คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผงฟู&ฟีนิกซ์
ไดอารี่จ๋า วันนี้เปิดเรียนวันแรกด้วยละ อยากไปหาเพื่อนเร็วๆจัง ชุดประจำโรงเรียนก็สวยดีน่ะ เป็นเสื้อด้านในสีขาวแขนยาว มีเสื้อกั๊กสีน้ำฟ้า ปักตราโรงเรียนแล้วก็ชื่อย่อโรงเรียนด้วย N.O. แต่กระโปรงจะสั้นไปไหนเนี้ย เลยเข่ามาเป็นวา แต่ลายกระโปรงก็สวยดี สีน้ำเงิน ลายสก็อตสีดำ มั่วแต่ บรรยายเรื่องชุด จนลืมเวลาซะงั้น อืมก็โมงแล้วน่า ......หา!!! เจ็ดโมงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย เร็วจริง หว่าได้เวลาไปโรงเรียนแล้ว เดี๋ยวสายไปกว่านี้ ไปก่อนน่าไดอารี่จ๋า >0<
เด็กสาวตากลม นัยน์ตาสีน้ำตาล ผมยาวถึงกลางหลัง เธอรีบเก็บหนังสือใส่ในกระเปาเป้ ก่อนรีบวิ่งลงจากบันได “ผงฟู จะรีบไปไหนลูก ช้าๆ ก็ได้ลูกเดี๋ยวตกบันได” หญิงสาวอายุประมาณสี่สิบปี ตะโกนไล่หลัง “ ช้าไม่ได้คะแม่ ฟูต้องไปโรงเรียนแล้ว” เด็กสาวตะโกนกลับ พร้อมวิ่งไปขึ้นรถ
New Orleans School
สายแล้ว สายแล้ว วันนี้เปิดเรียนวันแรกด้วยยังสาย ขนาดนี้ TToTT ไปดูหน้าดีกว่า ห้องซี ....ไม่มี ห้องบี....ไม่มี ห้องอะ... “ ไง ยัยผงขนมปัง ^^” โห่ ซวยแต่เช้าเลยเรา “ หวัดดี” ฉันตอบกลับ แล้วกลับมาหาชื่อตัวเองต่อ “ หาห้องอยู่เหรอ” ฟีนิกซ์ถาม “ อืม... ใช่” ฉันตอบกลับ “ ไม่ต้องหาหรอก ฉันเดี๋ยวฉันพาไป ^^” ฟีนิกตอบแล้วเดินจูงมือฉันไป ดูเหมือนหลังเลิกเรียน งานต้องเข้าฉันแน่ ก็ดูสิ สายตาของผู้หญิงแถวนี้มอง ยังกะจะเดินมาบีบคอฉันให้ตายคามือแหนะ “อ๊ะ ถึงห้องละ” เด็กผู้ชายตรงหน้า ฉันพูด “อืม” ฉันตอบ “เธอก็นั่งข้างฉันก็แล้วกันน่ะ ^^” ฟีนิกตอบ ก่อนเดินไปนั่งที่ ฉันจึงเดินตาม ไปนั่งข้างๆ
กริ๊ง กริ๊ง
เข้าเรียนละ ครืด ครืด ประตูถูกเปิดออก “ นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” สวัสดีครับ/คะ” “จร้า สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักน่ะจ่ะ นักเรียน จะว่าไปห้องนี้ก็เป็นห้องเด็กเรียนที่สุดละสิ แหม ครูดีใจจังที่ได้มา เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอน่ะ อ๋อ อาจารย์ชื่อ มลนภา น่ะจร้า บลา บลา บลา” แล้วครูที่ปรึกษาของห้องก็พูดไป จนหมดคาบ “ วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันใหม่ โรงเรียนก็อยากให้นักเรียนรีแล็ค ครูก็เลยจะปล่อยนักเรียนอยู่ในให้ ตามอัธยาศัยน่ะจร้า ครูไปละ ^^” จากนั้นคุณครูก็เดินออกจากห้องไป “ ผงฟู” เสียงเด็กผู้หญิงเรียก “ค่ะ มีไรเหรอ” ฉันถามแบบสงสัย “เอ่อ...มานี้หน่อยสิ” เธอกวักมือเรียกฉัน ฉันจึงเดินไปหา “ มีอะไรเหรอ??” ฉันถามอีกรอบ “เอ่อ... >///<” ไม่พูดซะที เฮ้อ แถมบิดไปมาอีก ผงฟูคนนี้จะไปรู้ไหมเนี้ยว่ามีอะไร (-_- )( -_-) ฉันก็ยืนดูเธอบิดไปมา “เอ่อ... เธอมีอะไรเหรอ” ฉันถามอีกรอบ “เอ่อ...ช่วยเอาจดหมายนี้ไปให้ฟีนิกซ์หน่อยสิ อย่าบอกเค้าน่ะว่าฉันสั่งให้เอามมาให้ >///<” แค่นี้ต้องเขินจนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงด้วยน่ะ เฮ้อ ไม่เข้าใจ ( -_- )( _ _ )( -_- ) ฉันพยักหน้ารับ ก่อนเดินไปหาฟีนิกซ์ซึ่งกำลังนั่งฟังเพลงอยู่ “ฟีนิกซ์ ฟีนิกซ์” ฉันเรียกชื่อคนที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่ “ห๊ะ มีอะไร ^^” ฟีนิกซ์ถอดหูฟังก่อนหันมาถาม “ มีคนเอาจดหมายมาให้” ฉันตอบก่อนยื่นจดหมายไปให้ “จดหมายเหรอของใครละ”ฟีนิกถาม “เขาไม่ให้บอก”ฉันตอบกลับไป “อ๋ออืม” ฟีนิกซ์ตอบสั้นๆ ก่อนหันไปอ่านจดหมายที่ได้
( บันทึก ฟีนิกซ์ )
ใครน๊า ส่งจดหมายมาให้ ยิ่งคิดยิ่งสงสัย แต่ชั่งเถอะมาอ่านจดหมายกัน อาจเป็นยัยผงทำขนมก็ได้ใครจะไปรู้ ชอบแกล้งผมนี้นา แต่เปิดภาคเรียนนี้ดูยัยนี้จะเย็นชามากๆเลยน่ะ แต่ชั่งเถอะ อืม..จดหมายว่าไงน้า....
ฉันชอบฟีนิกซ์น่ะ ชอบมานานแล้วด้วย หลังเลิกเรียน ช่วยมาหาฉันที่สวนหลังโรงเรียนด้วยน่ะ ฉันจะรอจะ
^^
ใครหว่า แต่ชั่งเถอะ เดี๋ยวก็รู้เอง ^3^ “เธอเขียนจดหมายใช่ม่ะ *0*” ผมทำตาเป็นประกายใส่เธอ “ทำไม ฉันต้องเขียนจดหมายถึงนายด้วยละ คุยกันก็ได้นิ” เธอตอบกลับ แต่ก็ไม่หันมามองหน้าผม หนอยแหนะ ผมไม่ชอบคนพูดด้วยแต่ไม่มองหน้ากันน่ะ ผงฟูก็รู้นิ่แต่ทำไมยังทำน่ะ โกรธแล้ว ชิ
โครม! ผมเตะโต๊ะล้ม ก่อนเดินออกไป ดูท่าผงฟูก็ตกใจเหมือนกันน่ะเนี่ย 555 -..- “เดี๋ยวฟีนิกซ์ นายเป็นอะไรน่ะ เพื่อนตกใจกันหมดแล้วน่ะ” หน่อยทำอะไรก็น่าจะรู้นิ “ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย” ผมตะโกน “ไม่ได้เป็นไร ก็หันมาคุยกันสิ อย่าหันหลังให้ เราไม่ชอบ” ผงฟูพูด “ ไม่ชอบแล้วตัวเองทำเองงั้นเหรอ” ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองผงฟู “ทำ...ทำตอนไหน” ว๊ากกกก ก็เห็นอยู่ว่าทำยู่ในห้องนิ “ก็ในห้องไง ถามไปแล้วไม่หันมาคุยด้วย”ผมตอบไป “เฮ้อ ขอโทษก็แล้วกันน่ะ” ผงฟูถอนหายใจก่อนขอโทษผม “อย่างนี้สิ ถึงน่ารัก *0*” จากนั้นผมก็วิ่งจับมือผงฟูกลับเข้าห้อง ตอนเย็นก็ต้องไปหลังโรงเรียนสิน่ะขี้เกียจจริง “ นิ่ ผงฟูไปเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ” ผมหันไปบอกคนตัวเล็ก “ไปไหนเหรอ” ผงฟูถาม “สวนหลังโรงเรียนเย็นนี้น่ะ ไปด้วยกันน่ะ”ผมทำเสียงอ้อนวอนใส่ผงฟู “อืม ก็ได้”ผงฟูตอบ ก็น่ะ ผงฟูขี้สงสารจะตายนินา จะว่าไปผมก็รู้จักผงฟูตั้งแต่เด็กแล้วล่ะ ครอบครัวเราสองคนสนิทกันตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่าแล้ว ทำให้เราได้เล่นด้วยกันตั้งแต่เด็กๆเลยล่ะ ตอนเด็กผงฟูน่ารักมากกกก น่ารักจนผมเคยหอมแก้มเธอด้วย555 ช่วยไม่ได้นิเนอะ แต่ผมไม่ได้หอมแก้มตอนเธอตื่นน่ะ ผมหอมตอนเธอหลับต่างหาก 555 ^3^ เธอเลยไม่รู้ แต่เราก็ไม่ได้ย้ายไปไหนน่ะ เข้าโรงเรียนก็เข้าด้วยกันอยู่ห้องเดี๋ยวกัน 5555 ตอนเด็กๆ ผมก็แอบชอบเธออยู่น่ะและตอนนี้ก็ไม่รู้สิ เป็นเพื่อนกันมากกว่าละมั้ง เฮ้อชั่งเถอะ ยังไงผมก็ม่อยากไปจากยังผงทำขนมหรอก ^___^ ก็ผมอยากแกล้งเธอนินา 5555
( จบบันทึก ฟีนิก )
ความคิดเห็น