ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hello USA. ร้ายนักเดี๋ยวรักสะเลย

    ลำดับตอนที่ #5 : 4 Shopping

    • อัปเดตล่าสุด 25 มี.ค. 57


        4

                                                                   Shopping

     
         หลังจากเหตุการณ์เมื่อตอนกลางคืนทำให้ฉันระหวาดระแวงในตัวเจย์วานเป็นอย่างมาก จึงทำให้ฉันนอนแทบไม่หลับทั้งคืน จะได้มานอนอีกทีก็ตอนตีสี่กว่าเนี้ยแหละ
    ตอนนี้ก็เกือบเที่ยงแล้วล่ะ แล้วทำไมไม่มีคนมาปลุกฉันละเนี้ย - -;; ฉันเดินงัวเงียออกมาจากห้องขาฉันเริ่มเข้าที่แล้วล่ะ เดินได้สบายมากแต่ก็เจ็บอยู่นิดๆไม่ได้มากมายอะไร วันนี้
    ก็คงได้เดินป่าสมใจสักทีละน้า ฉันรีบจัดการอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวออกไปเผชิญหน้ากับทุกคนที่รอบกองไฟ คือ พวกฝรั่งเวลาไปแคมป์พวกเขาจะจุกไฟตลอดอะแหละบ้านเค้า
    เมืองหนาวนี่นา ยิ่งที่มินเนโซต้ายิ่งแล้วใหญ่ขนาดช่วง Spring break คือช่วงที่โรงเรียนปิดให้นักเรียนอยู่บ้านเป็นเวลาเกือบสองอาทิตย์ เอนจอยอากาศของฤดูใบไม้ผลิแต่อย่างว่า
    อ่ะนะ ที่มินเนโซต้าทำให้นักเรียนอย่างพวกเราที่ชอบอากาศสดใสแบบฤดูร้อนและแสงอาทิตย์ เพื่อนสาวทั้งหลายของฉันที่อยากออกไปอาบแดดเพื่อทำให้ผิวเป็นสีแทนก็ต้องอดไปเป็นแถว
    เพราะหิมะยังไม่ละลายอีกทั้งทั่วท้องถนนขาวโพลนไปด้วยหิมะที่ดูเหมือนจะไม่ละลายจากไปง่ายๆแน่นอน ตอนแรกที่เข้าฤดูหนาวนะฉันโครตจะตื่นเต้นที่จะได้สัมผัสกับหิมะมาก แต่หลังจาก
    หนึ่งวันที่หิมะแรกได้ตกลงมาแล้วฉันก็เริ่มไม่ชอบมันเลยล่ะ ทั้งหนาวทั้งแฉะเวลาเดินออกไปรอรถบัสของโรงเรียนตรงหน้าปากซอย ออกไปเที่ยวไหนก็ลำบาก ถึงแม้เทย์และเพื่อนคนอื่น
    จะมาเที่ยวหาฉันที่บ้านบ่อยๆ  ฉันก็เบื่ออยู่ดีอ่ะ - -;
          “อ่า สาวน้อยตื่นแล้วเหรอจ้ะ”
          จูดี้ทักทายฉันเหมือนทุกวัน พอมาถึงที่กองไฟทุกคนต่างอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ยกเว้น ครอบครัวของนายตัวเจ้าปัญหาที่ทำให้ฉันนอนน้อย -^- ฉันเลยนั่งอยู่พูดคุยกับลุงไคลย์ ป้าแคโรไลน์ จูดี้กับเคน ทั้งสี่คนบอกฉันว่า พวกเขาจะพาฉันไปนั่งรถเล่ยในเมือง ไปหาอะไรเย็นๆกินกันตอนช่วงบ่ายโมง ฉันน่ะนะชอบนั่งรถเล่นที่สุดเลย ^o^// ยิ่งอากาศไม่ร้อนมากเย็นสบายแบบนี้ยิ่งสนุก ก่อนหน้านี้ลุงไคลย์ก็เคยพาฉันนั่งรถโบราณ Corvette สีแดงเปิดประทุนคันโปรดของแกเที่ยวตามชนบทของ St.Paul และ Minneapolis หรือที่เค้าเรียกทั้งสองเมืองนี้ว่า Twin cities มันทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายเหมือนลืมทุกอย่างท่ีทำให้ทุกข์ใจไปหมดสิ้น บอกได้เลยว่ามีความสุขที่สู้ดดดดดด ^ ^
         “หาข้าวกินก่อนเร็ว ชานิน หนูยังไม่ได้ทานอะไรเลยไม่ใช่เหรอจ้ะ”
         ว่าเสร็จจูดี้ก็ยื่นจานกระดาษกับส้อมมาให้ฉันตักอาหารที่วางเรียงอยู่บนโต๊ะปิ้กนิก ฉันพอจะเดาออกทุกอย่างว่าอาหารบนโต๊ะนั้นฉันกับจูดี้เป็นคนจัดเตรียมมาเองอย่างแน่นอน เปล่าหรอก ก็แค่จำสีถ้วยที่ใส่ได้ -0- ฉันก็ตักสลัดไก่งวงที่ฉันชอบ อร่อยจริงๆนะ มันเป็นเนื้อไก่งวงที่คลุกกับครีมสลัดใส่เครื่องเทศนิดหน่อยแล้วก็มีเส้นมักกาโรนีผสมอยู่ด้วยกับแตงกวาหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ กับโคซาล่า แล้วก็นาโชวเหมือนเดิม เอ็กซ์ตร้าชีส  ><  ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ฉันเจริญอาหารมากแต่น้ำหนักไม่ยักขึ้นแต่ทำไมตอนอยู่ไทยกินนั้นกินนี่น้ำหนักขึ้นเป็นสิบโลแน่ะ -*- แปลกเหมือนกันนะ ทั้งที่เมกามีแต่อาหารขยะ หรือ มันอาจจะเป็นเพราะฉันเล่นกีฬาออกกำลังกายด้วยนะมั้ง (. .)(‘ ‘)(. .)(‘ ‘) อาหารนี่มันช่างเลิศรสจริงๆเลย ระหว่างที่ฉันนั่งกินไป พวกผู้ใหญ่ก็คุยกันสัปเพเหระกันไปเรื่อย บางทีก็แอบมีคำถามให้ฉันตอบสบายๆ อากาศรอบตัวก็เย็นสบายเหมือนกับอยู่ในท่ามกลางท้องทุ่งบนพื้นหญ้าริมทะเลสาบส่วนตัว วิวสวยบรรยากาศดี ฉันก็นั่งกินลมเอนจอยวิวทิวทัศน์ไปรอเวลาให้ถึงบ่ายโมงเพื่ออกอกไปเที่ยวกัน ^ ^
        พอถึงเวลาฉันก็ออกมากับทุกคนยกเว้นเคนที่บอกว่าจะอยู่เฝ้าแคมป์ให้ เพราะเขาจะซ่อมอะไรสักอย่างในรถบ้านเนี้ยแหละ ดังนั้นเราจึงออกมากันสี่คน กระท่อมของลุงไคลย์ก็ไกลออกจากตัวเมืองไม่มากนัก ประมาณสิบสามกิโลได้นะ เรานั่งนั่งชมวิวข้างทางไป มองหาสัตว์ต่างๆ ฉันแอบเป็นกวางออกมาวิ่งเล่นตั้งสามตัวแน่ะ  > <  อย่าหาว่าฉันโลกสวยเลย ไอ้กวางที่เห็นเนี้ย เหมือนเด้ะกับตัวที่อยู่ในเรื่อง Snow White เลยทีเดียวเทียว มันน่ารักมาก ขับไปได้ไม่นานเราก็มาถึงร้านไอศครีม เย้ !!! ฉันรีบเข้าไปในร้านพร้อมกับจูดี้ ก็อย่างว่าฉันกับจูดี้ค่อนข้างชอบอะไรเหมือนๆกัน เราชอบกินไอศครีมกันมากติดแต่ที่ว่าฉันชอบกินรสวนิลากับสตอเบอร์รี่มากๆ แต่จูดี้เป็นแฟนคลับตัวยงของช็อกโกแลตล่ะ >0< 
       “รับอะไรดีค่ะ”
       พนักงานทักพวกเราอย่างเป็นมิตร ตอนนี้ฉันยังไม่รู้จะกินรสอะไรเลยเนี้ย วนิลากลับไปกินที่บ้านก็ได้หารสแปลกๆกินน่าจะดีกว่า ในระหว่างที่ฉันเลือกอยู่นั้นไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าในมือของจูดี้ตอนนี้จะมีไอศครีมรสช็อกโกแลตอยู่ในมือเป็นที่เรียบร้อย ฉันตัดสินใจอยู่นานจนสุดท้ายก็มาลงเอยที่รส Super Man ไม่ใช่วีรบุรุษพิทักษ์อะไรทั้งนั้นอ่ะ มันก็เป็นรสที่มีสีคล้ายๆกับไอศครีมเรนโบว์บ้านเราเนี้ยแหละ ^ ^  ก่อนที่จะหันไปจ่ายเงินที่เคาว์นเตอร์
         “มีคนจ่ายให้แล้วค่ะ ^^”
        “วันนี้พวกเราเลี้ยงนะจ้ะ หนูชานิน ^^”
        “คุณน้ามาตอนไหนคะเนี้ย?”
        “มาได้สักพักตอนที่หนูเลือกไอศครีมอยู่นั่นแหละจ้ะ”
        “อ๋อค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ^^”
        “ทำตัวอย่างกับเด็ก ให้ตายสิเธอเนี้ย -0-//“
        ไอ้น้ำเสียงแบบกวนพระบาทานี่มันมีอยู่คนเดียวในปฐพีเนี้ยแหละ หนีไม่พ้นนายเจย์หวานผู้ลามกที่ทำให้ชีวิตฉันขาดความสงบสุขเป็นอย่างแรง
        “แล้วมันหนักส่วนไหนของนายฮะ มาทำไมเนี้ยเบื่อขี้หน้าจริง -*-“
        “แม่ดูคนที่แม่ชื่นชมชอบชิดนักหนาพูดกับผมสิครับ ไม่เพราะเลย -3-“
        “ถ้าแม่เป็นเค้าแม่ก็คงจะพูดแบบนั้นเหมือนกันแหละ”
         คุณน้าพูดพร้อมส่ายหัวแบบเอือมๆกับพฤติกรรมของลูกชายตนเองที่โตแล้วยังทำตัวเหมือนเด็กติดแม่ไม่มีผิด - -^ 
         “แม่พูดงี้กับผมได้ไง ผมก็ถอดแบบนิสัยทั้งหมดมาจากพ่อนะ คนที่แม่รักเลยนะ -^-“
        “ไอ้ลามปาม -0-“
        แล้วอาเจฟแกก็ใช้มะเหงกโขกหัวอิตาบ้าลามกนั้นไปทีหนึ่ง จนเจ้าตัวต้องลูบหัวปอยๆกับความเจ็บ จะว่าไปครอบครัวนายนี่สุขสรรค์ดีนะ ดูเหมือนจะรักกันมากเลยล่ะ เท่าที่ดูแม้ว่าไอ้บ้าหน้าหล่อจะร้ายแค่ไหนแต่เค้าก็จะอยู่กับครอบครัวตลอด เถลไถลเป็นช่วงเวลาแต่ไม่ทำให้เดือดร้อนครอบครัว อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก ฉันว่าน่ารักมากเลยล่ะ ครอบครัวฉันก็สุขสันต์นะ แต่พ่อกับแม่ไม่ค่อยมีเวลามากหรอก ท่านจะต้องออกไปทำงานทั้งวันทั้งคืนเดินทางข้ามจังหวัดส่วนมากฉันก็อยู่กับพี่สาวสองคน -0- แต่พี่สาวฉันก็กลับบ้านค่ำเพราะทำงาน จะว่าไงดีล่ะ ฉันกับพี่สาวอายุห่างกันตั้ง 11 ปีเชียวนะ ฉันเลยต้องอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆแต่ก็ชินแล้วล่ะ ดังนั้นเรื่องการมาแลกเปลี่ยนต่างประเทศของฉันก็ชิวไปเลย ก็คนมันเคยอยู่ด้วยตนเองจนชินเรื่องแค่นี้กล้วยๆ ^0^ ปกติแล้วฉันเป็นคนค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง ไม่ค่อยชอบให้ใครมาสั่งสักเท่าไหร่ หรือเอาแต่ใจตัวเองนั้นแหละ เป็นลูกคนเล็กไง พ่อแม่ก็เลยเอาใจมากเป็นพิเศษน่ะ ^^
        “ชานินเดี๋ยวหนูไปขี่รถเที่ยวกับเจย์วานแทนนะลูก เดี๋ยวพวกลุงจะไปเตรียมของสำหรับเดินป่าพรุ่งนี้น่ะ”
        “เอ๋? แต่เมื่อกี้คุณลุงบอกว่าไปด้วยกันนี่คะ งั้นไปเป็นไรหรอกคะ หนูไม่ไปก็ได้”
        หู้วววว ใครจะอยากไปกับคนประเภทนั้นกันเล่า กลับแคมป์ไปนั่งดูดาวชมวิว ชมนกชมไม้ยังจะดีกว่าสะอีก
        “ฉันอยากจะไปกับเธอตายล่ะ ชิ!”
        “ใครขอให้นายออกความเห็นไม่ทราบ เชอะ ;p”
        “เธอนี่มัน.....”
         “-0-?”
         “เอาล่ะทั้งสองคน งั้นแม่ฝากซื้อของในลิชนี้ที่ซุปเปอร์มาเกตให้ด้วยนะ เอาไว้ทำพายกับอาหารไทยพรุ่งนี้ ขอโทษนะจ้ะ ชานินช่วยไปกับเจย์วานทีนะ น้าไม่ค่อยไว้ใจให้เขาไปช้อปปิ้งเองสักเท่าไหร่ ฝากดูแลให้น้าทีน้า แล้ววันก่อนที่นัดกันว่าจะทำพายแต่ดันเกิดเรื่องสะก่อนน้าขอโทษจริงๆจ่ะ (. .)”
         “ไม่เป็นไรค่ะ แหะๆ - -;;;;”
         แต่จริงๆแล้วมันเป็นมากเลยค่ะ มากมายมหาศาลคุณน้านะคุณน้าอ้อนทีไร ฉันได้ไปให้ทุกทีก็แกเล่นทำหน้าสะน่าสงสารอีกอย่างจูดี้ก็ชอบเข้าข้างน้าแกจริ้งงงง -*- จะห้ามสักคำก้ไม่มีแต่พอไปกับเทย์นะ ถามอยู่นั่นแหละ ไปไง ทำอะไร กลับกี่โมง บลาๆๆ -0- ก็อย่างว่าตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถบีเอ็มคันสวยสีขาวเปิดประทุนกับผู้ชายขี้เก๊กหน้าตาดีหลังจากที่เบ่งตามองเค้าเต็มตา ตอนนี้ขอยอมรับเลยว่าอีตานี่ดูดีขึ้นมากจริงๆมองจากมุมข้างยิ่งแล้วใหญ่ ขนาดวันนี้ใส่แค่เสื้อยืดสีขาวทับด้วยแจ็คเกตสีเท่ๆตัวนึงกับกางเกงยีนส์กับรองเท้าผ้าใบสีดำธรรมดาแล้วมีแว่นตากันแดดสีดำดูดีอย่างกับนายแบบแหนะ -.,-
          “มองอะไร -0-”
          “นายไง”
          “นอนน้อยหรือไข้ขึ้นกันแน่วะ” เขาพูดพร้อมกับเอามือมาทาบที่บนหน้าผากฉันสลับกับของเขา
          ‘’แปลก -*-“
          “แล้วนายไปรู้ได้ยังไงว่าฉันแทบไม่ได้นอนฮะ”
          “ช่างมันเหอะ ว่าแต่จ้องหน้าฉันทำไมตั้งนานแล้วนะ -////-“
          “ปกติฉันจ้องนานแค่ไหนนายไม่เห็นจะสะทกสะท้าน นายป่วยหรือเปล่าเนี้ย -0-“
          “ป่าว” แล้วทำหน้าเศร้าหน้าพระแสงทำไมวะเนี้ย งงไปหมดนะคะ -*- หรืองอนเพราะถูกฉันด่า ปกติฉันว่าแรงกว่านี้นายนี้ยังหนังหนาไม่สะทกสะท้านแม้แต่นิดวันนี้เป็นวันนั้นของเดือนหรือไง พูดอะไรนิดอะไรหน่อยก็แทงใจดำไรงี้ เกร๋ๆ > <
          “แปลกนะ”
         “อะไร”
         “นายแปลกไปอ่ะ แบบว่าฉันคิดว่านายดูดีขึ้นนิดนึงอ่ะนะ ลองหันหน้ามาดิ๊ -0-“ ฉันจับหน้าเขามามองให้ชัดๆเพราะเมื่อกี้ฉันมองเห็นแต่ด้านข้าง หน้านุ่มและเนียนมากอยากฉีกหนังหน้านางมาใส่เป็นของตัวเอง อิจฉาริษยาอย่างแรง ณ จุดๆนี้ - -++ อีกทั้งที่ร้านไอศครีมฉันก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจเขา เพราะสนุกกับการกินไอศครีมมากไปหน่อยเลยไม่ได้มองหน้าเค้าชัดๆเต็มตา >3<
         “อะไรของเธอเนี้ย -////-“
         “นายร้อนก็ถอดแจ็คเกตออกเถอะนะ หน้าแดงหมดแล้ว”
         “ป่าว ร้อน ฉันแค่...-///-“
         “เอ O-O” ฉันใช้สายตาแทะโลม ไม่ใช่ๆลวนลาม เอ้ย ! ไล่เลี่ย เอ้ย! ช่างมันเหอะ มองนั่นแหละ สังเกตุทุกจุดบนใบหน้าอันเนียนใสของเค้า จมูกโด่งเป็นสันจนฉันอิจฉา ตากลมโตแต่แอบดูเรียวมีเสน่ห์ดึงดูดใจสาว บวกกับนัยน์ตาสีชาคู่นั่น ดูแล้วเหมือนหลงไปอยู่ในวันเดอร์อลนด์ > < ปากที่เรียวเป็นกระจับออกสีแดงกลีบกุหลาบระเรื่อๆที่เคยจูบฉัน -////- คิ้วที่เรียงตัวกันสวยงามเป็นรูป ใบหน้าที่เนียนขาวใสไร้สิว ยิ่งตอนนี้แก้มที่มีสีแดงระเรื่อๆทั้งสองข้างสะท้อนแสงแดดอ่อนๆยามบ่ายมันยิ่งทำให้เขาน่ารักเข้าไปใหญ่ ฉันว่าวันแรกที่ฉันเจอเขาฉันได้มองแบบเต็มตาแล้วนะ แต่ได้มองใกล้ๆแบบนี้นานๆก็คงจะไม่ไหวมันดึงดูดมากเหลือเกิน ผับผ่าสิ - -;;;;
         “เฮ้ เธอผลักหัวฉันออกทำไมเนี้ย เจ็บชะมัดยาดเลยให้ตายสิ -3-“
         “เอ๋ นายตัดผมนี่นา สุดท้ายก็คิดออก ฮูเร้ ๆ\(^0^)/“
         “อืม -///-“
         “บอกแล้วเห็นมั้ยว่าถ้านายตัดผมสั้นมันจะดูเข้ากับนายมากเลยล่ะ เอ หรือนายตัดเพราฉันบอกว่าดูดีน้าาา?”
         “เฮ้ย อย่ามามั่วเลย ฉันตัดผมทุกหน้าร้อนแหละ อย่ามาๆ -//0//-“
         “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ โด่วววว :p”
         “ชิ!”
     
        สักพักพวกเราก็มาถึงที่ซุปเปอร์มาเกตแห่งหนึ่งเพื่อจะมาซื้อของที่คุณน้าจดไว้ให้ ฉันอ่านดูคร่าวๆแล้วน้าแกไม่ได้ระบุยี่ห้อไว้ด้วยแฮะ แล้วฉันจะเข้าองค์ตรัสรู้ด้วยตัวข้าพเจ้าเองได้เยี่ยงไรละเนี้ย ก็คิดดูสิ ชีสเงี้ย ที่นี่มีชีสเป็นล้านยี่ห้อวางขายต่อให้ฉันเข้าญาณระลึกชาติก็ไม่สามารถล่วงรู้ได้เป้นอันขาด ก็ช่างเหอะ ฉันจะเลือกอันที่ฉันคุ้นๆตอนไปซื้อของกับจูดี้แล้วกัน ฉันเดินนำเจย์วานโดยที่ในมือมีรายการการซื้อของอยู่ ส่วนเค้าก็เขนรถเข็นเดินตามมาติดๆ ขนาดเข็นรถเข็นนะ นายนั้นยังดูมีออโรร่าของความหล่อกระจัดกระจายในทุกทิศรอบตัว สาวๆในช้อปมองตามอีตาบ้านี่เป็นมันเชียว -0- คนมันไม่เคยโดดเด่นหน้าตาดีอย่างฉันไม่รู้สึกถึงความรู้สึกโดนมองหรือเป็นจุดสนใจเท่าไหร่หรอกแต่มันก็คือข้อดีที่ว่า อย่างน้อยใครก็ไม่กล้ามาทำร้ายฉันได้ เพราะฉันมีหน้าตาเป็นอาวุธยังไงล่ะ โฮะๆๆ ^O^
         ‘ดูเด็กสองคนนั้นสิ ดูน่ารักเข้ากันดีมากเลยนะคะคุณ ฮิฮิ’
        ‘ใช่เลยจ่ะ ที่รัก มองดูทั้งสองคนเหมือนเห็นพวกเราสมัยหนุ่มๆเลยเนาะ น่ารักจริงๆคู่นี้ ฮ่าๆๆ’
         ฉันแอบได้ยินเสียงคอมเม้นจากคู่รักหญิงชายวัยกลางคนที่ออกมาช้อปปิ้งด้วยกัน จะบ้าเหรอฉันเนี้ยนะ เหมาะสมกับนายเจย์วานจอมหื่น เหอะ !
         ‘ผู้ชายโครตหล่ออ่ะ แต่ยัยผู้หญิงที่เดินมาด้วยนั่นหน้าอกแบนราบจังเลยเนาะ ช่างไม่มีแรงดึงดูดเลยสู้ฉันก็ไม่ได้คัพซีเรียกแม่ย่ะ > <‘
         นังบ้าถึงฉันจะเล็กประสิทธิภาพของมันก็สูงนะยะ รับประกันไม่หย่อนยานยามแก่เฒ่าพันเปอร์เซ็นต์ !!!
         เดินไปเรื่อยๆเหมือนฉันมาเดินซื้อของให้คนอื่นด่า เช่น ‘หน้าก็สวยแต่นมเล็ก’ ‘เสียดายผู้ชาย’ ‘ตาต่ำจังฉันสวยกว่าแม่นั่นเยอะ’ ฯลฯ คือทุกอย่างดีๆเข้าที่เจย์วานหมด ฉันก็โดนนินทาลับๆแต่เพียงอย่างเดียว มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ก็นายนั่นมันหล่อกระชากตับสะขนาดนั้น คนอย่างฉันเดินใกล้เค้าก็คงดูแย่ เข้าใจๆ v.v
        ในขณะที่ฉันจะหยิบชีสใส่รถเข็น
        “เดี๋ยวแม่ฉันไม่ใช้ยี่ห้อนี้ เอาอีกอันนึงตรงนู้นอ่ะ -0-“
        ฉันจะหยิบซอส
       “ไม่ใช่อันนี้ อันนั้นต่างหากล่ะ”
        ฉันจะหยิบแป้งพาย
        “ไม่ช่ายยย ไม่ใช่ อันนี้มันไม่อร่อยอันนั้นดิ เออๆ นั่นแหละ (‘ ‘)(. .)”
        ฉันจะหยิบถุงข้าวสาร
        “คนไทยป่าววะเนี้ย ข้าวก็ใช้ตราของประเทศไทยสิ อันนั้นมันลอกมา เข้าใจป่ะตรานกกระจอกเทศมันกินไม่ได้หรอก -0-“
        ฉันจะหยิบถุงผักรวมมิตร 
        “ยี่ห้อนั้นแดกไม่ได้ ผักขมเกินไป เอาอีกอันที่ถัดมาด้านมือน่ะ เออ เคๆ เอาลิสของมาดูดิ๊ -0-“
        “-*-“
        “ดูทำหน้า มีไร -0-“
         แม่งทำไมไม่มาซื้อเองวะ คุณน้าหลอกกันมานี่นา -*- แล้วอีตาบ้านี่ก็ไม่ขัดอีก มิน่าในลิสซื้อของไม่ได้ระบุยี่ห้อไว้ก็เพราะนางรู้แล้วสินะว่าลูกชายของนายจะสามารถหาซื้อได้เพราะมาซื้อบ่อยๆกับคุณแม่ของเค้า -*-
        “ซื้อเองก็เป็นแล้วเอาฉันมาด้วยทำไมเนี้ย -^-“
        “งอนที่เค้าขัดใจตัวเหรอ อะโด่วๆ -3-“
         “เหอะ -^-“
          ก่อนฉันจะเดินหนีออกมาแล้วปล่อยให้เขาเลือกของที่เหลือต่อไปด้วยตนเอง 
     
         “เฮ้ ชานิน !” เสียงใครบางคนที่ฉันค่อนข้างจะคุ้นหูเรียกฉันมาจากด้านหลัง ฉันหันไปมองตามต้นเสียงก็เจอกับคริสเพื่อนสนิทของไทเลอร์หรือเทย์นั่นแหละ แล้วมาทำอะไรที่นี่วะเนี้ย -*-?
         “ไง คริส ^^” ฉันตอบกลับมองเห็นคริสรีบเข็นรถแล้ววิ่งมาหาฉันอย่างเร็วอ่ะ - -;
         “เฮ้ เธอรู้มั้ยว่าไอ้เทย์มันห่วงเธอแค่ไหน มันโทรมาบ่นกับฉันว่าเธอไม่ยอมรับโทรศัพท์มันงั้นงี้ เท็กไปก็ไม่ตอบ ตอบมันบ้างอะไรบ้าง ใครๆก็รู้ว่ามันคลั่งเธอแค่ไหนน่ะ -0-“
         “ฉันไม่ได้พกโทรศัพท์ติดตัวไว้น่ะ แหะๆ สงสัยอยู่ในรถบ้านชัวเลย - -;;”
         “โทรกลับหามันสักครั้งนะ เล่นเอาฉันแทบบ้านระเบิดให้ตายสิไอ้เทย์ มันคงเป็นเอามาก ว่าแต่เธอมาทำอะไรที่นี่เนี้ย?”  ฉันควรจะถามนายก่อนมั้ยฮะ หึหึ - -+
         “มาซื้อของกลับแคมป์โฮสพามาเที่ยวก่อนกลับน่ะ นายล่ะคริส มาไงเนี้ย?”
         “จะว่าไงดีวะ คือแบบฉันมาพักต่างอากาศกับครอบครัวของเนโอมิน่ะ แบบว่า -////-“ เนโอมิหรือเนย์เป็นเพื่อนสนิทอีกคนของฉันก็อยู่ก๊กเดียวกับเทย์หมดแหละ ฉันก็เลยพลอยสนิทไปด้วย ดูเหมือนว่าคริสกับเนย์กำลังคบกันอยู่น่ะสิ ก็เหมือนว่าครอบครัวเนย์กำลังเปิดใจรับคริสเค้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเค้าแล้วล่ะมั้ง ช่วงแรกๆเห็นคริสง่อยไปหลายครั้งเมื่อเจอพ่อของเนย์ปราบแต่ช่วงนี้ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะดีขึ้นเรื่อยๆ คู่นี้น่ารักนะฉันช้อบชอบ คริสก็หล่อเข้มแบบชายแท้เมกันงี้ผมน้ำตาลอ่อนคือแบบว่าหล่อเถอะ ส่วนเนย์ก็สวยน่ารักตัวเล็กเตี้ยกว่าฉันนิดนึงแต่นางอึ้มกว่าฉันสิบเท่า คือนางxxมากเมื่อเทียบกับฉันนะ - -;;;
         “เข้าใจละ ไม่ต้องอธิบายหรอก นายกำลังจะโดนพ่อเนย์ยอมรับสินะ ยินดีด้วยว่ะ ฮ่าๆๆ ^^”
         “ขอบใจๆ นิสัยแบบนี้แหละนะ มิน่าไอ้เทย์ถึงได้ชอบเธอนัก”
         ”ฮ่าๆๆ”
         “แล้วเมื่อไหร่เธอจะเปิดใจรับมันเป็นแฟนวะ ฉันว่าเธอกับมันน่าจะเป็นคู่รักที่ดีนะเว้ย”
         “แต่ฉันชอบเป็นเพื่อนกับเทย์มากกว่านี้นา -0-“
         “เชื่อเค้าเลย ให้ตายสิ”
         “ฉันรักเทย์เหมือนเพื่อนที่สนิทกันมั้กมากเลยนะ ^^//“
         คริสส่ายหัวแบบระอา
         “ไงก็โทรหามันล่ะ ให้ตายสิวุ้ย”
         “คร้าบ รู้แล้วคร้าบบ ~” แล้วคริสก็โยกหัวฉันเหมือนเคย ก็เราสนิทกันมากๆนินะ > <
         “เฮ้ย แกทำอะไรยัยนี่อ่ะ -*-“ เสียงที่ฉันคุ้นเคยดังมจากด้านหลังพร้อมกับจับแขนคริสไว้อย่างแน่นอ่ะ
         “แกเป็นใครวะ? -o-“ คริสถามแบบหน้าตายฉบับเขา
         “แล้วแกล่ะเป็นใครวะ ?”
         “ฉันถามก่อนแกก็ตอบก่อนดิวะ -0-“
         “ถ้าฉันไม่ตอบแล้วมันจะทำไมฮะ”
         “หยุดทั้งคู่เลย คริสเป็นเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของฉันเอง เคป่ะ? -0-“ ก่อนที่จะแกะมือเจย์วานออกจากคริส
         “เธอมีเพื่อนผู้ชายกับเค้าด้วยเรอะ”
         “อื้อ”
         “จะว่าไปหน้าแกคุ้นๆว่ะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนแต่นึกไม่ออกแหะ -*-“
         “`ไม่สำคัณหรอกหนักหัวเปล่าๆ เชื่อฉัน -0-“
         “ฉันจะเชื่อเธอสักวันแล้วกัน อย่าลืมโทรหามันล่ะ เข้าใจ้?”
         “ค่าาา ^^ /“ ก่อนจะโบกมือบ้ายบายให้กับคริสที่คาดว่าคงจะไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้วล่ะ ส่วนพวกฉันก็คงได้เวลากลับแคมป์แล้วสินะ v.v
         “ทีกับคนอื่นนิมาคะขา ทีกับฉันหยั่งจะกินเลือดกินเนื้อ พูดเพราะๆไม่เป็นหรือไง -0-“
         “ขอโทษทีฉันเลือกคนน่ะ”
         “งั้นเธอไม่ได้เลือกฉันงั้นสิ เดินกลับแคมป์เองนะ ชิ!”
         “ฉันจะโทรบอกลุงไคลย์มารับก็ได้ไม่ง้อนายหรอก เชอะ!” ฉันควานหาไอโฟนคู่ใจแต่เวรแล้วสิไม่ได้เอามาด้วยฉันไม่คอยพกโทรศัพท์อ่ะนะ หายไปหลายเครื่องแล้วแหละ ไม่ใช่อะไรแค่วางไว้แล้วลืมที่จนทางบ้านต้องบอกให้ใช้โนเกียเถิด แต่ฉันก็ไม่อยากเอ้าท์นี่นา - -;; ไปโทรตู้ก็ได้นิเนาะ ฉันมันนางเองนิยายฉลาดหาวิธีทางได้ตลอดแต่ถ้ามันไม่ติดที่ว่าฉันไม่ได้พกเงินมาแม้แต่แดงเดียว ลืม กระเป๋าตังค์ไว้บนรถลุงไคลย์ตอนลงไปลืมไอติมอ่ะดิ - [ ]-;;; ทำไมฉันโง่อย่างงี้เนี้ย T_T แล้วทีนี้จะกลับไงล่ะเนี้ย ฉันรีบวิ่งไปดูที่เคาน์เตอร์คิดเงิน แต่มองไม่เห็นคริสเลย รีบวิ่งออกไปที่ลานจอดรถก็ไม่เจอก่อนจะวิ่งกลับเข้ามาซวยจังเลย วุ้ย! แบบนี้มันเสียฟอร์มชัดๆฉันจะกลับกับเค้าไม่ได้เด็ดชาด !!!!!  
         “เดินกลับเองน้าาา ^ ^~”
         “(. .)"
         “เฮ้ย เป็นไรไปน่ะ O_o?”
         “T_T” 
         “ชานิน !”
          “T - T”
          “เฮ้ยยยยย!!!!"
     
            
    ถ้าชอบก็โหวตและคอมเม้นให้กำลังใจกันได้นะคะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×