ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดตำนานพระโขนง
2
"นี้เพื่อนพี่มากหรอจ๊ะ"นาคถาม
"นี้เพื่อนพี่มากหรอจ๊ะ"นาคถาม
ด้วยสีหน้าอันสงสัย ร้อยวันพันปีมากไม่มีเคยพาเพื่อนของตนมาที่บ้าน นี้เขานึกอย่างไงถึงได้เอาเพื่อนผู้ชายมาที่บ้าน หรือว่า มีชาวบ้านบอกความจริงหรือส่งข่าวไปบอกเขา
"ใช่จ๊ะ นี้พงษ์กับพัด มันเป็นฝาแฝดกันจ๊ะ"มากบอก
"ถึงว่าถึงได้หน้าคล้ายกันราวกับแกะ"นากบอก
"เเล้วพวกเอ็งจะทำกลับบ้านยังไงล่ะ"มากถามขึ้น
"พวกเราคงกลับไม่ได้เเล้ว"พงษ์บอก
ภายในบ้านของมาก ซึ่งเป็นบ้านท่ไม่ได้ใหญ่เลิศล่อเหมือนคนอื่น นางนาคนำน้ำมาให้มากเเละเพื่อนอีกสองคน ก่อนจะนั่งลงข้างๆมาก สามีของหล่อน
"ก็เป็นอย่างที่เขาเล่าให้เอ็งฟัง พวกพม่านะเผาบ้านเผาช่องทำลายบ้านข้าเเละหมู่บ้านบัลนา บ้านเกิดของเราจนหมดสิ้น"พัดบอก
"เเต่เอ็งไม่ต้องเป็นห่วง พวกข้าสองคนนะจะไปหาที่อยู่ใหม่ใกล้ๆพระโขนงบ้านเอ็งนี้เเหละ"พงษ์บอก
"จะต้องไปหาที่อยู่ใหม่ทำไมมาอยู่บ้านข้าก็ได้บ้านข้าก็อยู่กันเเค่สามคน มีข้า นาค เเล้วก็ไอ้เเดง บ้านเราจะได้อบอุ่นใช่ไหมจ๊ะนาค"มากถาม
"ใช่จ๊ะ เเต่พวกพี่ต้องไปอยู่บ้านหลังเล็กตรงฟากนู่น"นากบอก
บ้านที่นากเอ่ยถึงคือ บ้านเก่าของนาค นาคเเละมากอาศัยอยู่ตรงข้ามกันของเเม่น้ำ บ้านนั้นเป็นของเเม่ของนาก นามว่า สาย ซึ่งตายไปเเล้ว
"พระธิดาเเน่ใจหรอบาทเจ้า ว่านี้คือพระโขนงที่พระธิดาเคยมานะบาทเจ้า"จันทูถาม
"เเน่ใจสิ"น้ำพลอยบอก
เเล้วเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของตนเอง จันทูสังเกตว่าตั้งเเต่เข้าพระโขนงมีความรู้สึกว่าชาวบ้านที่นี้ดูเก็บตัวเหงียบไม่ออกมาไหนไปไหนกันตอนกลางคืน เธอกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนตำนานที่ว่า หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่มีคนตาย
"ขอบใจเอ็งมากๆเลยะไอ้มาก ที่อุตส่าตห์หาที่อยู่ให้พวกเรา"พงษ์บอก
"พี่เเล้วเราจะนอนกันอย่างไงล่ะ"พัดบอก
ภายในบ้านที่นากให้สองหนุ่มนอนมันเป็นบ้านที่มีร้างมากๆ พวกเขาเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่ามีโรงศพอยู่เต็มเลย
"คืนนี้เราไปนอนที่ชายบ้านข้างนอกก่อนล่ะกัน"พงษ์บอก
"ชายบ้านอะไรกันล่ะพี่ เราเป็นผู้ชาย จะให้พูดว่า หญิงบ้านหรอ"พัดบอก
"อ่อดี นี่หญิงบ้านจ๊ะ อ้าว ถุย ที่ข้าบอกว่าชายบ้านนะหมายถึงว่า เรานะไปนอนหน้าบ้าน นอนตรงนี้เดี๋ยวเเม่สายมาทัก"พงษ์บอก
เเล้วทั้งสองหนุ่มฝาแฝดก็ออกไปนอนกันที่ชายบ้านของบ้านเเม่สาย มารดาที่ล่วงลับไปเเล้วของนาก
ภายในห้องนอนในบ้านของมาก มากนั่งมองดูหน้าเเดงอย่างชื่นใจ เด็กทารกหน้าตาคล้ายเขาราวกับว่าเป็นคนเดียวกัน
"ตอนพี่ไม่อยู่ ไอ้เเดงนะร้องหาพี่ทุกวันเลยนะ"นากบอกเเล้วหวีผมต่อที่หน้ากระจก
"ไอ้เเดงมันคงคิดถึงหน้าหล่อๆของพี่ล่ะมัั้ง"มากบอก
"หลงตัวเองตลอดเลยนะพี่มาก"นากบอก
"เขาไม่ได้หลงตัวเองนะ เเล้วนาคล่ะคิดถึงพี่ไหม"มากถาม
"คิดสิ ใครจะไม่คิดถึงผู้ชายที่เป็นสามีของตนเองล่ะ"นากบอก
"พี่ก็คิดถึงนาก"มากบอก
ก่อนทั้งสองจะกอดกันอย่างอบอุ่น เเดงซึ่งมากคิดว่าหลับเเล้ว ลืมตามาดู ถึงเเม้ว่าเเดงจะเป็นเด็กผี เเต่ก็เป็นเด็กผีที่หน้ารัก เขาส่งตาซิดให้มารดาซึ่งกอดกับพ่อของเขา นากยิ้มกับเเววตาของเเดงเเละยิ้มกับความน่ารักของสามีของเธอ
"ใช่จ๊ะ นี้พงษ์กับพัด มันเป็นฝาแฝดกันจ๊ะ"มากบอก
"ถึงว่าถึงได้หน้าคล้ายกันราวกับแกะ"นากบอก
"เเล้วพวกเอ็งจะทำกลับบ้านยังไงล่ะ"มากถามขึ้น
"พวกเราคงกลับไม่ได้เเล้ว"พงษ์บอก
ภายในบ้านของมาก ซึ่งเป็นบ้านท่ไม่ได้ใหญ่เลิศล่อเหมือนคนอื่น นางนาคนำน้ำมาให้มากเเละเพื่อนอีกสองคน ก่อนจะนั่งลงข้างๆมาก สามีของหล่อน
"ก็เป็นอย่างที่เขาเล่าให้เอ็งฟัง พวกพม่านะเผาบ้านเผาช่องทำลายบ้านข้าเเละหมู่บ้านบัลนา บ้านเกิดของเราจนหมดสิ้น"พัดบอก
"เเต่เอ็งไม่ต้องเป็นห่วง พวกข้าสองคนนะจะไปหาที่อยู่ใหม่ใกล้ๆพระโขนงบ้านเอ็งนี้เเหละ"พงษ์บอก
"จะต้องไปหาที่อยู่ใหม่ทำไมมาอยู่บ้านข้าก็ได้บ้านข้าก็อยู่กันเเค่สามคน มีข้า นาค เเล้วก็ไอ้เเดง บ้านเราจะได้อบอุ่นใช่ไหมจ๊ะนาค"มากถาม
"ใช่จ๊ะ เเต่พวกพี่ต้องไปอยู่บ้านหลังเล็กตรงฟากนู่น"นากบอก
บ้านที่นากเอ่ยถึงคือ บ้านเก่าของนาค นาคเเละมากอาศัยอยู่ตรงข้ามกันของเเม่น้ำ บ้านนั้นเป็นของเเม่ของนาก นามว่า สาย ซึ่งตายไปเเล้ว
"พระธิดาเเน่ใจหรอบาทเจ้า ว่านี้คือพระโขนงที่พระธิดาเคยมานะบาทเจ้า"จันทูถาม
"เเน่ใจสิ"น้ำพลอยบอก
เเล้วเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของตนเอง จันทูสังเกตว่าตั้งเเต่เข้าพระโขนงมีความรู้สึกว่าชาวบ้านที่นี้ดูเก็บตัวเหงียบไม่ออกมาไหนไปไหนกันตอนกลางคืน เธอกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนตำนานที่ว่า หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่มีคนตาย
"ขอบใจเอ็งมากๆเลยะไอ้มาก ที่อุตส่าตห์หาที่อยู่ให้พวกเรา"พงษ์บอก
"พี่เเล้วเราจะนอนกันอย่างไงล่ะ"พัดบอก
ภายในบ้านที่นากให้สองหนุ่มนอนมันเป็นบ้านที่มีร้างมากๆ พวกเขาเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่ามีโรงศพอยู่เต็มเลย
"คืนนี้เราไปนอนที่ชายบ้านข้างนอกก่อนล่ะกัน"พงษ์บอก
"ชายบ้านอะไรกันล่ะพี่ เราเป็นผู้ชาย จะให้พูดว่า หญิงบ้านหรอ"พัดบอก
"อ่อดี นี่หญิงบ้านจ๊ะ อ้าว ถุย ที่ข้าบอกว่าชายบ้านนะหมายถึงว่า เรานะไปนอนหน้าบ้าน นอนตรงนี้เดี๋ยวเเม่สายมาทัก"พงษ์บอก
เเล้วทั้งสองหนุ่มฝาแฝดก็ออกไปนอนกันที่ชายบ้านของบ้านเเม่สาย มารดาที่ล่วงลับไปเเล้วของนาก
ภายในห้องนอนในบ้านของมาก มากนั่งมองดูหน้าเเดงอย่างชื่นใจ เด็กทารกหน้าตาคล้ายเขาราวกับว่าเป็นคนเดียวกัน
"ตอนพี่ไม่อยู่ ไอ้เเดงนะร้องหาพี่ทุกวันเลยนะ"นากบอกเเล้วหวีผมต่อที่หน้ากระจก
"ไอ้เเดงมันคงคิดถึงหน้าหล่อๆของพี่ล่ะมัั้ง"มากบอก
"หลงตัวเองตลอดเลยนะพี่มาก"นากบอก
"เขาไม่ได้หลงตัวเองนะ เเล้วนาคล่ะคิดถึงพี่ไหม"มากถาม
"คิดสิ ใครจะไม่คิดถึงผู้ชายที่เป็นสามีของตนเองล่ะ"นากบอก
"พี่ก็คิดถึงนาก"มากบอก
ก่อนทั้งสองจะกอดกันอย่างอบอุ่น เเดงซึ่งมากคิดว่าหลับเเล้ว ลืมตามาดู ถึงเเม้ว่าเเดงจะเป็นเด็กผี เเต่ก็เป็นเด็กผีที่หน้ารัก เขาส่งตาซิดให้มารดาซึ่งกอดกับพ่อของเขา นากยิ้มกับเเววตาของเเดงเเละยิ้มกับความน่ารักของสามีของเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น