สวยสังหาร

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

บทนำ

“สก๊อตจ้ำ20”

                เสียงของเจ้านายคนหนึ่งดังขึ้น เขาคือ นายพลชอน  เจลลี่   นายพลทหารชาวฮอนลันดา  ที่เป็นหัวหน้าตำรวจทหารของประเทศไทยมานานนับสิบปี เวลาที่ลูกน้องของเขาทำงานที่เขาสั่งให้ไม่สำเร็จ เขาก็จะลูกน้องของดขาสก๊อตจ้ำตลอดเวลา นับว่าเป็นการลงโทษที่เมตตาลูกน้องของเขาจริงๆ 

ณ สำนักพิมพ์ของ บารอน  นักประดิษฐ์ชาวอเมริกา  ซึ่งเป็นเสมือนเจ้าของสำนักพิมพ์แห่งนี้และเป็นเจ้าของรางวัลผลิตหนังสือมามากแล้วถึง 11 รางวัล   ภายในห้องทำงานของบารอน ซึ่งเปรียบเสมือนห้องศูนย์กลางของสมาชิกในสำนักพิมพ์ เพราะว่าห้องของบารอนแห่งนี้มีสถานที่เอื้ออำนวยสะดวกต่างๆ แต่ว่ามิใช่ว่าใครคิดจะเข้าง่ายๆ มันต้องผ่านสวยสังหารสามคนไปก่อนถึงจะสามารถเข้าถึงตัวบารอนได้

“นายพล พลเมืองดี ไม่ถือสาที่ทหารทำงานครั้งยิ่งใหญ่พลาด สร้างความประทับให้เราอย่างมาก อ่านต่อหน้า 14”สมายด์อ่านหนังสือพิมพ์

 สมายด์ แสนเสน่ห์ เป็นลูกสาวของสุมาลี สาวบนดอย กับ มิตร  เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของสุมาลี แสนเสน่ห์ ซึ่งตอนนี้นอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลจิตเวชน์ หลังจากที่ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา

“ต่อหน้าทำเป็นดี ลับหลังคงทำความชั่วไว้เยอะสินะ”เอมมิกาบอก

     เอมมิกา เดลลี่ เป็นลูกสาวคนเดียวของเดี่ยว  เดลลี่ และ สุพรรษา เดลลี่ เธอเป็น1 ในสวยสังหาร บุคลิกของเธอดูเหมือนทอม แต่ถ้าใครเรียกเธอว่าทอมล่ะก็ เขาคงนั้นคงไม่เป็นสุขแน่นอน

“นี่แม่เอม ถึงเธอจะไม่ชอบนายพลคนนี้ แต่เธอควรมองเขาในด้านดีนะ”บารอนบอก

“ก็ถ้ามันไม่ทำชั่วกับเอมและเพื่อนๆคงจะชอบมันมากกว่านี้ค่ะ”เอมิกาบอก

  ย้อนกลับไป 10 ปี ก่อนเกิดเหตุการณ์ร้ายๆขึ้น

ณ บ้านของเอมมิกา  ภายในบ้านของเอมมิกาทำจากปูนทำบ้านทาสีด้วยสีครีมสวยงามถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวสีโปรดของบิดามารดาของเธอ  เดี่ยว พ่อของเอมิกาได้ออกบวชเพื่อทดแทนบุญคุณบิดาและมารดาที่เสียไปจากอุบัติเหตุรถคว่ำเมื่อหลายปีก่อน เด็กหญิงเอมิกาจึงอยู่ในความดูแลของสุพรรษา มารดาของเธอ วันหนึ่งแม่ของเธอได้ไปทำบุญที่วัดที่บิดาของเธอบวช หลวงตาศักดิ์ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสของวัด ได้บอกเคราะห์กรรมของเธอและลูกสาวตัวน้อย

“โยมเดี๋ยว ช่วงนี้อาตมาอยากให้โยมบวชชี เพื่อชดใช้กรรมเก่าที่โยมทำ”หลวงตาบอก

“กรรมเก่า”สุพรรษาทวนคำ

 แล้วบอกลาลูกสาวตัวน้อยที่มีอายุเพียง 5 ปีไปบวชโดยฝาก สุนันท์ น้องสาวของเธอดูแลเอมมิกา

“แม่ไปก่อนนะลูก นันท์พี่ฝากดูแลบ้านและเอมมิกาด้วยนะ”สุพรรษาบอก

“ค่ะ คุณพี่”สุนันท์บอก

พร้อมนุ่งผ้าขาวเตรียมเข้าพิธีบวชชีตามประเพณี  เมื่อมารดาไปบวชชีแล้ว เด็กสาวน้อยก็ต้องอยู่ในความดูแลของสุนันท์ น้าของตน สุนันท์นั้นก็เอ็นดูเอมมิกามากจึงตั้งใจเลี้ยงดูแลเอมมิกา แต่แล้ววันหนึ่งชอน คู่อริของเดี่ยว พ่อของเธอก็สั่งให้ลูกน้องมาจับเธอและน้าของเธอไป แต่น้าของเธอหนีมารอด ทิ้งให้เอมมิกาถูกขังไว้ในปราสาทแห่งความมืดของชอน

“อย่าทำอะไรฉันกับหลานเลยนะ ฉันขอร้อง”สุนันท์บอก

 แต่ไม่ทันขอร้องชอนก็กำลังจะฆ่าสุนันท์ แต่เอมมิกาเอาขอนไม้ประจำตัวตีไปที่หัวของชอน

“คุณอาค่ะ หนีไป”เอมมิกาบอก

เมื่อชอนตื่นเอมมิกาได้ถูกทำร้ายจนมือบวม ชอนจึงจับเอมมิกาไปขังที่หอคอยปราสาทหลังบ้านหรือปราสาทของชอน

                ในขณะเดียวกันทางบ้านเวียงวลา  มี เวียง เป็นหัวหน้าครอบครัว เขามีภรรยาชื่อ มาริสา มีลูกสาวชื่อว่า ยุวันดี ยุวันดีเป็นเด็กน้อยที่น่ารัก ยามว่างเธอจะออกแบบบ้านและสวนออกมา จนวันหนึ่งเวียง บิดาของเธอถูกบังคับแต่งงานกับ ยุพิน ลูกสาวของพลตำรวจเอกสุริเยน เชียงกรุง ต่อมามีลูกสาวชื่อว่า “น้ำมนต์” มาริสาเสียใจมากจึงว่าเวียงเป็นชุดเวียงทนไม่ไว้จนไล่มาริสาและยุวันดีออกจากบ้านของตน

“แม่จ๋า คืนนี้เราจะไปอยู่ไหนดี”ยุวันดีถามแม่ของตนเอง

“แม่ยังไม่รู้เลยลูกรัก”มาริสาบอกด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นสาย

 สำหรับเธอแล้วเธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ในวันนี้ขึ้น แม้นว่าจะไม่มีที่นอนก็ไม่เป็นไรแต่ยุวันดี ลูกสาวตัวน้อยที่น่ารักของเธอนี้สิที่ลำบาก เพราะตั้งแต่เล็กก็เคยนอนแต่เตียงไม่เคยนอนพื้นเหมือนลูกสาวชาวนาอย่างเธอ มาริสา เป็นลูกของ ตะวัน ชาวนาในจังหวัดสุโขทัย และ มารี พยาบาลประจำโรงพยาบาลในจังหวัดสุโขทัย เธอพบเวียงครั้งแรกที่กองบัญชาการตำรวจ เวียงไปสอบเป็นตำรวจแต่ไม่ติดจึงท้อใจในขณะที่มาริสากำลังขอความช่วยเหลือจากตำรวจเพื่อไปช่วยบิดาที่บ้านถูกโจรปล้น 

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ”มาริสาตะโกน

  เธอมองไม่ดูทางจึงชนกับเวียงที่รู้สึกท้อแท้กับชีวิต

“ขอโทษค่ะ”มาริสาบอก

“มีอะไรหรอกครับ”เวียงถาม

“คือ บ้านของฉันขโมยขึ้นค่ะ”มาริสาบอก

“รอผมเป๊ปเดียวนะครับ”เวียงบอก

  เมื่อเตรียมข้าวของเสร็จแล้วก็ไปจัดการโจรที่มาบุกที่บ้านของเธอ จากคดีแรกของเขาทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอเริ่มขึ้น ต่อมาเขาได้ขอเธอแต่งงาน จนมีลูกสาวชื่อว่า ยุวันดี

“เราคงต้องไปนอนบริเวณนี้แหละลูกรัก”มาริสาบอกลูกสาว

 จากนั้นมาริสาก็พาลูกสาวไปนอนที่ทุ่งหญ้าใกล้ๆหนองน้ำโดยไม่รู้ว่ามีจระเข้ของชอนกำลังจ้องกินมาริสาและลูกอยู่ เมื่อสองแม่ลูกนอนหลับจระเข้ของชอนได้เข้ามาทำลายมาริสาจนเสียชีวิต ก่อนที่มาริสาจะตาย เธอได้อุ้มยุวันดีนอนที่ต้นไม้สูงใกล้หนองน้ำนั้นเอง

“แม่จ๋า แม่หายไปไหน”ยุวันดีตื่นมาร้องไห้เมื่อไม่เจอมารดา

 เช่นเดียวกับ สุมาลี มารดาของสมายด์และสมายด์ที่ถูกพ่อและแม่ของสุมาลีขายตัวให้ชอน แต่เธอไม่ยอมจึงถูกชอนใช้กำลังจนเป็นบ้า

“แมมมมมมมมมมมมมม่” สมายด์บอก

 หลังจากทั้งสามเสียแม่ไปไม่นาน บารอนได้ใช้วิชาที่เรียนมาช่วยสามชีวิตที่เสียมารดาไป และสอนให้ทั้งสามเป็นนักฆ่าเพื่อรอวันแก้แค้นให้มารดาของตน เพราะทั้งสามเชื่อว่ามันต้องมีวันนั้น วันที่เธอเละเพื่อนๆจะได้ล้างแค้นให้สมกับที่มันทำไว้กับพวกเธอ