ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สวยสังหาร

    ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 7

    • อัปเดตล่าสุด 10 เม.ย. 57


    7

                   

                     ในห้องพักในแมสสา ซึ่งเป็นเหมือนห้องนอนห้องพักของพวกที่ค้างที่นี้ แต่ที่ตำรวจไม่รู้คือ ห้องพักที่อยู่ด้านบนเป็นแหล่งของพวกที่ชอบหลอกผู้หญิงขึ้นเตียง  นายพลชอนวางยุวันดีซึ่งสลบหลังจากดื่มน้ำส้มไปไม่ถึงสิบนาทีก็หลับลง แล้วเขาก็ค่อยแกะเสื้ผ้าของตนเองออก

    ในที่สุด วันที่ฉันรอคอยก็มาถึงนายพลชอนบอก

        จริงๆเขาก็พูดแบบนี้กับผู้หญิงที่เขามีเพศสัมพันธ์ด้วยทุกคน ปากเขาบอกว่า รอวันนี้ แต่จริงๆเป็นข้ออ้างของผู้ชายเลว เจ้าชู้ที่มันอยากให้ผู้หญิงเห็นใจ

        เขากำลังจุมพิตยุวันดีที่กำลังหลับ แต่ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

    ใครมันมาเคาะประตูตอนนี้เนี่ยนายพลชอนบอกแล้วเปิดประตูให้ พอเขาเปิดประตูไปก็เห็นชายหนุ่มโม่งตีหัวเขาจนสลบ และเดินเข้าไปหาสาวน้อยที่หลับใหลอยู่บนเตียง

    ขอโทษนะครับนายพลชอน ผมจำเป็นต้องทำ สารวัตรก้องเกียรติ์บอก

     แล้วอุ้มยุวันดีกลับไปที่รถยนต์ ซึ่งเป็นรถของที่บ้าน ซึ่งเขาเพิ่งเอามาขับเป็นวันแรกในชีวิต เขาวางยวันดีที่นั่งใกล้คนขับแล้วคาดเข็มขัดให้ ก่อนจะขับรถมาจอดที่หน้าปั้มปากซอย

    เขามองไปที่หญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ใกล้ๆเขา

    เวลาคุณหลับนี้น่ารักจริงๆเลยนะ สารวัตรก้องเกียรติ์บอก

      แล้วเขาก็ออกไปส่งเธอที่บริษัทบารอน ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงแม่บ้านดรุณีเพียงคนเดียวที่ยังอยู่

    อ้าว คุณดีไปทำอะไรมาค่ะนี่ยแม่บ้านดรุณีบอก

    คือ เธอโดนยาสลบของนายพลชอนนะครับ ผมฝากดูแลเธอหน่อยนะครับ ดูท่าเธออาการไม่ดีเลยสารวัตรก้องเกียรติ์

    ค่ะแม่บ้านดรุณีบอก

    แล้วสารวัตรก้องเกียรติ์ก็ออกไปจากสำนักพิมพ์บารอน

      ภายในสำนักงานตำรวจของสารวัตรทั้งสาม สารวัตรณรงค์กำลังหาข้อมูลของสามสาวที่พบกันที่บริษัทของบารอน โดยเปิดไปที่หน้าเว็บไซด์ของบริษัทบารอน แต่คราวนี้ข้อมูลทุกอย่างถูกทำลายโดยสมายด์

    เมื่อวานยังมีประวัติอยู่เลยทำไมตอนนี้ไม่มีสารวัตรณรงค์พูดแล้วเลื่อนไปจนถึงเบอร์ที่ติดต่อบริษัทของบารอน

    เจอจนได้สารวัตรณรงค์บอกพร้อมหยิบมือถือมาแล้วโทรไปหาสารวัตรก้องเกียรติ์ซึ่งกำลังนั่งอ่านคดีการตายของนาคฤทัย

    ฮัลโหล สารวัตรก้องเกียรติ์บอก

    นี่ฉันเอง ณรงค์ไง แกจำวันที่ฉันเปิดหาข้อมูลของบริษัทบารอนได้ไหม ตอนนี้ฉันเปิดมาใหม่แต่หาอย่างไงก็หาไม่เจอ แต่แกรู้ไหมฉันได้เบอร์โทรศัพท์ของบริษัทบารอนมาสารวัตรณรงค์บอก

    โอเค เดี๋ยวฉันจะไปหาแกเดี๋ยวนี้แหละสารวัตรก้องเกียรติ์บอก

      พลตำรวจโทน้ำมนต์ เวียงวลา ซึ่งกำลังเข้ามาหา สารวัตรก้องเกียรติ์เมื่อได้ยินที่ทั้งสองพูดก็จำได้ว่า เป็นที่ทำงานของยุวันดี พี่สาวต่างมารดาของเธอ แล้วเธอก็ขับรถออกไปจากที่ทำงานแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหายุวันดี

    สวัสดีค่ะ ยุวันดีบอก

    นี่ฉันเอง น้ำมนต์น้ำมนต์บอก

    อ้าว สวัสดีน้ำมนต์ โทรหาฉันมีอะไรรึเปล่ายุวันดีบอก

    ตอนนี้เธออยู่ไหนน้ำมนต์ถาม

    เมื่อจบการสนทนายุวันดีก็วางโทรศัพท์  แล้วกลับไปคิดเรื่องที่น้องสาวบอก

    ฉันกินข้าวอยู่ที่ร้าน ONE FOOD เธอมีอะไรจะคุยกับฉันหรือเปล่ายุวันดีบอก

    อ่อ คือ วันนี้ฉันว่างว่าจะชวนเธอไปเลือกชุดกระโปรงที่จะใส่ไปงานแฟชั่นในคืนพรุ่งนี้น้ำมนต์แกล้งบอก

       จริงๆแล้วเธอไม่ได้คิดอยากจะไปงานแฟชั่นนี้เลยซักนิดแต่เพราะงานตำรวจที่ค้างไว้ทำให้เธอต้องไปเพื่อที่จะให้พี่สาวช่วย แต่เธอรู้ดีว่า คนอย่างยุวันดีไม่ยอมไปกับเธอง่ายๆจึงต้องเอาเรื่องงานแฟชั่นเป็นข้ออ้าง

      ภายในร้านอาหาร ONE FOOD  น้ำมนต์ไปถึงก็เห็นยุวันดีแต่งตัวด้วยชุดที่เปรี้ยวมาก แต่ก็ไม่ได้โชว์อวัยวะส่วนใด เธอไม่ได้สนใจเรื่องเสื้อผ้าเธอเดินเข้าไปหายุวันดีซึ่งกำลังดื่มน้ำส้มรอเธอ

    โทษที บังเอิญว่าฉันติดงานเลยมาช้าน้ำมนต์บอก

    ไม่เป็นไร ฉันก็เพิ่งสั่งอาหารโปรดให้เธอ รอเป๊ปเดี๋ยวนะเดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนยุวันดีบอกแล้วลุกไปที่ห้องน้ำ

      เมื่อเธอมาถึงห้องน้ำก็เข้าไปในห้องน้ำเพื่อคิดเรื่องที่เพื่อนสาวทั้งสองคนของเธอบอก

    ฉันว่ามันแปลกๆนะยัยดี อยู่น้องของแกจะโทรหาแกเนี่ยนะเอมมิกาบอก

    มันก็จริงของยัยเอมนะ ฉันว่าอย่าเพิ่งไว้ใจยัยมนต์เลยสมายด์เสริม

    แล้วแกคิดว่าที่ฉันยอมบอกน้ำมนต์ว่าฉันอยู่นี้เพราะอะไรล่ะยุวันดีบอก

       ที่เธอยอมบอกน้ำมนต์ว่าเธออยู่ที่ร้าน ONE FOOD เพราะว่าร้านอาหารนี้เป็นร้านอาหารที่มีบรรยากาศดีและยังมีห้องอาหารส่วนตัวหากลูกค้าชอบความสงบหรือมีการเลี้ยงอาหารขึ้น เธอรู้ว่าน้ำมนต์ต้องมาขอร้องเธอเรื่องงาน เธอจึงแกล้งทำเป็นเหมือนว่าเธอกำลังกินน้ำส้มเพื่อมาพักผ่อน ส่วนเสื้อที่เธอใส่ เธอใส่มาเพื่อให้พวกประสงค์ร้ายจำหน้าเธอไม่ได้ เพราะไม่มีใครคิดว่าคนอย่าง ยุวันดีจะยอมใส่เสื้อผ้าที่เปรี้ยว หากเป็น เอมมิกา สาวเปรี้ยวของสำนักพิมพ์ก็ว่าไปอย่าง

    เธอเข้าห้องน้ำนานจังน้ำมนต์ถาม

    บังเอิญว่าทางสำนักพิมพ์ของฉันมีงานด่วนให้ฉันทำ ฉันเลยต้องโทรไปหาบอกอยุวันดีบอก

    ที่จริงแล้วก็ไม่มีงานด่วนอะไรหรอ แต่เป็นคำแก้ตัวของหญิงสาว เพื่อไม่อีกฝ่ายสงสัย จากนั้นทั้งสองก็ไปที่ร้านตัดเสื้อกัน โดยน้ำมนต์ตั้งใจให้ยุวันดีไปงานนี้ด้วย

    คืนพรุ่งนี้เธอว่างไหม น้ำมนต์ถาม

    ว่าง ทำไมหรอยุวันดีตอบ

    คือ ฉันอยากให้เธอไปงานแฟชั่นกับฉันนะ คือ ฉันไม่อยากไปคนเดียวน้ำมนต์บอก

    คนอย่าง พลตำรวจเอกน้ำมนต์ เวียงวลานะหรอจะไม่กล้าไปคนเดียว บอกฉันมาดีกว่าว่าเธอต้องการอะไรยุวันดีตอบ

         ภายในสำนักพิมพ์บารอน เช้าวันต่อมาบารอนเห็นสภาพของยุวันดี บอกตามตรงนะเขามองนายพลชอนผิดไป หมอนี้บ้ากามตลอดเวลาไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปสักเท่าไร ดีนะที่มีสารวัตรก้องเกียรติ์ช่วยยุวันดีไว้ ไม่งั้นยุวันดีก็จะตกนรกทั้งเป็นแน่นอน

    เอมบารอนพูด

    ค่ะบอกอเอมมิกาบอก

    เราเฉยไม่ได้แล้วนะ เตรียมแผนการขั้นสูงสุดเลยผมจะต้องจัดการให้พวกมันรู้ไว้ว่าคนในบริษัทผมนะ ฆ่าได้ แต่ย้ามไม่ได้บารอนบอก

    ก่อนจะออกจากห้อง ทิ้งให้เอมมิกา สมายด์ และ ยุวันดี ซึ่งทำหน้าเศร้า แน่ล่ะสิเมื่อวานเพิ่งผ่านข่าวร้ายมา เธอเกือบกลายเป็นภรรยาเก็บของนายพลชอน แค่คิดเธอก็ขนลุกแล้ว คงไม่มีใครอยากไปเป็นภรรยาเก็บชายชั่วช้าอย่างนายพลชอน

    แก แกไม่ต้องห่วงนะ คนอย่างนายพลชอนนะมันต้องได้รับบทเรียนที่ทำให้มันรู้ว่าเพศแม่อย่างเราเนี่ยจะไม่มีทางยอให้คนอย่างมันทำลายเราฟรีๆหรอเอมมิกาปลอบเพื่อนสาว

    สักพักแม่บ้านดรุณีก็เอาหนังสือพิมพ์มาให้เอมมิกาอ่าน มันเป็นข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืน โดยพาดข่าวว่า หญิงสาว-ลอบทำลาย-นายพลชอน-หลังจากที่-วางแผนมาแล้ว-ถึงสองอาทิตย์

    เมื่อคืนนี้ทางรายงานของเราทราบมาว่า มีหญิงนิรนามคนหนึ่งเข้าไปในแมสสา เธอไปยั่วให้นายพลชอน พลเมืองดีของเราหวั่นใจ เมื่อพาเธอขึ้นเตียง เธอทำลายนายพลชอนจนสลบ อ่านต่อหน้าที่ 3”สมายด์อ่าน

    ทำไมข่าวมันลงอย่างนี้ว่ะ เข้าข้างคนผิด ต้องเป็นไอ้นายพลชั่วนั้นแน่นอน  ฉันไม่ไว้แล้วว่ะมาย ดี แกต้องไปกับฉันเอมมิกาบอก

        ภายในห้องนอนของนายพลชอน หลังจากที่เขาถูกตีหัวก็ต้องมารักษาตัวที่บ้านหลังใหญ่ในกรุงเทพมหานคร สามสาวขี่มอเตอร์ไซด์วิบาก พร้อมปลอมตัวเป็นเด็กแว่นที่ถือไม้ มีดและปืนมาด้วย เธอเคาะประตูบ้านของนายพลชอน บอดี้การ์ดจึงเปิดประตูให้ เด็กแว่นเห็นจึงใช้ไม้ตีบอดี้การ์ดจนสลบและขึ้นไปหานายพลชอน

    มาย แกเฝ้าหน้าประตูไว้อย่าให้ใครเข้ามาเอมมิกาบอกแล้วก็ขึ้นไปบนห้องพร้อมยุวันดี ซึ่งเธอยิ่งทวีพูนความแค้นที่มีต่อนายพลชอน

      พอเธอขึ้นไปถึงก็พบนายพลชอนนอนอยู่บนเตียง ยุวันดีจึงรีบสำรวจพบว่าไม่มีใคร เอมมิกาจึงบอกว่า

    ไอ้คนเลว แกใส่ร้ายคนอื่นจนคนอื่นต้องเดือร้อน แกยังมีหน้ามานอนหน้านิ่งอีกหรอยุวันดีบอกแล้วไปตักน้ำมา เอมมิกาเห็นอย่างนั้นก็ไม่ห้าม เพราะยังไงเธอก็ต้องปลุกนายพลชอน ยุวันดีสาดน้ำใส่นายพลชอน

        เมื่อนายพลลชอนตื่นเขาเห็นเด็กแว่น ซึ่งในมือของเธอถือปืนจ่อหน้าเขาอยู่

    พวกแกต้องการอะไรนายพลชอนถาม

    ถามได้ แล้วแกคิดว่าเด็กแว่นอย่างพวกเราต้องการอะไรล่ะเอมมิกาถาม

    ฉันไม่รู้นายพลชอนบอก

    ดี งั้นแกฟังฉันนะ น้องผู้หญิงคนนั้นเขาเป็นแฟนของฉัน คนที่แกวางยาสลบแล้วก็ปล้ำเขานะ ฉันอยากให้แกรู้ไว้ว่า ถ้าแกยังไม่สารภาพกับตำรวจว่าแกทำอะไรไว้ ปืนกระบอกเนี่ยจะลั่นเขากระบากของแกจำไว้เอมมิกาบอก

     ก่อนจะบอกให้ยุวันดีและสมายด์ออกจากบ้านหลังนี้ นายพลชอนเขาไม่เข้าใจว่า เด็กแว่นพวกนี้รู้เรื่องได้ไง แต่สิ่งที่เขาคิด คือ เขาต้องฆ่าคนที่รู้เรื่องนี้ให้หมด

              

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×