หมอจำเป็น แห่งต้าถัง(มีebook)

"วิน หัวหน้าแพทย์ให้ไปดูงานที่เมืองจีนสองเดือน ค่อยกลับมาทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ แต่ระหว่างนั้นนายก็จะได้เงินเดือนตามที่ตกลงกันไว้ แกโอเคหรือเปล่า"

"ปฏิเสธได้ด้วยเหรอ ไม่เป็นไรไปก็ไปถือว่าไปเปิดโลกอีกที่หนึ่งก็แล้วกัน แกไม่ต้องห่วงเราอยู่ได้สบาย"

"โชคดีอีกสามวันออกเดินทางเตรียมตัวให้ดีนะ ลืมไปว่าแกพูดภาษาจีนได้นี่นา"

"ขอบใจมาก อ้น ฝากดูแลยายกับยัยมินให้ด้วยก็นะ"

"ฝากอะไรกัน ยัยมินนั่นก็เมียเราเถอะถึงจะเป็นน้องสาวแกก็ตาม พูดแปลกๆทำยังจะไม่กลับมางั้นแหละ"

"เออ ดูยายด้วยนะแกแก่มากแล้ว"

"วางใจได้ครับเพื่อน"

อ้น คือเพื่อนและน้องเขยไปในตัวเมื่อสามเดือนก่อนได้จัดงานแต่งให้น้องสาวไปเรียบร้อย มิน คือน้องสาวของวินทั้งสองคนเป็นเด็กกำพร้าที่ได้ยายไหมเลี้ยงดู

เดิมทีเด็กทั้งสองอาศัยอยู่ที่วัดกับหลวงตา แต่เมื่อแกมาทำบุญพบเห็นเข้าจึงขอไปอุปการะตั้งแต่สี่ขวบจนตอนนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันแล้ว

ยายไหมมีอาชีพเขียนนิยายออนไลน์เดิมทีเป็นครูมาก่อนพอเกษียณจึงผันตัวเองเป็นนักแต่งนิยาย รายได้ดีพอสมควรบวกกับเงินบำนาญ ประจวบเหมาะไม่มีครอบครัวพอดี จึงสามารถเลี้ยงเด็กทั้งสองได้สบาย 

ยัยมิน ทำงานที่ธนาคารแต่งงานกับ อ้น หมอดูแลเรื่องกระดูกพบรักกันตอนที่มินพายายไปหาหมอกระดูกนั่นแหละ 

นิยายที่ยายไหมเขียนส่วนมากจะเกี่ยวกับคนจีนสมัยโบราณซึ่งคนที่ค้นหาศัพท์ภาษาจีนหรือคำโบราณของจีนทั้งหลายก็คือ วินนั่นเอง ด้วยเหตุนี้จึงเรียนเสริมทางภาษาเพิ่ม ทำให้สามารถสื่อสารด้วยภาษาจีนได้

กลางดึกก่อนถึงวันเดินทาง วิน บอกลาญาติสนิททั้งสองคนเรียบร้อยแล้วเข้านอนตามปกติหลังจากจัดของเสร็จ ขณะที่หลับไหลอยู่นั้นมีร่างหญิงสาวสวยงามมายืนยิ้มให้กับวินพร้อมกับคำพูดบางอย่าง

"ข้ามารับเจ้ากลับไปช่วยผู้คนในยุคสมัยจีนโบราณ อีกสองวันเจ้าจะไม่อยู่ในโลกใบนี้จงเตรียมตัวให้ดี พรที่ข้าให้คือมิติเก็บสิ่งของที่จำเป็น จำเอาไว้เจ้ามีเวลาแค่สองวัน ใจกลางฝ่ามือจะมีรูปพระจันทร์เสี้ยวแค่แตะก็จะใช้งานได้แล้ว ข้ามาบอกเพียงแค่นี้ ลาก่อน"

วิน สะดุ้งตื่นกลางดึกนั่งคิดตามที่ฝันตามหลักวิทยาศาสตร์มันไม่น่าเป็นไปได้ แต่พอยกมือซ้ายขึ้นมา พระจันทร์เสี้ยว ปรากฏเด่นชัดอยู่ใจกลางฝ่ามือเหมือนที่นางบอกทุกประการ จะไม่เชื่อคงไม่ได้แล้ว

 ลองแตะดูพบว่าในนี้มีห้องว่างขนาดใหญ่จุสิ่งของได้พอสมควร สิ่งของจำเป็นคงต้องไปหาที่ห้าง วิน นำสมุดมานั่งจดรายละเอียดข้าวของเครื่องใช้ 

"ถ้าจำไม่ผิดเธอบอกว่าไปช่วยคนคงจะป่วยไข้สินะ ตำราโรคต้องเอาไปด้วย เราคงไม่บ้าหรอกนะถ้าจะเชื่อความฝัน"

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ชื่อคน สถานที่ เหตุการณ์ต่างๆ ล้วนสมมติขึ้นมาทั้งสิ้น ขอให้เข้าใจตรงกันนะคะ

ภาพปกhttp://bookcover.lnwshop.com/