คุณชายเย็นชามัดใจยัยสาวมาเฟีย

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันกลับมาเเล้ว

                              ตอนที่1  ฉันกลับมาแล้ว

17ปีผ่านมา   ณ สนามบินสุวรรณภูมิ                                                                                  ‘กลับมาแล้วจ้าเมืองไทย’^-^หญิงสาวผมสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงเอวนัยน์ตาสีเขียวมรกตอายุ17กับหน้าตาที่ดูสวยและเซ็กส์ซี่ที่ดูเข้ากันอย่างกับหลุดออกมาจากหนังสือเทพนิยายเธอใส่กระโปรงวันพีชสีดำสั้นที่เห็นถึงขาอ่อนบวกกับเสื้อแขนกุดที่โชว์หน้าท้องที่ขาวเนียนที่บอกได้ว่าเป็นคุณหนูผู้ร่ำรวยและใส่เส้อแจ๊คเก็ตแขนยาวทับทำให้หน้าตาที่ดูสวยและเซ็กส์ซี่ขึ้นมากกว่าเดิมเป็นเหตุผลที่ใครหลายคนมองตาเป็นมันส่วนเจ้าตัวก็ชินกับมันเธอได้จากที่นี่ไปตอนอายุ4 ขวบหลังจากที่แม่ตายจากเธอไปและเธอก็ได้ถูกส่งไปเรียนที่ญี่ปุ่นและตอนนี้เธอก็กลับมาแล้วเพื่....

“ใช่พุดดิ้งหรือป่าว^^” เมื่อมีคนมาเรียกฉันจากด้านหลังโดยไม่รู้ตัวฉันหันไปมองคนที่เรียกฉันอย่างงงเป็นผู้ชายเสื้อยืดแขนสั้นกับกางเกงยีนถึงจะเป็นชุดสบายๆสำหรับฉันแต่มันดูเหมาะกับเขามากเพราะเขาหน้าตาที่ถือว่าโคตรหล่อ 

“พุดดิ้งใช่ไหม” เขาถามฉันซ้ำอีกครั้งจะว่าไปนะหน้าตาเขาทำไมดูคุ้นๆก็ไม่รุ้

“เออค่ะ  ไม่ทราบว่ามีอะไรหรือป่าวค่ะ ’’>-<

“พุดดิ้งนี่อาเองน่ะจำได้เปล่า”

เอ๋  หมับ

ผู้ชายที่บอกว่าเป็นอาของฉันพูดจบก็เข้ามากอดฉันอย่างไม่ทันตั้งตัวทำฉันเซเกือบล้มหน้าคว่ำ>0<แต่ว่าอาฉันก็ตั้งตัวทัน หึ สมแล้วที่ได้ชื่อว่าเป็นมาเฟีย                 

“อาคิดถึงพุดดิ้งน่ะ” อาว่าพรางหอมแก้มฉันใหญ่เลย

“พอแล้วค่ะคุณชิน(อา)  พุดดิ้งก็คิดดดด   ถึงงงง  คิดถึงเหมือนกันค่ะ”       

“แต่ว่าเราก็...เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันน่ะ” อาจับฉันหมุนรอบตัวเพื่อสังเกตการเปลี่ยนแปลงของฉัน เอิ่มคุณอาค่ะหนูคนน่ะค่ะไม่ใช่ตัวอะไรที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือนะค่ะฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ

“งั้นหรอค่ะ ^ ^ หึ หึ เดี๋ยวคุณชินก็รู้เองล่ะค่ะ” ตอนนี้อาดูแปลกใจกับคำพูดและพฤติกรรมของฉัน

“ป ...ปะไปกันเถอะเดี๋ยวพี่จินจะรอนาน”

“นั้นสิค่ะ”

ณ คฤหาสน์ของตระกูลเท็ตสึ

“กลับมาแล้วครับพี่” เสียงของอาทักทายผู้เป็นพี่ชายสายเลือดเดียวกันและยังเป็นพ่อของฉันด้วย ทำงานเป็นมาเฟียผู้มีอิทธิพลในเอเชีย           (ดูยิ่งใหญ่จัง- -)ซึ่งอาศัยอยู่ในประเทศไทยและไม่เคยมาหาฉันเลยตอนเรียนอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น

“หึ  มาแล้วหรอไม่ได้เจอกันนานเลยน่ะพุดดิ้ง”เสียงของชายวัยกลางคนพูดอย่างร่าเริงเมื่อเห็นหน้าผู้มาเยื่อนซึ่งอายุ30กว่าปีแต่ว่าใบหน้าเหมือนเด็กอายุ25ซึ่งเคยได้ชื่อว่าคาสโนวาผู้เด็ดเดียวเขาคนนี้คือ....พ่อของฉันเอง

“ฉันกลับมาแล้วค่ะคุณจิน- -+”ฉันเน้นเสียงประโยคหลังอย่างประชดประชันอย่างเล่นลิ้น

“- 0 -”เหวอ(พ่อ)

“- 0 -”อา

อากับพ่อของฉันต่างมองหน้ากันอย่างงงเพราะฉันดูเปลี่ยนไปมากไม่ใช่แค่หน้าตาแต่นิสัยเปลี่ยนไปมากสำหรับพ่อของฉันที่คิดว่าฉันจะมีนิสัยเหมือนตอนเด็กๆซึ่งตรงกันข้ามกับฉันอย่างนางฟ้า กับหงส์หยก(เหวมากกว่านะพุดดิ้ง:ไบรอัน)

“ลูกดูแปลกๆนะพุดดิ้ง  ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่าหนิค่ะ^ ^ ฉันก็ปกติดีค่ะ ฉันเป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะค่ะไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ”

“ฮ่าๆ หรอ”

“เอ่อ...แล้ว”

“อ้อห้องเราหรอก็ใช้ห้องเดิมน่ะแหละพ่อสั่งคนให้ไปทำความสะอาดแล้วไม่ต้องห่วง”พอจบประโยคฉันก็รีบยกของเดินขึ้นบรรไดแต่ต้องสะดุดขั้นบรรไดด้วยความซุ่มซาม>_ <แต่มีมือทั้งสองข้างมารับฉันทันพอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็ต้องพบกับผู้ชายทั้ง2คนพวกเขามีหน้าตาคล้ายๆกันฉันจึงรู้ทันที่ว่าเขาเป็นใครไม่ได้นอกจากนายโซและนายโช ที่เป็นเพื่อนสนิทฉันตอนเด็กๆโซเป็นพี่ชายของโซเขาอายุ18 ส่วนโชอายุเท่าฉันพวกเขาเรียนอยู่ที่โรงเรียนของคุณอาโซทำงานเป็นมือขวาของพ่อฉันส่วนโชก็ทำงานเป็นมือซ้ายทำไมฉันถึงรู้น่ะหรอก็พวกเขาส่งข่าวมาหาฉันประจำแต่ผิดกับคนเป็นพ่อของฉันที่ไม่เคยมาเยี่ยมฉันสักนิด

“ซุ่มซามจังน่ะพุดดิ้งไม่เจอกันตั้งนานดูสวยขึ้นเยอะเลยหนิเรา”โซ

“นั่นสิแต่ยกเว้นความซุ่มซามที่ม่เคยพัฒนาเลยนี่สิ”โช

“โธ่พี่โซอ่ะไม่ช่วยอย่าซ้ำเติมน้องสิค่ะนายด้วยโช”โบยให้หมดเลยทำไมชอบรังแกฉันก็ไม่รู้

“โอ่อย่างอนพวกเราเลยน่ะที่จริงพวกเราคิดว่าเราจะจำพวกเราไม่ได้แล้วซะอีก”

“ไม่ลืมหรอกค่ะว่าแต่ของทางหน่อยได้มั้ยค่ะ”เสร็จแล้วเฮ่อฉันจัดห้องไปมากว่าจะเสร็จตอนนี้กะจะเดินตรวจบ้านซะหน่อยแต่พอเดินลงมาก็เจอกับอา

“มีอะไรหรือเปล่าพุดดิ้ง”อา

“เปล่าค่ะ  ฉันกะว่าจะเดินดูรอบๆบ้านน่ะค่ะ”

“เราก็อย่าลืมไปทักเจ้านั่นล่ะ”เจ้านั่นที่พูดถึงก็คือ.............

ในด้านหนึ่งของคฤหาสน์หลังหนึ่ง

“แก...แกนะแกทำไมถึงไม่ฆ่ามัน”เสียงของชายวัยกลางคนที่ตอนนี้กำลังเดือดเพราะเตือนผู้ที่ไม่ทำตามคำสั่งที่ต้องฆ่าเด็กผู้หญิงที่มี่นัยน์ตาสีเขียวมรกตแต่คนที่เขาสั่งกับไว้ชีวิตเด็กคนนั้น

“ผมขอโทษครับ”เสียงของเขาสั่นด้วยความกลัว

“แล้วแกรู้รึเปล่าว่าตอนนี้มันกลับมาที่ไทยแล้ว”

“จริงหรอครับ”เสียงนั้นพูดด้วยความดีใจที่จะได้เจอคนที่เขาอยากเจออย่างมากรอฉันก่อนน่ะ.....พุดดิ้ง