ยัยตัวร้ายกับนายตาหวาน

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมจ้า

\" ตื่นเถิดชาวไทย อย่ามัวหลับใหลลุ่มหลง \" เสียงวิทยุจากบ้านใครก็ไม่รู้มันดังแว่วมาเข้าหูฉัน มันรบกวนสมาธิในการนอนของฉันมากๆ



“ไอ้เปรี้ยว ตื่นได้แล้ว มันสายแล้วนะตื่นดิโว๊ย ” ไอ้พี่ปาล์มมันมาปลุกกรอกหูฉัน ทั้งๆที่ฉันยังนอนงัวเงียอยู่บนเตียงอยู่เลย



     พี่ปาล์มพี่ชายสุดหล่อของฉันอยู่ม.6 โรงเรียนเดียวกันกับฉัน พี่ปาล์มเนี่ยเป็นหนุ่มหล่อนักบาส ของโรงเรียน

ฉันเชียวนะ  สาวๆในโรงเรียนแล้วก็โรงเรียนอื่นเนี่ยจีบมันตรึม   มีพี่ชายหล่อก็อย่างนี้แหละ  ฉันเลยโดนไอ้พวก

เพื่อนๆที่รักมันว่าเอา  ว่าพี่ชายทั้งหล่อทั้งเก่งแต่น้องสาวกับไม่เหมือนพี่เลยซักนิดเดียว   แล้วฉันมันไม่ดีตรงไหนเนี่ย   ออกจะทั้งสวยทั้งน่ารัก  O_O? ( ชมตัวเองจริงจริ๊ง )

    

    “ งืมๆ ขอนอนต่ออีกหน่อยน๊า ” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะเอาหมอนมาปิดหูไว้ แต่ว่าพี่ชายตัวดีก็เอามันออก



   “ ลุกเดี๋ยวนี้เลยไอ้น้องตัวดี  แกจะไปโรงเรียนมั๊ย นี่มัน 8 โมงแล้วนะ”



   “ ฮ๊าา 8 โมงแล้วหรอ ทำไมเพิ่งปลุกล่ะพี่ปาล์ม ” ฉันรีบสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียงทันที ไม่รีรออะไรทั้งนั้น รีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที



   \" ตื่นสายแล้วยังมาโทษพี่อีกนะไอเปรี้ยว  เร็วๆเลยไม่งั้นแกได้เดินไปโรงเรียนแน่ๆ \" พี่ปาล์มมายืนพูดๆ บ่นๆอยู่หน้าห้องน้ำก่อนจะเดินออกนอกห้องไป



    ฉันรีบแต่งตัวอย่างรวดเร็ว  แล้วก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที



  \" พลั่กๆ โครม โครม \"



  \" โอ๊ยเจ็บจริงโว๊ย++\" ฉันรีบวิ่งลงมาข้างล่างโดยไม่ได้ทันดูบันไดเลย  ว่ามันมีอีกขั้นหนึ่ง จนทำให้ต้องกลิ้งลงไปนอนกับพื้นอย่างนี้



  \" ว๊าย ตายแล้วเปรี้ยว เป็นอะไรมากมั๊ยลูก เจ็บตรงไหนรึปล่าวลูก \" แม่ค่อยๆพยุงฉันมาที่โซฟา ก่อนจะดูรอยฟกช้ำรอบแขนและขาของฉัน



  \" เฮ้ย เปรี้ยวไอน้องรัก แกไปนอนกลิ้งอยู่กับพื้นทำไมว่ะ \" พี่ปาล์มพูดแล้วก็หัวเราะร่าเลย  แทนที่จะเป็นห่วงกัน กลับมาซ้ำเติมซะได้ คอยดูนะอย่าให้ตัวเองเป็นมั่ง จะหัวเราะไปสามวันเจ็ดวันเลย ต้องเอาคืนให้ได้ *_*



  \" ไปโรงเรียนไหวมั๊ยลูก \" แม่ถามแล้วก็เอายาหม่องมาถูๆ ตรงรอยฟกช้ำ



  \" โห่แม่ไอ้เปรี้ยวมันถึกจาตายไป แค่นี้ชิวๆน่ะแม่ \" พี่ปาล์มมันหัวเราะฉัน หึตายแน่ไอ้พี่บ้า



  \" พี่ปาล์มลองมาเป็นเองมั่งมั๊ยล่ะ จะได้รู้ว่ามันเจ็บขนาดไหน \" ฉันลุกขึ้นยืนทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่  เจ็บแต่ไม่เจียมตัวอ่ะค่ะ



  “ แม่คะเปรี้ยวไปโรงเรียนไหวค่ะแค่นี้สบายมาก งั้นเปรี้ยวไปก่อนนะคะแม่มันสายมากแล้ว ” ฉันพูดกับแม่แล้วก็พาร่างอันบอบบางที่เต็มไปด้วยรอยช้ำๆเพราะความซุ่มซ่ามของฉันไป



  “ ไปพี่ปาล์ม Let’s Go ไปโรงเรียนๆ ” พี่ปาล์มมองฉันอย่างอ่อนใจ  เพราะมีน้องสาวที่ทั้งบ้าและติ๊งต๊องเป็นที่สุด



  ฉันนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์ของพี่ปาล์มมาถึงหน้าโรงเรียน  ฉันกับพี่ปาล์มก็แยกย้ายกันเข้าโรงเรียนไป  ฉันเดินเผ่านหน้าประตูเข้ามาในโรงเรียน  แต่แล้วก็พบกับอาจารย์นราวดี อาจารย์ฝ่ายปกครองสุดเฮี้ยบที่น่าเคารพอย่างยิ่ง

ฉันเลยรีบจ้ำเข้ามาเลย แต่ก็ไม่พ้นสายตาของอาจารย์นราวดีซะได้



“ ยัยปัทมนัดดามานี่หน่อยซิ ” ตายแล้วฉันถูกอาจารย์นราวดีเรียกน่ะ  ตายแล้วไอ้เปรี้ยวตายแน่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันเลยรีบเดินไปหาอาจารย์ทันที



  “ ทำไมถึงมาโรงเรียนสายอย่างนี้เธอนี่เป็นประจำเลยนะ ทำไมถึงไม่รักษากฎระเบียบล่ะยะ ” ฉันโดนเทศนาซะยาวเลย  แล้วไอ้พี่ชายของฉันมันไปไหนเนี่ย  



  “ เออคือว่านาฬิกาปลุกที่บ้านหนูมันเสียน่ะค่ะ ” ฉันพยายามหาเหตุผลมาไม่ให้ตัวเองโดนเทศนายาวไปมากกว่านี้  แต่มันช่างเป็นเหตุผลที่บ้าบอที่สุดเลย



  “ ช่างเป็นเหตุผลที่ฟังดูไม่ขึ้นเลยนะ  เอาล่ะแต่วันนี้เปิดเทอมวันแรกฉันจะไม่เอาเรื่องเธอ ” อาจารย์นราวดีมองลอดแว่นกรอบสีทองอันใหญ่ๆ  สายตาที่มองมาทำเอาฉันขนลุกเชียว



            ฉันเลยรีบเดินขึ้นห้องเรียนมาทันทีแต่แล้วก็มีลูกกลมๆอะไรไม่รู้มาโดนหัวฉันเข้า



“ โอ๊ยเจ็บนะเว้ย ” ฉันเอามือคลำหัวตัวเองที่ตอนนี้มันเริ่มปูดออกมานิดหน่อย  แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นลูกฟุตบอลที่มันกลิ้งอยู่ข้างๆฉัน



“ น้องครับเป็นอะไรรึปล่าวครับ ” โอ้แม่เจ้าเทพบุตรลงมาจุติหรือไร  คนอะไรเนี่ยหล่อเป็นบ้าเลย เขายื่นมือมาให้ฉันจับเพื่อลุกขึ้นยืน



“ เฮ้ยไอ้บอสมัวทำอะไรอยู่วะ เร็วๆหน่อยดิ แล้วยัยนี่เป็นใครเนี่ยหน้าอย่างปลาบู่ชนเขื่อน ” หนอยนายนี่ไม่หล่อแล้วยังปากเสียซะอีก  ฉันไม่เคยเห็นใครมายืนๆด่าฉันอย่างนี้มาก่อนเลย



“ นี่นายไม่หล่อแล้วยังปากหมาอีกนะ  ไม่ทราบว่าในปากน่ะมีหมาอยู่กี่ตัวหรอย่ะ ” ฉันได้ทีก็โต้กลับทันทีเรื่องอะไรใครจะยอมได้



“ เออน้องครับเป็นอะไรมากรึปล่าวพี่ต้องขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะที่มันปากเสียไปหน่อย ” พี่สุดหล่อคนนั้นพูด



“ โห! ไอ้บอสไอ้สุภาพบุรุษข้าไม่ยอมหรอกนะเว้ย ก็ยัยนี่ย่ะมายืนด่าฉันฉอดๆอย่างนี้น่ะ ” ไอ้บ้านั่นมันย้อนๆหึนายกับชั้นได้เห็นดีกันแน่



“ นี่นาย  นายเป็นคนเตะลูกบอลมาโดนหัวฉันใช่มั๊ยฮะ ” ฉันถามไอ้บ้านั่นแต่ดูมันทำหน้าซะ  หนอยๆกวนจริงๆ



“ ฉันเตะเองแล้วมีอะไรไม๊  แล้วทำไมเธอไม่หลบมันล่ะ ” ไอ้บ้านั่นมันยังไม่หยุดอีก แถมยังทำหน้าแบบไม่รู้ไม่ชี้ซะด้วย คนนะไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่มีตาข้างหลังน่ะ



  “ หนอยไอ้บ้า เตะมาโดนหัวฉันแล้วยังไม่ขอโทษอีกนายนี่มัน ”

  

  “ ทำไมล่ะคนอย่างฉันมันทำไมหรอ  ”  นายนั่นเอาหน้ายื่นมาใกล้ๆฉัน  หน้าเราอยู่ห่างกันแค่คืบเดียว นายบังอาจมาเล่นกับฉันซะได้  คอยดูนายไม่ได้เป็นสุขแน่



   หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเธอ !!!!!!!