พระโขนงซิตี้

ลำดับตอนที่ #11 : สงครามเย็นของนากเเละน้ำเพชร 2

      11
"นากชักจะเหิมเกิมเไปใหญ่เเล้ว"พ่อค้าบอก

  ภายในหมู่บ้านพระโขนงทุกคนต่างพากันมาปลอบใจน้ำเพชร ซึ่งเธอเสียใจที่พี่สาวหายไป 
"หนูไม่ต้องห่วงนะยังไงนางนากต้องชดใช้กับการสูญเสียครั้งนี้เเน่นอน"เเม่ค้าบอก
"ใช่ นางนากต้องชดใช้"น้ำเพชรบอกพร้อมยิ้มร้ายเหมือนมีเเผนร้ายในใจ
 ภายในบ้านของมาก มากกำลังพูดคุยกับเเดง ลูกชายคนเดียวของเขา จู่ๆพงษ์เเละพัดก็วิ่งเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว
"เกิดเรื่องใหญ่เเล้วไอ้มาก"พงษ์บอก
"เรื่องอะไร"มากถาม
มากจึงเดินลงมาจากบ้าน เห็นชาวบ้านรวมถึงน้ำเพชรมาพร้อมกันพร้อมทั้งป้ายที่เขียนด่าว่านางนาก หัวหน้าหมู่บ้านเดินมาตรงหน้าของมากก่อนพูดว่า
"ยอมลงมาเเเล้วหรอไอ้มาก"หัวหน้าหมู่บ้านบอก
"ใช่ ฉันมาเเล้ว มีอะไรก็ว่ามา"มากบอกอย่างอารมณ์เสียเพราะว่าเขารู้ว่าที่ชาวบ้านเเห่กันมาเพราะเรื่องการหายไปของน้ำพลอย ซึ่งถูกน้ำเพชรเอาไปเผยเเพร่ว่า นากเป็นผู้สังหารเเถมยังว่าว่าเธอเป็นผีอีก เขาไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆที่วันก่อนหญิงสาวมาบ้านของเขาอย่างเป็นมิตร เเต่ตอนนี้หญิงสาวกลับพาชาวบ้านเเละใส่ร้ายนาก ภรรยาของเขาจนชาวบ้านทุกคนต้องเเผ่มาที่นี้
"นี่ข้าถามจริงๆเถอะไอ้มาก เอ็งแกล้งโง่หรือว่าเอ็งซื่อ"หัวหน้าหมู่บ้านถาม
"ฉันไม่ได้โง่เเล้วก็ไม่ได้ซื่อด้วย ฉันรู้ล่ะกันว่าท่ชาวบ้านเเห่กันมาเพราะใคร"มากบอกเเล้วมองไปที่หน้าของน้ำเพชร 
สักพักน้ำเพชรเเละจันทูออกโรงบ้าง พวกเธอนำรูปพี่สาวของเธอขึ้นมาให้มากดูก่อนเอ่ยว่า
"พี่สาวของข้ามีชื่อว่า น้ำพลอย นางมาหาภรรยาของพี่ที่นี้ ซึ่งเป็นนาทีสุดท้ายที่พี่ข้าหายไป"น้ำเพชรบอก
"ใช่ พระธิดาไม่เคยหายไปไหนกลับมาก่อนหกโมงเสมอ"จันทูบอก
"พระธิดา"พงษ์เเละพัดบอกก่อนเดินลงมาจากบ้านมากพร้อมด้วยหมีควายน้ำพลอย 
"อ้อ นี่ถือว่าตัวเองเป็นธิดาจากต่างเเดนเเล้วจะมาทำอะไรได้งั้นหรอ"มากบอก
"ไอ้มาก เอ็งพูดอะไรคดิถึงใจนางมัั้งสิ นางมีสิทธิ์สั่งประหารเจ้าเเละเมียเอ็งได้ในโทษฐานที่ดูหมิ่นพระองค์"หัวหน้าหมู่บ้านบอก
"ช่างเถอะท่านหัวหน้าหมู่บ้าน เรามาที่นี้เพื่อมาหาตัวผู้ร้ายที่ลักพาตัวพี่สวาเเละสังหารพี่ข้า"น้ำเพชรบอก
 "เเล้วพวกเอ็งมีหลักฐานหรือถึงได้รรู้ว่าพี่สาวเอ็งถูกลักพาตัวเเละถูกฆ่าตาย"นางตะเคียนบอกก่อนออกมาจากเสาหลังบ้านของมาก นางซุ้มดูเหตุการณ์ทุกอย่างตั้งเเต่เเรก
"เอ็งเป็นใครมาเกี่ยวอะไรด้วย"หัวหน้าหมู่บ้านถาม
"ไม่ต้องรู้หรอว่าข้าเป็นใคร ถ้าถมข้าว่าข้าเกี่ยวอะไรกับเรื่องน้ข้าเนี่ยเเหละที่เป็นคนลักพาตัวพี่สาวของเจ้าไป"ตะเคียนบอก
จริงๆนางจะไม่ช่วยก็ได้เเต่นางนากทำกรรมดีไว้เเละทุกคนก็เป็นคนดี ไม่ควรโดนคนชั่วทำลาย 
"ถ้าเป็นจริงอย่างที่เอ็งพูดพี่สาวข้าหายไปไหน"น้ำเพชรถาม
"ข้อนี้ข้าไม่บอกเจ้าหรอนะ เจ้าต้องหาคำตอบด้วยตนเอง บางที่ถ้าเจ้าทำความดีบ้าง ข้าอาจปรานีพี่สาวของเจ้าก้ได้นะ "ตะเคียนบอก
สิ้นเสียงนางตะเคียนก็หายไป ทิ้งให้น้ำเพชรงงอย่างมาก ชาวบ้านจึงละความสงสัยมาก เเต่ยืนยันที่จะเอานางนากไปกำจัด เเล้วชาวบ้านก็รุมขึ้นจะเข้าบ้าน ทุกคนพยายามช่วยเเต่ช่วยอะไรไม่ได้ หมีควายน้ำพลอยจึงเข้ามาขัดขว้างอย่างปกป้องเพื่อนๆของเธอ
"อย่าเข้ามานะ ถ้าใครเข้ามาตาย"น้ำพลอยบอก
"หมีพูดได้"ชาวบ้านบอก
ชาวบ้านบางส่วนหรือชาวบ้านครึ่งหนึ่งวิ่งหนีกลับไปที่บ้านของตนเองเพราะกลัวหมีควายน้ำพลอย ส่วนอีกส่วนเหลือเพียงชาวบ้านอีกยี่สิบคน หัวหน้าหมู่บ้านเเล้วก็น้ำเพชรเเละจันทู
"โถเอยพวกตาขาวเจอหมีพูโได้เเค่นี้ทำเป็นกลัว ไปพวกเราไม่ต้องสนใจมันรีบขึ้นไปจัดการนางกัน"หัวหน้าหมู่บ้านบอก
 ทันใดนั้นมีมะนาวก็หล่นลงมาจากพื้น ชาวบ้านเเละนางนากรวมถึงเพื่อนเเละหมีควายน้ำพลอยยืนมองอยู่ จู่ๆมีมือยาวๆมาเก็บมะนาวที่หล่น ทุกคนต้องใจมาก พัดเเละพงษ์อุทานอย่างเต็มเสียงว่า
"อีนากเป็นผี"พัดเเละพงษ์บอก
 "นาก"มากบอก
 ทันใดนั้นปรากฏให้เห็นหญิงสาวเจ้าของชื่อออกมาพร้อมด้วยมะนาวที่หล่น ตอนนี้ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความเศร้า ใช่ตอนนี้เธอมีอยู่ในใบหน้าของผี มากเสียใจที่นากเป็นเเบบนี้ เเต่เขาไม่โกรธเธอ
"พวกมึงออกไป"นากบอก
  นากเองก็เสียใจที่ความลับถูกเปิดเผยเเต่หญิงสาว จะไม่มีวันยอมให้ชาวบ้านมารังแกมากเเละเพื่อนๆของเธอได้
"ยอมปรากฏตัวเเล้วหรอ"หัวหน้าหมู่บ้านบอก
"ออกไป"นากบอกก่อนโยนมะนาวใส่หัวหน้าหมู่บ้าน หัวหน้าหมู่บ้านตกใจเพราะจากมะนาวกลายเป็นเลือด เขาจึงพาน้ำเพชรเเละจันทูรวมถึงชาวบ้านยี่สิบคนกลับไปยังหมู่บ้านทิ้งให้มากเเละนากอยู่ด้วยกัน เพียงสองคน
"เริ่มเสี่ยวเเล้วไง มากฉันกับไอ้พงษ์ไปก่อนนะ"พัดบอก
"เดี๋ยวเราจะทิ้งให้สองคนนั้นลำบากไม่ได้นะ"หมีควายน้ำพลอยบอก
"เเต่นากเป็นผีนะ"พงษ์บอก
"เป็นผีเเล้วไง นากไม่ใช่เพื่อนเราหรอ"หมีควายน้ำพลอยบอก
    พัดเเละพงษ์เริ่มสำนึกในความเป็นเพื่อนเเละความช่วยเหลือกัน เขาจึงตัดสินใจอยู่รอให้ความช่วยเหลืือเเละรอการตัดสินใจของมากเเละนางนากอย่างไม่เกรงกลัวว่าอะไรจะเกิดขึ้นมาในตอนนี้หรือภายหลัง