คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 เริ่มแผนการแล้วสิ
ตอนที่1
หลังจากวันนั้น.....วันที่ฉันเสียใจที่สุด
หลังจากวันนั้น.....วันที่เสียน้ำตามากที่สุด
........
แล้ววันนี้ฉันก็เปลี่ยนไป
เปลี่ยนเป็นคนร่าเริง แจ่มใส ทั้งๆที่อกหักกลับต้องเศร้าลงแต่นั่นไม่ใช่ฉัน ฉันพยายามไม่ให้คิดถึงวันก่อนๆจึงไปร้านหนังสือทุกวันจนติดนิยายงอมแงมจนกลายเป็นนางเอกนิยายไปแล้ว =_=^
"โม่..จะไปรึยัง"เสียงยัยมายด์เพื่อนซี้สะกิดถามฉันหลังจากที่ฉันเอาแต่นั่งเหม่อไม่มีอะไรทำ
"ก็รอไอพริตตี้กับไอเค้ก"ฉันตอบมันเซ็งแล้วหันไปเหม่อต่อ
"แล้วมันไปไหนอ่ะ"ยัยมายด์ถามไม่ดูหน้ากันเล้ย
"ไปฉี่"ฉันตอบสั้นๆ
"อ่ะ..มาแล้วๆ"ยัยพริตตี้ตะโกนโหวกเหวกมาแต่ไกลพ่วงด้วยยัยเค้กที่กำลังวิ่งตาม
"จะไปกันยัง!!!"ยัยมายด์พูดพลางมองฉัน
"อ..อืม"ฉันตอบพลางลุกขึ้นเดินตามยัยพวกบ้าหนังสือทั้งหลาย(รวมทั้งฉัน)
ที่ว่าบ้าหนังสือบ้าแบบเกินคำว่าคลั่งเลยแหละ ฉันที่ชอบอ่านิยาย มายด์ที่ชอบอ่านการ์ตูนรักญี่ปุ่น
พริตตี้ที่ชอบอ่านนิยาม-นิยายของฝรั่ง และเค้กที่ชอบอ่านพวกลึกลับฆาตกรโหด พวกเราเป็นกลุ่มย่อยของแก๊ง 'EVIL LOVE'
"นี่..ไอเค้กแกอย่าบอกนะแกจะอ่านพวกนองเลือดอีกน่ะ"พริตตี้ถามไอเค้กสมองคลั่งเลือด=_=^
"แน่นอน"ยัยเค้กตอบสั้นๆฉบับคนเย็นชาๆ
ร้านหนังสือ
ทุกคนต่างแยกย้ายไปตามมุมหนังสือที่ตัวเองบ้ารวมทั้งฉันที่มาตรงมุมนิยาย
"เตกีล่า 99 พนันหัวใจในเกมรัก"ฉันพูดชื่อหนังสือเบาพลางหยิบมา
"น่าหนุกแฮะ"ฉันพูดทั้งๆที่ตาฉันก็คงยังจับจ้องไอหนังสือนี่
"อยากอ่านก็ซื้อสิ"จู่ๆยัยเค้กก็เข้ามาพูดใกล้ๆ
"~อ..อ้าวเค้กได้หนังสือแล้วหรอ"ฉันถามเก้งๆกังเพราะท่าทางของเค้กที่ถามฉันมันน่ากลัว =_=^
"อือ...ฉันได้แล้วหาไอพวกนั้นไม่เจอน่ะเจอแต่เธอ"เป็นคนเดียวนะที่เรียกฉันว่าเธอ
"อืม..ฉันก็พอได้หนังสือแล้วแกไปเช็คบิลก่อนเถอะ"
" หมายความว่าไงพอได้เนี้ย =_=^"ยัยเค้กพูดพลางพิงชั้นหนังสือ
"แฮ่ๆ..อย่างที่เข้าใจนั่นแหละ^__^"ฉันพูดพลางยิ้มแห้งๆ แปลกแฮะพออยู่กับเค้กที่ไรเหมือนอยู่กับผู้ใหญ่เลย
"เฮ้อ..จริงๆเลยนะเธอเนี้ย"ยัยเค้กพูดแล้วเดินไปเช็คบิล
ฉันกลัวยัยเค้กรอนานไม่สิกลัวมันด่ามากกว่าจึงรีบหยิบหนังสือแล้วรีบไปจ่ายตังค์ ดูสิมันยืนตาละห้อยรออยู่ อยากจะรู้จริงๆมันเครียดไรนักหนา =_=^
"ค...เค้กเจอพวกนั้นรึยัง"ฉันเดินไปถามยัยเค้กที่ชั้นหนังสือนิยายรักที่มันทำหน้าบูดๆ
"ยัง...นี่เธอโม่ถามไรหน่อยสิมันสนุกตรงไหนน่ะนิยายพวกนี้"ยัยเค้กถามหน้าบูดๆเซ็งจนฉันต้องถอยหนี
"อ้าว.เค้ก โม่ได้หนังสือแล้วหรอ"ยัยมายด์เดินออกมาจากช่องหนังสือการ์ตูนแล้วถาม
"อืม..ได้แล้วแกก็รีบไปเช็คบิลเถอะ แล้วเห็นพริตตี้ปะ"ฉันถามยัยมายด์ที่ถือหนังสือการ์ตูน 2-3 เล่ม
"อ๋อ..ยัยนั่นบอกว่าต้องรีบกลับไปซ้อมเต้นจึงฝากฉันจ่ายเงินน่ะ..นี่ไงหนังสืออะไรก็ไม่รู้"ยัยมายด์พูดพลางชูหนังสือที่มีต้นสนเป็นปกขึ้นมา
"เธอก็รีบไปจ่ายเงินซะจะได้รีบกลับ"ยัยเค้กพุดพลางกอดอก
"อ..อืม"ยัยมายด์พูดพลางรีบเดินไปเช็คบิล
"เสร็จแล้วไปกันเถอะ"แล้วพวกฉันก็รีบเดินกลับโรงเรียนเพราะเดี่ญวโดนยัยพริตตี้ว่าอีกขนาดซ้อมเต้นยังจะห่วงอ่านอีก
ทีโรงเรียน
"
"ยัยมายด์..หนังสือฉันล่ะ"พริตตี้พอซ้อมเสร็จคุณเธอก็รีบมาทวงหนังสือที่เธอฝากจ่ายเงิน
"อ่ะนี่...ห่วงนักนะ"มายด์พูดพลางยื่นหนังสือที่ห่อปกสวยงามให้
"ซ้อมเสร็จแล้วหรอ"เค้กถาม
"อือ"
"นี่.ไรน่ะๆดูหน่อยสิ"จู่ๆยัยเฟรซก็หยิบไม่สิกระชากหนังสืออกจากมือฉัน
"นิยาย..หรือแกเห็นเป็นเตาผิง"ฉันพูดกวนๆกลับเพราะมันถามหนังสือฉันปกเกือบขาด
"T_T...ง่ะทำไมต้องกวน"ยัยเฟรซทำหน้าอิดโรยพลางพูด
"ช่วยไม่ได้แกอยากทำปกหนังสือฉันเกือบขาด"ฉันพูดพลางทำหน้าโหดใส่ยัยเฟรซที่ทำหน้าล้อเลียน
"อ่ะๆ..จะกินแล้ว ไม่ต้องเลยไปกินขนมกันป่ะ"เมื่อยัยบาร์บี้เห็นทีว่าเรื่องจะไม่จบก็พูดขึ้น
"หนอย...ยัยโม่ดึงไปนิดเดียวถึงกับว่าฉันทำปกขาดเลยหรอ"แล้วเสียงพูดของบาร์บี้ก็ไม่มีความหมายเพราะยัยเฟรซมันยังพูดหาเรื่อง >_<
"ก็จริงไหมล่ะ...ฉันเห็นนะแกน่ะดีงไปปกน่ะขาด"ฉันก็ไม่หยุดเถียงเพราะมันเป็นเรื่องจริง
"ขาดแค่นี้เองนะ"ยัยเฟรซพูดพลางชูปกขึ้นมา
"ขาดแค่นั้นก็ถือว่าขาด >O<"ฉันพูดต่อพลางกระทืบเท้า
"แค่นี้เองนะ"เฟรซย้ำ
"ก็ใช่น่ะสิรู้ไหมมันแพงนะเล่มนี้"ฉันก็คงยังไม่หยุดเถียง
"พอเลย...โม่ก็ขาดแค่นี้ยังหาเรื่อง"ยัยฟ้าพูดพลางดึงหนังสือจากมือเฟรซมาให้ฉัน
"ไปกินขนมข้างนอกันเถอะ ^ ^"ยัยบาร์บี้พูดพลางยิ้มอย่างดีใจที่เรื่องจบ
"เฮอะ.."ฉันพูดแล้วสบัดหน้าหนี
แล้วพวกฉันก็ครบแก๊ง 'EVIL LOVE' ประกอบไปด้วย ฉัน ฟ้า เฟรซ บาร์บี้ นิ เค้ก มายด์ พริตตี้ ก็เดินออกไปกินขนมกันหน้าโรงเรียน
หน้าโรงเรียน
"เฮ้ย..บาร์บี้เป็นไรอ่ะ..นั่งบิดไปบิดมา"ฉันถามไอบาร์บี้ที่นั่งกิน ขนมอยู่ดีๆก็นั่งบิดไปบิดมาแถมหน้าแดงอีกต่างหาก
"โธ่.ไอโม่ไม่หน้าถามก็นั่นน่ะแฟนมันกำลังยิ้มหวานน่ะเป็นใครๆก็อาย"จู่ๆไอเฟรซก็พูดขึ้นพลางชี้ไปยังผู้ชายหน้าตาก็แบบว่า...พอใช้ได้ในฝูงผู้ชายกลุ่มหนึ่ง
"ไม่เห็นหน้าอาย"ฉันพูดพลางหยักไหล่
"ถ้าโม่ไม่อายเอาจดหมายไปให้พี่เอกหน่อยสิ"บาร์บี้พูดพลางยื่นจดหมายรูปหัวใจมาให้ฉัน
"อ..เอ่อ"
"ไหนว่าไม่อายไง ^^."ยัยเฟรซพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ หนอย...ชอบมีเรื่องกับฉันหรอ =_=^^^^
"เรื่องแค่นี้ทำไมฉันจะทำไม่ได้"ฉันพูดพลางกระชากจกหมายเดินหน้าโหดไปที่ไอกลุ่มฝูงหมานั่น
"ผั๊วะ!!!"ฉันตบหัวไอเอกบ้าเอ๊กๆไปทีนึง
"~นี่..ไอเอ๊กๆ.ถ้าไม่นับว่าชื่อคล้ายเคืองกับพ่อฉัน ก็ไม่ถ่อมาให้หรอก"ฉันพูดพลางยัดจดหมายลงใส่ในมือไอบ้านั่นแล้วเดินดุ่มกับมานั่งที่
"เฮอะ..ไม่นึกว่าคนขี้โม่อย่างโม่จะทำจริง 5555+ ก๊ากๆๆๆ"ว่าแล้วพวกเพื่อนฉันมันก็ปล่อยก๊ากออกมา มันน่าขำตรงไหน =_=^^
"ทำให้ก็บุญแล้ว!!"ฉันพูดกระแทกเสียง
DRAEM
ผมเห็นเด็กผู้หญิง ม.3 คนหนุ่งเดินเอาจดหมายมาให้ไอเอก เมื่อผมมองตามเธอไปก็พบกับบาร์บี้ซึ่งเป็นแฟนไอเอกมัน แปลกที่ผมแอบอมยิ้มเมื่อเห็นเธอหน้าบึ้งตึงตังเอาจดหมายมาให้ ผมอึ้งมากๆเป็นคนเดียวนะที่กล้าตบหัวไอเอก ผมอยากจะรู้จักเธอจัง
"เฮ้ย..เอกใครวะคนเมื่อกี้"ผมหันไปถามไอเอกที่ยังลูบหัวตัวเองอยู่
"เพื่อนบาร์บี้น่ะ..ชื่อโมโม่โคตรแสบเลย"ไอเอกพูดพลางแกะกระดาษรูปหัวใจออก
"ทำไมวะ..มึงสนใจหรอ"ไอป๊อปหันมาถามผม
"อ..อืมก็น่ารักดีว่ะ"
"เฮ้ย..กูว่าอย่าเลยเปลี่ยนอารมณ์ง่ายยังกะจิ้งจก"ไอเอกว่า ไงวะเปลี่ยนอารมณ์?
"ไงวะ"ผมถาม
"ก็บางครั้ง มันก็บ๊องๆ บางก็ร่าเริง บางก็โหด"ไอเอกพูด อย่างงั้นก็ยิ่งน่าสนใจเข้าไปใหญ่
"ช่วยจีบหน่อยดิ"ทันทีที่ผมพูดทำให้เพื่อนในกลุ่มหันมามองเป็นตนเดียว ทำเอาผมงงผู้หญิงคนนั้นแสบขนาดนั้นเชียวหรอ
ความคิดเห็น