S Family

ลำดับตอนที่ #1 : 1 สัตว์ร้ายความเจ็บปวดและการจากลา

เสียงระฆังดังกังวาลไปทั่วหมู่บ้านสุนัขที่กำลังหลับใหลอยู่ได้ตื่นขึ้นมาเห่าหอน มีเสียงเล่าลือดังมาจากข้างบ้านว่าได้มีหมาป่าหลุดออกมาจากป่าตัวของมันใหญ่กว่าหมาป่าธรรมดาถึงสองเท่า นัยตาของมันเป็นสีแดง ฟันของมันสามารถกัดหินได้ ความเร็วของมันรวดเร็วปานสายฟ้า พวกเราเรียกมันว่า วูฟเค่น ใครที่พบเจอมันกลางป่า ถ้าไม่ใช่พวกที่มีพลังพิเศษ น้อยมากที่จะรอดจากเขี้ยวของมัน ผู้คนต่างพากันแตกตื่นไม่กล้าออกจากบ้าน ประตูบ้านทุกบ้านถูกปิดร็อกอย่างแน่นสนิท แม้แต่ไฟที่ถูกจุดบนเตาผิงภายในบ้าน เพื่อป้องกันความหนาวก็ยังถูกดับ บ้านทุกบ้านต่างเงียบสนิทไม่มีใครกล้าส่งเสียง อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา พุที่หน้าหมู่บ้านได้ถูกจุดขึ้น นั่นเป็นสัญญาณที่ดีของหมู่บ้านเรา มีเสียงตะโกนออกมาจากนอกบ้านจากลุงแก่คนนึง ที่กำลังปั่นจักยานอยู่ ว่าหมาป่าได้ถูกกำจัดโดยนักรบของหมู่บ้านแล้ว เขาผู้นั้นนามว่า โคมิ โคมิเป็นนักรบของหมู่บ้าน เขาสูงประมาณ 190 ซม เขาสามารถทำให้ตัวของเขากลายเป็นเหล็กไหลได้ และกำลังของเขาก็มีอย่ามากมายมหาสาร เคยมีคนบอกว่า เขาเคยต่อสู้กับมังกร ในท่ามกลางหิมะที่หนาวเย็น ไม่แปลกเลยที่เขาจะเอาชนะวูฟเค่น เพียงตัวเดียวดวงอาทิตย์เริ่มส่องแสงออกมาจากความมืด ชาวบ้านต่างพากกันไปดู วูฟเค่น ที่ถูกฆ่าตายโดยโคมิ เด็ชายวัย 12 ขวบที่กำลังจูงมือแม่อยู่ จ้องมองที่หมาป่าตัวนั้งอย่างเงียบ ความฝันของเขาอยากเดินออกไปตามหาสมบัติที่ถูกซ่อนไว้ ก่อนที่โลกจะกลายเป็นน้ำแข็งบางคนว่ามันถูกซ่อนไว้ที่ขั่วโลกใต้ บางคนก็บอกว่ามันอยู่ที่ขั่วโลกเหนือ แต่ถึงอย่างไงก็ม่มีใครหามันเจอ เด็หชายตัวเล็กคนนั้นมีนามว่า เอส เขาเป็นคนร่าเริงไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ หลังจากไปดูศพของวูฟเค่นที่ถูกฆ่าตายเสร็จแล้ว แม่ได้ให้เอสไปชื้อกับข้าวเพื่อที่จะมาทำอาหารในเย็นนี้ ระหว่างทางได้เจอกับ โคมิ ซึ่งกำลังถูกการต้อนรับจากชาวบ้านเป็นอย่างดี เอสเดินเข้าไปขอร้องให้โคมิสอนวิชาให้เขา แต่ถูกโคมิปฎิเสธ เพราะว่ากลัวจะเป็นเหมือนพ่อเขา พ่อของเอสเคยเป็นนักรบของหมู่บ้านเช่นกัน มีความแข็งแกร่งเก่งมากว่าโคมิ แต่พ่อของเอสเป็นคนที่บ้าระห่ำ มีอยู่วันนึงเขาเดินเข้าไปในป่าแล้วไม่กลับมาอีกเลย ดังนั้นโคมิจึงปฎิเสธคำขอร้องของเอส แต่เอสก็ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆแอบตามโคมิเข้าไปในป่าอย่างเงียบๆ ยิ่งตามโคมิไปมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเข้าไปในป่าลึกขึ้นทุกที สุดท้ายเอสก็ได้พลัดหลงจากโคมิไป เพราะว่าโคมิเดินเร็วมาก เอสจึงตามไม่ทัน เอสรู้ตัวว่าตามไม่ทันแล้วจึงเดินกลับไปที่หมู่บ้าน ยิ่งเดินกลับไปเท่าไหร่ก็รู้สึกว่ายิ่งไม่คุ้นทางมากเท่านั้น เอสจึงนั่งพักอยู่ข้างต้นไม้เพื่อพักเอาแรงไว้เดินต่อ ในขณะนั้นด้านหน้าของเอสได้มีพุ่มไม้สั่นไหวเอสตกใจมากจึงลุกขึ้นเดินถอยหลังประมาณสามก้าว ในพุ่มไม้มีตาสีแดงซ่อนอยู่ และแล้วมันก็เดินออกมาจากพุ่มไม้ มันคือวูฟเค่น ตัวมันใหญ่กว่าตัวที่โคมิฆ่าตายถึงสองเท่านัยตาของมันจ้องมองมาที่เอส เอสก็ได้แต่ยืนนิ่งไป ขาของเอสสั่นยิ่งกว่าอยู่ท่ามกลางหิมะ วูฟเค่นมันหายใจแรงมาก ทำให้เอสยิ่งกลัวมากขึ้น มันโยกตัวไปข้างหลังแล้วกระโจนเข้าใส่หาเอส มันผลักเอสล้มลงไปแล้วเอาขาหน้าทั้งสองข้างเหยีบไว้ที่แขนของเอส แล้วมันก็เห่าหอนทีนึง แล้วมันก็จะเอาปากงับมาตรงที่คอเอส แต่ว่า เอสตั้งสติไว้ได้จึงสบัดมือข้างขวาออกมาจากขาหน้าของวูฟเค่นแล้วแล้วเอามาป้องกันจากฟันของวูฟเค่นที่กำลังจะกัดคอของเอสเอสร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด เอสสบัดแขนของเขาจนหลุดออกจากฟันของวูฟเค่น แล้วเอสก็สบัดตัวจนหลุดออกจากวูฟเค่น เอสก็รีบวิ่งหนีโดยมีมือข้างซ้ายกุมเลือดไว้ วูฟเค่นรีบวิ่งกระโดดเข้าไปตะตุบเอสอีกครั้งจู่ๆมันก็หยุดชะงักลงเหมือนมันกำลังเจออะไรบ้างอย่างที่ทำให้มันไม่กล้าเข้าใกล้ มันหันหลังกลับแล้วรีบวิ่งเข้าไปในป่าทึบ เอสแปลกใจมากทำไมจู่ๆหมาป่าก็วิ่งหนีไปในป่าเหมือนมันกำลังกลัวอะไรบางอย่างที่ดุร้ายยิ่งกว่ามัน เอสคิดในใจว่ามันคงไม่มีสัตว์ที่ดุร้ายยิ่งกว่าวูฟเค่นแล้ว และแล้วความสงสัยของเอสก็หายไปได้มีเงามืดบินมาที่เอส มันมีปีกคล้ายๆนกยักษ์ มันบินเข้ามาใกล้เอส แล้วบินลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าเอส เอสยืนทึ่งตกใจยิ่งกว่าเจอวูฟเค่นสิบตัวมายืนล้อมรอบ มันคือสัตว์ในตำนานที่กล่าวขาลกันมามันคือมังกรเลือด มังกรสายพันธุ์นี้ชอบกินเลือดเป็นอาหารปกติมันชอบอยู่ในถ้ำกินผลไม้สีเลือดเป็นอาหารและชอบกินเลือดพวกมนุษย์หรือสัตว์ต่างๆมาเป็นอาหารของมันทำให้ตัวของมันเป็นสีแดง มันมองมาที่เอสแล้วบินเข้ามากัดที่ไหล่ของเอสอย่างเบาๆมันคงไม่อยากทำให้เอสตายเพื่อที่จะเก็บเอสไปเป็นอาหารที่รังของมัน มันพาเอสบินขึ้นท้องฟ้าเอสร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจนน้ำตาไหลออกมาทั้งสองข้างเอสร้องกะโกนขอความช่วยเหลือแต่ก็ไร้ประโยชน์แม้แต่ยกแขนทั้งสองข้างยังไม่มีแรงเลย ด้านหน้าเอสมีถ้ำอยู่ถ้ำนึงเอสคิดในใจนั่นคงเป็ถ้ำของมันแล้วสินะมันค่อยๆบินโฉบลงมาเพื่อที่จะบินเข้าถ้ำ จู่ๆก็มีสิ่งหนึ่งเร็วมากพุ่งเข้ามาที่มังกรแล้วชกเข้าไปที่ท้องของมัน เอสพยายามจะมองว่าเป็นใครแต่ก็มองไม่ค่อยชัดเพราะสายตาพร่ามมัว เมื่อมังกรโดนชกเข้าไปที่ท้องมันจึงปล่อยเอสที่ถูกคาบไว้ในฟันของมัน เอสกำลังจะร่วงลงมากระทบพื้น และได้มีมือทั้งสองข้างคอยรับไว้และชายผู้นั้นก็พูดว่า ปลอดภัยแล้วสินะ เอสคุ้นกับเสียงนี้มากจึงพยายามเปิดตามองดูอีกครั้ง ได้เห็นลุงคนนึงมีหนวดสีขาวเสื้อผ้าสีขาวตรงเอวของเขามีน้ำเต้า เขาคือไป๋จิ่ว เขาเคยเป็นนักรบของหมู่บ้านมาก่อนเขาชอบดื่มเหล้ามากจึงไม่มีใครอยากจะพึ่งเขามากเท่าไหร่วันๆเอาแต่กินเหล้า เขาเคยเป็นเพื่อนสนิทของพ่อมาก่อน ฝีมือของเขานับว่าสุดยอดมีวิชาตัวเบาที่ร้ายกาจสามารถเยียบใบไม้โดยไม่สั่นไหว หมัดของเขามีพลังสายฟ้าอยู่

เพระฉนั้นจึงร้ายกาจและรวดเร็ว ไป๋จิ่วได้เอามือทั้งสองข้างแล้วอุ้มมาที่ตัวเอสและรีบวิ่งไปที่หมู่บ้าน เสียงเคราะประตูดังมาจากประตูบ้าน แม่ของเอสทำกับเข้าอยู่ในห้องครัวได้รีบวิ่งออกมาเปิดประตู และตกใจมาเมื่อเห็นลูกชายของตนทั้งตัวมีแต่เลือด แต่แม่ก็ตั้งสติไว้ทันรีบวิ่งไปตามหมอประจำหมู่บ้านมารักษาเอสหมอล้างเลือดที่อยู่ในตัวเอสออกแล้วรักษาบาดแผล หมอบอกว่าบาดแผลในตัวของเอสมันสามารถหายได้แต่พิษร้ายในตัวของเอสมีอยู่มากมีทั้งบาดแผลที่ถูกวุฟเค่นกัดและมังกรเลือดกัด ถ้าไม่ควบคุมพลังในตัวของเอส เอสอาจตายได้ ไป๋จิ่วจึงขอเสนอจะสอนเอสฝึกควบคุมพลังของตัวเอง แม่ของเอสก็ยินดีและไว้ใจเพราะไป๋จิ่วเคยเป็นเพื่อนของสามมีตนมาก่อนถึงเขาจะชอบดื่มเหล้าก็ตามเถอะเมื่อตกลงกันไว้แล้วไป๋จิ่วจึงบอกว่าอีกสองอาทิตย์จะมาหาใหม่ช่วงนี้ก็ขอให้เอสรักษาตัวไปก่อน อีกสองอาทิตย์ต่อมาไป๋จิ่วก็ได้มาตามนัดทุกๆวันไป๋จิวจะพาเอสไปฝึกควบคุมพลังที่ป่า และสอนวิชาให้เพื่อป้องกันตัว 5ปีต่อมาเอสฝึกวิชาจากไป๋จิ่วสำเร็จแล้วและเขาจะได้ทำตามความฝันของเขาสักทีนั่นก็คือการไปตามหาสมบัติ เอสได้ไปขอร้องให้แม่ให้เขาออกไปทำตามความฝันตอนแรกแม่ก็ไม่ยอม แต่แม่เห็นว่าเอสโตแล้วจึงให้เอสไป เอสได้ไปร่ำลาอาจารย์ของเขาที่อยู่ในป่า ไป๋จิ่วได้ให้กุญแจดอกนึงกับเอสไว้ กุญแจดอกนี้มันสามารถไขอะไรก็ได้ประตูชนิดไหนก็ได้สามารถไขได้หมด   ไป๋จิ่วบอกว่ามันเป็นของพ่อของเอส ให้เอสเก็บติดตัวไว้ในการเดินทางเผื่อว่าสักวันนึงอาจเจอพ่อของเขา เอสยืนมองที่หมู่บ้านของเขาและให้สัญาว่าสักวันเขาจะกลับมาที่นี่อีกครั้งโดยมีสมบัติติดตัวมาด้วย เอสหันหลังกลับแล้วก็เดินจากไปด้วยความมุ่งมั่น