teen idon

                                                                   บทนำ

                                          ภายในโรงเรียนชื่อดัง เด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังอ่านนิตยสารฉบับหนึ่ง

“แกดูนี่สิ นี่มันรุ่นพี่แอแคลร์ รุ่นพี่โดนัด และก็ครัวซอง”

     สวัสดีฉัน ครัวซอง ทีทุกคนกำลังพูดถึง คือ พี่สาวคนโตของฉัน พี่แอแคลร์ พี่สาวคนรองของฉัน พี่โดนัดและก็ฉันคอซอง เอ้ยไม่ใช่ครัวซอง ครอบครัวของเรามีกันแค่สามคน คือ ฉัน พี่สาวของฉันอีกสองคน พ่อแม่เตายตั้งแต่ฉันเกิด ไม่มีใครโทษว่าเป็นความผิดฉัน ก็มันไม่ใช่ความผิดฉันนี่  พวกเราสามคนเรียนสายวิทย์คณิต พี่แอแคลร์พี่สาวคนโตของฉันชอบสัตว์ป่า และอีกอย่างสายวิทย์คณิตมีงานทำสูงมากกว่าสายศิลป์  พี่แอแคลร์กำลังเรียนอยู่ชั้นมอห้า พี่โดนัดเรียนอยู่ชั้นมอสี่ และฉันเรียนมอชั้นมอสาม อันที่จริงคือฉันยังไม่ได้เลือกเรียนสายไหน แต่เพราะฉันเรียนเก่งจริงได้มาเรียนกับมอสี่เป็นบางวิชา

  ภายในห้องเรียนวิชาคณิต 

   ฉันนั่งอยู่กับพี่พี่โดนัด วันนี้ทำไมห้องมันถึงไม่ร่างเริงเหมือนเดิมล่ะ

“แก แก”

เพื่อนพี่โดนัดเรียก

“อะไร”

“วันนี้มีครูฝึกสอนมาใหม่ว่ะเห็นว่ามาสอนแทนครูวิชัยหนึ่งปีแล้วก็เห็นว่ากันด้วยนะว่าห้องสายวิทย์คณิตห้อง1 ที่พี่แกเรียนอยู่จะมีชาวต่างชาตินักเรียนแลกเปลี่ยนสามคนมาเรียนที่นั้น”

“แล้วไง”

“อ้าวก็เผื่อเจอชาวต่างชาติน่ารักไง ฉันว่านะแกต้องชอบแน่นอนเลย”

“ไม่เห็นน่าสนใจเลย”

  นักเรียนเงียบขึ้นเมื่อมีชายคนหนึ่งอายุน่าจะมากกว่าพี่แอแคลร์ของฉันสักสามสี่ปี

“みなさん、こんにちは、私はホーチミンそれらに数学を教えています。สวัสดีนักเรียน ทุกคนฉันโฮจิ มาเป็นอาจารย์สอนคณิตให้พวกเธอ”

“อ้ายยย หล่อว่ะ”

“ตรงไหน”

พี่ฉันบอก แต่พี่โฮจิก็หล่อเหมือนกันนะ

ลืมบอกไปพวกเราสามคนสอบชิงทุนไปต่างประเทศบ่อยมากโดยเฉพาะญี่ปุ่น ทำให้พวกเราฟังญี่ปุ่นรู้เรื่อง

สักพักพี่สาวฉันยกมือขึ้น

พี่โดนัดพี่จะทำอะไร

“何มีอะไร”

“タイは偉大な教師話すです。誰も私を除いて知っている彼の教師に耳を傾けません。ครูพูดภาษาไทยเป็นมั้ย ไม่มีใครฟังครูรู้เรื่องเลยยกเว้นฉันกับน้อง”

“ตกลง”เขาตอบพี่โดนัดเป็นภาษาไทยได้หรอเนี่ย

“สวัสดีน้องๆทุกคน พี่ชื่อโฮจิ เป็นนักศึกษาปีที่สี่ เรียนที่สถาบันเทคโนโลยีญี่ปุ่นไทย เรียนในสาขาคณิตศาสตร์และความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ที่เราเรียกว่าวิชาสูตรนักการฑูต”เขาบอก

 ฉันเห็นรุ่นพี่โฮจิมองพี่สาวฉันตาเป็นวาวเลย นี่ถ้ามี่ติดที่ว่าพี่สวาฉันกำลังคบกับไอ้ปู่พยูน จริงๆเขาชื่อ พยุนโซ ดาราลูกครึ่งเกาหลี ฉันเนี่ยเชียรรุ่นพี่ครูโฮจิแน่นอน

 “เลิกเรียนสะทีไปหาพี่แอแคลร์เถอะ”

พี่โดนัดบอก ฉันมองหน้าพี่โดนัดก็รู้ว่าพี่โดนัดเหนื่อยใจแค่ไหนที่มีพยุนโซเป็นแฟน พยุนโซเป็นดาราเหมือนฉันแต่ฉันก็เป็นแค่ดาราไทยที่รับงานเป็นรายปี ง่ายๆถ่ายละครแค่เรื่องเดียวของปีเพราะฉันมันteen idon นี่  พี่พยุนโซพักหลังๆไม่มีค่อยมาหาพี่โดนัดของฉันพี่โดนัดเลยเศร้าใจ

ภายในห้องเรียนมอห้าทับหนึ่ง

“พี่แอแคลร์”โดดนัดเรียกทว่า

“thank you for you help”

“never mind  everybody or 99.99 prople can’t speak thai from you country come to thailand for study or doanything ”

“and you Engilsh is every good”

“Thank you”

  พี่แอแคลร์บอกก่อนจะออกมา ปกติพี่สาวฉันห่วงเนื้อห่วงตัวจะตายแถมเหวี่ยงอีกต่างหากทำไมคราวนี้ยอมล่ะ

“ไปกลับบ้านกัน”พี่แอแคลร์บอก

  ภายในบ้านของฉันซึ่งไม่ใหญ่นัก ฉันนั่งทำการบ้านต่อ โดยที่พี่แอแคลร์กำลัลูบหลังเจ้าไทเกอร์ แมวของพี่แอแคลร์นะ ส่วนพี่โดนัดกำลังทำอาหาร

 ก๊อก

เสียงใครบางคนเคาะประตู พี่โดนัดละมือจากทำอาหารไปเปิดประตู

“สวัสดีตอนเย็น”

“รุ่นพี่โฮจิ”

“ไง อ่อ………”

“โดนัดค่ะ”

“ฉันเอาของมาฝากนะไปก่อนนะ”รุ่นพี่โฮจิบอก

 รุ่นพี่โฮจิส่งมันให้พี่โดนัดก่อนจากไปพี่โดนัดปิดประตูก่อนเปิด

“อะไรนะพี่โดนัด”ฉันถาม

“รุ่นพี่โฮจิเขา ฝากของมาให้พวกเรา”

“ใครคือรุ่นพี่โฮจิ”

มาแล้วไงคำถามจี้ใจพี่โดนัด

“อาจารย์สอนคณิตศาสตร์นัดกับยัยซองนะพี่”

“คิดว่าเป็นหนุ่มๆมาจีบ”พี่แอแคลร์บอก

พี่โดนัดแก้มแดงทันที่

พี่แอแคลร์พูดที่ไรเป็นจริงทุกที่

“ว่าแต่ผู้ชายที่มาคุยกับพี่คือใครหรอค่ะ”ฉันถาม

“อ่อ แบรนดอล”

“แบรนดอล”

“ชื่อเหมือนผู้ชายเลย”

“ก็ผู้ชายละสิยัยโง่”

โดนว่าอีกแล้ว

“ขอโทษค่ะ”

ในบรรดาเราสามคน เป็นพี่น้องที่แตกต่างกันสุดขั้ว พี่แอแคลร์ห้าว ลึกลับ เข้าใจยาก เหวี่ยงร้อยหกสิบองศา พี่โดนัด เปรี้ยว ฉลาด ซื่อตรง และฉัน อ่อนหวาน เรียบร้อย โง่ ซื่อๆและบ๋องมาก

“ไม่เป็นไร”

“ว่าแต่เดี๋ยวนี่พี่ไม่เหวี่ยงแล้วหรอ”

“ก็ไม่รู้จะเหวี่ยงใครไม่มีใครให้เหวี่ยง”

“อ่อ”ฉันบอก

   ฉันกัพี่แอแคลร์นั่งคุยกันต่อ ส่วนพี่โดนัดนั่งเปิดของอะไรบางอย่างที่รุ่นพี่โฮจิให้                       

“แทนความขอบคุณจากใจ”โดนัดอ่านก่อนเปิดกล่องของขวัญ

มันคือ ตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลใส่ชุดกิโมโน

   ภายในห้องเรียนวิทยาศาสตร์ ฉันนั่งลงตรงข้ามผู้ชายผมดำหน้าเข้มๆไม่เคยเห็นเลยผู้ชายแบบนี้ พอเขาหันมาทางฉัน ฉันก็สะดุ้งเล็กน้อย หน้าเขาหล่อมากหล่อจริงๆ

“มอง ”

เขาจะพูดอะไรนะ

“หน้า”

“ฉัน”

“ทำ”

“ไม”

สรุปคือถามฉันว่ามองหน้าเขาทำไม

“คือเปล่ามองค่ะมองหน้าต่าง”ฉันโกหก

“นี่หรอหญิงไทยขี้โกหก”เขาบอก

ฉันปรี๊ดขึ้นทันที่ ไม่ทันไรรู้ตัวอีกที่เขาก็ตกลงเก้าอี้เรียนแล้ว นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย เเต่คงไม่มีใครว่าฉันหรอมั้ง ก็ฉันมัน teenidonนี่