คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้ชายอีกคน?
กริ้ง~
และในขณะนี้เราทั้งคู่ก็ได้เข้ามาในร้านน้ำชาสุดโปรดของฉันและเลือกโต๊ะหน้าสุดของร้านที่เป็นกระจกใส ในร้านตอนนี้เงียบใช่ได้เลยล่ะ เพราะมันไม่ใช่เวลาของเด็กนักเรียนที่จะมานั้งถ่ายรูปลงเฟตฯ
"รับอะไรดีค่ะ?" พนักงานร้านเอ่ยเสียงเจือยแจ่วตามเคย
"ขอชาเลดี้เกรย์ค่ะ"
ชาเลดี้เกรย์เป็นชาที่ฉันชอบที่สุดเพราะมีกลิ่นหอมที่อ่อนโยน
"ชาพีชครับ" ทินเจลพูดพร้อมโปรยรอยยิ้มหวานให้พนักงาน ผู้หญิงพวกนั้นแทบซุดเลยหล่ะ น่าเบื่อจริงๆไอ้พวกเพย์บอย- -
"ค่ะ รอซักครู่น่ะค่ะ"
ฉันและเขาต่างคนต่างเงียบเห่มอมองไปนอกกระจก
"เอาหล่ะ...ว่าแต่เธอจะมีเรื่องจะคุยอะไร" ทินเจลหันกลับมามองหน้าฉันด้วยสายตานิ่งๆที่จะพร้อมฆ่าผู้หญิงหลายคนได้...แต่ไม่ใช่กับฉันหรอก
"งั้น เริ่มจากเรื่องแรก ผู้หญิงของนายชอบมารั้งควานฉันอยู่เรื่อย- - เรื่องที่สอง ซึ่งฉันเกลียดมากเวลามีคนหาเรื่องโดยไม่รู้เหตุผล เรื่องที่สาม ผู้หญิงพวกนั้นมากับชื่อผู้ชายที่ชื่อว่า'ทินเจล' และฉันก็ไม่รู้ไปทำอะไรไว้กับผู้ชายที่ชื่อทินเจล"
"-0- โอเคๆ ผมผิดสิน่ะ"
"ก็ใช่หน่ะสิ- -+" ฉันตอบแล้วเชิดขึ้นเล็กน้อย
"ชามาแล้วค้า^^" พนักงานหญิงคนเดิมนำชามาวางบนโต๊ะ
แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าลูกค้าผู้หญิงจะเข้ามาในร้านนี้มากกว่าเดิมแฮะ- - แต่ความจริงก็กระจ่างเมื่อ
"อร้ายยยย!~เธอ พี่ทินเจล อร้ายยย><"
"ไหนๆ พี่ทินเจลที่เรียนคณะบริหารหน่ะเหรอ อร้ายยยย!~"
โอเค ก็พอรู้บ้างแล้วว่าเรียนบริหาร ยัยพวกนี้คงมากรี๊ดหมอนี่สิน่ะ- -
แต่แล้วอีกสักพักก็มีผู้หญิงแต่งตัวแรงๆคนหนึ่งแหวกฝูงชนเข้ามา หาทินเจลที่กำลังเอาหัวฟุบโต๊ะ
"เฮอะ! ยัยพวกไม่มีน้ำยา ไม่กล้าเข้าไปหาล่ะสิ" ผู้หญิงคนนั้นพูดและส่งสายตาเยอะเย้ยพวกที่อยู่ด้านนอก ก่อนจะย่างกรายเข้ามาใกล้- -
แต่....บังเอิญฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้หล่ะสิ -3- คงต้องรอจังหวะดีๆก่อน แม่จะสวนกลับแทนยัยพวกนั้นเลย
"อุ๋ย! " ยัยนั้นแกล้งทำหกล้มแล้วทำพลาดมาคว้าแผ่นหลังของทินเจลที่กำลังฟุบอยู่
"- -" นายขี้หลีสะดุ้งตื่นแล้วหันไปหายัยนั้นแบบมึนๆ
" ตายแล้วขอโทษน่ะค่ะ พอดีพื้นมันลื่นอ่ะค่ะ^^" ยัยกระโปรงสั้นพูด ยัยนี่ไม่คิดเกรงใจฉันบ้างเลยรึไง- - นั้งหัวโด่อยู่โต๊ะเดียวกับนายทินเจลแท้ๆ>0< พวกคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ก็คงจะคิดเหมือนกันแต่ทำได้เพียงส่งสายตาจิกกัดมาให้- -ไม่รู้ยัยนี่มันใหญ่มาจากไหนน่ะ-*-
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ.."
"^^ ค่ะฉันชื่อเฟรนค่ะ แล้วคุณ...."
"ทินเจลครับ" นายเจลตอบพลางยิ้มโปรยเสน่ห์
"^^"เคร้ง!แก้วชาแสนสวยที่มีชาเลดี้เกรย์ของฉันร่วงลงมาโดยที่หัวของฉันเห็นเป็นภาพสโล-0-
ฟุบ
"โอ็ย ร้อนชะมัด!! " ฉันร้องโอดอวยด้วยความเจ็บ แสบ แค้นปนหมั่นใส่- -
"อุ้ย! ขอโทษค่ะ" เธอปัดมันลงมาเองไม่ใช่หรือไง ยังจะมีหน้ามาขอโทษอีก แต่ด้วยมารยาทผู้ดีที่ถูกสั่งสอนมาแต่เด็กของฉัน จึงต้องตอบกลับแบบนิ่มๆ- -+
"ไม่เป็นไรค่ะ^^ แต่กรุณาทำแบบเมื่อกี้ให้เนียนกว่านี้หน่อยน่ะค่ะ เพราะการแสดงเมื่อกี้มันไม่ได้สมจริงเลย ฉันคิดว่าผู้ชายคงไม่โง่ หลงเชื่อคุณหรอก...คุณคงจะมั้นใจมากสิน่ะ - -แล้วกรุณาหลีกทางด้วย " ฉันกล่าว แล้วปรายตามองไปยังทินเจลที่เจ้าชู้ได้ตลอดเวลา
"เธอ...นี่หยุดก่อนน่ะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร! ฉันอยากได้ใครฉันก็ต้องได้ เข้าใจไหม"
"แต่ไม่ใช่กับคนที่มากับฉันหรอกน่ะ- - อ๋อแล้วอีกอย่าง'คนที่ไม่มีน้ำยา ยังดีกว่าคนที่กล้าเข้ามาจีบชายแบบไม่มียางอายล่ะกัน'"
"เธอว่าฉันเหรอ! "
"พูดลอยๆมั้ง! " ฉันว่าแล้วกระแทกส้นสูงออกร้านไปพร้อมกับสายตาชื่นชมที่ลอยมาจากผู้หญิงทั้งหลาย- -
Tingel say
"ติ๊ด!...มาจัการผู้หญิงคนนี้ที" ผมรู้สักว่าเห็นเฟรนกระซิบบอกบางอย่างใส่นาฬิกาซึ่งมันไม่ใช่นาฬิกาธรรมดาแน่ๆ
"มาต่อกันดีกว่าน่ะค่ะเจล" เฟรนพูดและนั้งลงแทนที่แอล ที่ตอนนี้เดินออกไปอยู่หน้าร้านดูเหมือนกำลังคุยโทรศัพย์กับใครอยู่ แต่ผมกลับเหลือบไปเห็นชายชุดดำประมาณห้าคนตรงมาทางแอลซิน....ท่าไม่ดีแล้วสิ!
"เจล!จะไปไหนค่ะ.." แต่พอผมกำลังจะลุกเฟรนกลับดึงแขนผมไว้ ทำไงดีหล่ะฟร่ะเนี้ย-*-
"เฟรนครับพอดีผมต้องรีบกลับหอแล้วหล่ะ"
"ไม่ได้น่ะ เจล!"
โอ๊ย!-*-คนหล่ออยากจะบ้า เสน่ห์แรงก็เงี้ย!-.-(ยังมิวายชมตัวเอง)
แต่เมื่อผมกำลังสบับยัยนี่หลุดเธอกลับโมโห
"ได้!เจลจะไปหายัยนั้นใช่ไหม งั้นคอยดูล่ะกัน"...
'ติ๊ด' จัดการได้!!
"เฮ้ย หยุดน่ะ!!"...
L'cin say
หลังจากที่สะใจฉันพอสมควรแล้วก็จัดการปิดฉากอย่างสง่างามด้วยการเดินเฉิดฉาย-..- โว๊ะโอ ช่างยอดเยี่ยม- - แต่แอลไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้จักว่ายัยเด็กนั่นเป็นใรหรอกน่ะ ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของมาเฟียคนใดนหนึ่งนั้นแหล่ะไม่อยากจำเท่าไหร่หรอก- - ใครว่าไม่ได้เป็นลูกมาเฟียแล้วด้อยกว่าหล่ะ?-3-
ครืนๆๆๆ
"701 สวัสดี มีเรื่องบอก"
"ซิน- - ไม่ต้องเรียกชื่อนี้ก็ได้ มันเบื่อ"
"ฮ่ะฮะ นายก็เบื่อทุกอย่างแหล่ะ-0- อ่อเมื่อกี้ฉันเจอ เฟรนน่า ลิเดอลินส์ ด้วยแหละ ยัยนี่น่าลำคาญชะมัด"
"อย่าบอกน่ะว่าเธอไปหาเรื่องเขามาเรียบร้อยแล้ว! - - โธ่เอ๊ย ไม่น่าปล่อยไปเพ่นพ่านเลย"
"ไอ้เจ้าบ้า 'ชิ' พูดอย่างงี้หมายความว่าไง-*-" ชิ ไม่ใช่คำอุทานหรอกค่ะมันคือชื่อคนสนิดของฉันเอง
"ชิ เออ..ฉันรู้สึกว่าลูกสาวมาเฟียจะไม่ชอบฉันล้วสิ"
"น่านนไง- - เธอนี่ชอบหาเรื่องใส่ตัวจัง "
"รีบๆมาเลยน่ะ ตอนนี้ไม่อยากออกตัวเท่าไหร่-3-"
"แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ได้อยู่ประเทศนี่หล่ะ-.-"
"อย่ามาลิง ฉันรู้ว่านายอยู่แถวนี้...ถ้ามาไม่ทันแล้วท่านแอลซินคนนี้บาดเจ็บหล่ะก็..."
"- - ยัยบ้า"
ติ๊ด!
เอาหล่ะหน้าที่ต่อไปของฉันก็คือเดินต่อโดยที่ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร
ตึก ตึก ตึก
แกร๊ก!
ตามที่คาดไว้ วัตถุต้องสงใสที่ให้ความรู้สึกเย็นวาบกำลังจ่ออยู่กลางหลังของฉันนี่...คือปืนสิน่ะ
"ไปกับเราซะ!! ถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
"ถ้าบอกว่า ไม่! หล่ะ" ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีแม้แต่ความกลัว ถ้าบอกให้มาก็ต้องมาฉันเชื่ออย่างนั้น
"เธอรู้หมกำลังเล่นอยู่กับใคร อย่ามาทำปากดีกับคุณหนูมากน่ะ"
โอ๊ย! ไอ้บ้านี่บีบข้อมือซ่ะแรงเชียว!เจ็บเป็นเหมือนกันน่ะ-0-
"แล้วแกรู้ไหมกำลังเล่นอยู่กับใคร?..."
ฟึบ ตุบ
ไม่กี่วิต่อจากนั้นเจ้าชายร่างใหญ่ก็ล้มลงไปกองที่พื้นอย่างเรียบร้อย นันต์ตาสีแดงที่ส่อแววขี้เล่นกับผมสีน้ำตาลเข้มพร้อมชุดสูทสีดำเรียบๆ ไม่ได้เจอนานแล้วสิน่ะ 'Chi'
ป.ล.//ลิง=ว.อ.ก
YY ขอขอบคุณที่มาอ่านเรื่องนี้น่ะค่ะ ไม่ดียังไงเชิญติชมได้เล่ยฮ่า~.
ความคิดเห็น