ครั้งหนึ่งที่มีเธอ

ลำดับตอนที่ #9 : part 9

เวทไม่เห็นน้องกิ๊กที่คณะอีกเลยและไม่มีโทรศัพท์จากเด็กสาวมาหาเขาอีกด้วย
แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้สึกแปลกใจอะไรนักนอกจากนึกเสียดายอยู่บ้างที่พักนี้ไม่มีขนมกินฟรี
แต่เวทก็ไม่คิดว่า การที่น้องกิ๊กหายหน้าไปช่วงนี้จะเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องที่ฟ้าบอก ว่ากันตามจริงแล้ว
เวทกลับรู้สึกว่าจิตใจของเขาสงบลงด้วยซ้ำไป เพราะอย่างน้อย เมื่อไม่เห็นหน้าน้องกิ๊ก
ความคิดถึงเรื่องในอดีตเกี่ยวกับมีนก็พลอยลดลงไปด้วยจนทำให้ระดับสมาธิของเขากลับมาเท่าเดิม
ไม่เหม่อลอยบ่อยๆและที่สำคัญไม่นั่งรถเลยป้ายอีก …..
"ฟังๆเอ็งเล่ามาเนี่ยนะ
พี่ว่าเอ็งเห็นน้องเค้าเหมือนสื่อที่ทำให้คิดถึงอดีตยังไงยังงั้นเลยว่ะ"ต่อพูดขึ้นขณะทั้งสองกำลังน
ั่งรอเนื้อย่างสุกในร้านบาบีคิวแห่งหนึ่ง
"ก็คงงั้นมั้งฮะ"เวทว่าขณะที่มือถือตะเกียบในท่าเตรียม
"แต่พี่ชักสงสัยว่ะ"ต่อตั้งประเด็น เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจอีกฝ่ายจากเนื้อบนเตา
"เรื่องอะไรหรือฮะ"เวทถามแต่สายตายังจับจ้องเนื้อที่ย่างอยู่
"ก็เรื่องน้องกิ๊กไง จากที่เอ็งเล่านะ พี่ว่าบางทีเพื่อนของเอ็งอาจจะพูดถูกก็ได้นา"ต่อพูด
"อืม" เวทเอาตะเกียบเคาะกับขอบเตา "ไม่รู้สิพี่ ผมก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน"
"เอ็งไม่เจอหน้าเขามานานยัง"ต่อถาม
"ใครฮะ น้องกิ๊กน่ะเหรอ"
"ก็เออสิวะ"
"ก็เกือบเดือนแล้วมั้ง" เวทพูดก่อนจะเตรียมฉกเนื้อชิ้นแรกที่ใกล้สุก
"แล้วเอ็งไม่คิดโทรไปหาเขามั่งเหรอ"
ต่อถามพร้อมกับฉกเนื้อชิ้นนั้นเข้าปากเคี้ยวหน้าตาเฉยทั้งๆที่ยังไม่สุก เป็นการตัดหน้าอีกฝ่าย
"พี่ต่อ เนื้อนั่นยังไม่สุกเลยนะ"เวทท้วง
ไม่ใช่เพราะห่วงสุขภาพของรุ่นพี่แต่เพราะกลัวว่าเนื้อจะหมดก่อนย่างสุกเสียก่อน
"เฮ้ย เขาเรียกแบบมีเดียมแร ไง
แบบนี้แหละหวานกำลังดี"ต่อพูดพร้อมกับฉกเนื้อกึ่งสุกกึ่งดิบอีกชิ้นหนึ่งเข้าปากอย่างไม่เกรงใจพยาธิ
ตามวิสัยผู้ถือคติ กินเรื่องใหญ่ ตายเรื่องเล็ก "อย่านอกเรื่อง ตกลงเอ็งโทรไปหาเขามั่งไหม"
"เปล่าฮะ ไม่รู้จะคุยเรื่องอะไร"เวทตอบ
ต่อใช้ตะเกียบคีบข้าวเข้าปาก"แต่พี่ว่า เอ็งมีเรื่องนึงนะ ที่ยังไม่ได้คุยกับเขาเลย"
"เรื่องอะไรฮะ"
"เรื่องพี่สาวเค้าไง"………….
คำพูดของรุ่นพี่ทำให้เวทเพิ่งนึกขึ้นได้ นั่นสิ จนถึงตอนนี้เขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่า
มีนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง ทั้งๆที่น้องสาวของเธอก็เห็นๆกันอยู่นี่เอง เขาน่าจะถามให้รู้เรื่อง
อย่างน้อยก็จะได้รู้ความเป็นไปของเพื่อนเก่า แต่เวทก็ยังไม่ได้ถามเลย
ทว่าเมื่อมาถึงตอนนี้เวทก็ชักไม่แน่ใจแล้วว่า เขาอยากรู้ความเป็นไปของมีนจริงๆน่ะหรือ
ชายหนุ่มเริ่มมีความคิดว่า
บางทีถ้าเรื่องของมีนเป็นอดีตและความทรงจำที่สวยงามก็น่าจะให้คงเป็นอยู่อย่างนั้นดีกว่า
คนอื่นๆอาจจะมองว่านี่เป็นความคิดประหลาดเอามากๆ แต่เพราะเวทเป็นคนที่เชื่อในเรื่องพรหมลิขิต
เขาคิดว่าถ้าฟ้าจะลิขิตให้เขากับมีนได้พบกันอีก วันหนึ่งเขาก็คงจะได้พบกับเธอเอง เมื่อคิดเสียแบบนี้แล้ว
ปัญหาเรื่องที่เวทจะถามถึงมีนหรือไม่ ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิดอีกต่อไป……..
สองสามสัปดาห์ต่อมา ช่วงเวลาของการสอบปลายภาคก็ใกล้มาถึง
ด้วยรู้ดีถึงความหินโหดของบรรดาวิชาทั้งหลายที่จะสอบ ทำให้เวทต้องเพิ่มระดับความขยันมากเป็นพิเศษ
วันใดที่ไม่มีเรียน ชายหนุ่มก็มักจะมาอ่านหนังสือไม่ก็มาร่วมติวกับเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัย
ตอนสายของวันศุกร์ราวๆสิบโมงเช้า เวทเดินเข้ามหาวิทยาลัยมาตามลำพัง
แม้ว่าวันนี้ไม่มีเรียนและไม่มีการนัดติว
แต่เวทก็ตั้งใจมาอ่านหนังสือเตรียมสอบที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัยเนื่องจากชายหนุ่มเห็นว่าการอ่านที่ห้องส
มุดนั้นมีบรรยากาศที่ช่วยกระตุ้นต่อมขยันของเขาได้อย่างดี
ผิดกับการอ่านที่บ้านซึ่งกระตุ้นต่อมอยากนอนหลับเสียมากกว่า
หลังจากย่างเท้าเข้าห้องสมุด เวทแลซ้ายแลขวาเพื่อมองหาที่นั่งเหมาะๆสำหรับอ่านหนังสือ
ชายหนุ่มรู้สึกเซ็งเมื่อเห็นโต๊ะแต่ละตัวล้วนมีผู้คนจับจอง อันเป็นธรรมดาของช่วงใกล้สอบ
แต่ก่อนที่เวทจะสิ้นหวัง เขาก็เห็นโต๊ะตัวหนึ่งซึ่งมีที่ว่างพอที่เขาจะแทรกร่างเข้าไปได้
โต๊ะตัวนั้นมีที่นั่งแปดที่ตรงด้านหัวโต๊ะมีนักศึกษาหญิงปริญญาตรีคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่
เวทเดินตรงรี่ไปที่โต๊ะก่อนจะเอ่ยปากอย่างสุภาพ
"ขอโทษนะฮะ โต๊ะนี้ว่างหรือเปล่าครับ"
เด็กสาวคนนั้นหันกลับมา ขณะที่เวทอุทานอย่างแปลกใจเล็กน้อย"อ้าว กิ๊กเองหรอกเหรอ"
"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้ แต่ไม่ยิ้มให้อย่างเคย
เวทยิ้มรับก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ด้านตรงข้าม "ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะ กิ๊กสบายดีหรือ"
"ก็ดีค่ะ" เด็กสาวตอบเสียงเบาๆ สีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อย
เวทขมวดคิ้วเล็กน้อย" กิ๊กเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูซึมๆจังล่ะ ไม่สบายหรือเปล่า"
กิ๊กส่ายหน้า"เปล่าค่ะ"
"แต่พี่ว่าเป็นนะ" เวทยังตั้งข้อสังเกตตามนิสัย " ปกติ กิ๊กไม่เป็นแบบนี้นี่
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า จะเล่าให้พี่ฟังก็ได้นะ"
ดวงตาของเด็กสาวเป็นประกายขึ้น" พี่เวท ห่วง…กิ๊ก เหรอคะ"
เวทมองหน้าเด็กสาวอย่าง งงๆ" ทำไมถามแบบนั้นล่ะ"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"กิ๊กรีบปฏิเสธ ก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่น"
พี่เวทมาอ่านหนังสือเหรอคะ"
"ใช่ พอดีช่วงนี้ใกล้สอบน่ะ"เวทตอบ" แล้วกิ๊กล่ะสอบเมื่อไหร่"
"สัปดาห์หน้าค่ะ"กิ๊กพูด" กิ๊กยังอ่านหนังสือไม่จบเลย แถมบางเรื่องก็ยังไม่เข้าใจด้วย
พี่เวทช่วยติวให้หน่อยได้ไหมคะ" ท้ายประโยค เด็กสาวทำน้ำเสียงออดอ้อน
"เอ่อ…"เวทตัดสินใจไม่ถูก ใจจริงแล้วชายหนุ่มก็อยากจะช่วยเด็กสาวรุ่นน้องอยู่หรอก
แต่เขาก็กลัวถ้าเขาใจดีติวหนังสือให้น้องกิ๊กแล้วตัวเองอ่านหนังสือสอบไม่ทันเนี่ย
ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นผลบุญที่ทำจะช่วยให้เขารอดหรือเปล่านี่สิ
ชายหนุ่มคิดพลางมองหน้าอีกฝ่ายก็เห็นดวงตากลมโตคู่งามนั้นมองมาที่เขา จนทำให้เขาเริ่มใจอ่อน
"เอาอย่างนี้แล้วกัน พี่จะมาอ่านหนังสือที่นี่ทุกวัน ถ้ายังไงกิ๊กมานั่งอ่านกับพี่ก็ได้
ถ้ามีเรื่องไหนไม่เข้าใจ พี่จะอธิบายให้" เวทหาทางออกที่ดีที่สุดให้
"ขอบคุณมากค่ะ" กิ๊กพูดพร้อมกับยิ้มอย่างดีใจ จนเวทอดนึกเอ็นดูในท่าทางของเด็กสาวไม่ได้…(มีต่อ)