Quest in Line

ลำดับตอนที่ #1 : chapter Zero

Ragnarok fiction : The Quest Inline

ในปี พ.ศ.2546 ขณะที่ เกม ragnarok กำลังโด่งดัง

1 ต.ค.46

Some where :

??? : 555ในที่สุดงานเลี้ยงก็เริ่มแล้ว 555 555 ...

2.30 P.M. : โรงเรียน ถนอมพิศวิทยา : งานชุมนุมศิษย์เก่าของโรงเรียนรุ่นที่ 36 (12ปี)

ที่หน้าโรงเรียน มีชายคนหนึ่ง แต่งกายด้วยยีนส์สีดำ เสื้อเชิ้ตดำ

เสื้อในสีขาว ท่าทางเหมือนนักเลงมาก ตัวสูงใหญ่ ผมสั้น สวมแว่นสายตากรอบเขียว ใบหน้าแดงระเรื่ออยู่ตลอดเวลา เดินเข้ามาในโรงเรียน เนื่องจากร่างกายที่สูงราวกับพี่ ม. 4และใบหน้าที่เย็นชา ทำให้นักเรียนที่อยู่รอบๆจ้องมองด้วยความเกรงกลัว ขณะที่เดินไปเรื่อยๆจนถึงกลางสนามกีฬาที่มีต้นไม้รายรอบ เขาก็หยุดอยู่ทางด้านหลังชายที่ร่างกายเตี้ยกว่าเขาเล็กน้อย สวมยีนส์อย่างดี และ เสื้อลายสก็อต กำลังคุยกับเพื่อนของเขาโดยหันหลังให้ชายคนแรก

ชายที่สวมเสื้อลายสก็อต : เฮ้ย!นน รู้ปะเมื่อวานข้าโดนจิ้งจกทักอะ

นน : แล้วไง

ชายที่สวมเสื้อลายสก็อต : ก็เขาบอกว่าโชคดีใช่ป...

ตุบ!

ชายคนแรกทุบเขาที่กลางหลังเต็มแรง

ชายที่สวมเสื้อลายสก็อต : โอ๊ย!ใครวะ จับได้พ่อจะ @#$%&

แล้วชายผู้ถูกจิ้งจกทักก็หันหลังกลับมาประจันหน้ากับชายคนแรก

ใบหน้าของชายที่สวมเสื้อลายสก็อตนั้นกลมเหมือนลูกบอลที่บี้แบนเล็กน้อย สวมแว่นสายตายาวหนาเตอะแปะผ้าก๊อตไว้ที่ตาขวา ทำให้ใบหน่าคมเข้มของเขาดูจืด

ชายคนแรก : โย่ว

ชายที่สวมเสื้อลายสก็อต : อ้าว! ไอ้ชัยพัทธ์ ... ไหงทักแรงยังงี้เล่า

ชัยพัทธ์ : ก็(ยิ้มเล็กน้อย)จิ้งจกสั่งมาให้ทัก นะ “น้องปลั้ก”

ปลั้ก : (พึมพำ) เฮ้อ... ตูล่ะหนักใจ (พูด) เอ้อ ชัยพัทธ์ วันนี้ว่างปะ

ชัยพัทธ์ : ว่างโลด ไมหรอ

ปลั้ก : ก็ไปเล่น “Ragnarok” ที่ร้านพี่ตั้มกันปะ

ชัยพัทธ์ : อัพ 2 U แล้ว 2คนเองหรอวะ ไม่ลองชวน (อุบอิบ) หลีกภัย (พูดปกติ)คนอื่นบ้างล่ะ

ปลั้ก : ก็ได้ รอแปปนะ

แล้วปลั้กก็วิ่งหายไปกับฝูงนักเรียน

ชัยพัทธ์ : แปปเดียวของมันก็ เฮ้อ...!

แล้วเขาก็เดินไปยืนพิงต้นไม้ที่อยู่ใกล้ที่สุด แล้วรอ...

1 ชั่วโมงผ่านไป

ขณะที่ชัยพัทธ์ยืนเหงื่อแตกเป็นลิตรอยู่นั้น

ปลั้กก็วิ่งมาด้วยความเร็ว 30 ก.ม. / ช.ม. ...

เอี๊ยดดดด… กึก! ปลั้กก็หยุดอยู่ตรงหน้าของชัยพัทธ์พอดีทำให้เขาล้มลง



โครม !!!

ชัยพัทธ์ : โอย...เจ็บชิบlostเลย ว่าแต่...ใครไปบ้าง

ปลั้ก : เด๋วก็รู้ ตามมา

แล้วปลั้กก็ออกวิ่งไปทางหลังโรงเรียน โดยมีชัยพัทธ์ตามมา(เกือบ)ติดๆ ออกทางด้านหลังโรงเรียน เลี้ยวขวา แล้วก็ ... (บอกไม่ได้ เป็นแหล่งมั่วสุมของเรา)

สักพักก็มาถึง ร้าน2ชั้นที่ดูมอซอ ประตูสีไม้โอ๊คที่ผุเกือบพังแล้ว ป้ายร้านเขียนว่าxxx



ชัยพัทธ์ที่เหงื่อท่วม : ถึง...ถึงยัง

ปลั้กที่ไร้เหงื่อ : ถึงแล้ว

ชัยพัทธ์ : ไป แฮ่กๆ กันเถอะ

ปลั้กอมยิ้ม : ไป “แฮ่กๆ” ไม่มีหรอก

โครม!

เท้าขวาของชัยพัทธ์ได้ยึดครองปากของปลั้ก Agit

ปลั้ก : โอ๊ย อ๋อโอ๊ดอี

ชัยพัทธ์ถอนเท้าออกจากปากของปลั้ก : ก็ได้ (อมยิ้ม) มีลูกชื่อ “โทษ”เมื่อไหร่จะยกให้ ไปเถอะ



แล้วปลั้กก็เดินเข้าไปเคาะประตูนั้น

ก๊อกๆ แอ๊ดดดด...(เลียนเสียงประตูของบ้านผีสิง)

ชายรูปร่างเล็ก หน้าเสี้ยมตกกระ สวมแว่นก็ปรากฏขึ้นแทนที่ประตู(ถ้านึกไม่ออก ให้นึกถึง “ เดรโก มัลฟอย”ใส่แว่น )

??? : สวัสดีครับ ลูกค้าทุกคน ม. ต้น ม. ปลาย และเด็ก ม. ทุกคนจะเล่าให้ฟังถึงร้านถึงคน ร้านๆนี้เค้าเรียกกันxxx  xxx ของไทย ใจไม่ถึงอย่ามาเล่นเลยดีกว่า พวกคุณลูกค้าจ่ายชั่วโมงละ20บาท...(ทำนอง ดาจิม)

3นาทีผ่านไป เมื่อเพลงร้องจบ

??? : อ้อ...โทษที เข้ามาเลยสครับ

ในร้านมีคอมอยู่7เครื่อง ซึ่ง5เครื่องมีคนเล่นอยู่

ปลั้ก : โย่ว มาแล้ว

ชัยพัทธ์ : (งึมงำ) คนเล่นมีเรา ปลั้ก แล้วก็...

ทุกคนหันมามอง เป็นชาย 2 หญิง 3 ทุกคนสวมเสื้อลายสก็อตและกางเกงขาสั้น

เมื่อชัยพัทธ์หันมามองก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ

??? : อ้าวชัยพัทธ์! กรูอยู่นี่

ชยผิวดำร่างเล็กร้องเรียกทางด้านซ้ายมือ

ชัยพัทธ์ : อ้าวดิวหรอ (งึมงำ) ถ้ามีดิวก็ต้องมี...

??? : ดี ชัยพัทธ์

คนที่อยู่ข้างดิวร้องขึ้น เขาเป็นคนที่หน้าตาไม่ค่อยหล่อ กอบกับร่างกายที่ผอมกะหร่องและน้ำมูกที่ไหลเยิ้มตลอดเวลาทำให้ดู...ไปถนัดตา

ชัยพัทธ์ : ไอ้ชัย-_-“

??? : พวกเราก็มา

คนที่อยู่ตรงกลางร้องขึ้น เสียงใสๆที่มักเจือด้วยความอันตราย นั้นมาจากเด็กผู้หญิงที่ดูน่ารัก ผิวสีน้ำผึ้ง ถักเปียยาวสลวยและใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสทำให้หลายคนแอบชอบเธออยู่

ชัยพัทธ์ : อ้าว! ผึ้ง  จา! เมย์ ! มาด้วยหรอแล้วเล่นเป็นหรอ

??? : เรากำลังจะลอง

ผู้หญิงอีกคนที่นั่งทางด้านขวาของผึ้งร้องขึ้น เธอมีใบหน้าสวยเก๋ที่แดงระเรื่อตลอดเวลา ผมเปียยาวถึงเอว(ไม่รู้อยู่รอดกฎโรงเรียนได้ไง)

ร่างกายที่ค่อนข้างสมส่วน ก็เป็นหนึ่งในหลายคนที่เป็นจุดเด่นของโรงเรียน

??? : ช่าย

คนที่นั่งอยู่ข้างจาร้องขึ้น

เธอเป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าเสี้ยม ขาวซีด ผมเปียสั้น ดูอ่อนแอ

ผึ้ง จา เมย์  เป็นเด็กผู้หญิงที่ดูอ่อนแอ แต่ไม่ใช่กับมือของพวกเธอที่ปราบนักฟุตบอลแข้งทองของโรงเรียนขาเป๋มาแล้ว

ชัยพัทธ์ : (หลับตางึมงำ) กูโชคร้ายจิงๆที่ต้องประสบพบกับแก๊งค์ฝ่ามือพิฆาต

แต่มันไม่ใช่เสียงงึมงำอีกแล้วเพราะนายปลั้กของเราจ่อเครื่องขยายเสียงแบบพกพาไว้ที่ปากของชัยพัทธ์

ชัยพัทธ์ : -_-“ ตายแน่ตู

ป๊าก!

ผึ้งเดินรี่เข้ามาแล้วใช้ฝ่ามือที่มีแรงเทียบเท่ากับ Knight สาย STR  ที่ใช้ Bash เลเวล 10 ตบเข้าที่กลางหลังจนเหยื่อของเธอตัวงอ

ชัยพัทธ์ : อ๊อค ! ขอโทษครับ ขอโต๊ด...

ปลั้กที่ทนเห็นเพื่อนตัวอ้วนๆของเขาโดนรังแกต่อไปไม่ไหว : พอเถอะเด๋วเราได้จัดงานศพให้ไอ้ชัยพัทธ์หรอก

ผึ้งส่งสายตาอาฆาตมาที่ทั้ง2คนก่อนกลับไปเล่นที่คอมของตน

ปลั้ก : ไปเล่นกัน

ขณะที่กำลังเล่น Rag กันเพลินๆ นั้นเอง (เจ้าของขึ้นไปชั้น2)

ครืนนนน...!

ปลั้ก : โอ๊ย!เสียฤกษ์โว้ย ฟ้ารั่ว

ชัพัทธ์ : ไม่เป็นไรหรอกเล่นต่อเหอะ

(งึมงำ) เหมือนตอนนั้นเลย อยากเจอเธอจัง

เปรี้ยง!

ฟ้าผ่าลงที่ร้านคอมที่พวกเขาเล่นอยู่

ไฟทั้งร้านและบริเวณรอบๆดับแต่คอม7เครื่องยังติดอยู่!

ชัยพัทธ์ : เฮ้ย!คอมไม่ดับ ไปดูเร็ว

ทุกคนแยกย้ายไปที่คอมของตน

มันมีข้อความส่งมา เขียนว่า

Hello you are the choosen groups to help our world Ragnarok from someone . We need your help . Can your help us

Acept     cancle

ทุกคน : ...

ชัยพัทธ์ : Acept เหอะ

ทุกคน : ... ก็ได้

ทุกคนกด Acept

แวปปปป...

คอมของทุกคนสว่างจ้า แล้วดูด เด็กทั้ง 7 หายไป

: เหวออออ...



End of chapter Zero

ปฐมบท