ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทอดลองลง

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 11 มิ.ย. 57


    บทนำ

            เวลา 08.00น.
            กริ๊ง!!!
            เสียงนาฬิกาปลุกที่กำลังส่งเสียงดังแสบแก้วหูอยู่ในขณะนั้น มันมาสามารถที่จะกระตุ้นให้ฉันลุกขึ้นตื่นมาจากเตียงนอนอันแสนนุ่มสบายได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นยังอยากที่จะนอนต่อซะด้วยซ้ำไป ว่าแล้วก็นอนต่อดีกว่า~ฉันเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกทั้งๆที่ทั้งตัวยังนอนคุดคู้อยู่ในผ้าห่มอุ่นๆอันแสนสบายต่อ
            แต่ทว่า!! ยังไม่ทันปิดเปลือกตาสนิท ฉันก็ต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อมือของฉันที่อยู่ใต้ผ้าห่มดันไปสัมผัสโดนอะไรบางอย่างที่มันไม่ใช่หมอนข้างที่ฉันชอบเอามานอนกอด  มันมีขนนุ่มๆฟู่ๆ-_-^^^อะไรหว่า  แถมยังขยับได้ด้วย!!!!=_=”ชักไม่ค่อยดีแล้วไง  เมื่อรู้สึกอย่างนั้นฉันจึงตัดสินใจเอามืออีกข้างหนึ่งค่อยๆเปิดผ้าห่มที่คลุมสิ่งที่มืออีกข้างของฉันที่กำลังสัมผัสอยู่ออก
            พึ่บ!
            “เฮ้อ~บอกแล้วไง  ว่าอย่าขึ้นมานอนบนเตียง”เมื่อเปิดผ้าห่มที่คลุมสิ่งนั้นออกก็เผยให้เห็นสิ่งที่ฉันกำลังสัมผัสอยู่ฉันก็ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่  เพราะถึงจะเป็นด้านหลังแต่ฉันก็รู้ว่าสิ่งที่ฉันสัมผัสอยู่นั้นเป็นส่วนหัวของเจ้าไวท์สุนัขที่ฉันเลี้ยงมาตั้งแต่ตัวยังเล็กจนตอนนี้ตัวใหญ่กว่าฉันแล้วเนี้ย><แถมยังชอบมานอนเบียดเบียนแย่งที่นอนฉันอีก
            เจ้าไวท์มันชอบแอบขึ้นมานอนบนเตียงตอนฉันเผลอหลับประจำ  ไม่ว่าจะพูด  ไม่ว่าจะบอก  และไม่ว่าจะขู่ยังไงก็ไม่ค่อยจะฟัง  ก็นะไอ้ไวท์มันเป็นสุนัขนี่น่ามันจะไปรู้อะไร  แต่จะว่าไปมันก็เป็นความผิดของเราเองน่ะแหละที่ตอนเจ้าไวท์ยังเด็กๆขอบให้เจ้าไวท์ขึ้นมานอนบนเตียงด้วยประจำ  จนติดเป็นนิสัยจนโต.....
            “นี่!ลงไปนอนข้างล่างเลยนะ  ที่นอนตัวเองมีทำไมไม่ไปนอนห๊า  เจ้าหมาดื้อ!”
            “อื้อ~”
            “ลงไปข้างล่างไวท์ ฟังกันหน่อยสิ~”ไม่ต้องหลับไม่ต้องนอนกันละทีนี้  ถ้ายังมีเจ้าตูมตัวใหญ่นอนกินที่อยู่อย่างนี้  ฉันจึงรวบรวมพลังที่พอมีอยู่ในตอนนี้ผลักให้เจ้าตูบขี้เซา(เหมือนเจ้าของ-_-)ลงไปจากเตียง  ทั้งที่ในตอนนั้นเปลือกตาของฉันจะยังไม่ค่อยอยากที่จะลืมก็ตาม “ลงไป อึ้บ!!”
            แต่ว่า!การผลักในครั้งนั้นมันทำให้ฉันรู้สึกได้ถึงแผ่นหลังของเจ้าไวท์ที่ผิดปกติไป คือมันรู้สึกแปลกๆอ่ะ  ทำไมแผ่นหลังเจ้าไวท์มันถึงกว้างผิดปกติอ่ะ*_*แถมยังไม่มีขนปกคลุมตัวซะอีก  มีแต่กล้ามเนื้อล้วนๆ  ดะ เดี๋ยวนะ เมื่อรู้สึกอย่างนั้นก็ต้องชะงักครั้งที่สอง  เออคือ........มันชักไม่ปลอดภัยซะแล้วสิ  หรือว่า!!!
            พึ่บ!!  เปิดผ้าออก
            “O_O!!”
            “………”
            “>_<”ขยี้ตา
            “………”
            “>_O”ดูอีกทีเพื่อความแน่ใจ?
            “………”
            “ฮึ”ตาฝาดสินะ  ตาฝาดแน่ๆมันไม่น่าเป็นไปได้  เรายังคงไม่ตื่นดีเลยเห็นภาพหลอนแน่ๆ>/////<เนอะๆมันต้องเป็นภาพหลอน  ใครจะไปมองเห็นหมาตัวเองเป็นผู้ชายเปลือยไม่ใส่เสื้อผ้านอนอยู่ข้างๆกันได้ล่ะ  ถ้าเป็นอย่างนั้นเราก็เป็นพวกโรคจิตขั้นโครม่าแล้วล่ะเนอะT////Tใช่แล้วๆมันคือภาพหลอนๆท่องไว้ๆยิ้ม....^^ “เอ้า!ตื่นได้แล้วเจ้ามะ.....^^”
            “อือ~ตื่นแล้วหรอ........”
            “ไง!^^”
            “อรุณสวัสดิ์  ชิโยริ  โฮ่ง!^^”
            “^/////^”
            “^^”
             
            
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×