คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : เธอที่รอคอย
บทนำ
เธอที่รออย
14 ุมภาพันธ์ 255X
เป้าหมายอผมือผู้หิผมยาวประบ่า ใส่แว่นทรลมอันเบ้อเร่อเลียนแบบแฮร์รี่ พอเอร์ ผมหน้าม้าเ่อแหวไปนละ้าอย่าาวามสามัี เธอำลัมอลอแลไปมา สลับ้า้ายทีวาที ราวับว่าลัวใระมาเห็นเ้า
“(O_O )( O_O) ทาสะวเว้ย รีบๆ ไปันเร็ว” แล้วเธอ็วิ่หายไปอย่ารวเร็วพร้อมับผู้ายอีสอนที่อยู่้าๆ เห้ยนั่นเธอะไปไหนน่ะ O_O ผม้อรีบามไปูะแล้ว
ผมวิ่ามไปอย่าทุลัทุเล เพราะลัวว่าอวัในมือะเละนเสียรูปร่า ว่าะวิ่ามเธอมาทันไ้ ห้อที่เธอวิ่หายเ้าไปมัน็ล็อะแล้ว แ่ผมไม่ยอมแพ้ับเรื่อ่ายๆ อย่านี้หรอ ไหนๆ ็รอเธอมานานนเือบสามปีแล้ว แ่หาทาสัเาร์เรื่อภายในห้อแ่นี้มัน้อไม่อยาเินวามพยายามอผมแน่นอน ว่าแล้ว็อแอบฟัหน่อยแล้วัน >_O
ผมเอาหูแนบลไปับประูห้อมรมวิทยาศาสร์ ไ้ยินเสียุัๆ นิหน่อย ใเริ่มสับสนว่าะแอบฟั่อไปีไหม ถ้าเธอรู้เ้ามอผมไม่ีแน่ๆ แ่ถ้าปล่อยไว้แล้วรอพบหน้าห้อเยๆ มัน็น่าเป็นห่ว ผู้หิัวเล็ๆ นเียวหายเ้าไปในห้อับผู้ายั้สอน ถ้าผู้ายพวนั้นเิทำอะไรไม่ีึ้นมา ผมแอบฟัอยู่็ะเ้าไป่วยไ้ทัน
สรุปแล้ว็ือแอบฟัีว่า
“เออ รนั้นแหละี ที่เิมอเรา” เสียแหบห้าวที่ผมุ้นเยัลอออมาให้ไ้ยิน หัวใผมเ้นแรราวับเธอมาระิบ้าหู อูยๆๆ >O<
เสียในห้อเียบไปสัพัหนึ่ ่อนะามมา้วยเสียออะไรบาอย่าที่ระแทลับพื้นอย่าแร
“โอ๊ย!”
นั่นมันเสียเธอนี่ O_o
“ู่ว! เียบๆ เลย เี๋ยวใรมาไ้ยินเ้าวาม็แันหมหรอ” เสียผู้ายัามมาทันที
“็ีสิ ะไ้รู้ว่าแั่ว!” เสียที่ทำให้ใผมหวั่นไหวเสมอ *O* นอะไร แ่ฟัเสียวายัน่ารวั้อ่ะ
“ไ้่าวว่าแวนพวัน่อน ะโวยวายไปทำไมวะ ถ้าโนับ็โน้วยัน อีอย่าแเป็นผู้หิ้อูเสียหายมาว่าพวันอยู่แล้ว” ผู้ายอีนพู
“เออๆ รู้ละ แ่บ่นนิๆ หน่อยเอ ันเสียเนื้อเสียัวให้แไปเยอะเท่าไหร่แล้ววะเนี่ย นะไม่เหลืออะไรแล้ว มัน้ำ! TOT” เธอโวยวาย
ประโยนั้นทำให้ผมแทบไม่ไ้สิ ทุอย่า้าอยู่ับที่ ราวับโลนี้หยุหมุน…สิ่ที่เธอพูเป็นวามริหรือนี่ ทำไมเธอถึไ้…
“๊าๆๆๆ ็ันมันระับโปรเฟสันแนล ฟีเอร์ริ่ับแมาี่รอบละ ฝีมือ็ยัไม่พันา ประสบาร์ไม่่วยอะไรแเลยนี่หว่า ๊าๆๆ”
ไอ้เลว! ผู้ายทั้สอนมันเลวริๆ ทำผู้หิัวเล็ๆ ไ้ลอ อาศัยห้อมรมอโรเรียนเป็นสถานที่ทำเรื่อทุเรศๆ ไอ้พวั่ว!
ผมอยาะพัประูเ้าไปทะลวไส้มันมารัอหอยมันอีที พอลิ้นมันุปา ผม็ะึลิ้นมันออมาพันรอบหัวแล้วลาไปับพื้นโรเรียนเป็นารประาร์ารระทำอันั่ว้า ให้สมับที่มันทำับผู้หิที่ผมรัและรอมาเือบสามปี ฮืออ TTOTT
แ่ไม่ไ้…ผมะใร้อนไม่ไ้ ให้มันบรรยายวามั่วอมันเป็นรั้สุท้ายอีวิ่อน! (ริัมา =__=)
“ไอ้นี่มันอบโนย้ำบ่อยๆ เว้ย ไม่ั้นไม่ำ ฮ่าๆๆ”
“เออ ยนี้ยอมแพ้ แ่ราวหน้าันไม่ให้พวแหัวเราะเยาะแน่ อยู -__-++”
ฮะ…ไม่อยาเื่อหูัวเอ นะ…นี่ผู้หิที่ผมเฝ้ารัมาสามปีเป็นฝ่ายสมยอมเหรอเนี่ย TTOTT ทำไม!
“พวแเลวไ้ใมา”
“ถ้าไม่เลวพวเราสอนะบับแไ้เหรอวะ ฮ่าๆๆ”
บ? ทั้สามนบัน ทำไมผมไม่เยรู้เลย
ผมยืนัวสั่นอยู่ับที่ อบาร้อนผ่าว มือสั่นไปหมนอวัที่เรียมมาหล่นลับพื้น ทำไมผู้หิ้ออบนเลว! TwT ผมวิ่ออมา้วยวามผิหวั เสียใ ไม่อยารับรู้อะไรอีแล้ว ทุสิ่ทุอย่าทีเิึ้นในห้อนั้น่าโหร้าย ทำไม…ทำไม้อเป็นเธอ
ผมหลเื่อในวามใสสะอาน่าหลใหลอเธอ ทรผมที่เป็นเอลัษ์ปลิวสยายทุรั้เมื่อเธอยื่นหน้าออมาารถเมล์ ริมฝีปาบาสีมพูนุ่มที่ยิ้มให้ะพาบหลัโรเรียนเสมอ (ผมรู้ เธอใี เธอเป็นนรัสัว์ TTOTT) แววาใสื่อที่มอทุนอย่าอ่อนโยน…ทุสิ่ทุอย่าไม่มีอีแล้ว ผู้หิที่ผมรัไม่บริสุทธิ์อี่อไปแล้ว
เธออบนเลว ึ่ไม่ใ่ผม…บแล้ววามรัลอสามปีที่ผ่านมา ฮือๆๆ TTOTT
ผมเินอออมาาโรเรียน อัวเอับวามหนาว ฮือ T^T ฝนเริ่มั้เ้าว่าะ ลอให้ับารแอบรัสามปีอัวเอที่ำลัะบล ไม่สิ มันบลแล้ว แอ้ว แอ้ว แอ้ว TTOTT (ใส่แอ็โ่ให้มันระแทไปถึหัวใ! ฮืออออออ)
“เฮ้ย นาย…นายน่ะ”
ผมหันไปหาเ้าอเสีย เมื่อเห็นว่าเป็นเธอ น้ำหูน้ำา็ไหลพราออมาราวับเื่อนแ
“ทะ..ทำไม เธอ้อ ู้ ะ…อบน ฮึ ฮึ เลวววว TTOTT” ผมับไหล่เธอเย่าๆ สูี้มู สะอึสะอื้น ร้อห่มร้อไห้อย่าไม่แร์สายาใร ไม่มีใรที่ผม้อสนใอีแล้ว แม้แ่เธอ TOT
“อะ…อ้าวเฮ้ย บ้าปะวะเนี่ย ปล่อยๆๆ =[]=”
“ัน้อทำยัไ ฮึ ฮึ เธอถึะ ู้ รัันน T.,T”
“เฮ้ยๆ ปล่อย ผินแล้วพี่ =O=” เธอิ้นลุลัไปมา สายาที่มอมาราวับะบอว่ารำาผมเหลือเิน อยาะส่ลับศรีธัา แ่เธอเ้าใผิ...ผมไม่ไ้บ้า ถ้าบ้า็บ้ารัเธอ เพราะรัเธอผมเลยยอมบ้า แๆๆ TT^TT (บ้าไปแล้วริๆ -_-)
“ถ้า…ฮึ…ันเลว เธอะรัันไหม”
“นายเป็นนเลวเหรอ O_o เฮ้ยถ้าอย่านั้นปล่อยันเลย ปล่อยๆๆ”
นั่นสิ ผมยัไม่เยเลวเลยนี่นา แล้วอย่านี้ะรู้ไ้ยัไว่าเธอะรัผมไหม =O=
ผมปล่อยมือาไหล่เธอ้าๆ เธอรีบวิ่หนีไปาผม อห์นนี่ ลูน้ออผมวิ่ออมาารถเบน์ รีบพยุร่าอผมที่บอบบาและอ่อนแอเหลือเิน แ่าฝนแปปเียว ็รู้สึว่าะเินไม่ไหวแล้ว…หนาวเหลือเิน
แล้วแบบนี้ผมะเป็นนเลวที่เธอรัไ้ยัไ
“ึ้นรถเถอะรับทายาท”
“ันะเลว…”
“ถ้าาฝนนานว่านี้ ทายาทะไม่สบายนะรับ”
ผมะไม่ยอมแพ้่ายๆ เวลาเือบสามปีที่ผ่านมาะมาบเพราะแ่ผมไม่เลวพออย่านั้นน่ะเหรอ วามพยายามอผมที่มีให้เธอยัไม่สิ้นสุ ผมะเลว…เลวให้เธอรัให้ไ้
รอันหน่อยนะ…เพอร์เฟ็์
Matesoul my
ความคิดเห็น