คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ซึระตายเพราะปาก
ณ ดาดฟ้าโรงพยาบาล
“แกนี่ท่าทางมีความสุขจังนะซึระ”กินโทกิเอ่ยขึ้นเปรยๆ
“ไม่ใช่ซึระ คาซึระต่างหาก แล้วฉันดูท่าทางมีความสุขตรงไหนไม่ทราบ”เอ่ย แย้งกับประโยคของอีกคน เพราะเขาก็ไม่ได้มีความสุขอะไรเป็นพิเศษเลย เพราะตาลุงปริศนานั่นแท้ๆ อลิซาเบทที่รักถึงต้องถ่อมานอนโรงพยาบาล ดูๆแล้ว ไม่มีอะไรที่น่ามีความสุขซักนิดเดียว
“นางพยาบาลคน นั้นไง ส่งสายตาหวานซึ้งกันเชียว หวานเลี่ยนจนทำพาเฟ่ต์ได้สิบถ้วย ไม่สิยี่สิบถ้วยเลยมากกว่า เอาเป็นว่า มันก็ประมาณนั้นแหละ”ร่างสูงพูดพลางทำเสียงจิ๊จ๊ะเหมือนเรื่องนี้จะไปขัดใจเขายังไงยังงั้น
“เพ้อเจ้อน่า เธอไม่ได้ชอบฉันซักหน่อย”ก็เธอชอบอลิซซาเบธนี่นา..
“เจ้าโง่ ของแค่นั้นดูไม่ออกหรือไงว่าสาวเจ้าเขามีใจให้น่ะ ไปเรียนประถมใหม่เลยซะไป๊”ร่างสูงเอ่ยอย่างประชดประชัน
“ก็บอกว่าไม่ใช่ไงเล่า เจ้าหล่อนมีรสนิยมแปลกกว่านี้อีกขอบอก”คาซึระเอ่ยแย้ง
“งั้นก็ชัดเลย แปลกอย่างแกไม่มีใครต้านไหวหรอกนะรู้ไหม คุณกินน่ะ เป็นห่วงแม่สาวเจ้าคนนั้น ที่ต้องมาหน้ามืดตามัวหลงรักแกน่ะ”เขาบอกด้วยสีหน้าปลาตาย
“ฉันไม่ได้มีอะไรแย่ซักหน่อย ถ้าเธอไปหลงรักแกนี่สิน่าสงสาร”คาซึระเอ่ยแย้ง
“แบบฉันเขาเรียกว่ามีระดับ ฉันนี่ค่าตัวแพงจนคนใหญ่คนโตต้องมาขอให้ทำงานด้วยเลยนาเหวย..”บุรุษหัวขาวเถียงต่อ
“อ้อเหรอ งั้นฉันคงมีระดับเหมือนกัน เพราะคนใหญ่คนโตอย่าง ฮิจิคาตะ โทชิโร่ ยังมาตามจับตัวฉันเลย”ไงล่ะ ฉันเหนือกว่าไหมล่ะกินโทกิ.. คาซึระเถียงกลับในใจ
“ไอ้หน้าตูด นั้นคนใหญ่คนโตตรงไหนไม่ทราบ แค่สุนัขรัใช้รัฐบาลไม่ใช่เหรอไง สิ่งที่แกทำอยู่ทุกวันก็ไม่ต่างอะไรกับแมวที่โดนหมาไล่ฟัดหรอก”ใช่ เขาพูดถูก.. แต่สิ่งที่คาซึระ(คิด)จะทำไม่ใช่การวิ่งหนีซักหน่อย! แต่เป็นการกู้ชาติต่างหาก!
“แต่อย่างน้อยฉันก็ยังรับใช้ชาติ ไม่เหมือนกับแกที่วันๆเอาแต่เคาะจมูก กินของหวาน อ่านซีคิดส์! ชีวิตแกมันมีแค่นี้หรือไงกินโทกิ!”
บุรุษหัวขาวหันมามองหน้าอีกคน ใบหน้าของเค้าดูจริงจังขึ้นกว่าเมื่อก่อนครู่มาก ก่อนที่จะเอ่ยคำว่า
“ในชีวิตฉันมีอะไรมากกว่าที่แกคิดนะ ซึระ”ชายหนุ่มหน้าปลาตายเอ่ยเช่นนั้นควบคู่กับใบหน้าที่จริงจัง
ไม่อยากจะว่าหรอกนะ..สีหน้าที่จริงจังของแก มันดูดีก็จริง แต่ไม่เหมาะกับแกซักนิดเลยจริงๆว่ะกินโทกิ.. คาซึระคิดในใจ
ชีวิตของฉันน่ะ..นอกจากของพวกนั้นแล้วยังมีแกอยู่ไม่ใช่หรือไง..กินโทกิก็คิดในใจเช่นกัน
“นั่นมันก็เรื่องของแกเถอะ”คาซึระเอ่ยตัดบทอย่างไม่มีเยื่อใย
“เฮ้ๆ แบบนี้หมดซึ้งเลยว่ะ แล้วเป็นไงกับนางพยาบาลคนนั้นล่ะ? คงเลิฟๆกันสิท่า เหอะ อย่างแกน่ะมีแค่อลิซซาเบทก็พอแล้วนี่” กิน โทกิวนกลับมาเรื่องเดิม นี่เค้าจะอะไรนักหนากับพยาบาลคนนี้เนี่ย? เขาชอบเหรอ? ไม่น่าใช่ ที่คนอย่างหมอนี่จะมีความรัก แต่ถ้าอยากให้เขากับเจ้าหล่อนได้กันนักก็จัดให้!
“มันยิ่งกว่า เลิฟๆอีก เธอเขาคอยป้อนข้าวป้อนน้ำฉันและดูแลอย่างดี เราสองคนความสัมพันธ์คืบหน้าแบบก้าวกระโดด เราสองคนตกลงจะคบกันแล้วด้วย พอใจแกไหมล่ะ”คาซึระพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชันแต่ยังคงความเรียบนิ่งไว้และพยามให้ดูปกติที่สุด
ขอโทษนะคุณพยาบาล ถ้าจะโทษ ไปโทษไอ้หมอนี่ที่ทำให้ฉันประชดแล้วกัน..
ว่าแต่อะไรกัน ชักสีหน้าไม่พอใจแบบนั้น?
“ใจเร็วไปแล้วไอ้งั่ง! ฉันไม่เคยเจออะไรที่ไวไฟแบบแกมาก่อนเลยว่ะ! นี่จะคบจริงๆเรอะ?!”ชายร่างสูงเข้าไปเขย่าร่างที่เหมือนจะบอบบางของคาซึระ
“ฉันจะรักใครชอบใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกเล่า!”คนถูกเขย่าก็หัวเสียเป็นนะ
“ฉันไม่ให้ว่ะ” คาซึระชักสีหน้าใส่บ้าง มีสิทธิ์อะไรมาสั่งเขาล่ะ
“ไม่ให้ก็ไม่ ให้สิ นี่มันชีวิตของฉัน จะอะไรกับใครก็เรื่องของฉัน แกไม่ได้เป็นป๊ะป๋าซะหน่อยที่จะมาสั่งฉันนู้นนี่ได้ เข้าใจนะเจ้าบ้าน้ำตาล!”แรงไปหรือเปล่าสำหรับเจ้าอีซี่จอยบ้าน้ำตาล(?).. แต่ซักพักไอ้หมอนี่ก็คงกลับมากวนโอ้ยเหมือนเดิมล่ะมั้ง คาซึระคิดเช่นนั้น
“เออ ก็ไม่ได้เป็นป๊ะป๋านี่หวา..”จากที่เขย่ากลายเป็นบีบแขนไปซะแล้ว เห็นแบบนี้เจ้าหน้าปลาตายนี่ก็แรงเยอะอยู่ไม่เบาทำให้เขาเจ็บได้เหมือนกัน
“รู้แล้วก็ปล่อยสิกินโทกิ”คา ซึระพยามเอ่ยเสียงเรียบๆให้ดูเป็นปกติที่สุด ก่อนที่ร่างสูงตรงหน้าจะปล่อยมือจากแขนของเขาด้วยท่าทางหัวฟัดหัวเหวี่ยง คุณชายหน้าปลาตายทำหน้าหงุดหงิดเป็นที่สุด เหมือนกับเด็กที่โดนแย่งของเล่นยังไงยังงั้น..
(คาซึระบรรยาย)
“ซึระ”กินโทกิเรียกผมเบาๆ
“ไม่ใช่ซึระ คาซึระต่างหาก”ผมเถียงมันไปตามคอนเซ็ปเดิมที่โปรดิวเซอร์จัดให้ วันนี้ไม่มีอะไรผิดแปลกเลยนอกจากการนอนโรงพบาลกับ..
.
.
.
“อย่าไปคบกับหล่อนเลย ฉันขอล่ะ” เจ้าบ้าน้ำตาลที่กำลังพูดกับผมตรงนี้ สีหน้าดูจริงจังและเคร่งเครียด นอกจากตอนที่รบด้วยกัน ผมก็ไม่เคยสีหน้าแบบนี้ของมันอีกเลยครับท่านผู้ชม นี่มันไอ้กินโทกิหรือเปล่าวะเนี่ย?!! กินพาเฟ่ต์มากเกินไปจนสมองกระทบกระเทือนอย่างที่ฉันเคยคิดเลยจริงๆ! เพราะถ้าไม่ใช่แบบนั้นมันจะมาพูดแบบนี้ ทำสีหน้าแบบนี้ทำไม!
“พูดอะไรของนาย มันไม่มีอะไรเสียหายซักหน่อย”ผมพูดตามความจริง ผมไม่มีทางที่จะแย่งคนรักของอลิซซาเบธแน่นอน
“เชื่อเหอะ แกกับหล่อนไปไม่รอดหรอก”นี่ฉันไม่มีดีขนาดนั้นเลยหรือไงวะเนี่ย..
“แกมาตัดสินอะไรคนอื่นเค้า กินโทกิ”นั่นน่ะสิ..บอกตามตรงหนุ่มผมยาวน่าพิศมัยหนุ่มผมหงอกอย่างแก ถ้าคบจริงได้กันยาวชัวร์ป้าบ
“ที่ไม่รอดเพราะฉันจะคอยขัดขวางต่างหากเล่า ด้วยการทำแบบนี้..”มันว่าก่อนที่จะเข้ามาโอบเอวผมไปใกล้มัน และจงใจจับหน้าผมให้เข้ามาใกล้เหมือนทำท่าจะจูบ เฮ้ยๆๆๆ แบบนี้ไม่เอานะโว้ย! กินโทกิ!
“แต่ฉันทำกับแกแบบนี้ไม่ลงหรอก ซึระ”กินโทกิทำหน้าตาปลาตายเหมือนอย่างเคยก่อนที่จะปล่อยผมแล้วเดินไปจากดาดฟ้าโรงพยาบาล ให้ตาย ถ้าไม่ทำอะไรจริงก็อย่าทำให้ตกใจสิเจ้าบ้า..
(จบคาซึระบรรยาย)
“แต่ฉันจะทำอะไรที่มากกว่านี้..”กินโทกิพึมพำบางเบาในสถานที่ที่ห่างไกลจากร่างผมสลวยเมื่อครู่ เล็กน้อย และแน่นอนว่าหนุ่มผมสลวยคนนั้นเขาไม่ได้ยินอะไรเลย
ความคิดเห็น