Hello USA. ร้ายนักเดี๋ยวรักสะเลย

ลำดับตอนที่ #3 : 2 It is a coincidence , isn't it?

    2
        It is a coincidence , isn't it?

   ฮ้าาาา ~ ในที่สุดก็มาถึงที่พักของเพื่อนโฮสมัมกับแด๊ดสักที มาถึงก็ปาไปหกโมงเย็นเลยทีเดียวความจริงแล้วเราไปตั้งแคมป์อีกที่นึงเมื่อคืนก่อนจะมาถึงที่นี่อ่ะนะ ขนาดฉันนั่งรถมาเฉยๆนะยังรู้สึกเหน็ดเหนื่อยโครตๆอ่ะ - -;;;
   ก็เล่นหลงกันหลังจากเหตุการณ์บ้าๆที่ Duluth เมื่อวานน่ะสิ เล่นเอาฉันเสียอารมฌ์เล็กน้อย ดีนะที่เคยมาแล้วครั้งนึง ก็เลยลองเสี่ยงเดินไปที่ lighthouse แล้วก็ไปเจอกับเคนและจูดี้ที่นั่น ให้ตายสิอิตาบ้านั่น ขออย่าให้ได้เจอกันอีกเลยเถอะ! 
   ตอนนี้ก็ช่วยกันติดตั้งรถให้กลายเป็นบ้านเชื่อมสายไฟเข้าบ้านพัก ความจริงแล้วฉันจะมาอยู่ที่นี้หนึ่งอาทิตย์ล่ะ ^^ ว้าวววว ชอบที่สู้ดเลย~
  พอฉันกล่าวทักทายลุงไคลย์และป้าแคโรไลน์เพื่อนโฮมมัมเจ้าของบ้านเสร็จก็มาช่วยลุงไคลย์ก่อกองไฟเพื่อทำอาหารเย็น จะทำที่ห้องครัวในบ้านมันก็จะไม่ได้บรรยากาศใช่ป่าวล่ะ? เรามาแคมป์กันนะ :3 ก็รู้อย่างนี้ไงล่ะ ฉันกับจูดี้ โฮสมัมฉันเอง เราไปช้อปปิ้งที่ Cups , Rainbow แล้วก่อ Walmart ตัวฉันเองได้ขนมมาเยอะแยะเลยล่ะ เอามานั่งกินระหว่างทาง >3< ส่วนจูดี้ก็ซื้อของมาทำสลัดหลากหลายชนิด เช่น โคซาล่า สลัดไก่ สลัดผัก สลัดไก่งวง (ใช้ไก่งวงที่เหลือจากอีสเตอร์อ่ะนะ) เราแพ็กไส้กรอกมาด้วย มีแฮมเบอร์เกอร์ ถั่วเชื่อม ขนมปัง นม เนย ซีเรียล ขนมขบเคี้ยวโยเกิร์ต และชีสของโปรดของฉัน พูดแล้วก็หิวเลยแฮะ -0-//
  ในระหว่างที่ทุกคนวุ่นอยู่กับการทำอาหารเย็น ฉันก็มีหน้าที่ของฉันคือผสมอาหารให้นานนี่กิน เป็นเพราะฉันเองแหละที่ทำให้มันติดนิสัยกินจากมือ ก็ฉันรักสัตว์นี่นา อยู่บ้านเฉยๆมันก็เบื่อป่ะ? เลยป้อนข้าวให้มันกินและตอนนี้นานนี่ซึ่งเคยเป็นสุนัขที่ขี้อายกลัวคนกลับเข้ากับฉันได้อย่างดี ^^
  "ชานินถ้าป้อนนานนี่เสร็จแล้วมาช่วยกันยกของออกไปหน่อยนะจ้ะ"
  "ค่าาา"
  เย้ เสร็จพอดี ไอ้เจ้าตัวเล็กนี่นะ ขี้อ้อนสะจริงๆ ถ้าฉันกลับไปแล้วใครจะป้อนข้าวให้แกกินกันน้า พูดแล้วก็เศร้าเนาะ ;^;
  ฉันจัดการล้างมือให้สะอาดแล้วหยิบของที่จูดี้บอกให้เอาลงไปไว้ที่ปิกนิกเล็กๆหน้ากองไฟที่ไคลย์และแคโรไลน์ได้จัดไว้ให้ 
  "ชานิน นี่คุณเจฟเฟอรี่ กับ คุณแก้วฟ้า เป็นคนไทยเหมือนกัน วันนี้พวกเขาจะมาร่วมวงกองไฟกับเราละ บ้านพักของเขาอยู่ข้างๆเรานี่เอง :)"
  ลุงไคลย์แนะนำตัวให้ฉันกับทั้งสิงท่านก่อนบอกที่ไปที่มา ที่แท้คุณสองคนนี่ก็อาศัยอยู่บ้านพักหลังมหึมาข้างลุงไคลย์นี่เอง สงสัยต้องเป็นมหาเศรษฐีแน่นอนดูจากขนาดบ้านพักและรถบีเอ็มที่จอดเทียบท่าอยู่ข้างหน้านั่นนะ -3-
   "สวัสดีค่ะ ^^"
   "หนูชานินเรียกฉันว่าเจฟก็ได้ ส่วนแฟนสาวฉันก็คุณแก้วสั้นๆก็ได้นะจ้ะ :)"
   "คุณนี่ก็ เราก็แก่กันแล้วนะแฟนสงแฟนสาวอะไรกัน -///-"
   น้าเค้าฟาดมือใส่อาเจฟไปทีนึง คู่นี้น่ารักแฮะ ดูจากหน้าตาแล้วอาเจฟตอนหนุ่มๆคงฮอตมากแน่เลย โห หน้าเป๊ะเว่อร์ตอนนี้อาแกยังดูเด็กและหล่ออยู่เลยนะ น้าแก้วก็ไม่แพ้กันขนาดแก่แล้วยังอย่างสวยอ่อนวัย อาคะน้าคะเป็นแวมไพม์หรือป่าวเนี้ย? เด็กจัง -3-
   "ชานินพูดภาษาไทยได้ใช่มั้ยลูก? น้านะเป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์แต่มีสามีเป็นฝรั่งอย่างคุณเจฟนี่แหละจ่ะ"
   อันนั้นหนูพอจะเดาออกนะ แหะๆ
   "พวกเรามีลูกชายคนเดียวสักพักก็คงมาแล้วล่ะนะ เค้าจะมาร่วมปิกนิกกับเรา อายุก็ประมาณหนูชานินเนี้ยแหละ หวังว่าคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้นะจ้ะ ตาคนนั้นดูเหมือนจะไม่เอาไหนแต่จริงๆแล้วเป็นคนเพอร์เฟ็กคนหนึ่งเลยนะจ้ะ โฮะๆ ภูมิใจ ^0^//"
   "คุณก็ยอลูกเข้าไป มิน่านิสัยมันถึง"
   "เหมือนคุณเด๊ะน่ะสิคะ ให้ตายสิความอ่อนโยนจากแม่ไม่ยอมเอาไป จริงมั้ยจ้ะชานิน :)"
   "ค่ะ แหะๆ - -;;"
   "เอ้อ ชานินอาได้ยินว่าเราเป็นเด็กแลกเปลี่ยนเหรอ?"
   "ค่ะ อีกสองเดือนก็จะได้กลับไทยแล้วล่ะค่ะ"
   "เราชอบที่นี่หรือเปล่าล่ะ?"
   "มากที่สุดในโลกเลยค่ะ ชานินชอบอเมริกา ^^//"
   "ฮ่าๆ ดีจังนะเนี้ย ใช่มั้ยที่รัก?"
   อาเจฟหันหน้าไปหาภรรยาหน้าสวยที่อยู่ข้างๆก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน มันน่าสนุกตรงไหนที่ถามว่าชอบอเมริกามั้ย? คำถามนี้ฉันถูกถามมามากมายหลายรอบจนชิน ก็เด็กแลกเปลี่ยนนิเนาะ เพื่อนๆก็คงอยากรู้ว่าเราชอบประเทศของเค้ามั้ยอะไรงี้ - -;;
   "เอ้อ ชานินหนูสนใจมาช่วยน้าทำพายกับคุกกี้แล้วบัวลอยไข่หวานที่บ้านพักป้าพรุ่งนี้มั้ยจ้ะ *-*"
   "ไปสิชานินน่าสนุกออก"
   เคนโฮสแด๊ดฉันกล่าวเสริม
   "ค่ะ :)"
   "ชานินของเราเป็นคนฝีมือดีทีเดียวเลยแหละ"
    จูดี้เสริม
    ก็นะ ฉันชอบทำอาหารนี่นา มันสนุกออกจะตายไป ทำขนมยิ่งสนุกเพราะบ้านที่ไทยฉันไม่มีเตาอบใช้นี่นา -3- มีแต่ไมโครเวฟแล้วสาวเหนืออย่างฉันอาหารเหนือถือเป็นอาหารหลัก พ่อฉันก็ทำแต่อาหารเหนือทุกวัน ใจจริงแล้วฉันชอบอาหารฝรั่งมากกว่าอ่ะนะ -0-
  "เรามาเที่ยวที่นี่กี่วันจ้ะ?"
  "หนึ่งอาทิตย์ค่ะ :)"
  "แล้วหลังจากนั้นล่ะ?"
  "เอ๋? ก็คงอยู่บ้านกับเคนและจูดี้นั้นแหละค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะน้าแก้ว?"
  "แล้วหนูชอบทำอะไรมากที่สุดล่ะจ้ะ ^^"
  "ชานินชอบที่จะช้อปปิ้งค่ะ"
  "เธอยังเคยเดินช้อปเองใน MOA (Mall of America) คนเดียวได้ทั้งวันเลยละค่ะ ฉันยังตกใจฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้จึงทิ้งแกไว้ที่ห้างถ้าอยากกลับก็ให้โทรมาหาดิฉันจึงจะออกไปรับกลับบ้าน แกเป็นคนที่ซื้อของเก่งมากเลย ดีนะที่ได้มาอยู่ในรัฐที่มีห้างขนาดใหญ่อย่าง MOA สำหรับช้อปโฮลิคอย่างหนูชานินน่ะ :)" จูดี้เสริม
 "จริงเหรอคะเนี้ย โฮะๆ ^0^\\"
 "งั้นก็ดีเลยสิครับ แก้วกับผมเองชอบเดินห้างมาก ไว้ว่างๆถ้าไม่รังเกียจผมจะขอพาชานินไปด้วยโอเคมั้ยครับ?"
  "โอ้วว ได้สิคะ ยินดีอย่างยิ่งพวกเราก็วางแผนว่าอยากให้เธอออกไปเที่ยวให้คุ้มในช่วงเวลาสองเดือน แต่น่าเสียดายเคนกับฉันค่อนข้างยุ่งกับเรื่องที่โบสถ์จึงไม่ค่อยมีเวลาพาชานินไปไหนมาไหนด้วย ก็มีแต่อาทิตย์นี่แหละค่ะ ^^"
  "เอาเป็นว่าตกลงนะครับ"
  "เดี๋ยวค่ะที่รัก เราจะพาหนูชานินไปแอลเอกับพวกเราด้วยดีมั้ยคะ? ดิฉันมีบ้านพักต่างอากาศอยู่ที่แอลเอเหมือนกันค่ะ ถ้าไม่รังเกียจจะพาหนูชานินไปเที่ยวด้วยกันเป็นเวลาสองอาทิตย์จะได้มั้ยคะคุณเคนคุณจูดี้ *-*"
   สายตาของน้าแกแบบว่าถ้าไม่ให้ไปจะนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ยังไงยังงั้น 
   แต่จะว่าไปนะแคลิฟอร์เนียมันอยู่ไกลจากมินเนโซต้ามากนะเว้ย ไม่ใช่เชียงใหม่-กรุงเทพฯนะฮะ มันช่างใช่เวลาหลายวันนู้นมั้งถ้านั่งรถไปนะ - -;;
   "พวกเราไม่มีปัญหานะ แต่คุณพ่อคุณแม่ของชานินที่ประเทศไทยนะครับ"
   "โฮะๆ เดี๋ยวฉันติดต่อให้เองค่ะ :)"
   "อาขอเบอร์ของคุณพ่อคุณแม่หนูได้มั้ย ชานิน?"
   "ค่ะ แหะๆ- -;;"
   "ตอนนี้ก็คงเกือบเจ็ดโมงเช้าที่นู้นสิเนาะ เดี๋ยวลุงจะโทรไปขออนุญาตให้เลย" (เวลาที่อเมริกาช้ากว่าไทยไป 12 ชม.)
   ลุงถามหนูหรือยังว่าหนูอยากจะไปด้วยหรือเปล่าน่ะ แต่ความจริงอยากไปด้วยมากๆอ่ะนะ แคลิฟอร์เนียเป็นรัฐที่ฉันอยากไปมาก แต่ค่าใช้จ่ายกับทริปที่ทางสำนักงานแลกเปลี่ยนฉันจัดให้มันค่อนข้างสูงแล้วไปแค่สามวันเองอ่ะ อยากจะไปสักอาทิตย์ แต่ที่ลุงกับป้าเสนอมามันตั้งสองอาทิตย์เชียวนะ โครตคุ้มอ่ะ -..-
   "ว่าไงจ้ะ ?"
   "พ่อแม่หนูคง -0-"
   "ให้ไปสิจ้ะ ไปกับพวกน้าแล้วทุกอย่างฟรีหมดจ่ะ หนูไม่จำเป็นต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น พอถึงเวลาเราจะส่งหนูกลับมินเนโซต้าสู่อ้อมอกของเคนกับจูดี้อย่างปลอดภัยแน่นอน !"
   ยังอุตส่าห์รู้นะว่าฉันถังแตกช่วงนี้อ่ะ ก็เล่นเผลอช้อปปิ้งอาทิตย์ที่แล้วเยอะไปหน่อยน่ะสิ - -;;
   "แต่ค่าโทรข้ามประเทศมันแพงมากนะคะ -0-"
   "ไม่เป็นไรจ่ะ เรื่องแค่นี้เองไว้ใจเถอะจ่ะ :)"
   ฉันเขียนเบอร์พ่อกับแม่ใส่กระดาษให้คุณอาก่อนที่คุณน้าจะออกไปโทรนานได้ประมาณสิบนาทีก่อนจะเอาโทรศัพท์มาให้ฉันคุยกับแม่ แม่ฉันก็ถามเรื่องทั่วไปแล้วบอกว่าเป็นเด็กดีตอนอยู่กับคุณอาคุณน้าอย่าดื้ออย่างอน แล้วฉันก็ถามแม่ว่าทำไมถึงยอมให้ฉันไปกับคนที่ไม่รู้จักได้ไง แม่ก็ตอบว่าเรื่องของผู้ใหญ่เค้าคุยกันแล้วเด็กไม่เกี่ยว เห้ออออ หนักใจ - -;; 
  "พ่อแม่ของชานินคงอนุญาตแล้วสินะคะ งั้นพวกเราก็ไม่มีปัญหาแต่ขอชื่อ-นามสกุล ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ของพวกคุณทั้งสองคนด้วยนะคะ เพื่อความปลอดภัยของชานินค่ะ "
  นี่แหละจูดี้ของฉัน ถามละเอียดยิบ รอบคอบเสมอ ขนาดครั้งที่แล้วฉันออกไปกินไอติมกับเทย์ที่ข้างโรงเรียนนะ ถามแบบเดียวกันเป๊ะเลย จะว่าไปเคนกับจูดี้ดูเป็นห่วงฉันมากกว่าพ่อกับแม่จริงๆเลยนะเนี้ย เหอะๆ - -;;
  "สบายมากค่ะ หายห่วง โฮะๆ"
  แล้วคุณป้าก็เอากระดาษออกมาเขียนอะไรบางอย่างลงไป พร้อมหยิบกล้องพารารอยออกมาจากกระเป๋าถ่ายรูปคู่กับลุงสะน่ารัก ก่อนจะแนบรูปไว้กับกระดาษที่ส่งให้จูดี้ถือไว้ 
  สรุป เป็นอันตกลงว่าฉันจะไปเที่ยวกับเค้าเกือบเดือนก่อนกลับงั้นสินะ น่าสนุกดีนิ -3-
  "ทุกคนมื้อเย็นพร้อมแล้วมาทานกันเถอะ"
  ลุงไคลย์โบกมือเรียกพวกเราไปรวมตัวกันที่กองไฟ อยู่แบบฝรั่งนี่ก็ดีนะนั่งล้อมกองไฟ ดื่มเครื่องดื่ม กินขนมและอาหาร ถ้าที่ไทยนะ ตอนนี้หน้าไหม้ร้อนตับแตกแดกอะไรไม่ลงแล้วล่ะ -0-
  ว้าววว มีนาโชวด้วย ชีสเยิ้มเลยชอบ ฉันจะตักมันกินเป็นอันแรกเลยล่ะ ^0^// แฮมเบอเกอร์เหรอไม่ค่อยเท่าไหร่แฮะ คือง่ายๆเลยฉันไม่ค่อยชอบทานเนื้อ รสชาติมันก็โอเคนะแต่พอนึกถึงหน้าวัวทีไรมันก็อย่างว่าอ่ะแหละ - -;;
  "พวกเรารู้นะว่าคนบางคนไม่ชอบทานเนื้อ เราเลยเตรียมเบอร์เกอร์ไก่ไว้ให้ด้วย ^^"
   ลุงไคลน์กับป้าแคโรไลน์ช่างเก็บรายละเอียดจริง ครั้งที่มาแกก็จำได้เลยว่าฉันไม่บริโภคเนื้อ ฮ่าๆๆ ชอบฝรั่งก็เงี้ย เอาใจใส่ เทคแคร์ตลอด -3- ว่าแล้วแกก็คีบเบอร์เกอร์ที่ย่างสุกมาแล้วให้ฉัน ฉันรักคนที่นี้มากเลยล่ะ พวกเขาก็เหมือนอีกครอบครัวหนึ่งของฉัน อายุของแกก็ราวๆเลขหกกันแล้ว เหมือนฉันอยู่ท่ามกลางคุณปู่คุณย่าที่ใจดีเลย
   ฉันลุกไปคีบผักแล้วใส่ซอสในเบอร์เกอร์พร้อมรินนมใส่แก้วส่วนคัวลายคิตตี้น่ารัก เตรียมผสมนาโชวใส่ชามพร้อมก็ใส่เอ็กซ์ตร้าชีสลงไป บรรยายเองน้ำลายจะไหล -3-
   ฟิ้ววว ~
   เอี๊ยด !
   ปัง !
   ฉันหันไปมองตามต้นเสียงที่ดังมาจากบ้านข้างๆ เห็นกลุ่มผู้ชายประมาณสี่คนลงมาจากรถบีเอ็มสีขาวคันหรูนั่น แต่ฉันมองเห็นหน้าพวกเขาได้ไม่ชัดนักหรอก เพราะพุ่มไม้มันบังสะมิดเลยน่ะสิ - -
  "โอ้ววว เกรงว่าเจย์ลูกชายของดิฉันจะมาถึงแล้วนะคะ พกเพื่อนมาด้วยอีกต่างหาก เดี๋ยวดิฉันไปเรียกแกมาก่อนนะคะ โฮะๆ ^0^"
   เอี๊ยด !
  "Hey Jay you shouldn't just leave me like that.  You know?"
   (นี่ เจย์นายรู้ใช่มั้ยว่านายไม่ควรทิ้งฉันไว้แบบนั้นน่ะฮะ?)
   เสียงยัยนี่ดังดีจัง ได้ยินชัดแจ๋วเลย เท่าที่เห็นก็เป็นผู้หญิงหุ่นดี นมโตคัพเอได้มั้ง ผมสีน้ำตาลเข้มยาวประมาณเอวเป็นลอน ใส่เสื้อกล้ามสีขาวที่มองเห็นชั้นในเรืองแสงสีชมพูข้างในได้อย่างดี แล้วกางเกงก็เปิดกางเกงยีนส์สั้นจู้ดจู้ คล้ายกับกางเกงใน แต่เธอช่างดูเซ็กซี่ดีนี่ ลองฉันฉันดิ กระดานเรียกแม่ทุกวันนี้จับด้านหน้าเสมือนจับหลังตัวเอง - -;;
  "เคส ผมไม่อยากให้คุณตามบุกมาถึงบ้านผมหรอกนะ -*-"
  "ใครเนี้ยมาเกาะแกะกับลูกชายสุดที่รักฉัน ยอมมิได้ -0-/:"
  น้าแก้วลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วพุ่งไปยังบ้านพักตนเองที่เกิดเรื่องทะเลาะกันระหว่างลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของแกกับสาวเซ็กซี่คัพเอที่ไหนไม่รู้ แต่ดันถูกอาเจฟรั้งไว้เสียก่อน 
   "ปล่อยเด็กเค้าแกปัญหากันเองเถอะคุณ เจย์มันก็โตแล้ว ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะสามารถแก้ปัญหาที่มันก่อเองได้ยังไง"
   "แต่ฉันขอบอกเลยว่าดิฉันไม่ถูกชะตากับเด็กสาวคนนั้นอย่างแรงนะคะ อย่างแร๊งส์อ่ะ -^-!"
    น้าแก้วงอนโครตน่ารัก แต่อาเจฟแกก็ได้แต่มองภรรยาแล้วยิ้มให้ นี่อาจจะเป็นจุดนึงก็ได้น้าที่ทำให้อาแกหลงรักน้าแก้วอ้ะ -////-
   "แล้วเรื่องเมื่อคืนล่ะคะ"
   ลางสังหรณ์ข้านี่สิมา ลูกชายน้าแก้วคงจะเป็นเสือผู้หญิงหรือเพลย์บอยดีๆสินะ 'แล้วเรื่องเมื่อคืนนี้ล่ะ?' คำพูดอย่างกับในหนังไทย ไทยดร่าม่า โอนลี่ แต่นี่มันยูเอสเอนะจ้ะ เบบี้ ><
   "เรื่องอะไรวะ?"
   ผู้ชายอีกคนเอ่ยขึ้น
   "เรื่องของเราไงคะ เจย์"
   "ขอโทษทีเรื่องของเรามันไม่มีมันมีแต่เรื่องของผม"
   เย็นชาจังแฮะ นายไปทำอะไรกับเค้าไว้หรือเปล่าฮะ ลูกผู้ชายอ่ะลุยดิ - -!
   "ฉันว่ามันเริ่มแปลกๆแล้วนะคุณ -0-^"
   "ผมก็ว่างั้นแหละ ขอโทษทุกคนนะครับที่ทำลายบรรยากาศปิกนิกวันนี้หมดเลย (_ _)"
   อาเจฟพูดพร้อมก้มหัวเล็กน้อยเพื่อแสดงการขอโทษอย่างสุดซึ้ง 
   ไม่นิคะ ก็เหมือนดูหนังกลางแปลงอยู่เลยนิคะ (ใครเกิดทันบ้างเนี้ย หนังกลางแปลงอ่ะ - -;; เนื้อหาบ่งบอกอายุคนเขียนจริงจริ๊ง) 
   "เราไปดูกันเถอะค่ะคุณ"
   สองศรีสามีภรรยาผู้หน้าตาดีรีบเร่งเดินไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
   ฉันนั่งคุยสัพเพเหระกับพวกผู้ใหญ่ ทานนาโชวสุดโปรด ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มอากาศก็เริ่มหนาวขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่ฉันรอคอยกำลังมาแล้วสินะ :)
   "หนูชอบที่นี้ไหมชานิน ^^"
   "หนูชอบค่ะ ยิ่งได้อยู่กับคนใจดีอย่างพวกคุณ ชานินก็มีความสุขมากที่สุดเลยค่ะ"
   "พวกเราดีใจนะที่เราได้ชานินมาอยู่กับพวกเราเป็นเวลาสิบเดือน มันสนุกมากจริงๆ"
   จูดี้พูดพร้อมน้ำตาที่เริ่มคลอ หยุดดราม่าเดี๋ยวนี้นะ ฉันยังไม่กลับไปไหนตอนนี้สะหน่อย ก็อย่างว่านะ จะไม่ให้ผูกพันกันได้ไง จูดี้ไปไหนฉันไปด้วยตลอดอ่ะ แกก็เหมือนแม่อีกคนของฉันนั้นแหละ อีกอย่างจูดี้ไม่มีลูกสะหน่อย เค้าจะรักฉันมากเป็นพิเศษมันก็ไม่ผิดใช่มั้ยล่ะ?
   เคนที่นั่งข้างจูดี้ก็คอยปลอบภรรยาตัวเองไปพลางๆ ความจริงแล้วฉันก็เศร้านะที่จะต้องจากที่นี่ไป ฉันชอบบรรยากาศของที่นี่มากๆ ป่าเขียวขจี ลมพัดอ่อนๆ ทะเลสาบฟ้าครามไกลสุดหูสุดตา ท้องฟ้าที่นี้สวยมากนะ แสงแดดจ้าที่สาดส่องเสียงนกร้อง เฝ้ารอดูสัตว์ป่าต่างๆนานาที่จะออกมาให้เซอร์ไพรส์ตลอดเวลา ;^;
    "เอ๋? เหมือนว่าคุณแก้วจะลืมกล้องถ่ายรูปเธอไว้นะ" ลุงไคลน์ชี้มาที่เก้าอี้ข้างฉัน
    จริงด้วยแฮะ ของดีสะด้วยสิ
   "เดี๋ยวหนูเอาไปคืนให้ก็ได้ค่ะ"
   "ระวังเขตตรงรั้วด้วยนะชานินมันมีหลุมอยู่หลุมนึงน่ะ"
   "ค่ะ วางใจได้ค่ะ"
   ฉันหยิบกล้องเพื่อที่จะเอาไปคืนให้คุณน้า ความจริงแล้วฉันกะจะมาเอาเสื้อกันหนาวกับไฟฉายในโมลเดลโฮมเพื่อไปนั่งดูดาวที่ท่าเรือด้านล่างน่ะสิ ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าแล้วดาวคงเต็มท้องฟ้าแล้วสิ ฉันเงยมองท้องฟ้าท่ามกลางต้นสนหลายต้นอ้อมล้อมตัวฉันไว้ จะมีแวมไพยสักตัวมั้ยน้า แบบเอ็ดเวิร์ดพาฉันเหาะไปในอากาศไปเกาะอยู่บนยอดต้นสนแบบหนังเรื่อง twilight เงี้ย ><
   ฉันก็เดินมาถึงหน้าบ้านพักคุณน้าเป็นที่เรียบร้อย ตามมารยาทต้องกดกริ่งสินะ แล้วมันมีไหนล่ะเนี้ย ( - -)(- - )( - -)(- - )
   "เจย์จะไม่ให้เคสค้างที่นี่จริงๆเหรอคะ มันดึกแล้วนะคะไหนเคสจะต้องขับรถกลับคนเดียวอีก"
   เอ่อ ทะเลาะกันเข้าไปขนาดอยู่ข้างนอกยังได้ยินเลยนะ
   "ไม่ได้เด็ดขาด เธอต้องกลับบ้านนะ"
   "ไม่เอาค่ะ !"
   ปึ้ก โพละ !
   ประตูหน้าบ้านเปิดออกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย จะเปิดประตูก็เตือนฉันให้ขยับออกมานิดนึงก็ยังดี มันจึงชนเข้าที่หน้าสวยๆของฉันเต็มๆ หน้าแหกแล้วเนี้ย ฉันนั่งจุมปุกกอดกล้องที่แสนแพงไว้ในมือก่อนจะเอามือลูบหน้าที่เพิ่งโดนสันประตูประทับรอยเวรรอยกรรมไว้
   โอ้ยยย เจ็บ แสบด้วย T-T
    "เธอเป็นใครอ่ะ?"
    ยัยแปดหลอดที่เหมือนจะถูกดันออกมาจากประตูส่งเสียงดังถามฉันที่นั่งกุมหน้าขวางทางเดิน 
   เจ็บหน้าปากขยับแทบจะไม่ได้อยู่แล้วเนี้ย ทำไมเปิดประตูกันรุนแรงจังวะ -*-
    "ตายแล้ว ชานินลูกฉัน 0oO!!!"
    คุณน้าที่วิ่งพรวดออกมาหาและปลอบใจฉันที่กำลังนั่งจุมปุกแสบหน้าแสบตาน้อยใจยาตัวเองอยู่ในขณะนี้
   "ตายแล้ว เลือดกำเดาไหลด้วย ฮือๆ TOT"
   ประโยคนี้ฉันควรจะเป็นคนพูดนะคะคุณน้า แล้วมาร้องไห้แทนกันทำไมเนี้ย -,,-;;
   "เจย์วานพาชานินเข้าไปในบ้านเดี๋ยวนี้!"
   "ครับแม่"
   "ทำไมต้องเป็นเจย์ด้วยล่ะคะ คุณแม่?"
   "ใครแม่เธอ? T^T"
   คุณน้านี่สุดยอดเลยแฮะ ปรบมือๆ 
   คุณน้าขยับตัวออกห่างฉันไปพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม โหว คุณน้าโครตจะเซ้นซิทีฟอ่ะ ฉันมันหญิงถึกอะนะ แต่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่แรงจะลุกจะเดินไป ฉันเหมือนคนกำลังจะตายที่ขาดอากาศจะหายจ้ายยย ~ ขอโทษค่ะพี่อ๊อฟ ฮ่าๆ (.//\\.)
   "นี่เธอ"
   ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตาผู้พิทักษ์ที่จะพาฉันเข้าไปในบ้าน แล้วก็
   "เฮ้ยยยย 0oO !!!!!"
   เราทั้งสองคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจเหมือนกันโดยมิได้นัดหมาย
   ก็ไอ้คนที่จะมาช่วยฉันตอนนี้มันคือไอ้บ้าลามกขโมยจูบแรกบริสุทธิ์ของฉันไปเมื่อวานนี้นี่นา แล้วฉันจะทำอย่างต่อจากนี้วันเวลาดีดีที่มีหมดความหมาย ;^;~
  ใครก็ได้ช่วยชานินด้วย  \(>0<)/

เย้ ตอนที่สามแล้วค่าาาา อัพมันวันเดียวรวด 

ปล. ชอบไม่ชอบยังไงติชมได้ คอมเม้น โหวต ให้ด้