คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เขาคือใคร??
เที่ยงวันนี้
ในขณะที่เพื่อนๆ กำลังกินข้าวอย่างรื่นเริง -_- แต่ฉันซี..ถูกอาจารย์เป็ดที่สอนวิชาพระพุทธศาสนาเรียกไปพบ ทำไมต้องมาเรียกฉันด้วยเนี่ย ฉันก็ไม่เห็นจะทำอะไรผิด..แค่ทำข้อสอบได้เต็มทุกครั้งเอง (._.) ฉันคงจะโดนทำโทษที่ขโมยคะแนนวิชาพระพุทธไปหมดมั้ง (มันเคยมีด้วยหรอย่ะ)
แอ๊ดดดดด~
ฉันค่อยๆ เปิดประตูอย่างเชื่องช้า กลัวจริงๆ นี่..กลัวว่าอาจารย์เป็ดจะมาทำโทษ คุณพ่อ..คุณแม่ขา ช่วยหนูด้วยนะค้า T_T แล้วสายตาฉันก็ไปยิงแสงเลเซอร์กับอาจารย์เป็ดเข้า เจ๊เป็ดใส่แว่นแล้วกระดิกนิ้วชี้เรียกให้เข้ามาหา T_T อยากร้องไห้จริงๆ
ตึง!!
กองหนังสืออภิมหึมากองตรงหน้าฉัน ดูสิแต่ล่ะเล่ม!! 1000 กว่าหน้าแน่ๆ แล้วแต่ละเล่มนะเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาทั้งน้าน นี่เจ๊จะเอามาให้หนูไปแจกเด็กยากจนใช่มั้ยล่า หนูรู้น้า..คิกๆ ^O^
“ฉันให้เธอไปอ่านมา” เจ๊เป็ดเริ่มเปิดปากพร้อมกับขยับแว่นตารูปไข่ห่าน เอ้ย!! รูปวงกลม
“อ่านแล้วจบมันไปใช่มั้ยค่ะ” ฉันเริ่มสำรวจหนังสือแต่ละเล่ม
“อ่านให้จบภายใน 1 วัน..โอเค้ แล้วมะรืนค่อยมาสอบ” อ๊ากกก!! ฆ่าหนูให้ตายซะดีกว่า หนังสือกองเบ่อเริ้ม จะให้หนูอ่านวันเดียวหรอ?? ฮือ~ T_T
“มีอะไรสงสัยมั้ยยัยหัวหน้าห้อง ถ้าไม่มี..ไปได้” รู้ค่ะรู้..หนูเป็นหัวหน้าห้อง แล้วทำไมต้องไล่หนูเหมือนแมว หมูอย่างนี้อ่ะ ฮือ~
ฉันเริ่มยกกองหนังสืออันหนักอึ้ง..ดีที่ฉันเป็นคนแข็งแรงพอ ไม่งั้นฉันได้นอนจมกองหนังสือพระแน่ๆ -_- เฮ้อ..พวกเธออย่ามองด้วยสายตาแบบนั้นเซ่ ไม่เคยเห็นคนยกกองหนังสือพระหรือไงยะ แล้วฉันก็รีบสาวท้าวให้เร็วขึ้น..อายว้อย!! ให้ยกหนังสือกองเท่าบ้าน แล้วให้อ่านให้จบภายใน 1 วันซะด้วย ซวยอะไรขนาดนี้..ฉันไม่น่าเกิดมาเก่งเลย
ตึง!!
ตุ้บ!!
แง~ หนังสือฉันไปนอนกองอยู่บนพื้นได้ไง เอ..ตะกี้ก็รู้สึกว่าชนอะไรบางอย่างเหมือนกัน ฉันขี้เกียจเก็บหนังสือพวกนี้นะ
“ยัยกองหนังสือยักษ์” เฮ้..ใครบังอาจมาเรียกฉันอย่างนี้น่ะ
“...” ฉันแสร้งทำเป็นไม่ตอบแต่กลับไปเก็บหนังสือพระต่อไป
“ยัยกองหนังสือ..ฉันเรียกเธอนะ” ช่วยพูดให้มันสุภาพหน่อยได้มั้ย โธ่!!
“...” ฉันทำเป็นไม่ตอบ แล้วก้มเก็บหนังสือพระเล่มสุดท้าย อ๋า..สุดท้ายแล้วสินะ
ฟึ่บ!!
เฮ้..ฉันยังไม่ได้เก็บเล่มสุดท้ายเลยนะโว้ย แล้วใครบังอาจมายกฉันขึ้นเนี่ย
“เธอช่วยให้ความสนใจฉันหน่อยได้มั้ย” ฉันก็ฟังนายตลอดนี่..ไม่เห็นมีที่ฉันจะไม่ฟัง
“ว่ามา” ฉันตอบสั้นพร้อมกับก้มเก็บหนังสือพระเป็นเล่มสุดท้าย ถ้าขาดฉันต้องตายแน่ๆ
“ห้องพักครูอยู่ไหน”
“วิชาอะไรล่ะ” เอ่อ..คือฉันอยากจะบอกว่า โรงเรียนฉันจัดห้องพักครูไว้เป็นหมวดหมู่ เหมือนพระไตรปิฎกเลยแหะ
“พระพุทธ” อ่า..นายนี่จะไปหาทำไมกันนะห้องพักครูพระพุทธเนี่ย มันแย่มากๆ นายรู้มั้ย
“ตรงไปเรื่อยๆ พอเห็นทางเลี้ยวก็เลี้ยซ้ายเลย” ฉันรีบพูดแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้นซะที นายรู้มั้ยว่ามันหนักอึ้งขนาดไหน โธ่!!
“เดี๋ยวก่อนสิเธอ..” จะมารั้งฉันไว้ทำไม ฉันหนักจะแย่อยู่แล้ว T_T
“อะไรอีก!!” ฉันพูดอย่างร้อนรน
“ขอบใจนะ” แค่นี้เอง ไม่ต้องพูดก็ได้..ฉันอยากจะเห็นหน้านายจริงๆ เพราะตลอดเวลาที่ฉันเก็บหนังสือฉันก็ไม่ได้มองหน้านายเลยสักนิด ถึงตอนที่นายจะจับฉันขึ้นก็เถอะฉันก็ไม่ได้มองหน้านาย เพราะมัวห่วงกับหนังสือพระของอาจารย์เป็ดอยู่
ความคิดเห็น