fairy tail (love) การผจญภัยของเหล่าภูติ

ลำดับตอนที่ #12 : (ภาค โรงเรียนลาฟรอล่า)1 ลาฟรอล่าจ๋าฉันมาแล้ว 1 (แจ้งการอัพ)

ณ แฟรี่เทล

"นี่ๆ นัตสึ"เสียงของลูซี่ดังขึ้นมา เรียกให้เพื่อนของเธอหันกลับมา ชายหนุ่มเจ้าของผมสีชมพูที่นั่งอยู่ที่บาร์หันไปหาหญิงสาว ที่ร้องทักเขา

"เอ้า ว่าไงลูซี่ หน้าบานเป็นกระดงเชียวนะ"นัตสึ ร้องแซวเพื่อนของเธอที่ยิ้มหน้าบานมาเลย แต่ผลของการแซวเพื่อนสามทำให้หญิงสาวไม่พอใจเลย...

โป๊ก

"โอ๊ย "นัตสึร้องเสียงหลงเมื่อลูซี่ เอาลูกมะพร้าว(?)จากที่ไหนไม่รู้มาทุบหัวของเขาอย่างแรง ชายหนุ่มล้มลงไปลูบหัวหัวเองปอยๆ อยู่กับพื้นอย่างเจ็บปวด(ทำไมหัวไม่แตกวะ) ก่อนจะลุกขึ้นมาโวยวายใส่เพื่อนสาวของตนที่กล้าเอามะพร้าวมาทุบหัวของเขา 

"ยัยบ้า เธอทุบมาได้ไงเนี่ยรู้ไหมมันเจ็บนะ ดูสิเนี่ยหัวโนเลย "ชายหนุ่มแว้ดใสหญิงสาวดังลั่น

"ก็นายมาว่าหน้าฉันเป็นกระด้งได้ไงอ่ะ ฉันออกจะสวยแท้ๆ แบร่"หญิงสาวแลบลิ้นใสชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้

"ก็เธอยิ้มไม่หุบเลยนี่ ฉันแค่แซวเล่นนิดเดียวเอง ว่าแต่มีอะไรปะเนี่ยดูยิ้มไม่หุบเลย"นัตสึถาม

"อ่า จริงด้วยลืมไปเลย นี่นัตสึพวกเราไปทำภารกิจกันไหม มาคาร่าชวนไปน่ะ "ลูซี่บอก

"จริงหรอแล้วไปทำที่ไหนอ่ะ ขอดูใบหน่อย"นัตสึรีบแย่งใบภารกิจมาจากมือลูซี่

" นี่ภาระกิจนี้เป็นภาระกิจพิเศษที่มาคาร่ารับงานนอกมาทำ เพราะเพื่อนของมาคาร่าขอให้ช่วยน่ะ เขามีค่าจ้าให้ด้วย ไปทำกันนะ"

"แล้วรับงานนอกมาทำอย่างนี้ไม่เป็นไรหรอ"นัตสึถามเพื่อนของเธอที่ตอนนี้ยืนค้ำหัวเคาอยู่ก่อนที่เธอจะนั่งลงข้างๆเขา

"อืม ไม่เป็นไรหรอกมั้นเพราะมาคาร่าจังขอมาสเตอร์ไว้แล้วน่ะ"ลูซี่บอกกับนัตสึ

"อื้อ งั้นหรอ  แล้วชวนคนอื่นด้วยนะ"

"ได้สิ ฉันมาชวนนายก่อนถ้านายตกลงฉันจะได้ไปชวนคนอื่นต่อน่ะ"ลูซี่ชี้แจงให้ทราบ

"งั้นหรอ งั้นฉันก็ขอไปเป็นเพื่อนเธอชวนเจ้าพวกนั้นด้วยละกัน"

"ได้สิ งั้นก็ไปชวนกันเลย เย้" แล้วทั้งสองคนลุกเดินออกไปชวนเพื่อนๆในทีมของพวกเขาไปที่นั่งอยู่แต่ละมุมของกิลย์ำ ไปภาระกิจซึ่งทุกคนต่างตอบตกลง และลูซี่ได้ทำการนัดหมายสถานที่ที่มาคาร่าบอกให้กับคุกคนและแล้วก็ได้เริ่มต้นกาพจญภัยครั้งใหม่และความรักของพวกเขาด้วยกัน 

จะมีอะไรรอพวกเขาอยู่กันนะ 

___________________________15%_____________________________

--------------------------------------ต่อจ้า------------------------------------------

ลูซี่...teke

หลังจากที่ฉันไปชวนเพื่อนๆของฉันเพื่อไปทำภาระกิจ ซึ่งแน่นอนเพื่อนเขาตอบตกลงที่จะไปทำภาระกิจด้วยกัน และมันเป็นภาระกิจพิเศษที่มาคาร่าเพื่อนใหม่ของเราขอมาสเตอร์โดยตรง ซึ่งมาสเตอร์ก็อนุญาตให้พวกเราไปได้ รู้สึกตื่นแต้นมากเลย ไม่รู้ว่ามาคาร่าจะตื่นเต้นไหมเพราะนั่นก็เป็นภาระกิจแรกที่เธอจะทำกับเรา  

     ฉันคิดอะไรไปเรื่อยจนตอนนี้เริ่มจะเย็นแล้ว ฉันจึงไปขอตัวกลับบ้านเพื่ออาบน้ำแล้วจัดของเพื่อนที่จะเตรียมตัวไปทำภาระกิจกับเพื่อนๆ มาคาร่าบอกว่าพรุ่งนี้เจอกันที่ท่าเรือแมคโนเรีย

9.00น ของวันพรุ้งนี้ เธอบอกว่าเธอจะรออยู่ที่นั่น พวกเรารับคำของเธอแล้วต่างแยกย้ายกันไปบ้านของตัวเอง  

       ตอนนี้ฉันเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องของฉัน ในขณะที่ฉันจะพลักประตูเข้าไปนั้น...

"หยุดก่อน!!!!!!!!!!!!!"เสียงของเจ้าของห้องที่ฉันเช่าตะโกนเรียกด้วยเสียงดังฟังชัด ถึงแม้ว่าเธอจะอายุมากแล้วก็เถอะแต่เสียงของเธอก็ยังดังไปแหบไปตามวัย ฉันชะงักตามเสียงของเธอแล้วหันกลับไปอย่างกล้าๆกลัว

"ค่าาาา คุณเจ้าของ"ฉันขานรับเสียงยานคาง

"ไม่ต้อง มาคง มาค่าเลย ค่าเช่าบ้านของเดือนนี้เหมื่อไหร่เธอจะจ่าย หา!!!!!" เธอตะโกนถาม เสียงดังพร้อมกับแบมือของเธอออกมา 

"เออ คือ ตอนนี้หนูยังไม่มีค่ะ แต่ว่าพรุ้งนี้หนูจะไปทำภารกิจแล้วค่ะ พอทำเสร็จหนูจะรีบเอามาจ่ายให้นะคะ T^T"ฉันรีบบอก ฮือ ป้าจ๋าอย่าเพิ่งมาทวงหนูยังไม่มีให้ตอนเน้!!!

----------------------------------35----------------------------------------------

----------------------------------ต่อจ้า-------------------------------------------

"อะไรกัน ยังไม่มีอีกแล้วหรอ ช่างเถอะ แต่เธอต้องมาจ่ายนะ แล้วฉันจะมาใหม่"คุณเจ้าของพูดก่อนเธอจะเดินไปเปิดประตูแล้วออกไป ฉันมองตามคุณป้าเจ้าของอย่าง งงๆ  

        เอ๋ 0_oทำไมวันนี้คุณเจ้าของไม่บ่นเหมือนทุกที แปลกดีน้า  แต่ว่าช่างเถอะป้า(?)แกไม่ว่าอะไรถือเป็นเรื่องที่ดี 

    ฉันคิดอย่างไม่ค่อยใส่ใจมากที่คุณป้าเจ้าของไม่บ่นว่าอะไรถือเป็นเรื่องที่ดี เพราะถ้าป้าแกบ่นมันได้อีกยาวแน่ ฉันหันหน้าละความสนใจจากประตูที่ปิดลงหลังจากที่คุณป้าเจ้าของออกไปแล้วมาที่ประตูห้องของฉัน ฉันหมุนลูกบิดประตูออก ฉันเปิดประตูออกไปเพื่อจะเข้าของ แล้วก็เห็นเจ้าของผมสีชมพู หน้าตากวนโอ๊ยที่มีผ้าพันคอลายเกร็ดมังกรและแมวสีฟ้าเป็นคู่หูกำลัง กระโดดบนเตียงสุดที่รักของฉันอย่างเมามันเลย!!!!!

 

   ฉันเพิ่งเปลี่ยน ผ้าห่มกับผ้าปูไปเองน้า!!!!!

 

      ฉันโอดครวนในใจอย่างบ้าครั้ง พวกแกกล้ามากนะที่มากระโดดเล่นบนที่นอนสุดที่รักของฉัน!! แอบมานอนนี่จะไม่ว่าซักคำ แต่มากระโดดกันแบบนี้ยอมไม่ได้โว้ย ฉันปล่อยรังสีอำมะหิตออกมาเพื่อหวังให้พวกมันสองคนรู้ตัว และดูเหมือนว่าจะมีคนที่เริ่มรู้ตัวแล้วล่ะ เจ้านั่นค่อยหันมามองก่อนจะ

"โย้ว หวัดดีลูซี่"

โป๊ก

"โอ๊ย"

    ไวเท่าความคิดฉันรีบคว้าขวดน้ำ(พลาสติกที่มีน้ำเต็มขวด) ปาแสกหน้าของเจ้าผู้บุกรุกหมายเลขหนึ่งอย่างรวดเร็ว(?)ผู้บุกรุกหมายเลขหนึ่งลมลง และผู้บุกรุกหมายเลขสองที่เห็นเหตุการก็หยุดกระโดดเตียงของฉันแล้วหลังจากที่ผู้บุกรุกหมายเลขสองล้มลง 

"พวกนายสองคนมาทำอะไรที่ห้องของฉันหา!!! แล้วยังมีหน้ามากระโดดเล่นที่เตียงชาวบ้านอีกหรอ นัตสึ แฮ้ปปี้!!!! " ใช่จะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่สองตัวนี่ ที่เข้าออกบ้านฉันเป็นว่าเล่นอย่างกับว่านี่เป็นบ้านของตัวเองก็ไม่ปาน

"มันเจ็บนะยังบ้า ปามาได้"นัตสึร้องโอดโอย มือกุมหน้าตัวเองไว้แน่น หลังจากที่อาวุธสังหาร(?)ปาเข้ามาแสกหน้าเขาอย่างจัง

"ลูซี่โหด ไอซ์"แฮ้ปปี้สมทบ

"ไม่ต้องมาว่าฉัน ไอ้แมวพูดได้พวกนายกล้าดียังไงมากระโดดเล่นบนเตียงของคนอื่น หา ฉันเพิ่งเปลี่ยนผ้าห่มกับผ้าปูไหม่ นะ"ฉันบ่นๆๆๆๆใส่พวกนั้นอย่างหงุดหงิด

"ถึงว่า มันนิ่มมากเลย สุดยอดเลยลูซี่ฉันชอบมากเลย"นัตสึยกนิ้วโป้งขึ้นแล้วพูดชม

"ฉันไม่ได้ให้พวกนายมาชมที่นอนฉัน แต่ฉันฉันอยากรู้ว่าทำไมพวกนายไม่ไปนอนบ้านพวกนายล่ะ แล้วพรุ้งนี้ต้องไปทำภาระกิจแล้วนะ พวกนายสองคนไม่คิดจะเตรียมตัวหน่อยหรือไร "ฉันบ่นอีกแล้วถามคำถามปิดท้าย  เจ้าพวกนี้นิมากินอยู่บ้านนี้บ่อยๆเดี๋ยวเก็บเงินค่าอยู่ซะเลย-*-

"อ๋อเราจัง เสร็จแล้วนั่นไง" นัตสึพูดพลางชี้ไปที่กระเป๋าเป้สีน้ำตาลใบใหญ่ที่จุของไว้จงตุงวางแอ้งแม้ง นอนตายอย่างสงบ(?)อยู่ที่พื้นปลายเตียง

นี่มันกะจะย้ายบ้านเลยหรือไง=_=

"นัตสึนายจะย้ายบ้านหรือไงขนมาซะเยอะ แล้วบ้านฉันก็ไม่ใช่โรงแรมนะที่นายจะขนมาไว้แล้วก็มานอนอย่างนี้น่ะ"

"อย่าบ่นไปน่าลูซี่ พรุ้งนี้เราจะได้เดินทางไปท่าเรือพร้อมกันเลย"

"ใช่ ลูซี่ขี่บ่นระวังแก่เร็วนะ"

"ไอ้แมวปากเสีย เงียบไปเลย ไป๊"

"เฮ้ลูซี่ไปอาบน้ำ จัดของแล้วก็นอนได้แล้วพรุ้งนี้เราต้องไปเช้านะ อย่าลืม"นัตสึเตือน

"อ่าได้ๆ"ฉันรับคำก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัว จัดของ(เร็วมาก) ตอนนี้ฉันเตรียมตัวนอนฉันเดินไปขึ้นเตียงนอนแล้วลมตัวลงนอนข้างๆนัตสึที่มีแฮปปี้ขั้นกลาง(ไอ้แมวพจญ//ลูซี่ไม่ได้กล่าวไว้)ฉันหันข้างให้นัตสึ  หวังว่าพรุ้งนี้คงตื่นเช้านะ ขอให้การพจญภัยครั้งนี้สนุกด้วยเทอน

"ฝันดีนะ"

แล้วฉันก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป.....

end lucy  พาร์ส

หลังจากที่ลูซี่นอนลงไปแล้ว ยังมีอีกคนที่ยังไม่นอน เขาลุกขึ้นมามองเพื่อนสาวที่นอนไปแล้วด้วยสายตาที่บอกไม่ได้ เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ อยากอยู่ใกล้ อยากดูแล อยากเป็นคนที่อยูเคียงข้างกันตลอดไป และเขาไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกแบบเดียวกับเขาหรือเปล่า ตอนนี้เขายังไม่แน่ในความรู้สึกมากนักแต่เขามั่นใจ ว่าลูซี่คือผู้หญิงคนเดียวที่เขาจะดูแลปกป้องตลอดไป....

"ฝันดีลูซี่"

ชายหนุ่มกล่าวฝันดีเพื่อนของเขาก่อนที่จะล้มตัวลงนอน และเข้าสู่ห้วงนิทราย์ไปด้วยอีกคน โดยไม่รู้เลยว่าเขาลืมสิ่งมีชีวิตสีฟ้าคู่หูของเขาที่นอนอยู่ข้างไป แฮปปี้ได้ยินและได้เห็นทุกอย่างที่นัตสึเพื่อนของเขาพูด

'สายตา และคำพูดแบบนั้นนัตสึชอบลูซี่สินะไอซ์'แฮปปี้แอบยิ้มเจ้าเลห์ท่ามกลางความมีดทำให้ไม่มีใครเห็นว่าเขายิ้มยังไง

.

.

.

.

.

 และแล้วการพจญภัยของพวกเขาก็เริ่มขึ้นในวันต่อไป 

---------------------------------100-----------------------------------

 ไรต์จะอัพทุกวันจันทร์นะทุกคน ขอโทษที่หายไปนานเพราะยังไม่ค่อยมีเวลาแต่ว่า จะหาเวลามาลงให้ ตอนนี้ก็ได้วันที่แน่นอนแล้วคือวันจัทร์เพราะที่โรงเรียนเรียนคอมวันนี้ ขอโทษที่หายไปจิงๆ 

อ่านแล้วช่วยเมนส์ให้ด้วยจะดีมากเลยนะ ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม