หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน การเดินทางสู่ซาเรสของคิล

ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายจากพ่อ

ในวันปิดภาคเรียนของโรงเรียนพระราชาวันแรก



"เฟริน! แกตื่นได้แล้ว"คิลที่ปกติจะสงบปากสงบคำอยู่เสมอกลับตะโกนโหวกเหวกแต่เช้า



    ไอ้หัวขโมยตัวป่วนประจำป้อมอัศวินเริ่มเผยอเปลือกตาขึ้นมาเล็กน้อย แล้วก็หลับลงไปอีก



"อือ  อีกหน่อยน่า"เฟรินตอบด้วยความงัวเงีย



"ไม่ได้!แกต้องลุกเดี๋ยวนี้"



    คิลเดินไปไปดึงผ้าห่มกับหมอนที่เจ้าตัวดียกขึ้นปิดหน้าปิดตาออก



    ดวงตาสีน้ำตาลที่อยู่หลังเปลือกตา เมื่อแสงแดดแยงเข้าไปถึงก็เริ่มแสบตา เขาเริ่มหมุนหัวคิ้วขึ้นเป็นเลขแปด และเปิดดวงตาสีน้ำตาลขึ้น หันไปทางเจ้าเพื่อนซี้



"วันนี้แกเป็นอะไรของแก คิล ปกติแกจะไม่วุ่นวายขนาดนี้นี่"



    เมื่อเปิดปากได้ ประโยคแรกของวันที่พูดคือการด่าเจ้าเพื่อนตัวดี



"ก็จะให้ฉันเย็นยังไงไหว วันนี้พ่อเพิ่งติดต่อมา บอกว่า'หมอนั่น'มันจะกลับบ้าน"คิลว่าอย่างหัวเสียให้เฟรินฟัง



"กลับบ้าน?บ้านของนายที่ซาเรสอ่ะนะ"เฟรินได้ฟังก็ยิ่งหมุนหัวคิ้วหนักขึ้นไปอีก



"ใช่!!"คิลตอบอย่างใส่อารมณ์



"แล้วไอ้'หมอนั่น'ของนายมันเป็นใครกันเล่า"เฟรินถามอย่างขอไปที เพราะตอนนี้เขาอยากนอนต่อเต็มที่แล้ว





    คิลชะงักไปซักพัก เหมือนว่าเขากำลังทบทวนอะไรบางอย่างอยู่ในหัว



"หมอนั่นน่ะเหรอ...หมอนั่นน่ะ มันเป็นปิศาจที่นรกส่งมาเกิดเชียวล่ะ"



    คิลตอบคำถามด้วยใบหน้าเคียดแค้นปนสยอง อย่างกับเขากำลังเล่าเรื่องผีอยู่ยังไงยังงั้น



    เฟรินสบตาและรับฟังเพื่อนซี้อย่างตั้งใจ



"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน"เขาถาม



"ก็ข้อความที่พ่อส่งมา พ่อบอกว่าให้พานายไปด้วยน่ะสิ"



"ฉัน?"เฟรินว่าอย่างตื่นเต้น"ก็ดีสิ ฉันอยากไปบ้านนายอยู่ตั้งนานแล้ว"



"ถ้ามันดีจริงฉันก็ไม่มาโวยวายขนาดนี้หรอก"คิลสวนขึ้นมา



"ไม่ดีตรงไหน ฉันได้ไปบ้านนายเชียวนะ บ้านนาย บ้านของตระกูลนักฆ่า"



    คิลเห็นท่าทางเจ้าเพื่อนซี้ดีอกดีใจก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่ว่าต่อ



"เออ !ดีก็ดี ไปถึงเดี๋ยวนายก็รู้เอง"เขาตอบอย่างหน่ายๆ



    และเมื่อสังเกตเห็นเจ้าเพื่อนซี้เอาหัวฟุบลงเตียงไปอีก เขาจึงว่าต่ออีกครั้ง



"เฟริน!ถ้าแกอยากไปนัก แกก็ลุกเดี๋ยวนี้เลย"



"อะไรกัน รีบอะไรกันนักกันหนา"เฟรินว่าทั้งๆที่ยังหลับตา



"ฉันก็ไม่ได้อยากรีบอะไรหรอก แต่มันเป็นคำสั่งที่ขัดขืนไม่ได้ เราจะต้องเดินทางไปเดี๋ยวนี้เลย"คิลพูดอย่างเป็นการเป็นงาน



"แล้วคาโลล่ะ"จู่ๆเจ้าเฟรินก็ลุกขึ้นมาจากเตียง



"ฉันก็คุยกับมันแล้ว แต่เหมือนว่ามันจะติดธุระสำคัญ..."คิลตอบเฟริน แต่เมื่อเขาหันมาเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเจ้าเพื่อนซี้ก็เลยพูดต่อไม่ออก"แกก็ลองไปถามมันอีกทีก็แล้วกัน"



"งั้นเดี๋ยวฉันไปถามมันเอง"



    เจ้าเพื่อนซี้ทำท่าจะวิ่งถลาไปนอกห้อง แต่คิลยังคงคว้าไว้ทัน



"ถ้าจะออกไปก็อายน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะก่อน มันเสียเวลา"



    เฟรินทำท่าขัดใจเล็กน้อย แต่ก็ทำตามที่คิลบอก



    และไม่ถึง 10 นาที เฟรินก็ออกมาจากห้องน้ำ และวิ่งตรงไปยังห้องสมุด ถิ่นประจำของเจ้าชายน้ำแข็ง



"ไม่ได้"เป็นคำตอบของคาโล หลังจากที่เฟรินสาธยายไปตั้งนานสองนาน"ที่คาโนวาลก็มีภารกิจอยู่มากมาย ฉันไม่มีเวลาไปกับพวกนายหรอก"



    คำตอบเป็นไปตามที่คิลคาดเอาไว้ เมื่อเจ้าเพื่อนซี้กลับมาเล่าให้ฟัง



"ก็ถูกของคาโลมันนะ ที่ประเทศของมันก็มีหน้าที่ของมัน"คิลว่า



"จะว่าถูกมันก็ถูก แต่หมอนั่นมันหมกมุ่นกับงานมากเกินไป!"เฟรินว่าอย่างฉุนๆ



    คิลจ้องมองเจ้าเพื่อนซี้แล้วยิ้มๆ



"เออ ขนของแล้วไปกันเถอะ"เขาว่าพร้องกับถือข้าวของๆเขาไปไว้ที่เกวียน



    เฟรินก็ยกของๆตัวเองตามเจ้าเพื่อนซี้ไป และเมื่อเห็นเกวียนที่มารอรับ เจ้าตัวก้อสบถคำด่าว่าเจ้าคิล



"คิล แกจะไปด้วยไอ้เกวียนเนี่ยนะ"เฟรินว่า ทำท่าชี้อย่างเหยียดหยามเจ้าเกวียนที่จอดอยู่ตรงหน้าของเขา



"ใช่ แต่แกอย่าเพิ่งดูถูกไป เกวียนเนี่ยพ่ออุตสาห์ส่งมารับ และก็มีลูกเล่นตั้งเยอะแยะ แกไม่ต้องไปขึ้นไอ้เกวียนนั่นก็บุญของแกเท่าไหร่แล้ว"คิลว่าพลางพยักเพยิดไปทางเกวียนอีกคันที่จอดห่างออกไป 5 เมตร



    แล้วเมื่อเฟรินมองตามเจ้าเพื่อนซี้ไป ก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอเอื้อก เพราะว่ามันทั้งเก่าทั้งผุ คนขับก็ท่าทางบอกบุญไม่รับ เขาจึงรีบหันมามองดูเกวียนที่ตนต้องขึ้น



    เกวียนนี้ถึงจะไม่ใหม่ แต่มันก็ไม่เก่า มีม้าสีขาวปลอด 4 ตัวผูกเชื่อมติดกับเกวียน และเมื่อเขาสังเกตดูดีๆแล้ว ปรากฏว่าเขากลับไม่เห็นคนบังคับเกวียนเลยซักคน เลยต้องหันไปถามเพื่อนซี้เจ้าถิ่นที่จะไป



"คิล คนขับเกวียนแกหายไปไหนซะล่ะ"เฟรินว่าพลางมองหา



    คิลไม่ตอบ เขายิ้มอย่างมีเลศนัยส่งไปทางเฟริน แล้วหันไปจัดการเก็บข้าวของเข้าไปในเกวียน



"ไม่ใช่ว่าแกจะให้ฉันขับนะ"เฟรินว่า ทำท่าตื่นๆ



    คิลได้ฟังก็สบถพรืด แต่ก็กลับมาย้อนเฟริน



"ก็นะ ถ้าแกอยาก"



    เฟรินรีบสั่นหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ แล้วรีบปีนขึ้นเกวียนไป



    แล้วในที่สุด คิลก็จัดการข้าวของเสร็จหมด เขาจึงปีนขึ้นเกวียนไปบ้าง



"เมื่อไหร่จะได้ไปล่ะ คนขับเกวียนก็ไม่อยู่"



    เมื่อคิลเข้าไป เฟรินก็ยิงคำถามใส่



"ใกล้แล้วล่ะ"คิลตอบ"มันเป็นพวกตรงต่อเวลาน่ะ"



    ยังไม่ขาดคำของคิลก็มีเสียงเหมือนอะไรขนาดใหญ่ฟาดผ่านสายลมไปมา



"นั่นไง ได้เวลาแล้ว"



    คำที่คิลเอ่ยออกมาล้วนทำให้เฟรินหัวหมุนทั้งสิ้น เฟรินจึงยื่นหน้าออกไปรับลมนอกหน้าต่าง แรงลมที่ปะทะใบหน้านั้นแรงมาก จนทำเอาผมสีน้ำตาลของเขาปรกหน้าไปหมด



'ลมอะไรมันแรงขนาดนี้นะ พายุเข้ารึไง'เฟรินคิด เขากำลังวุ่นอยู่กับการปัดผมที่ปิดหน้าปิดตาออก



    และแล้ว...เมื่อดวงตาของเฟรินไม่ได้ถูกบดบังด้วยสิ่งใด จุดรวมสายตาของเขาจับจ้องไปที่ม้าสีขาวปลอด ที่ลากเกวียนอยู่ ไม่สิ! ต้องบอกว่ามันกำลังกางปีกโบยบินโดยที่มีเกวียนพ่วงท้ายอยู่ต่างหาก



    เฟรินตะลึงตาค้าง เขาค่อยๆหันศรีษะไปทางคิลที่นั่งยิ้มอย่างสบายใจอยู่ข้างๆ



"ก็ฉันบอกแล้วไง ว่าลูกเล่นมันเยอะ"คิลนั่งตอบด้วยท่าเท้าคาง"นั่นก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นแหละ"



                               ...............To be con...............