คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 เหตุเกิดที่พารากอน1
ตอนที่2
นี่..คือเช้าวันเสาร์ที่มันโคตรจะสบาย(ประชด) มีเสียงโครมครามๆเมื่อคืนเล่นนอนไม่หลับแต่ถ้าไม่มีใครมารบกวนฉันก็อาจจะยังได้นอนคลุกผ้าห่มอยู่บนเตียงถ้ายัยนิไม่มาลากสังขารถึงที่บ้าน =_=^^^
"นี่..ไอนิแกจะลากฉันขึ้นรถเมล์ไปไหนเนี้ย"ฉันถามมันเมื่อเห็นมันลากมาขึ้นรถเมล์อย่างไม่พูดไม่จา
"ไปพารากอน"ยัยนิตอบหน้าตาเฉย..ก็แค่พารากอน พารากอน เฮ้ย O_O....คนเยอะจะตาย จะหลงไหมเนี้ย U_U
"แล้วแกพาฉันไปทำไม Y_Y"ฉันถามหน้าสลด
"มันเรียกให้ฉันไปเหมือนกันถมยังฝากฝังให้ลากแกออกมาด้วยน่ะสิ ^__^"นิพูดยิ้มหวาน
"แก..ไม่ต้องจงรักภักดีกับพวกมันถึงขนาดนั้นก็ได้ T___T"ฉันพูดพลางทำหน้าซุปเปอร์สลด
"ทำไมล่ะ..โม่ไม่ชอบเดินเที่ยวหรอ^_________^"ยัยนิถามยิ้มหวาน(สุด)ทั้งๆที่รู้
"เฮอะ...ยังมีหน้ามาถาม"
"พอหลงแล้วก็โทรหาฉันก็ได้นี่"
"ไม่มีเงิน"ฉันตอบ
"โทรตู้ก็ได้นิ"
"เปลือง"
"แกนี่..จริงๆเล้ย"
"ถ้าฉันหลงแกก็โทรหาฉันสิ"ฉันย้อน
"ไม่มีเงิน"
"โทรตู้สิ"
"เปลือง"
"ก็พอๆกันนั่นแหละ =_=^^"
พารากอน
"นี่..นิมันอยู่ไหนกันอ่ะ"ฉันพูดพลางจับแขนไอนิแน่น
"มันร้องคาราโอเกะกันน่ะ..แกไม่ต้องเกาะแขนฉันฉันแน่นขนาดนั้นก็ได้"ยัยนิพูดพลางแกะมือฉันออกจากแขนมัน
"ล..แล้วไอห้องคาราโอเกะที่ว่าน่ะมากี่คน"ฉันถามพลางปล่อยมือจากแขนไอนิ
"ก็มี เฟรซ พริตตี้ มายด์ เค้ก ฟ้า บาร์บี้ ไอเอก ฝูงหมาทั้งหลาย แล้วก็กูกะมึง "ไอนิพูดกวนประสาทชิส์ =_=^^
"ฝูงหมาที่ว่าคงไม่ใช่พวกนั้นนะ ToT"
"ฮ่ะ..ถ้าไม่ใช่ฝูงนั้นแล้วจะฝูงไหนล่ะจ๊ะน้องโมโม่ ^______^"ไอนิพูดพลางยิ้มกวนประ(ปลา)บาทา
"นี่..นิแกอยากให้ฉันเป็นโรคเครียดตายรึไง =__="ฉันพูดพลางทำหน้าที่แบบว่าไงล่ะ ขอทานข้างถนนยังต้องคารวะ(ในความทุเรศ)
"555+..คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งแม่ 'อุณภูมิไม่คงที่' "ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะไอคำว่าอุณภูมิไม่คงที่ เพราะร่างกายฉันอุณภูมิที่มันขึ้นๆลงๆหนาวๆร้อนในร่างกายมันตอบสนองนิสัย อารมณ์ ให้แปรปรวนไปด้วย -O-
"ถ้าฉันลงไปชักกับพื้นแกจะรับผิดชอบไหม"ฉันพูดพลางทำหน้าจริงจังจนไอนิมันขำ
"555+ ก๊ากๆ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกอย่างน้อยก็ปวดหัวปวดท้อง"หนอย..แช่งเปล่าวะปวดทีแทบจะคลั่งตาย =O=
"หนอย..ยัยนิไม่รู้ล่ะถ้าฉันเป็นไรขึ้นมาต้องรับผิดชอบ ฉันไม่ได้เอายามาด้วยนะอยยู่ดีๆก็ลากออก"สงสัยอีกล่ะสิว่าฉันเป็นโรคอะไรถึงต้องมียา ฉันเป็นคนอุณภูมิในร่างกายไม่คงที่น่าจะรู้ดีกันอยู่ เมื่ออารมณ์เสียจัดหรือต้องตะโกนอะไรอย่างงี้ก็ต้องเกิดอาการปวดหัวปวดท้อง
"เออๆ...เดี๋ยวฉันจะขอเอาความสวยเป็นประกัน"ยัยนิพูดแบบไม่อายปากพลางผลักเข้าประตูคาราโอเกะห้องหนึ่ง
"อ้าว..มากันได้แล้วหรอ ยัยนิ ยัยโม่"ยัยฟ้าพูดเมื่อเห็นฉันเดินหน้าจ๋อยเข้ามาในห้อง ดังชิบๆโคตรดูเสียงสิยิ่งกว่าคางคกร้อง ใครวะ
"เฮ้ย...ใครร้องเนี้ยเสียงยิ่งกว่าคางคก"ฉันว่าลางสังหรณ์ในการชักตายเพราะโรคประหลาดต้องเกิดขึ้นในนี้แน่นอน TT^TT
"ฉันจะทำไม"จู่ๆผู้ชายที่อยู่ในฝูงหมาก็พูดขึ้นน่าตาก็ดีนี่!! ดูเสียงและท่าทางต่างกันไกลยิ่งกว่ากำแพงจีน
"ก็ไม่ทำไมหรอกแค่จะบอกว่าไปหัดร้องใหม่กับจิ้งหรีดจะดีซะกว่า"ฉันพูดพลางทำลอยหน้าลอยตา ทั้งห้องเงียบไปหมดดนตรีก็ถูกปิด
"หนอย..แล้วคิดว่าเธอร้องเพราะหรอห๊ะ"
"ฉันยังไม่ทันร้องเลยแล้วอีกอย่างฉันก็ไม่เคยยอตัวเองว่าร้องเพราะไม่เหมือนใครที่ร้องไม่เพราะก็ยังจะร้อง"ฉันเถียงกลับไปโดยลืมไปว่าอาจจะตายได้ T^T
"นี่เธอ..ถึงฉันจะร้องไม่เพราะเเต่มาร้องคาราโอเกะก็ต้องร้องอยู่ดี"
"แต่ยังไงนายก็น่าจะดูคนฟังหน่อยนะว่าจะรับสภาพที่ต้องฟังเสียงที่ยิ่งกว่าคางคกร้องน่ะ"ฉันเถียงพลางชี้หน้าทั้งๆที่ว่าฉันผิดไปหาเรื่อง Y^Y
"แต่..ก็ไม่มีใครว่าฉันซักคนมีเธอคนเดียวนี่แหละ"นายนั่นก็เถียงกลับ
"ก็เพราะคนอื่นกลัวนายโกรธไง รู้จักไหมคำว่า มารยาทน่ะ"
"ก็แสดงว่าเธอไม่มีมารยาทน่ะสิ"
"ใช่..ฉันมันไม่มีมารยาทฉันทนฟังไม่ได้หรอกนะเสียงยิ่งกว่าคางคกน่ะ"
"แต่มารยาทก็คือมารยาท"
"อึก..ต..แต่ฉันบ..บอกแล้ว ง..ไงว่า ฉันไม่มี"ฉันรู้สึกว่าเหงื่อเริ่มตกเริ่มปวดท้องทั้งๆที่กินข้าวมาแล้ว เริ่มปวดหัวทั้งๆที่ก็ไม่ได้เมารถ นั่นแหละอาการนี้ Y^Y
"เฮอะ..ฉันเห็นเธอตั้งแต่แรกก็รู้แล้วว่าเป็นึนไม่เอาไหน"
"น..นายว่าฉ..ฉันงั้นหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ^^"
"ฉ..ฉันเป็นคนอย่างงั้นซ..ซะที่ไหนเหล่า"ฉันพูดพลางล้มลงไปกับพื้นไหนยัยนิว่ามันจะไม่เกิดขึ้นไง
"นายฟา!!!!...หยุดได้แล้ว"ยัยนิตธโกนเสียงดังพลางลุกขึ้นมาพยุงฉัน
"น..นิไหนเธอว่าจะไม่เกิดขึ้น ง...ไง"
"นี่..โม่ยังจะพูดอีกหรอ รีบกินยาเถอะ"
"ฉ...ฉันไม่ได้เอามา"
"นี่..ฉันรู้นิสัยเธอดีเลยเเอบหยิบมาจากบ้านเธอบ้างน่ะ^^"ยัยนิพูดพลางหยิบยาและน้ำให้ฉันกิน พอฉันกินปุ๊บอาการก็หายเป็นปลิด
"^^ขอบใจนะนิ"
"ไม่เป็นไรหรอกแล้วนายจำไว้ไอฟา"นิพูดกับฉันแล้วหันไปโวยกับไอบ้ายิ่งกว่าคางคกที่ชื่อฟา
"ยัยบ้านี่...เป็นไรน่ะ"ฟาพูดพลางทำหน้าอึ้งๆ
"อุณภูมิในร่างกายไม่คงที่น่ะอย่าหาเรื่องกับโม่ล่ะไม่งั้นยัยนี้อาจชักกลางห้อง^^"ยัยนิพูดพลางพยุงฉันขึ้นนั่ง
"นี่..นิแกชอบแช่งฉันจริงๆนะ"
"เออน่า..ร้องเพลงต่อเถอะ"ยัยนิหันไปพุดกับไอบ้าฟา
"ฉันร้องไม่ลงแล้วล่ะกลัวยัยนี้ชักขึ้นมาจริงๆ"ฟาพูดพลางวางไมค์ลงเห็นไหมฉันชนะ
"เย้..ฉันชนะนายเถียงครั้งนี้ฉันชนะ"ฉันพูดเมื่อเห็นไอบ้าฟายอม
"เฮอะ...ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายล่ะกัน=_=^^"
"ยังจะหาเรื่องกันอีก...ร้องเพลงเถอะใครจะร้อง"ยัยบาร์บี้ที่นั่งคู่กับไอบ้าเอ๊กๆพูด
"ร้องเถอะ..มึงอ่ะ"ยัยมายด์พูด
"นั้นร้องเพลงไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอคู่กันนะพี่เอก"บาร์บี้หันไปพูดกับเอกอย่างน้ำตาลเรียกทวด
ความคิดเห็น