เป็นเบ๊ได้รัก

ลำดับตอนที่ #3 : เข้าหอชาย

ยังไม่ทันที่กะดิ่งวิชาสุดถ้ายจะดังก็มีเสียงประกาศดังขึ้น

‘นิยัยเตี้ยห้องม.4aตอนเย็นอย่าลืมมาหาฉันได้ตึกละ’ ตายละนายนั้นเล่นประก่ศอย่างนี้ฉันจะหนีพ้นไหมเนี้ยใครก็ได้ช่วยฉันทีฉันอยากบ้าตายยังไงวันนี้ฉันก็หนีขึ้นหอก่อนละหวังว่านายนั้นคงจะไม่ตามฉันนะ

กรี๊ด  กรี๊ด เสียงกริ่งวิชาสุดถ้ายดังแล้วเตรียมตัววิ่งงงง   ฉันรีบเก็บกระเป๋าพร้อมที่จะหนีนายนั้น

“หนิงเร็วสิ เด๋วฉนก็ไม่รอดหรอก”ฉันเร่งหนิงที่กำลังเก็ยกระเป๋า

“ฉันก็รีบสุดๆแล้วเนี้ย”

“นี่นะรีบของเธอยัยหนิง”

“ปะไปแนเสร็จแล้ว”แล้วฉันกับยัยหนิงก็รีบเดินออกจากประตูแต่ท่ะว่า

“เธอจะรีบไปไหนยัยเตี้ย”ตายละเพราะยัยหนิงคนเดียวเลยพาฉันซวยแบบนี้ซวยเรื่องอะไรนะหรอก็ตอนนี้นายเปรตนั้นรอฉันอยู่หน้าประตูห้อง

“ปะ..เปล่าฉันก็รีบลงไปหานายใต้ตึกไง”ฉันรีบพูดแก้ตัวขืนฉันพูดความจริงละก็ฉนโดนนายนี่ฆ่าตานแน่ๆ

“ก็ดีฉันเอาเสื้อมาให้เธอซักให้แล้วฉันก็คิดออกแล้วว่าฉันจะให้เธอทำอะไรดี”

“นายจะให้ฉันทำอะไรหรอ”ฉันถามด้วยความใสซื่อ

“เธอจะต้องไปทำความสะอาจที่ห้องฉันวันเว้นวันตอนเย็น”

“ห้องนายหรอ..แสดงว่าฉันต้องเข้าไปในหอชายหรอ”ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วสิแล้วฉันจะเข้าไปในหอชายยังไงละ

“ห้องฉันอยู่หอหญิงมั้ง ฉันเป็นผู้ชายนะ”นายนั้นกวนteenฉันอีกแล้ว

“แล้วฉันจะเข้าไปในหอชายยังไงละ”นายนั้นคงไม่ให้ฉันปลอมเป็นผู้ชายเหมือนในหนังบางเรื่องหรอกนะ

“ฉันเป็นถึงประธานหอทำไมฉันถึงให้เธอเข้าหอไม่ได้ละ”นายนี่เนี้ยนะประธานหอฉันละไม่อยากจะเชื่อเลย

“เออแล้วฉันเอาเพื่อนฉันไปด้วยได้ไหม เออยัยนี่อะ”ฉันพูดพร้อมชี้มือไปที่หนิงเพื่อนเลิฟของฉันยัยนั้นหน้าเหวอไปเลยตอนที่ฉันชี้นิ้วไปที่มัน

“ได้แต่ถ้าเธอพาเพื่อนไปด้วยเธอต้องทำความสะอาจสองห้อง”สองห้องเลยหรอแต่ก็ดีกว่าฉันไม่มีเพื่อนไปตกลงก็ได้ช่วยกันทำไม่เหนื่อยหรอก

“ก็ได้ฉันทำสองห้องวันเว้นวันนะเริ่มวันไหนละ”สรุปฉันก็ตอบตกลงไป

“วันนี้เลยละกัน”

“อะไรนะวันนี้เลยหรอ”

“ก็ใช่นะสิ”

อะไรจะซวยขนาดนี้เนี้ยฉันอยากจะบ้าตายฉันต้องไปทำความสะอาจในหอชายเออใช่สันต้องทำนานเท่าไหร่แล้วอีกอย่างฉันยังไม่รู้จักนายนั้นเลย

“นินาย นายชื่ออะไร แล้วฉันจะต้องไปทำความสะอาจนานเท่าไหร่”

“ตอบคำถามแรกก่อนละกันฉันชื่อคิวแล้วข้อที่สองฉันยังไม่รุ”อะไรนะนายนี่ยังไม่รุหรอฉันละอยากจะบ้าตายฉันต้องเป็นเบ๊นายตลอดชีวิตเลยรึเปล่าเนี้ย