนี่เพะ”พูเสียแหบพร่าเล็น้อย
ฮ่อเ้ลืนน้ำลายเล็น้อย่อนะั้สิันร่าฮอเฮาออเล็น้อย
“เี๋ยวเราะสั่ให้
เรียมยา้ม่อน”ฮอเฮามวพระนอย่าไม่พอพระทัย ยา้มนั่น็ยาุมำเนิีๆนี้เอ
“ทำไม้อ้มเพะ”
“เราไม่อยาเห็นเ้าเ็บเียนายอย่าวันนั่นอี
เพียแ่นเียวเรา็ีใมาแล้ว”
“แ่หม่อมัน
ไม่!! ราบใที่พระอ์ยัไม่ประทานอ์หิให้หม่อมัน
หม่อมันไม่ยอมื่มยา้มอะไรนั่น เพราะะนั่นอยู่เยๆเพะ!!”ฮ่อเ้มีทายาทสืบราบัลลั์
แ่ัวนายัไม่มีทายาท(อสูร)สืบทอวามามเลยนะ!!
ืนนี้ฟ้าไม่สร่าอย่าหวัะลุาแท่นบรรทม!!
*****************************************************
แฮ่มๆๆ ใรที่ะอเปลี่ยนื่อที่อยู่ในารส่ เสน่ห์ร้ายัรพรรินี ไปอมเม้นอโพสที่ไรท์ปัหมุ้วยน้าาา วันที่ 2 เมษายน ไรท์ะล็อภาสามเพื่อทำารรีไรท์ทั้หมเรียมปรูฟส่โรพิมพ์ ส่วนปที่ 2ไม่เิน 2-3 วันะเอามาให้มนะะ
ความคิดเห็น