ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : KiHae::เหตุเกิดจากไร่อ้อย
Title:: เหตุเกิดจากไร่อ้อย
Author:: SouL*Mate
Couple:: Kimkibum + LeeDonghae
Date:: 11/03/51
“ดงเฮ” เสียงคิบอมเรียกคนรักเมื่อสังเกตเห็นความแปลกไปของคนรักตั้งแต่มะวาน
“อะไร เรียกทำไม?”ร่างบางขานพร้อมทำหน้าตาย
“นายโกรธอะไรชั้นอ่ะ บอกหน่อยดิ”ร่างสูงดึงร่างบางเค้ามากอดแต่ร่างบางดิ้นหนี
“ถ้าบอกไปแล้วมันก้อไม่มีความหมายหรอก นายทำอะไรน่าจะรู้อยู่แก่ใจ” ดงเฮตอบพลางสะบัดหน้าหนี
“ดงเฮอ่า มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนดิ เวลานายไม่พูดกับชั้น ชั้นแทบขาดใจเลยรู้รึเปล่า”คิบอมพูดพลางเชยคางดงเฮให้มองหน้าเค้า
“ไม่รู้ และก้อไม่อยากจะรู้ด้วย”ร่างบางพูดพลางสะบัดหน้าหนีและเดินหนีขึ้นห้อง
“รู้หน่อยน้า”คิบอมเดินตามร่างบางมาติดๆ
“ทีมะวานนายไปที่อื่นโดยไม่มีชั้นยังได้เลย”ดงเฮพูดประชดพร้อมกับเดินหนีคิบอม แต่ร่างสูงก้อยังตามมา
“โถ่ดงเฮ มะวานผมไปทำงานนะ”คิบอมแก้ตัวพลางสาวเท้าเดินตามร่างบางไปติดๆ
“ไปไร่อ้อยเนี่ยนะ!?”หันกลับมาเถียงก่อนจะเดินต่อไป
“ก้อใช่ไง ผู้กำกับบอกว่าอยากได้โลเคชั่นใหม่ที่ไม่ใช่ในตึก หรือทะเล เค้าต้องการเปลี่ยนบรรยากาศและความแปลกใหม่”คิบอมอธิบายให้คนรักที่กำลังเดินหนีเค้าอยู่ฟัง
“อย่ามาทำเป็นพูด ชั้นไปดูตารางงานนายมาแล้ว มะวานนายไม่มีงาน”พูดจบก้อเดินเข้าห้องก่อนจะปิดประตูใส่หน้าคิบอม
“เดี๋ยวสิ ดงเฮมาคุยกันก่อน ดงเฮๆๆ” ร่างสูงยืนอยู่หน้าห้องเคาะประตูเรียกชื่อของคนรักแต่.....ดงเฮก้อไม่ยอมเปิด
.....ไรหว้า....ก้อไปทำงานที่ไร่อ้อยจริงๆนี่หว่า ขืนไปด้วยก้อบ่นอีกว่าน่าเบื่อ ร้อนก้อร้อนไม่รุ้จะอยากไปด้วยทำไม.......
***** .. ไร่อ้อย ~ *****
***ตกเย็น.....
“ทำไมดงเฮไม่ลงมาสะทีฟร่ะ”คิบอมบ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากลองทุกวิถีทางเพื่อจะให้คนรักหายงอนเค้าให้ได้ แต่ไม่เป็นผลสักอย่าง
ร่างสูงถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะฟุบลงกับหมอนบนโซฟา สักพักก้อมีเสียงฝีเท้าของคนเดินมาคิบอมเงยหน้าขึ้นมองทันที
“ดงเฮ”ร่างสูงเอ่ยทันทีก่อนจะเดินเข้าไปหา
“หายโกรธชั้นแล้วใช่ม่ะ ^^”พูดอย่างร่าเริงและมั่นใจว่าร่างบางจะหายโกรธเค้าแล้วพร้อมกับรวบตัวร่างบางเข้ามากอด
“ปล่าวว ชั้นหิว”ร่างบางตอบอย่างเย็นชาก่อนจะสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดร่างสุงแล้วเดินไปยังห้องครัว
“ดงเฮอ่า หายโกรธชั้นซะทีซิ ชั้นไปทำงานจริงๆนะ”คิบอมอธิบายอีกครั้งพร้อมเดินเข้าไปดักหน้า
“แล้วทำไมชั้นโทรไปมีแต่ผู้หญิงรับ”ดงเฮถามเสียงเรียบพลางมองหน้าคิบอมอย่างเอาเรื่อง
“ผู้หญิงหรอ”ทวนคำอย่างไม่แน่ใจพลางนึก
....ผู้หญิงไหนฟร่ะ เท่าที่รู้ที่ไร่อ้อยไม่มีสัญญาณไม่ใช่หรอ….
“ก้อผู้หญิงน่ะสิ ชั้นโทรไปแล้วเข้าก้อชอบพูดว่า..”เว้นวรรคไว้นิดนึงให้ร่างสุงได้นึก
“ว่าอะไรอ่ะดงเฮ”ร่างสูงถามพลางเอียงคออย่างสงสัย
“เค้าชอบพูดว่า หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ใหม่อีกครั้ง” ดงเฮตอบเรียบพลางหัวเราะในลำคอ
“ใครกันพูดจาแปลกๆ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นพลางนึกว่าคนที่พูดเป็นใครกัน “เห้ยยยยย ดงเฮมันก้อต้องพูดอย่างนั้นอยุ่แล้วนี่ ป้าดถ่อออ”คิบอมอุทานอย่างหัวเสียเมื่อรู้ตัวว่าถูกร่างบางแกล้ง
“ฮ่าๆๆๆ”ร่างบางหัวเราะอย่างสะใจที่แกล้งคนรักสำเร็จ
“ดงเฮเล่นอะไรอ่ะ ไม่ตลกเลยนะ ชั้นรู้สึกไม่ดีเลยเวลานายไม่พูดกะชั้นอ่ะ”คิบอมบ่นอุบ
“ตลกออกเวลานายหน้าเครียดอ่า หน้าตายังกะหมีแพนด้ามีตีนกาเลย กร๊ากๆ”ดงเฮแซวร่างสูงเล่น
“ไม่เห็นจะเหมือนเลย”คิบอมปฏิเสธ
“เหมือนสิ หุหุ ตลก”ดงเฮยังคงขำไม่เลิก
“เล่นอะไรก้อไม่รู้ หลอกให้คนเค้าง้ออยู่ได้”
***** .. ไร่อ้อย ~ *****
มาพร้อมกับความรั่ว
ภูมิใจ๊ ภูมิใจกับมุขนี้
- -"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น