เป็นเบ๊ได้รัก

ลำดับตอนที่ #2 : ข้าวแกงพาซวย

พอฉันได้ข้าวแรดแกงฉันก็เดินมาที่โตะแต่ยังไม่ทันจะถึงดตะฉันก็เดินไปชนใครไม่รุ

แต่ที่แย่กว่านั้นข้าวฉันหกไปใส่เสื้อผุ้ชายคนนั้นอะสิทำไงดีเนี้ยทำไมผุ้ชายคนนี้สูง

จังอะว่าแต่ฉันรีบขอโทดเค้าดีกว่านะ

"เออ..นายฉันขอโทดนะ"

"ขอโทดแล้วฉันจะหายเหม็นข้าวแกงเธอไหม"

"อะ..เออแล้วนายจะให้ฉันทำไงละ"

พอฉันได้ข้าวแรดแกงฉันก็เดินมาที่โตะแต่ยังไม่ทันจะถึงดตะฉันก็เดินไปชนใครไม่รุ

แต่ที่แย่กว่านั้นข้าวฉันหกไปใส่เสื้อผุ้ชายคนนั้นอะสิทำไงดีเนี้ยทำไมผุ้ชายคนนี้สูง

จังอะว่าแต่ฉันรีบขอโทดเค้าดีกว่านะ

"เออ..นายฉันขอโทดนะ"

"ขอโทดแล้วฉันจะหายเหม็นข้าวแกงเธอไหม"

"อะ..เออแล้วนายจะให้ฉันทำไงละ"

“ไม่รุ...ขอฉันคิดดูก่อนนะแล้วฉันจะบอกเธอว่าฉันจะให้เธอทำอะไร”

ฉันจะซวยก็คาวนี้หละดูท่าหมอนั้นจะไม่ปล่อยฉันไปง่ายๆโถ่ๆฉันจะทำไงดีเนี้ยยัยหลินก็ไม่ช่วยแนเลยยัยเพื่อนบ้า ฉันส่งสายตาออ้นวอนไปให้ยัยหลินช่วยแต่ยัยหนิงทำหน้าเหมือนจะบอกว่า ‘ช่วยไม่ได้’

“เอาไงตกลงไหมกับข้อเสนอ”นายนั้นพูดพร้อมกับทำหน้ากวนteen ใส่ฉัน เออแล้วให้ว่าเอาไงเนี้ยคืออะไรแล้วข้อเสนออะไรสงสันฉันคงไม่ได้ฟังนายพูด

“เออข้อเสนอที่นายว่าอะคืออะไรหรอ”ฉันถามนายคนนั้นเออว่าแต่นายคนนั้นชื่ออะไรหว่า

“นิเธอไม่ได้ฟังที่ฉันพุดเลยหรอไง...ยัยเตี้ยคาวนี้ฟังดีดีนะ..ฉันถามว่าเธอเรียนอยู่ห้องไหนฉันจะได้ไปบอกถูกว่าฉันจะให้เธอทำอะไร”

“ม.4 ห้องa”ก้อบอกแล้วว่าฉันเรียนเก่งได้อยู่ห้องเอ

“โอเคแต่วันนี้ไปหาฉันหลังตึกตอนเย็น”นายนั้นจะให้ฉันไปหาทำไมเนี้ยหรือว่า..นายนั้นจะทำมิดีมิร้ายฉัน(แต่ถ้าทำก็ยอม..ก็นายนั้นหล่อนิ)กำกำฉันคิดแบบนั้นไปได้ยังไงกัน..อ่าวนายนั้นไปไหนแล้วละฉันแค่ไปคิดอะไรเพลินๆเองหายไปไวจริงๆแล้วฉันจะไปดีไหมเนี้ยหรือว่าฉันจะรบหนีกลับบ้านดี..ฉันไปแย่งยัยหนิงกินดีก่า

“นิหนิงขอฉันกินด้วยได้ไหมฉันทำของฉันหกหมดแล้ว”

“นี่ถ้าฉันไม่เห็นเธอเป็นเพื่อนฉันไม่ให้เธอกินหรอกนะจำไว้”

“จ้าๆ..ฉันรักเธอจริงเลยหนิง”

“เออๆว่าแต่เธอจะไปไหมละตอนเย็นอะ”หนิงถามฉัน

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันกะว่าจะเบี้ยวหนีขึ้นหอเลย”

“แล้วแต่”ยัยหนิงพูด