ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter two : เปลี่ยนแปลง
Chapter two : เปลี่ยนแปลง
: โมรอค : ระหว่างทางไปเปลี่ยนอาชีพโจร มันเป็นเวลาเกือบเที่ยงวันแล้ว
ชัยพัทธ์กำลังอยู่ระหว่างทางไปพีรามิด และเหงื่อแตกจนรองไว้กิน 10 วันได้ กำลังบ่นไปตลอดทาง
ชัยพัทธ์ : ...โอย ร้อยชิบ lost เลยโว้ย ไม่นึกเลยว่า @#$^&*
ซักพัก ก็มีโนวิทตัวอ้วน ( แต่ไม่เท่าชัยพัทธ์ ) ผมดำเข้ามาเดินขนาบข้าง
??? : เออ ... เนาะ
ชัยพัทธ์ : ช่าย...! เฮ้ย !!! นายเป็นใคร
??? : อ้อ แหะๆ โทษที -_-“a เรามีชื่อที่คนอื่นเขาเรียกกันว่า มักกะโรนี
ชัยพัทธ์ : อืม ... ดีๆ เราชื่อ ชัยพัทธ์
มักกะโรนี : ดี ว่าแต่ ... จะเป็นโจรใช่ม๊า...
ชัยพัทธ์ : อืมมม ... ใช่ แล้วนายอ่ะ
มักกะโรนี : ไม่อะ เราจะเก็บเห็ดกิน
ชัยพัทธ์ : มักกะโรนีผัดเห็ดใช่ปะ
มักกะโรนี : แฮะๆ -_-a
ชัยพัทธ์ : แล้วนายจะเป็นอะไร
มักกะโรนี : อืมมม ... เป็นวิซาดละกัน
ชัยพัทธ์ : แล้ว ... จะเป็นเมื่อไหร่
มักกะโรนียิ้มที่มุมปาก : เหอๆ เป็นตั้งนานแล้ว
แล้วเขาก็หยิบชุดวิซาดออกมา
ชัยพัทธ์ : โอ้โห! นายเลเวลไรแล้วเนี่ย
มักกะโรนี : 95/50 เอง
ชัยพัทธ์ : ... 95 เอง เนี่ยนะ
มักกะโรนี : จ้าาาา^_^
ชัยพัทธ์ : ช่างเหอะ ... ไปเก็บเห็ดดีกว่า
แล้วพวกเขาก็เดินไปคุยไปเรื่อยๆระหว่างทาง ชัยพัทธ์ โดนตัวอะไรกัดที่แข้งไม่รู้ แต่ส่งผลให้ชัยพัทธ์อ่อนแรงลงทุกทีแต่ชัยพัทธ์ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
50 นาทีผ่านไป
มักกะโรนี : เย้ ! ... ถึงแล้ว
ชัยพัทธ์ : ดี ... จัง ... เลย ...นะ
ตุบ!
ชัยพัทธ์ก็ร่วงลงไปกองกับพื้น
แล้วเขาก็ปรากฏตัวอยู่ในที่แห่งหนึ่งซึ่งว่างเปล่าแต่เป็นสีดำคล้ายจักรวาล แต่ชัยพัทธ์ไม่ได้กองลงกับพื้น แต่เขาลอยเคว้งคว้างอยู่ในนั้น
ชัยพัทธ์ : นี่มันอะไรกัน ... โอ้ว! พระเจ้าจอร์จ ... ( ที่เหลือไปต่อเอง )
??? : เจอกันอีกแล้วนะ
เสียงมาจากทางด้านหลังของชัยพัทธ์ เป็นเสียงผู้หญิง เป็นเสียงที่ไพเราะราวกับนางฟ้า เมื่อเขาหันไปมองเขาก็พบ หญิงสาวคนหนึ่ง อยู่ในชุดพรีสแต่เป็นสีขาว ตาสีดำขลับ ผนสีน้ำเงินสลวยที่ยาวถึงต้นขา ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าคมขำ คิ้วสีดำที่ได้รูป ปากที่แดงและได้รูป และ ออร่าสีขาวรอบตัวเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ชัยพัทธ์เคยเห็น
แต่ชัยพัทธ์ก็ยังนึกไม่ออกว่าเธอเป็นใครราวกับถูกพันธนาการไว้
เรจิน่าลอยตัวเข้ามาใกล้ใกล้ ... ใกล้ใกล้ แล้วตรงเข้ากอดชัยพัทธ์อย่างนุ่มนวล
ราวกับพันธนาการนั้นถูกปลด ชัยพัทธ์จำเรื่องราวต่างๆได้แล้วทันที และดูเหมือนจะส่งผลให้เรื่องที่เคยลืมไปแล้วและเรื่องราวแปลกๆที่เขาไม่เคยเห็นด้วยกลับจำได้ด้วย
แล้วชัยพัทธ์ก็กอดตอบ
ชัยพัทธ์ : เธอนั่นเอง ... เมื่อตอนนั้น
แล้วน้ำอุ่นๆก็ไหลลงมากระทบหลังชัยพัทธ์
??? : ดีใจจัง ที่เธอจำชั้นได้ ชั้นน่ะ ... ชั้นน่ะ ... ฮืออออ...
แล้วชัยพัทธ์ก็ปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่ตรงนั้นและหวังว่า ... หวังว่า ... จะได้อยู่ตรงนี้ตลอดไป
ซักพัก เธอก็หยุดร้องไห้
??? : เออ จริงสิ ! ชั้นยังไม่ได้บอกชื่อเธอเลย ชั้นชื่อ เรจิน่า
ชัยพัทธ์ : เราชื่อ ชัยพัทธ์ แต่ ... เธอมาที่นี่ได้ยังไง
เรจิน่าหัวเราะเบา
ชัยพัทธ์ : มีอะไรน่าขำหรอ
เรจิน่าที่หยุดหัวเราะได้แล้ว : ก็ตัวเธอนั่นแหละที่มาได้งัยเพราะชั้นเป็นผู้ดูแลของที่นี่ ที่นี่คือที่ที่ทุกสิ่งเริ่มต้น ที่นี่คือ เอเดน
ชัยพัทธ์ : เอเดน !
เรจิน่า : ถูกต้อง ชั้นเคยพาเธอมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง จำได้มั้ย
ชัยพัทธ์ : จำได้ เรื่องแก้วนั่นด้วย
เรจิน่ามีท่าทางตกใจมาก : เรื่องแก้วนั่นยังจำได้ด้วยเหรอ
ชัยพัทธ์ : อือ มันทำไมหรอ
เรจิน่า : มันคือ น้ำแห่งชีวิต ซึ่งสกัดมาจากรากแก้วของต้น อิกดราซิล และหมักกับน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ โฮลี่วอเตอร์ เป็นเวลา 999 ปี และทำการกลั่นออกมา น้ำแห่งชีวิตนี้มีผลทำให้ผู้ดื่มคืนชีพ และมีพลังมหาศาลเหลือคณานับและเกือบจะเป็นอมตะด้วย เป็นน้ำที่หายากมาก และตอนนั้นชั้นได้ย้ายความทรงจำนี้ออกไปแล้วด้วย ถ้าเธอจำได้ก็คงไม่ธรรมดาแล้วหละ
ชัยพัทธ์ : หมายความว่าไง
เรจิน่า : ก็เวทย์มนต์ลบความจำของชั้นแรงที่สุดแล้ว ถ้ายังจำได้ก็มีแค่ 3 ทางเท่านั้น
ชัยพัทธ์ : 3 ทาง ทางอะไร!
เรจิน่า : ก็ เป็นเทพ เป็นปีศาจ หรือใส่การ์ดโกลด์เด้นบั้ก
ชัยพัทธ์ : แล้วเราจะเป็นไปได้ยังไง เราเป็นคน ไม่ใช่ทั้ง เทพ หรือปีศาจ และการ์ดโกลเด้นบั้กก็ไม่มีอยู่จริง
เรจิน่า : นั่นแหละที่เรายังไม่รู้
ชัยพัทธ์ : แล้ว ... เราจะทำยังไงต่อ
เรจิน่า : ชั้นจะไปกับเธอ
ชัยพัทธ์ : ไปกับเรา ! โกหกน่า
เรจิน่า : ไม่หรอก แต่ไม่ใช่เวลานี้ ชั้นจะให้นี่กับเธอ
เรจิน่าล้วงมือเขาไปในกระเป๋าข้างตัวแล้วหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
มันเป็นจี้รูปจันทราเสี้ยวสีเงินสวยงามและสายคล้องทำจากเงินแท้ เป็นโซ่ขนาดเล็ก
เรจิน่า : นี่คือ Amulet of life มันจะเปลี่ยนเป็นรูปดวงอาทิตย์ถ้ามีอีกอันอยู่ใกล้ๆ
แล้วเรจิน่าก็ดึงสร้อยที่เหมือนกันออกมาจากกระเป๋า แล้วจี้ของทั้ง 2 ก็เปลี่ยนเป็นรูปดวงอาทิตย์สีแดงสดและมีอร่าสีส้มเปล่งออกมา มันให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
เรจิน่า : เอาล่ะ ... ถึงเวลาต้องจากกันแล้วนะ แล้วเราจะเจอกันเมื่อคำตอบถูกเปิดเผย
เธอส่งยิ้มให้ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบลง
เรจิน่า : แล้วซักวัน เวลานั้นจะมาถึง
นาทีต่อมา ชัยพัทธ์รู้สึกเหมือนโดนเขย่าอย่างแรง
: ชัยพัทธ์ ... ฟื้นสิ ฟื้นซี่ ชัยพัทธ์
ชัยพัทธ์ : อืมมม ... อือ ... (ชัยพัทธ์ลืมตาขึ้นมา) หือ ... โอ๊ย!
เขาร้องขึ้นเมื่อถูกมักกะโรนีตบเข้าเต็มหลัง ขณะนี้เขาก็มาอยู่ที่ทะเลทรายอีกแล้ว โดยหลังพิงต้นไม้อยู่ แสงแดดจางๆลอยมากระทบตา และด้านหน้า เป็นสถานที่ที่หนึ่งกลิ่นเหม็นอับมาก มันคงเป็นฟาร์มเห็ด
มักกะโรนี : เย้ ! นายฟื้นแล้ว รู้ปะนาหลับไปตั้ง10วันแหนะ
ชัยพัทธ์ : จิงง่ะ
มักกะโรนียิ้มเล็กน้อย : เปล่าหรอกแค่10 นาทีเอง
ผัวะ
ตัวเลขสีแดงขึ้นป็นเลข 1 บนหัวมักกะโรนี
เพราะชัยพัทธ์ตบหัวมักกะโรนีเต็มแรง
มักกะโรนี : โอ๊ย ! เออ ... ว่าแต่ตอนนายหลับ เกิดอะไรขึ้นหรอเห็นนายพึมพำอยู่ได้
ชัยพัทธ์ : ไม่มีอะไรหรอก ( ขมวดคิ้ว ) แต่ว่า ... นายรู้ได้ไงว่าเราหลับไป 10 นาที
มักกะโรนี : ช่างเหอะ แต่ว่า
เขายื่นถุงสีน้ำตาลมีเชือกสีขาวผูกปากถุงที่มีของอยู่เต็ม
นี่! เอาไปสิ ระหว่างที่นายหลับเราไปเก็บเห็ดมาให้
ชัยพัทธ์ : แท้งคิ้ว
เขาเปิดถุงออก ข้างในมี orange net muchrooms อยู่ 30 ดอก
แต่ชัยพัทธ์รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติอยู่ 2 อย่าง
1 คือ มักกะโรนีบอกวาหลับไป 10 นาที แต่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า และเขาจะเก็บเห็ดกว่า 30 ดอกใน 10 นาทีได้ยังไงกัน
2 คือ เขาเห็น เหรียญตราสัญลักษณ์เหรียญหนึ่ง สีเงิน แต่ดูเก่ามากแล้ว
เป็นเหรียญ ที่มีรูปไม้กางเขน มีดาบคู่ 2 เล่มไขว้กัน รอบๆเหรียญ มีอักขระโบราณแปลกๆแกะอยู่ล้อมรอบ ด้านหลังมีสัญลักษณ์ เป็นรูปอัศวินขี่ม้าในชุดรบ ที่มักกะโรนีเก็บซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อ ซึ่งชัยพัทธ์ที่ได้อ่านหนังสือมาบ้างแล้ว ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ใช่วิซาดธรรมดาแน่ๆ
ชัยพัทธ์ : งั้นเราไปเปลี่ยนอาชีพก่อนนะ
มักกะโรนี : เราไปด้วย
ชัยพัทธ์ : เราว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวได้ไปนอนเป็นมัมมี่ในพีระมิด
มักกะโรนี : นั่นสิ -_-“ รีบมาละกันนะ
: ข้างในพีระมิด
ในพีระมิดมีลักษณะเป็นเขาวงกตมืดสลัว มีคบเพลิงบ้าง มีชื้อราขึ้นเกือบเต็ม
ชัยพัทธ์กำลังเดินเข้าไปในเขาวงกตของพีระมิด เขาพบ สปอร์ โพโพริ่ง และ
ฟีมิเลีย โจมตีรั้งคราวแต่เขาก็หลบหลีกได้เสมอ
จนมาถึงสถานที่เปลี่ยนอาชีพ
ที่นั่นมีโจร 2 คนเป็น ชาย 1 หญิง 1
ชัยพัทธ์เดินเข้าไปหาผู้ชาย : ขอโทษนะครับ
โจรผู้ชาย : หือ ?
ชัยพัทธ์ : คือผมต้องการจะเป็นโจรน่ะครับ
โจรผู้ชาย : เฮ้ออออ ! … เอาล่ะ นายจะเป็นโจรใช่มั้ย ( เขาหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมา ) ชื่อ
ชัยพัทธ์ : ชัยพัทธ์ครับ
โจรผู้ชายจดชื่อของเขาเสร็จเรียบร้อย : เอาละ นายต้องไปที่ห้องคัดเลือกที่อยู่ตรงข้ามห้องนี้นะ แล้วก็ เป็นโจรน่ะเขาไม่พูดสุภาพหรอกโว้ย ไปได้แล้ว
( ถึงตรงนี้ขออนุญาตเปลี่ยนวิธีการเขียนนะครับ)
เมื่อชัยพัทธ์เข้าไปทางประตูด้ายตรงข้ามเขาก็พบกับห้องที่เหมือนกันเด๊ะกับห้องที่โจร 2 คนอยู่เพียงแต่ไม่มีใครอยู่
สักพักโนวิทคนอื่นๆก็เข้ามามากมายประมาณ 50 คนจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุม
“มาแล้วสินะ เหล่าโจรฝึกหัดทั้งหลาย”เสียงมาจากทางประตูนักเรียนเกือบทุกคนหันไป มีเพียงชัยพัทธ์กับโนวิทอีก 2 คนเท่านั้นที่ไม่หัน
“เอาล่ะ คนที่หันไปทางประตู ตก ชั้นบอกแล้วไงว่าเมื่อเข้ามาแล้วให้อยู่เฉยๆ”เสียงมาจากด้านตรงข้ามกับประตู คราวนี้มีโจรผู้หญิงอยู่ 1 คน ผมสีทองยาวประบ่า ตาสีทอง ใบหน้าที่สวยเก๋ และผิวขาวอมชมพูทำให้ดูอ่อนแอ
เสียงครวนครางดังมาจากนักเรียนที่สอบตก ขณะที่นักเรียนเหล่านั้นออกจากห้อง
“เฮ้อ ! งวดนี้มีแต่พวกอ่อนๆทั้งนั้นเลย จะมีใช้ได้แค่ 3 คนเท่านั้นเองหรอเนี่ย”
แล้วเธอก็หันมามองพวกที่เหลือ
“เอาล่ะพวกนายคือคนที่ผ่านขั้นแรก ที่นี้ บอกชั้นซิว่าผ่านได้ไง เธอก่อน”
หล่อนชี้ไปทีโนวิทที่อยู่ใกล้ที่สุด
“ก็ท่านบอกว่าให้อยู่เฉยๆใช่ไหมครับ”
“ดีมาก เธอ ตกแล้ว”
“ง่ะ”
แล้วเขาก็ออกไปอีกคน
“โอเคบอกชั้นซิว่าเธอชื่ออะไรกันบ้าง”
“มาริคครับ”
“แล้วเธอล่ะ”เธอชี้ไปที่ชัยพัทธ์
“เรื่องไรต้องบอก”
“หนอย เอาเถอะ แต่ว่าการเรียนนี้ต้องฝึกหนักหน่อยนะโดยเฉพาะพวกอ้วนๆอย่างนาย”เธอย้อนชัยพัทธ์
“อ้อชั้นชื่อ เซเรส”
“สวัสดีครับ ท่านอาจารย์”มาริคพูดอย่างนอบน้อม
“เอาล่ะ มาริคนายไปรอที่ห้องด้านตรงข้ามก่อนนะเดี๋ยวชั้นจะเรียก”เซเรสสั่ง
“ครับ”มาริครับคำ
แล้วมาริคก็เดินออกไป
เธอมองมาริคไปเรื่อยๆจนเขาออกไปแล้วจึงหันกลับมา
“นายจะบอ...”เซเรสหยุดลงเมื่อไม่เห็นชัยพัทธ์
“อะไรกัน แค่นี้ยังหาไม่เจอเลยแล้วจะเป็นอาจารย์ของเราได้ยังไงกัน”
ชัยพัทธ์พูดขี้นทางด้านหลังของเซเรส
“เฮ้ย! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
เซเรสยิ้ม“เธอเก่งอย่างนี้แล้วไม่ต้องฝึกหรอก ผ่านเลยละกัน”เธอยื่นบัตรการเป็นสมาชิกสามพันธ์โจรอย่างเป็นทางการ พร้อมเสื้อผ้าให้
“ขอบใจ”ชัยพัทธ์พูด ขณะที่กำลังจะออกไปนั่นเอง “ อ้อ อีกอย่าง เรามีชื่อของเราว่า การ์เซล”แล้วเขาก็ออกไป
ทางด้านเซเรส เธอก็เดินเข้าไปที่มุมๆหนึ่งของห้องแล้วพูดว่า “ท่านคะ เราพบคนมีฝีมืออีกคนแล้วค่ะ”
“ดีมาก” เสียงตอบมาจากกำแพง “จับตาดูเด็กนั่นไว้ให้ดี กองทัพเราต้องเกรียงไกรขึ้นเมื่อได้เขามา”
15นาทีหลังจากที่มักกะโรนีรอ(เขียนแบบเดิมแล้วนะ)
ชัยพัทธ์วิ่งออกมาจากพีรามิดมาหามักกะโรนีอย่างรวดเร็วในชุดโจร
ชัยพัทธ์ : มักกะโรนี มีกะโรนัก มักกะโรตี เราผ่านแล้วววว...
มักกะโรนี : เจ๋ง ... แล้วไงต่อ
ชัยพัทธ์ : ไปกับเราปะละ ไปหาเพื่อนเรากันปะ
มักกะโรนี : เอาดิ
พอดีกับที่ชัยพัทธ์เหลือบไปเห็น พรีสคนหนึ่ง ผมสีฟ้า ใส่กรีนฟีลเลอร์ มีพิกกี้ตามหลัง แม่นแล้ว เขาคือ ไก่จ๊วบนั่นเอง
ชัยพัทธ์ก็เลยสะกิดเรียกมักกะโรนี : เฮ้ย ! เป็ดจ๊วบมาว่ะ
มักกะโรนี : ไหน
ชัยพัทธ์ : นั่นไง
เขาชี้มีไปที่ไก่จ๊วบที่กำลังเดินไปทางพีระมิด
ทั้ง 2 คนต่างก็ว่งไปหาไก่จ๊วบ
มักกะโรนีตะโกนดังลั่น : พี่ไก่จ๊วบ คร้าบบบ...
ไก่จ๊วบสะดุ้งแล้วหันมามองมักกะโรนีและชัยพัทธ์ที่วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
ไก่จ๊วบ : ชู่ว์ว์ว์ อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวคนอื่นเขารู้หมด
มักกะโรนี : พี่มาทำอะไรที่นี่อะครับ
ไก่จ๊วบ : คนมันจนอะน้อง พี่เลยมานั่งขายวาร์ป T_T แล้วน้องๆล่ะมาทำอะไร
ชัยพัทธ์ : ผมมาเปลี่ยนอาชีพ แล้วเขามาเก็บเห็ดกิน
ไก่จ๊วบตะโกนลั่น : เก็บเห็ดกิน ! ! !
มักกะโรนี : ครับ
ไก่จ๊วบ : (คิด) มันแย่กว่าเราอีก (พูด) เอาล่ะ พี่ให้นี่ละกัน
เขายื่นบัตรมาให้ 2 ใบ
ไก่จ๊วบ : มันคือบัตรสมาพันธ์ คอมเกมเมอร์นิวส์ มีอะไรซิบหาพี่ละกัน
ทั้ง 2 คน : ขอบคูณครับ
ไก่จ๊วบ : ไปนะ
ชัยพัทธ์ : ครับ ... เดี๋ยวครับ
ไก่จ๊วบ : อะไร
ชัยพัทธ์ : ซื้อวาร์ปไปพรอนหน่อยครับ
ไก่จ๊วบ : 1000 เซนีนะ
ชัยพัทธ์ยื่นเงินให้เขา
ไก่จ๊วบ : แล้วเจอกัน
ทั้ง 2 คน : คร้าบบบ...^_^
ไก่จ๊วบเปิดวาร์ป(ไม่เขียนคำร่ายคงไม่ว่ากันนะช่วงนี้ขี้เกียจ)
แล้วทั้ง 2 คนก็หายไป
แต่ก่อนที่วาร์ปจะหมด ได้มีเงาๆหนึ่งเคลื่อนตัวอย่างเร็วตามไปด้วย
แต่ไก่จ๊วบก็เห็นอยู่ดี แล้วเมื่อวาร์ปหมด
ไก่จ๊วบก็กระซิบกับคนคนหนึ่งทางซิบว่า : พวกกองโจร 51 พบเป้าหมายแล้ว ติดต่อไนท์ ออฟ ครอส ด่วน
: พรอนเทร่า : จตุรัสกลางเมือง
ชัยพัทธ์กำลังวุ่นกับการซิบหาเพื่อนๆ : (ซิบ ) snake เรียก eagle snake เรียก eagle ได้ยินแล้วตอบด้วยๆ
โป๊ก !
ตัวเลข 10 ขึ้นบนหัวชัยพัทธ์ และด้วยเสียงเขกอันดังก้องทำให้คนในรัศมี 10 เมตรหันมามุง
ส่วนคนที่เขกน่ะ ปลั้กเอง ซึ่งพ่วงมาด้วยคนอื่นๆยกเว้น Alex และเปลี่ยนอาชีพกันหมดแล้ว
ปลั้ก : snake เรียก eagle แป๊ะดิ แล้วเอ็งอะ ให้คนอื่นรอตั้งชาติ
ชัยพัทธ์ : โอ้ ! ไอแอมซอรี่ ยูอาร์ ซอด้วง
หลายคนในระยะ 3 เมตร ฮาแตก ยกเว้นปลั้ก
ปลั้ก : นายจะตอบดีดี หรือว่าจะตอบในโลง
ชัยพัทธ์ : ตอบดีดีขอรับหลวงพ่อ ก็... เจอเพื่อน สลบ เปลี่ยนอาชีพ เจอไก่จ๊วบ
ชัย ดิว : ไหนวะ เพื่อนแก
ชัยพัทธ์ยกมือไปทางด้านหลังแล้วกวักเรียก : มานี่เลยเพื่อน
ซักพัก มักกะโรนีก็เดินเข้ามาในชุดวิซาดเต็มยศ สวม Clown Eleven earsและ Romantic flower ทำให้คนบริเวณรอบๆ ได้สกิลใหม่ ตาไฟ ( อิจฉา ตาเลยร้อน อิจฉามาก ตาเลยร้อนมากจนเป็นไฟ )
ทุกคน : หวัดดี
มักกะโรนี : ดีครับ ผมชื่อ มักกะโรนี ครับ
จา : เป็นไงมั่ง
มักกะโรนี : เรียกผมว่า กันก็ได้ครับ
แป๊ก !
เลขหนึ่งขึ้นบนหัว กัน เพราะโดนชัยพัทธ์ตบหัว
ชัยพัทธ์ : ตอบไม่ตรงประเด็น
ปักๆๆๆๆๆ !!!
ตัวเลขสีแดงขึ้นเลข7เจ็ดตัวพร้อมกับคำว่า อย่าแกล้งเพื่อนจากทุกๆคน ทำให้คนที่ฟังอยู่ปล่อยก๊ากออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร เนื่องจากทุกคนใช้อาวุธของตนเองตบพร้อมกันจนชัยพัทธ์ลงไปนอนนับ 10 (Hp ยังเหลืออยู่เยอะ แต่แกล้งนอนไปงั้น )
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ดิว กัน : เฮ้ย ! ชัยพัทธ์
ปลั้กยืนอมยิ้ม : ไม่ต้องห่วง มันแกล้ง ใช่ปะ
ชัยพัทธ์ลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามร่างกาย : เดาเก่งนี่หว่า
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ดิว กัน ขบกรามกรอด : เดี๋ยว แม่/พ่อ จะส่งให้ไปนอนจิงๆเสียเลย ... เฮ้ย ! พูดพร้อมกันด้วย
ปลั้กหันไปหากัน : นายเลเวลเท่าไรแล้วอะ
กัน : 96 ครับ
: เก่งนี่
Alex เดินออกมาท่ามกลางหมู่คน และขยิบตานิดนึงแบบไม่อยากให้ใครเห็นให้กันแต่ชัยพัทธ์เสือกเห็น
ชัยพัทธ์ ปลั้ก ดิว จา เมย์ ชัย ผึ้ง : ไปไหนมา
Alex : พอดีไปซื้อของมา นิโหน่ย( ทำปากแบบอุดมด้วยยิ่งดี ) แล้วพวกเธอจะไปไหนต่อละ
ปลั้ก : เราว่าไปฝึกดีกว่านะ
ชัยพัทธ์ : เราว่าไปขี่ช้างเล่นดีกว่า
ปลั้ก : อะไรของแกวะขี่ช้าง
ชัยพัทธ์ : โอ้ย อย่าลาวขนาดนั้นสิวะ ก็ขี่ช้างไปตีตั้กแตนไง
ปลั้ก : ขี่ช้างไปตีตั้กแตน บ้านพ่อแกสิ เขามีแต่ ขี่ช้างจับตั้กแตนกัน
ชัยพัทธ์ : แล้วแกจะไปจับมันหรอวะ เราถึงบอกว่าให้ไปตีตั้กแตนไง ใช่ปะจา
จากำลังดูบัตรของคอมเกมเมอร์นิวส์อยู่จึงตอบส่งเดชไป : จ้า
ชัยพัทธ์ : เห็นมะ งั้นไปตีตั้กแตนกันนะ
ปลั้ก : ก็ได้
Alex : ( ตะโกน )พวกเรา ! ไปตีตั้กแตนกัน
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ปลั้ก ดิว กัน : ( ตะโกนลั่น ) Let’s go !
ชัยพัทธ์ : ( ตะโกนลั่นด้วย )โย่ว!
แล้วพวกเขาก็เดินไปหาช้างมาขี่
ชัยพัทธ์ : ( งึมงำ ) แล้วชั้นจะรอ ... เรจิน่า
End of Chapter two : เปลี่ยนแปลง
: โมรอค : ระหว่างทางไปเปลี่ยนอาชีพโจร มันเป็นเวลาเกือบเที่ยงวันแล้ว
ชัยพัทธ์กำลังอยู่ระหว่างทางไปพีรามิด และเหงื่อแตกจนรองไว้กิน 10 วันได้ กำลังบ่นไปตลอดทาง
ชัยพัทธ์ : ...โอย ร้อยชิบ lost เลยโว้ย ไม่นึกเลยว่า @#$^&*
ซักพัก ก็มีโนวิทตัวอ้วน ( แต่ไม่เท่าชัยพัทธ์ ) ผมดำเข้ามาเดินขนาบข้าง
??? : เออ ... เนาะ
ชัยพัทธ์ : ช่าย...! เฮ้ย !!! นายเป็นใคร
??? : อ้อ แหะๆ โทษที -_-“a เรามีชื่อที่คนอื่นเขาเรียกกันว่า มักกะโรนี
ชัยพัทธ์ : อืม ... ดีๆ เราชื่อ ชัยพัทธ์
มักกะโรนี : ดี ว่าแต่ ... จะเป็นโจรใช่ม๊า...
ชัยพัทธ์ : อืมมม ... ใช่ แล้วนายอ่ะ
มักกะโรนี : ไม่อะ เราจะเก็บเห็ดกิน
ชัยพัทธ์ : มักกะโรนีผัดเห็ดใช่ปะ
มักกะโรนี : แฮะๆ -_-a
ชัยพัทธ์ : แล้วนายจะเป็นอะไร
มักกะโรนี : อืมมม ... เป็นวิซาดละกัน
ชัยพัทธ์ : แล้ว ... จะเป็นเมื่อไหร่
มักกะโรนียิ้มที่มุมปาก : เหอๆ เป็นตั้งนานแล้ว
แล้วเขาก็หยิบชุดวิซาดออกมา
ชัยพัทธ์ : โอ้โห! นายเลเวลไรแล้วเนี่ย
มักกะโรนี : 95/50 เอง
ชัยพัทธ์ : ... 95 เอง เนี่ยนะ
มักกะโรนี : จ้าาาา^_^
ชัยพัทธ์ : ช่างเหอะ ... ไปเก็บเห็ดดีกว่า
แล้วพวกเขาก็เดินไปคุยไปเรื่อยๆระหว่างทาง ชัยพัทธ์ โดนตัวอะไรกัดที่แข้งไม่รู้ แต่ส่งผลให้ชัยพัทธ์อ่อนแรงลงทุกทีแต่ชัยพัทธ์ก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
50 นาทีผ่านไป
มักกะโรนี : เย้ ! ... ถึงแล้ว
ชัยพัทธ์ : ดี ... จัง ... เลย ...นะ
ตุบ!
ชัยพัทธ์ก็ร่วงลงไปกองกับพื้น
แล้วเขาก็ปรากฏตัวอยู่ในที่แห่งหนึ่งซึ่งว่างเปล่าแต่เป็นสีดำคล้ายจักรวาล แต่ชัยพัทธ์ไม่ได้กองลงกับพื้น แต่เขาลอยเคว้งคว้างอยู่ในนั้น
ชัยพัทธ์ : นี่มันอะไรกัน ... โอ้ว! พระเจ้าจอร์จ ... ( ที่เหลือไปต่อเอง )
??? : เจอกันอีกแล้วนะ
เสียงมาจากทางด้านหลังของชัยพัทธ์ เป็นเสียงผู้หญิง เป็นเสียงที่ไพเราะราวกับนางฟ้า เมื่อเขาหันไปมองเขาก็พบ หญิงสาวคนหนึ่ง อยู่ในชุดพรีสแต่เป็นสีขาว ตาสีดำขลับ ผนสีน้ำเงินสลวยที่ยาวถึงต้นขา ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าคมขำ คิ้วสีดำที่ได้รูป ปากที่แดงและได้รูป และ ออร่าสีขาวรอบตัวเธอ ทำให้เธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ชัยพัทธ์เคยเห็น
แต่ชัยพัทธ์ก็ยังนึกไม่ออกว่าเธอเป็นใครราวกับถูกพันธนาการไว้
เรจิน่าลอยตัวเข้ามาใกล้ใกล้ ... ใกล้ใกล้ แล้วตรงเข้ากอดชัยพัทธ์อย่างนุ่มนวล
ราวกับพันธนาการนั้นถูกปลด ชัยพัทธ์จำเรื่องราวต่างๆได้แล้วทันที และดูเหมือนจะส่งผลให้เรื่องที่เคยลืมไปแล้วและเรื่องราวแปลกๆที่เขาไม่เคยเห็นด้วยกลับจำได้ด้วย
แล้วชัยพัทธ์ก็กอดตอบ
ชัยพัทธ์ : เธอนั่นเอง ... เมื่อตอนนั้น
แล้วน้ำอุ่นๆก็ไหลลงมากระทบหลังชัยพัทธ์
??? : ดีใจจัง ที่เธอจำชั้นได้ ชั้นน่ะ ... ชั้นน่ะ ... ฮืออออ...
แล้วชัยพัทธ์ก็ปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่ตรงนั้นและหวังว่า ... หวังว่า ... จะได้อยู่ตรงนี้ตลอดไป
ซักพัก เธอก็หยุดร้องไห้
??? : เออ จริงสิ ! ชั้นยังไม่ได้บอกชื่อเธอเลย ชั้นชื่อ เรจิน่า
ชัยพัทธ์ : เราชื่อ ชัยพัทธ์ แต่ ... เธอมาที่นี่ได้ยังไง
เรจิน่าหัวเราะเบา
ชัยพัทธ์ : มีอะไรน่าขำหรอ
เรจิน่าที่หยุดหัวเราะได้แล้ว : ก็ตัวเธอนั่นแหละที่มาได้งัยเพราะชั้นเป็นผู้ดูแลของที่นี่ ที่นี่คือที่ที่ทุกสิ่งเริ่มต้น ที่นี่คือ เอเดน
ชัยพัทธ์ : เอเดน !
เรจิน่า : ถูกต้อง ชั้นเคยพาเธอมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง จำได้มั้ย
ชัยพัทธ์ : จำได้ เรื่องแก้วนั่นด้วย
เรจิน่ามีท่าทางตกใจมาก : เรื่องแก้วนั่นยังจำได้ด้วยเหรอ
ชัยพัทธ์ : อือ มันทำไมหรอ
เรจิน่า : มันคือ น้ำแห่งชีวิต ซึ่งสกัดมาจากรากแก้วของต้น อิกดราซิล และหมักกับน้ำมนต์ศักดิ์สิทธิ์ โฮลี่วอเตอร์ เป็นเวลา 999 ปี และทำการกลั่นออกมา น้ำแห่งชีวิตนี้มีผลทำให้ผู้ดื่มคืนชีพ และมีพลังมหาศาลเหลือคณานับและเกือบจะเป็นอมตะด้วย เป็นน้ำที่หายากมาก และตอนนั้นชั้นได้ย้ายความทรงจำนี้ออกไปแล้วด้วย ถ้าเธอจำได้ก็คงไม่ธรรมดาแล้วหละ
ชัยพัทธ์ : หมายความว่าไง
เรจิน่า : ก็เวทย์มนต์ลบความจำของชั้นแรงที่สุดแล้ว ถ้ายังจำได้ก็มีแค่ 3 ทางเท่านั้น
ชัยพัทธ์ : 3 ทาง ทางอะไร!
เรจิน่า : ก็ เป็นเทพ เป็นปีศาจ หรือใส่การ์ดโกลด์เด้นบั้ก
ชัยพัทธ์ : แล้วเราจะเป็นไปได้ยังไง เราเป็นคน ไม่ใช่ทั้ง เทพ หรือปีศาจ และการ์ดโกลเด้นบั้กก็ไม่มีอยู่จริง
เรจิน่า : นั่นแหละที่เรายังไม่รู้
ชัยพัทธ์ : แล้ว ... เราจะทำยังไงต่อ
เรจิน่า : ชั้นจะไปกับเธอ
ชัยพัทธ์ : ไปกับเรา ! โกหกน่า
เรจิน่า : ไม่หรอก แต่ไม่ใช่เวลานี้ ชั้นจะให้นี่กับเธอ
เรจิน่าล้วงมือเขาไปในกระเป๋าข้างตัวแล้วหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา
มันเป็นจี้รูปจันทราเสี้ยวสีเงินสวยงามและสายคล้องทำจากเงินแท้ เป็นโซ่ขนาดเล็ก
เรจิน่า : นี่คือ Amulet of life มันจะเปลี่ยนเป็นรูปดวงอาทิตย์ถ้ามีอีกอันอยู่ใกล้ๆ
แล้วเรจิน่าก็ดึงสร้อยที่เหมือนกันออกมาจากกระเป๋า แล้วจี้ของทั้ง 2 ก็เปลี่ยนเป็นรูปดวงอาทิตย์สีแดงสดและมีอร่าสีส้มเปล่งออกมา มันให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
เรจิน่า : เอาล่ะ ... ถึงเวลาต้องจากกันแล้วนะ แล้วเราจะเจอกันเมื่อคำตอบถูกเปิดเผย
เธอส่งยิ้มให้ก่อนที่ทุกอย่างจะวูบลง
เรจิน่า : แล้วซักวัน เวลานั้นจะมาถึง
นาทีต่อมา ชัยพัทธ์รู้สึกเหมือนโดนเขย่าอย่างแรง
: ชัยพัทธ์ ... ฟื้นสิ ฟื้นซี่ ชัยพัทธ์
ชัยพัทธ์ : อืมมม ... อือ ... (ชัยพัทธ์ลืมตาขึ้นมา) หือ ... โอ๊ย!
เขาร้องขึ้นเมื่อถูกมักกะโรนีตบเข้าเต็มหลัง ขณะนี้เขาก็มาอยู่ที่ทะเลทรายอีกแล้ว โดยหลังพิงต้นไม้อยู่ แสงแดดจางๆลอยมากระทบตา และด้านหน้า เป็นสถานที่ที่หนึ่งกลิ่นเหม็นอับมาก มันคงเป็นฟาร์มเห็ด
มักกะโรนี : เย้ ! นายฟื้นแล้ว รู้ปะนาหลับไปตั้ง10วันแหนะ
ชัยพัทธ์ : จิงง่ะ
มักกะโรนียิ้มเล็กน้อย : เปล่าหรอกแค่10 นาทีเอง
ผัวะ
ตัวเลขสีแดงขึ้นป็นเลข 1 บนหัวมักกะโรนี
เพราะชัยพัทธ์ตบหัวมักกะโรนีเต็มแรง
มักกะโรนี : โอ๊ย ! เออ ... ว่าแต่ตอนนายหลับ เกิดอะไรขึ้นหรอเห็นนายพึมพำอยู่ได้
ชัยพัทธ์ : ไม่มีอะไรหรอก ( ขมวดคิ้ว ) แต่ว่า ... นายรู้ได้ไงว่าเราหลับไป 10 นาที
มักกะโรนี : ช่างเหอะ แต่ว่า
เขายื่นถุงสีน้ำตาลมีเชือกสีขาวผูกปากถุงที่มีของอยู่เต็ม
นี่! เอาไปสิ ระหว่างที่นายหลับเราไปเก็บเห็ดมาให้
ชัยพัทธ์ : แท้งคิ้ว
เขาเปิดถุงออก ข้างในมี orange net muchrooms อยู่ 30 ดอก
แต่ชัยพัทธ์รับรู้ถึงสิ่งผิดปกติอยู่ 2 อย่าง
1 คือ มักกะโรนีบอกวาหลับไป 10 นาที แต่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า และเขาจะเก็บเห็ดกว่า 30 ดอกใน 10 นาทีได้ยังไงกัน
2 คือ เขาเห็น เหรียญตราสัญลักษณ์เหรียญหนึ่ง สีเงิน แต่ดูเก่ามากแล้ว
เป็นเหรียญ ที่มีรูปไม้กางเขน มีดาบคู่ 2 เล่มไขว้กัน รอบๆเหรียญ มีอักขระโบราณแปลกๆแกะอยู่ล้อมรอบ ด้านหลังมีสัญลักษณ์ เป็นรูปอัศวินขี่ม้าในชุดรบ ที่มักกะโรนีเก็บซ่อนไว้ในกระเป๋าเสื้อ ซึ่งชัยพัทธ์ที่ได้อ่านหนังสือมาบ้างแล้ว ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาไม่ใช่วิซาดธรรมดาแน่ๆ
ชัยพัทธ์ : งั้นเราไปเปลี่ยนอาชีพก่อนนะ
มักกะโรนี : เราไปด้วย
ชัยพัทธ์ : เราว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวได้ไปนอนเป็นมัมมี่ในพีระมิด
มักกะโรนี : นั่นสิ -_-“ รีบมาละกันนะ
: ข้างในพีระมิด
ในพีระมิดมีลักษณะเป็นเขาวงกตมืดสลัว มีคบเพลิงบ้าง มีชื้อราขึ้นเกือบเต็ม
ชัยพัทธ์กำลังเดินเข้าไปในเขาวงกตของพีระมิด เขาพบ สปอร์ โพโพริ่ง และ
ฟีมิเลีย โจมตีรั้งคราวแต่เขาก็หลบหลีกได้เสมอ
จนมาถึงสถานที่เปลี่ยนอาชีพ
ที่นั่นมีโจร 2 คนเป็น ชาย 1 หญิง 1
ชัยพัทธ์เดินเข้าไปหาผู้ชาย : ขอโทษนะครับ
โจรผู้ชาย : หือ ?
ชัยพัทธ์ : คือผมต้องการจะเป็นโจรน่ะครับ
โจรผู้ชาย : เฮ้ออออ ! … เอาล่ะ นายจะเป็นโจรใช่มั้ย ( เขาหยิบกระดาษกับปากกาขึ้นมา ) ชื่อ
ชัยพัทธ์ : ชัยพัทธ์ครับ
โจรผู้ชายจดชื่อของเขาเสร็จเรียบร้อย : เอาละ นายต้องไปที่ห้องคัดเลือกที่อยู่ตรงข้ามห้องนี้นะ แล้วก็ เป็นโจรน่ะเขาไม่พูดสุภาพหรอกโว้ย ไปได้แล้ว
( ถึงตรงนี้ขออนุญาตเปลี่ยนวิธีการเขียนนะครับ)
เมื่อชัยพัทธ์เข้าไปทางประตูด้ายตรงข้ามเขาก็พบกับห้องที่เหมือนกันเด๊ะกับห้องที่โจร 2 คนอยู่เพียงแต่ไม่มีใครอยู่
สักพักโนวิทคนอื่นๆก็เข้ามามากมายประมาณ 50 คนจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุม
“มาแล้วสินะ เหล่าโจรฝึกหัดทั้งหลาย”เสียงมาจากทางประตูนักเรียนเกือบทุกคนหันไป มีเพียงชัยพัทธ์กับโนวิทอีก 2 คนเท่านั้นที่ไม่หัน
“เอาล่ะ คนที่หันไปทางประตู ตก ชั้นบอกแล้วไงว่าเมื่อเข้ามาแล้วให้อยู่เฉยๆ”เสียงมาจากด้านตรงข้ามกับประตู คราวนี้มีโจรผู้หญิงอยู่ 1 คน ผมสีทองยาวประบ่า ตาสีทอง ใบหน้าที่สวยเก๋ และผิวขาวอมชมพูทำให้ดูอ่อนแอ
เสียงครวนครางดังมาจากนักเรียนที่สอบตก ขณะที่นักเรียนเหล่านั้นออกจากห้อง
“เฮ้อ ! งวดนี้มีแต่พวกอ่อนๆทั้งนั้นเลย จะมีใช้ได้แค่ 3 คนเท่านั้นเองหรอเนี่ย”
แล้วเธอก็หันมามองพวกที่เหลือ
“เอาล่ะพวกนายคือคนที่ผ่านขั้นแรก ที่นี้ บอกชั้นซิว่าผ่านได้ไง เธอก่อน”
หล่อนชี้ไปทีโนวิทที่อยู่ใกล้ที่สุด
“ก็ท่านบอกว่าให้อยู่เฉยๆใช่ไหมครับ”
“ดีมาก เธอ ตกแล้ว”
“ง่ะ”
แล้วเขาก็ออกไปอีกคน
“โอเคบอกชั้นซิว่าเธอชื่ออะไรกันบ้าง”
“มาริคครับ”
“แล้วเธอล่ะ”เธอชี้ไปที่ชัยพัทธ์
“เรื่องไรต้องบอก”
“หนอย เอาเถอะ แต่ว่าการเรียนนี้ต้องฝึกหนักหน่อยนะโดยเฉพาะพวกอ้วนๆอย่างนาย”เธอย้อนชัยพัทธ์
“อ้อชั้นชื่อ เซเรส”
“สวัสดีครับ ท่านอาจารย์”มาริคพูดอย่างนอบน้อม
“เอาล่ะ มาริคนายไปรอที่ห้องด้านตรงข้ามก่อนนะเดี๋ยวชั้นจะเรียก”เซเรสสั่ง
“ครับ”มาริครับคำ
แล้วมาริคก็เดินออกไป
เธอมองมาริคไปเรื่อยๆจนเขาออกไปแล้วจึงหันกลับมา
“นายจะบอ...”เซเรสหยุดลงเมื่อไม่เห็นชัยพัทธ์
“อะไรกัน แค่นี้ยังหาไม่เจอเลยแล้วจะเป็นอาจารย์ของเราได้ยังไงกัน”
ชัยพัทธ์พูดขี้นทางด้านหลังของเซเรส
“เฮ้ย! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่”
เซเรสยิ้ม“เธอเก่งอย่างนี้แล้วไม่ต้องฝึกหรอก ผ่านเลยละกัน”เธอยื่นบัตรการเป็นสมาชิกสามพันธ์โจรอย่างเป็นทางการ พร้อมเสื้อผ้าให้
“ขอบใจ”ชัยพัทธ์พูด ขณะที่กำลังจะออกไปนั่นเอง “ อ้อ อีกอย่าง เรามีชื่อของเราว่า การ์เซล”แล้วเขาก็ออกไป
ทางด้านเซเรส เธอก็เดินเข้าไปที่มุมๆหนึ่งของห้องแล้วพูดว่า “ท่านคะ เราพบคนมีฝีมืออีกคนแล้วค่ะ”
“ดีมาก” เสียงตอบมาจากกำแพง “จับตาดูเด็กนั่นไว้ให้ดี กองทัพเราต้องเกรียงไกรขึ้นเมื่อได้เขามา”
15นาทีหลังจากที่มักกะโรนีรอ(เขียนแบบเดิมแล้วนะ)
ชัยพัทธ์วิ่งออกมาจากพีรามิดมาหามักกะโรนีอย่างรวดเร็วในชุดโจร
ชัยพัทธ์ : มักกะโรนี มีกะโรนัก มักกะโรตี เราผ่านแล้วววว...
มักกะโรนี : เจ๋ง ... แล้วไงต่อ
ชัยพัทธ์ : ไปกับเราปะละ ไปหาเพื่อนเรากันปะ
มักกะโรนี : เอาดิ
พอดีกับที่ชัยพัทธ์เหลือบไปเห็น พรีสคนหนึ่ง ผมสีฟ้า ใส่กรีนฟีลเลอร์ มีพิกกี้ตามหลัง แม่นแล้ว เขาคือ ไก่จ๊วบนั่นเอง
ชัยพัทธ์ก็เลยสะกิดเรียกมักกะโรนี : เฮ้ย ! เป็ดจ๊วบมาว่ะ
มักกะโรนี : ไหน
ชัยพัทธ์ : นั่นไง
เขาชี้มีไปที่ไก่จ๊วบที่กำลังเดินไปทางพีระมิด
ทั้ง 2 คนต่างก็ว่งไปหาไก่จ๊วบ
มักกะโรนีตะโกนดังลั่น : พี่ไก่จ๊วบ คร้าบบบ...
ไก่จ๊วบสะดุ้งแล้วหันมามองมักกะโรนีและชัยพัทธ์ที่วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
ไก่จ๊วบ : ชู่ว์ว์ว์ อย่าเอ็ดไป เดี๋ยวคนอื่นเขารู้หมด
มักกะโรนี : พี่มาทำอะไรที่นี่อะครับ
ไก่จ๊วบ : คนมันจนอะน้อง พี่เลยมานั่งขายวาร์ป T_T แล้วน้องๆล่ะมาทำอะไร
ชัยพัทธ์ : ผมมาเปลี่ยนอาชีพ แล้วเขามาเก็บเห็ดกิน
ไก่จ๊วบตะโกนลั่น : เก็บเห็ดกิน ! ! !
มักกะโรนี : ครับ
ไก่จ๊วบ : (คิด) มันแย่กว่าเราอีก (พูด) เอาล่ะ พี่ให้นี่ละกัน
เขายื่นบัตรมาให้ 2 ใบ
ไก่จ๊วบ : มันคือบัตรสมาพันธ์ คอมเกมเมอร์นิวส์ มีอะไรซิบหาพี่ละกัน
ทั้ง 2 คน : ขอบคูณครับ
ไก่จ๊วบ : ไปนะ
ชัยพัทธ์ : ครับ ... เดี๋ยวครับ
ไก่จ๊วบ : อะไร
ชัยพัทธ์ : ซื้อวาร์ปไปพรอนหน่อยครับ
ไก่จ๊วบ : 1000 เซนีนะ
ชัยพัทธ์ยื่นเงินให้เขา
ไก่จ๊วบ : แล้วเจอกัน
ทั้ง 2 คน : คร้าบบบ...^_^
ไก่จ๊วบเปิดวาร์ป(ไม่เขียนคำร่ายคงไม่ว่ากันนะช่วงนี้ขี้เกียจ)
แล้วทั้ง 2 คนก็หายไป
แต่ก่อนที่วาร์ปจะหมด ได้มีเงาๆหนึ่งเคลื่อนตัวอย่างเร็วตามไปด้วย
แต่ไก่จ๊วบก็เห็นอยู่ดี แล้วเมื่อวาร์ปหมด
ไก่จ๊วบก็กระซิบกับคนคนหนึ่งทางซิบว่า : พวกกองโจร 51 พบเป้าหมายแล้ว ติดต่อไนท์ ออฟ ครอส ด่วน
: พรอนเทร่า : จตุรัสกลางเมือง
ชัยพัทธ์กำลังวุ่นกับการซิบหาเพื่อนๆ : (ซิบ ) snake เรียก eagle snake เรียก eagle ได้ยินแล้วตอบด้วยๆ
โป๊ก !
ตัวเลข 10 ขึ้นบนหัวชัยพัทธ์ และด้วยเสียงเขกอันดังก้องทำให้คนในรัศมี 10 เมตรหันมามุง
ส่วนคนที่เขกน่ะ ปลั้กเอง ซึ่งพ่วงมาด้วยคนอื่นๆยกเว้น Alex และเปลี่ยนอาชีพกันหมดแล้ว
ปลั้ก : snake เรียก eagle แป๊ะดิ แล้วเอ็งอะ ให้คนอื่นรอตั้งชาติ
ชัยพัทธ์ : โอ้ ! ไอแอมซอรี่ ยูอาร์ ซอด้วง
หลายคนในระยะ 3 เมตร ฮาแตก ยกเว้นปลั้ก
ปลั้ก : นายจะตอบดีดี หรือว่าจะตอบในโลง
ชัยพัทธ์ : ตอบดีดีขอรับหลวงพ่อ ก็... เจอเพื่อน สลบ เปลี่ยนอาชีพ เจอไก่จ๊วบ
ชัย ดิว : ไหนวะ เพื่อนแก
ชัยพัทธ์ยกมือไปทางด้านหลังแล้วกวักเรียก : มานี่เลยเพื่อน
ซักพัก มักกะโรนีก็เดินเข้ามาในชุดวิซาดเต็มยศ สวม Clown Eleven earsและ Romantic flower ทำให้คนบริเวณรอบๆ ได้สกิลใหม่ ตาไฟ ( อิจฉา ตาเลยร้อน อิจฉามาก ตาเลยร้อนมากจนเป็นไฟ )
ทุกคน : หวัดดี
มักกะโรนี : ดีครับ ผมชื่อ มักกะโรนี ครับ
จา : เป็นไงมั่ง
มักกะโรนี : เรียกผมว่า กันก็ได้ครับ
แป๊ก !
เลขหนึ่งขึ้นบนหัว กัน เพราะโดนชัยพัทธ์ตบหัว
ชัยพัทธ์ : ตอบไม่ตรงประเด็น
ปักๆๆๆๆๆ !!!
ตัวเลขสีแดงขึ้นเลข7เจ็ดตัวพร้อมกับคำว่า อย่าแกล้งเพื่อนจากทุกๆคน ทำให้คนที่ฟังอยู่ปล่อยก๊ากออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร เนื่องจากทุกคนใช้อาวุธของตนเองตบพร้อมกันจนชัยพัทธ์ลงไปนอนนับ 10 (Hp ยังเหลืออยู่เยอะ แต่แกล้งนอนไปงั้น )
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ดิว กัน : เฮ้ย ! ชัยพัทธ์
ปลั้กยืนอมยิ้ม : ไม่ต้องห่วง มันแกล้ง ใช่ปะ
ชัยพัทธ์ลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามร่างกาย : เดาเก่งนี่หว่า
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ดิว กัน ขบกรามกรอด : เดี๋ยว แม่/พ่อ จะส่งให้ไปนอนจิงๆเสียเลย ... เฮ้ย ! พูดพร้อมกันด้วย
ปลั้กหันไปหากัน : นายเลเวลเท่าไรแล้วอะ
กัน : 96 ครับ
: เก่งนี่
Alex เดินออกมาท่ามกลางหมู่คน และขยิบตานิดนึงแบบไม่อยากให้ใครเห็นให้กันแต่ชัยพัทธ์เสือกเห็น
ชัยพัทธ์ ปลั้ก ดิว จา เมย์ ชัย ผึ้ง : ไปไหนมา
Alex : พอดีไปซื้อของมา นิโหน่ย( ทำปากแบบอุดมด้วยยิ่งดี ) แล้วพวกเธอจะไปไหนต่อละ
ปลั้ก : เราว่าไปฝึกดีกว่านะ
ชัยพัทธ์ : เราว่าไปขี่ช้างเล่นดีกว่า
ปลั้ก : อะไรของแกวะขี่ช้าง
ชัยพัทธ์ : โอ้ย อย่าลาวขนาดนั้นสิวะ ก็ขี่ช้างไปตีตั้กแตนไง
ปลั้ก : ขี่ช้างไปตีตั้กแตน บ้านพ่อแกสิ เขามีแต่ ขี่ช้างจับตั้กแตนกัน
ชัยพัทธ์ : แล้วแกจะไปจับมันหรอวะ เราถึงบอกว่าให้ไปตีตั้กแตนไง ใช่ปะจา
จากำลังดูบัตรของคอมเกมเมอร์นิวส์อยู่จึงตอบส่งเดชไป : จ้า
ชัยพัทธ์ : เห็นมะ งั้นไปตีตั้กแตนกันนะ
ปลั้ก : ก็ได้
Alex : ( ตะโกน )พวกเรา ! ไปตีตั้กแตนกัน
ผึ้ง จา เมย์ ชัย ปลั้ก ดิว กัน : ( ตะโกนลั่น ) Let’s go !
ชัยพัทธ์ : ( ตะโกนลั่นด้วย )โย่ว!
แล้วพวกเขาก็เดินไปหาช้างมาขี่
ชัยพัทธ์ : ( งึมงำ ) แล้วชั้นจะรอ ... เรจิน่า
End of Chapter two : เปลี่ยนแปลง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น