วันแห่งโชคชะตาของสองโอโตเมะ-ฟิค นัตสึกิ&ชิซุรุ

 



ความรู้สึกของการเฝ้ามองใครสักคนอย่างใจจดใจจ่อ มองด้วยความชื่นชมยินดี... คุณเคยมีบ้างไหม

ความรู้สึกของการได้อยู่เคียงข้างใครสักคนที่คุณปรารถนา คนที่คุณอยากไขว่คว้า... คุณเคยสัมผัสบ้างหรือเปล่า

ความรู้สึกของการแอบรักใครสักคน คนที่คุณเฝ้าใฝ่ฝัน... คุณเข้าใจความรู้สึกนั้นไหม

 -----

เมื่อได้รักใครสักคน มันคือความน่าปลาบปลื้มยินดี แม้รักนั้นจะต้องเก็บงำเอาไว้เป็นความลับลึกสุดในก้นบึ้งของหัวใจก็ตามที...เพราะหากวันใดที่ความลับนั้นถูกเปิดเผย ก็อาจจะต้องสูญเสียทุกสิ่งไปในพริบตาแม้กระทั้งสิ่งที่รักและหวงแหนที่สุด เมื่อรู้ว่าไม่อาจจะทนทานได้ จึงต้องกำจัดทุกอุปสรรคที่กีดขวางเส้นทางแห่งความปรารถนานั้นทิ้งให้หมดสิ้น  แม้ว่าสิ่งที่เข้ามากีดขวางจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ก็ตาม

สำหรับชิซุรุ...เพื่อคนที่สำคัญและความรักนั้นแล้ว เธอยินยอมทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะอะไรก็ได้ทั้งนั้น ต่อให้มีตราบาปติดเป็นเงาตามตัวหรือตามหลอกหลอนแม้ยามหลับฝัน นั่นเพราะเธอซื่อตรงต่อตนเองเสมอ

 

เมื่อมีความเคียดแค้นสุมอยู่เต็มอก ใครบ้างจะทนไหว มีแต่จะมุ่งร้ายคิดอาฆาตตามล้างผลาญศัตรู จิตใจที่เย็นชามุ่งใฝ่หาความยุติธรรมให้แก่ชีวิต เหนือสิ่งอื่นใดกลับมาบางรอยยิ้มประทับติดตรึงใจแม้ในเวลาที่ท้อแท้ก็กลับมีความหวัง รอยยิ้มนั้นหยุดยั้งทุกสิ่ง หากแต่ความเคียดแค้นกลับบดบังความรู้สึกที่เคยมี และสุดท้ายก็ได้รู้ตัวเมื่อมีเวลาเหลือเพียงแค่น้อยนิด...รู้ตัวว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุด

สำหรับนัตสึกิ...เพื่อคนที่สำคัญและความรักนั้นแล้ว เธอยินยอมสละความเคียดแค้นและแม้กระทั้งชีวิตของเธอเพื่ออุทิศแด่คนรัก

-----

ก่อนเสียงกระสุนปืนนัดสุดท้ายที่ดังลั่นทั่วโรงเรียนฟูกะจะดังขึ้น....

การต่อสู้ระหว่างงู6หัวกับสุนัขสีเงินกำลังดำเนินอยู่ เช่นเดียวกับที่เจ้านายของมันกำลังทำ หญิงสาวทั้งสองกำลังต่อสู้ห่ำหันอย่างไม่มีใครยอมใคร

งู6หัว แต่ไหนแต่ไรมาร่างกายของมันก็ใหญ่มหึมา หากแต่สุนัขสีเงินในวันนี้ จากที่เคยตัวเล็กกลับเติบโตทัดเทียมงู6หัว เพราะความรู้สึกที่มีต่อคนสำคัญจึงก่อให้เกิดปาฏิหารย์เช่นนี้ขึ้นมา

ลำตัวของยักษ์ใหญ่เบียดเสียดกับเสาระฆังจนทำให้ระฆังร่วงหล่นลงมาครอบร่างกายของสาวงามผู้เป็นเจ้าของสุนัขสีเงินตัวยักษ์นั่น

ง้าวสีแดงที่ยึดหดได้มัดกุมระฆังแล้วบีบมันจนแตกร้าวเผยให้เห็นร่างของผู้ที่ถูกกุมขังเอาไว้ หญิงสาวแทบจะสิ้นสติหากแต่เพราะง้าวสีแดงนั้นบีบรัดรำตัวจนทำให้ยังหลงเหลือความรู้สึกอยู่

"เธอเป็นของฉัน"

จิตใต้สำนึกยังคงร่ำร้องออกมาไม่ยอมหยุด หญิงสาวในชุดสีครีมกระชากง้าวให้คืนสภาพแล้วจึงรวบรัดร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับทิ้งง้าวที่บีบรัดร่างของผู้เป็นที่รักให้ตั้งตระหง่านอยู่เคียงข้างเธอ

สำหรับชิซุรุ โอบกอด...เธอผู้เป็นที่รัก แม้จะรู้ว่าไม่ได้เป็นที่ปรารถนาของเธอคนนี้ แต่หญิงสาวก็ยังอยากจะสัมผัสความรู้สึกของคำว่ารักนั้น แม้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

สำหรับนัตสึกิ อ้อมกอด...ของผู้เป็นที่รัก หากรู้ตัวเร็วกว่านี้ อะไรๆคงไม่ต้องจบลงเหมือนกับโศกนาฏกรรมแสนเศร้า

ริมฝีปากบางมอบจุมพิตที่อีกฝ่ายไม่เคยคาดฝันว่าจะได้รับ เนิ่นนานแสนนานจนทำให้รับรู้ได้ว่าสิ่งนี้ออกมาจากใจจริงหาได้เสแสร้งแกล้งทำ

"ฉันก็รักเธอเหมือนกัน"

ประโยคนี้...กว่าจะได้พูดออกมา มันก็นานจนเกือบจะสายเกินไปซะแล้ว

หากเราได้พูดคุยกันก่อนหน้านี้ หากเราได้ปรับความเข้าใจ การต่อสู้ก็อาจจะไม่เกิดขึ้น

เสียงสั่งการครั้งสุดท้ายดังขึ้น ราวกับการตัดสินใจจบชีวิตของตนเอง...และไม่กี่วินาทีต่อมา ปืนใหญ่ก็ถูกยิงออกมาจากร่างของสุนัขยักษ์สีเงินเพื่อทำลายล้างงู6หัว และแล้วทุกอย่างก็พลันหายไปกับตา ร่างกายของหญิงสาวทั้งสองที่ยังคงโอบกอด หลงเหลือเพียงความว่างเปล่า

สิ่งที่ทำให้เราได้เดินมาพบกันไม่ใช่ความบังเอิญ แต่นั่นคือพรหมลิขิต

ความหวังสุดท้ายตกอยู่กับเพื่อนรักอีก 1 คนที่พร้อมจะร่ายรำและทวงคืนทุกๆ ชีวิตที่ต้องตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกันให้กลับคืนมา

และเมื่อนั้นเราสองคนจะได้กลับมาใช้ชีวิตร่วมกันอีกครั้ง...

วันแห่งโชคชะตาของสองโอโตเมะ - ฟิค นัตสึกิ&ชิซุรุ(Natsuki&Shizuru)