พระโขนงซิตี้

ลำดับตอนที่ #12 : รักผิดธรรมชาติ

 12
"นาก เดียวรอพี่ก่อน"มากบอก

ก่อนเดินตามนางนากในบ้าน นางนากเดินเข้าไปในห้องนอนของตนเองมองหน้าลูกชายของเธออย่างเศร้าใจ
"นาก ทำไมนากไม่บอกพี่ว่านากเป็นผี"มากถาม
"เเล้วถ้าฉันบอกพี่ไป พี่ก็กลัวฉันสิ จำไม่ได้เหรอว่าพี่กลัวผีมากจนป่วยหนัก"นากบอก
"ถึงพี่จะกลัวผี เเต่ไม่รุนเเรงขนาดนั้นนะนาก ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันพี่ถามจริงๆเถอะว่าทำไมพี่ถึงอยู่กับนากได้ทั้งๆที่นากเป็นผี"มากถาม
ภายนอกบ้านของมาก หมีควายน้ำพลอยเเล้วก็พงษ์รวมถึงพัดนั่งรออยู่ที่ศาลาบ้านมากซึ่งยังสร้างไม่เสร็จ
"ที่เเท้นากก็เป็นผี เเสดงว่าปริศนาที่นางตะเคียนบอกก็หมายถึงนางนาก"พงษ์บอก
"เเสดงว่าเธอก็ไม่ต้องกลายเป็นหมีแล้วสินะ"พัดบอก
"ยังนายยังไม่ได้ทำอีกข้อหนึ่ง"หมีควายน้ำพลอยบอก
"เเล้วข้อไหนล่ะ"พัดถาม
"นายต้องตามหาคนที่นายรักยิ่งกว่าชีวิตของนาย ตายเเทนกันได้"หมีความน้ำพลอยบอก
"นี่เธอมองหน้าฉันนะน้ำพลอย อย่างฉันเนี่ยหรอจะมีคนรัก ทั้งขี้โกงเเล้วก็เอาเเต่ใจเเถมเจ้าชู้ด้วย"พัดบอก
"เเต่เจ้าก็เป็นคนดี"ตะเคียนบอกก่อนปรากฏกายออกมา
"หมายความว่ายังไง"พัดถาม
"เจ้าเป็นคนดีช่วยเพื่อนในคราวเดือดร้อน ไม่ทิ้งกัน "นางตะเคียนบอก
"หมายความว่าท่านจะถอนคำสาปให้ใช่ไหม"พัดถาม
"ใช่ แต่ข้าจะถอนให้เจ้าเพียงครึ่งเดียว ส่วนที่บอกว่าเจ้าจะต้องตามหาคนที่เจ้ารักยิ่งกว่าชีวิตไม่ต้องเเล้ว เจ้าเจอเขาเเล้ว คนที่เจ้าพร้อมจะเดินไปด้วยกัน ไม่ทิ้งเขาเเม้ว่ารู้ว่าตรงด้านหน้าที่พวกเจ้าเจอจะเป็นอะไร ข้าจะถอนให้เจ้าลับกลายเป็นมนุษย์ เเต่ในตอนกลางคืนเจ้าจะกลับกลายเป็นหมี จนกว่าเจ้าจะได้พบคนที่เจ้ารัก"นางตะเคียนบอก
"เเล้วข้าจะหาจากที่ไหน"หมีควายบอก
"ข้าใบ้ให้นะ คนที่ดูแลปกป้องเจ้าตลอดเวลา"ตะเคียนบอก
 สิ้นเสียงนางตะเคียนก็หายไป น้ำพลอยกลับกลายเป็นคนเหมือนเดิม พงษ์ดีใจผสมเสียใจ เขาดีใจที่หญิงสาวกลับกลายป็นมนุษย์ เเต่ถ้าหากหญิงสาวเป็นมนุษย์นางก็ต้องจากเขาไป
 ภายในห้องนอนของมาก นางนากเเละมากคุยกันอย่างใกล้ชิด
"เขาตัดสินใจเเล้วว่าจะไป ตัวเองดูแลตัวเองนะ"นากบอกอย่างเสียใจ
"ตัวเองไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นเเหละ "มากบอก
"เเต่คนกับผีอยู่ด้วยกันไม่ได้นะ"นากบอก
"งั้นความรักของเราก็อยู่ด้วยกันไม่ได้งั้นเหรอ"มากบอก
 นางนากฟังอย่างซึ้งใจ 
"ทั้งๆที่ตัวเองตายเเล้วเเต่ยังอุตส่าห์เอาไอ้แดงกลับมาหาพี่"มากบอก
"ไอ้มาก"พัดบอกพร้อมวิ่งเข้ามาพบเห็นสองคนกำลังคุยกันอยู่
"นี่ข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่า"พัดบอก
"มีอะไร "มากถาม
"คือยังงี้ นางตะเคียนลดคำสาปให้น้ำพลอยกลับกลายเป็นคนเเล้ว เเต่ตอนกลางคืนให้กลายเป็นหมี"พัดบอก
"อืม นากอยู่กับพี่นะ"มากขอร้อง
"ฉันจะอยู่กับพี่จนกว่าถึงวันที่่พี่ไม่ต้องการฉัน"นากบอก
"คงไม่มีวันนั้น"มากบอกก่อนจะทั้งสองจะจุมพิตกัน
 ภายนอกบ้าน พงษ์เเละน้ำพลอยเดินเล่นด้วยกันอย่างสนุกเพลิดเพลิน
"เเล้วนี่ เธอจะกลับเชียงใหม่เมื่อไหร่ล่ะ"พงษ์ถาม
เมื่อน้ำพลอยได้ยินเธอส่ายหัว เพราะว่าหากเธอกลับเชียงใหม่เท่ากลับเธอต้องกลับไปอยู่คนเดียว ในชีวิตของเธอ เธออยากมาอยู่เเบบนี้ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะอยู่เเบบหมีตลอดชีวิต
"อ้าว ทำไมล่ะ"พงษ์ถาม
"เฮาอยากอยู่ที่นี้"น้ำพลอยบอก
"เย้"พงษ์บอกก่อนจับน้ำพลอยอุ้ม 
 ไม่รู้เหมือนกันเวลาหญิงสาวบอกว่า อยู่ที่นี้ ทำไมหัวใจเขาถึงต้องพองโตขนาดนี้ พอเขารู้สึกตัวก็ปล่อยหญิงสาว
"ขอโทษ"ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
 "เธอว่าไมว่าตรงนี้มันร้อนเนอะ"พงษ์บอก
"อืม ฉันก็ว่างั้นเเหละ"น้ำพลอยบอก
"เเต่งงานกันไหม"พงษ์บอก
"ของ่ายๆอย่างงี้เเล้วหรอ"น้ำพลอยบอก
"อืม"พงษ์บอก
น้ำพลอยพยักหน้าอย่างที่ใจเธอต้องการ ถึงเเม้ว่าชายหนุ่มจะมิใช่เจ้าชายที่ตกลงมาจากปราสาทใหญ่ เเต่เขาก็เป็นคนที่คอยดูแลหล่อนเวลาที่หล่อนมีปัญหา เขาดูแลหล่อนทั้งที่รู้ว่าหีเป็นสัตว์ร้าย ว่าเเล้วทั้งสองก็็จุมพิตกันท่ามกลางพระอาทิตย์ตกดิน
"นี่ไงมาดูเร็วสิ"พัดบอก
 พัดพานางนากเเละมากไปดูน่้ำพลอยได้ร่างมนุษย์ เห็นทั้งสองจุมพิตกันอยู่ นางนากยิ้นดีใจกับพี่มาก พัดยืนหว่อ
"ไปข้างในมากกับนากก็จูบกัน กลับมาข้างนอกพงษ์กับน้ำพลอยก็จูบกันอีก"พัดบอก
  เเล้วมนตราที่สาปน้ำพลอยก็หายไป หญิงสาวอยู่ในร่างของคนอีกครั้ง เเต่มนตราที่สาปไว้ยังไม่ถูกทำลายโดยนางตะเคียน มนตรานั้นจึงสาปให้น้ำเพชร กลับกลายเป็นหมี ชดใช้กรรมที่ตนเองได้ก่อไว้