คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ความเปลี่ยนแปลงในคืนคริสต์มาส
ก่อนช่วงคริสต์มาส เกิดเหตุร้ายขึ้นในภาคี อาเธอร์ วีสลีย์ถูกทำร้าย ขณะที่เขากำลังเฝ้าเวรยามอยู่หน้ากองปริศนา ทุกคนรู้สึกเป็นกังวลกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และในคืนหนึ่งหลังจากไปเยี่ยมอาเธอร์ เหล่าสมาชิกภาคีก็มาประชุมกันที่กริมโมเพลชและหลายคนก็อยู่รับประทานอาหารค่ำด้วยกัน
ในสภาวะตึงเครียด ทุกคนต่างตั้งหน้าตั้งตาจัดการอาหารส่วนของตนเองไปเงียบๆ ไม่มีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะ หรือรอยยิ้ม มีแต่ความเงียบเหงาน่าอึดอัด
“เฮ้อ... ปีนี้ฉันก็คงอยู่คนเดียวในคืนคริสต์มาสตามเคย”ท็องส์โพลงขึ้นมาจากความเงียบ
“ทำไมล่ะท็องส์”ซีเรียสดึงความสนใจออกมาจากความอึดอัดบนโต๊ะอาหาร
“ก็ฉันไม่มีใครไปฉลองด้วยนิ”ท็องส์มีท่าทางน้อยเหนือต่ำใจกับโชคชะตาฟ้าลิขิตของเธอ
“ไปกับฉันไหมล่ะ”ซีเรียสเสนอตัว เขาเองต้องการหาข้ออ้างออกไปข้างนอกอยู่เหมือนกัน เพราะเบื่อที่ต้องมานั่งอุดอู้อยู่แต่ในนี้
“หึ...ไม่อะ ไปกับคุณก็ดีแต่จะวิ่งหนีพวกตามล่านักโทษแหกคุก”
“ว่า...งั้นไปกับเจ้ารีมัสซิ”ซีเรียสดึงเพื่อนเข้ามาแจม คนถูกกล่าวถึง ส่งสายตาดุๆมาปรมทันที
“ฉันคิดว่า รีมัสคงไม่ตกลงแน่ ดูสายตาพี่ท่านสิ”ทุกคนบนโต๊ะอาหารหันมองลูปินเป็นตาเดียว
“หึๆ...ฉันว่าบิลคงว่างนะ...ว่าไงบิลเธอพอจะพาท็องส์ไปฉลองคริสต์มาสได้ไหม”ซีเรียสโยนไปอีกฟาก
“ไม่รู้สิ ผมไม่ค่อยแน่ใจ ว่างานที่กริงกอต์จะเสร็จเมื่อไร”
“คิงสลีย์ หรือคุณจะช่วยช่วยสงเคราะห์พาเด็กมีปัญหาไปฉลองหน่อย”ซีเรียสแหย่
“ฉันว่าคิงสลีย์คงอยากจะหวานแหววกับแฟนของเขามากกว่า”ท็องส์จี้ถูกจุด คนถูกเอาไปพูด ถึงกับสำลักน้ำ
แล้วโต๊ะอาหารวันนี้ก็มีสีสันขึ้นอีกนิด กับการเลือกคู่ฉลองคริสต์มาสให้กับท็องส์ หลังจากจบมื้ออาหาร ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ยังคงเหลือเพียง ซีเรียส รีมัส และท็องส์
“รีมัส...ไปฉลองคริสต์มาสกันเถอะ คุณเองก็ไม่ได้ฉลองกับใครบ่อยนักไม่ใช่หรอ”
“ไปเถอะจันทร์เจ้า นายไม่ต้องห่วงฉันหรอกไม่ได้ฉลองกันปีนี้ปีหน้า ปีต่อๆไปก็ยังมี พรุ่งนี้ฉันจะอยู่ฉลองกับแฮร์รี่”ซีเรียสส่งเสริม รอยยิ้มกะล่อนฉายชัด สายตาดุๆหันมาปรามอีกครั้ง คนโดนปรามเลยหายขึ้นไปข้างบน
“แล้วพ่อแม่เธอล่ะ เขาจะไม่...”ลูปินลดเสียงลงในท้ายประโยค
“โอ้ย!!รีมัส ฉันโตพอที่จะตัดสินใจอะไรด้วยตนเองได้แล้วนะ อีกอย่างถ้าเป็นคุณก็น่าวางใจออก”
“มนุษย์หมาป่าเนี่ยนะ”ลูปินหัวเสีย
“คุณก็ไม่ได้จะแปลงร่างคืนนี้ซะหน่อย”น้ำเสียงบอกงอนๆ
“เฮ้อ...”ลูปินถอนหายใจ
“ถ้าคุณไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร...ราตรีสวัสดิ์รีมัส”ท็องส์หันหลังเดินออกจากประตู
‘ฉันจะยอมใจอ่อนกับเธอไม่ได้เด็ดขาด ท็องส์ เพราะมันจะยิ่งทำให้ความรู้สึกของฉันเปลี่ยนไป’
“หงุดหงิดๆ คืนคริสต์มาสอีฟแท้ๆ แต่ฉันต้องมาเดินหงอยอยู่คนเดียว”ท็องส์มองพ่อมดแม่มดหนุ่มสาวเดินผ่านไปเป็นคู่ๆ แล้วให้รู้สึกเคือง
หญิงสาวเดินเข้าไปในบาร์แห่งหนึ่ง เธอสั่งบัตเตอร์เบียร์มาหลายแก้ว
“ไม่มีใครฉลอง ฉลองเองก็ได้ฟะ”ท็องส์กระดกแก้วแรกจนหมด ยังไม่สะทกสะท้านอะไร แก้วที่2 ที่3 สายตาเธอชักจะพร่ามัวหรือความรักจะบังตา เพราะสิ่งที่เธอเห็นคือ ชายหนุ่มรามว่า รีมัส ลูปิน กำลังเดินเข้ามาในร้านและตรงเข้ามานั่งข้างๆเธอ
ชายหนุ่มสั่งบัตเตอร์เบียร์มาบ้างก่อนจะหันมามองลูกค้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ก่อน “ท็องส์!” ท่าทางตกใจที่บังเอิญมาพบเธอ
“ก็ใช่นะสิ เห็นเป็นใคร แองเจลีน่า โจลี่ รึไง”ท็องส์กระดกของเหลวลงคออึกใหญ่
“ทำไมมาอยู่ที่นี่คนเดียวล่ะ”
“ก็ใครล่ะ ปฎิเสธ” ฉันเลยต้องมานั่งอยู่คนเดียวเนี่ย”
“ฮึๆ”ลูปินหัวเราะในลำคอ
นั่งนิ่งกันไปอยู่นาน
“รีมัส... คุณไม่คิดจะคบใครเป็นแฟนบ้างหรอ”คนฟังสำลัก
“แค้กๆ เธอพูดอะไรออกมารู้ตัวบ้างไหม ตัวปัญหามีขนไม่ใช่อะไรที่ใครๆเขาจะรับได้หรอกนะ ฉันตอนอยู่ในนั่นกับตอนนี้มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอก ท็องส์”
“อะไรของคุณในนั่น ตอนนี้”ท็องส์หันมาจ้องหน้าลูปิน
“เธอไม่เข้าใจหรอก” อีกฝ่ายดูตึงเครียดขึ้น สายตาจับจ้องอยู่ที่ของเหลวในแก้ว
“ก็บอกให้ฉันเข้าใจสิ”ท็องส์ขึ้นเสียงสูง จนกลายเป็นจุดสนใจ
“ท็องส์!”ลูปินเรียกเตือนเสียงเข้มในลำคอ
“โทษที ฉันคงดื่มมากไปแล้ว”(เกิดอาการเมารัก)ท็องส์ปัดแก้วบัตเตอร์เบียร์ตกอย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ลูปินก็ใช้คาถาเสกรับมันไว้ได้ทัน
“ขอบคุณ”หญิงสาวเน้นเสียงหนัก วางเงินลงบนเคาน์เตอร์ แล้วเดินออกไป
“รีมัสงี่เง่า...ผู้ชายเฮงซวย คนอย่างคุณมันคงรักใครไม่เป็นหรอก คงจะคิดแต่ว่าตัวเองผิดปกติจนไม่มีใครเขาสนใจล่ะซิ ผิดถนัดเลย...” ฉันนี่ไง
ท็องส์เดินห่างออกมาจากชุมชนแออัด ไปอย่างไม่มีจุดหมาย เดินเรื่อยมาจนถึงทุ่งกว้างแห่งหนึ่ง เธอนั่งลงกับพื้นหญ้า
ที่นั่นมีเพียงทุ่งหญ้า สายลม และแสงดาว เป็นเพื่อน กลิ่นไอยามค่ำคืน เพดานฟ้ากว้างสีดำสนิท ดาวนับล้านส่งแสงวิบวับลงมา
เธอจ้องมองมันอยู่เนิ่นนานจนเผลอหลับไป
ท็องส์สะดุ้งตื่นขึ้น เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนจากใกล้ๆ
“เข้าใจเลือกนะ ฉันเองก็ไม่ได้นอนดูดาวอย่างนี้มานาแล้ว”ลูปินเอนกายลงราบกับพื้น มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ท่าทางผ่อนคลาย
“จะตามฉันมาทำไม”ท็องส์ถาม
“ใครจะกล้าปล่อยคนซุ่มซ่ามมานอนดูดาวคนเดียวล่ะ”คนฟังยิ้มแต่ก็ต้องหุบทันทีที่เจอประโยคถัดมา “เกิดโดนพวกผู้เสพความตายจับตัวไปรีดข้อมูลก็เสร็จกันพอดี”
“แหมๆ ไอ้เราก็นึกว่าเป็นห่วง ที่ไหนได้ก็เรื่องภาคีอีกตามเคย”ท็องส์หันกลับไปจ้องมองท้องฟ้า
ต่างฝ่ายต่งเงียบกันไป ท็องส์หันเหสายตาจากฟ้ากว้างมาที่คนข้างๆที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่แทน แล้วก็ให้รู้สึกหวั่นไหวในใจ
เหมือนอีกฝ่ายจะรู้สึกตัวว่าถูกจ้องมอง จึงเปิดตาขึ้นดู พลันหญิงสาวก็แสร้งหันไปมองดาวเหมือนเดิม
“ท็องส์ เธอเห็นดาวนั่นไหม”ลูปินชี้ขึ้นไปบนฟ้า “ดาวซิริอัส...แล้วนั่น ก็ดาวมิเนอร์ว่า”
“ขอโทษนะ แต่ฉันไม่ได้จบเอกดาราศาสตร์ซะด้วยซิ ไม่รู้จักหรอก ดวงเดียวที่ฉันจ้องมองคือดวงนั่นต่างหาก”ท็องส์ชี้ขึ้นไปยังดาวสีฟ้าที่กะพริบแสงช้าๆ “ดาวรีมัส”
ลูปินหัวเราะกับชื่อดาวดวงใหม่
“แล้วนั้น ดวงเล็กๆข้างๆคุณเห็นไหม” ลูปินมองตามปลายนิ้วท็องส์ “ดาวท็องส์ไง...รู้อะไรไหม ดาวท็องส์น่ะ ไม่ว่าดาวรีมัสจะแก่ลงหรือเป็นโรคประหลาด ดาวท็องส์ก็จะอยู่ข้างๆดาวรีมัสตลอดไป ด้วยความหวังว่าสักวันดาวรีมัสจะหันกลับมามองมันบ้าง”สิ้นประโยค ลูปินก็หันมามองท็องส์
เธอลุกขึ้นอย่างรีบร้อนแล้วตะโกนร้องออกมา “รีมัส นั่น ดาวตก”ท็องส์กุมมือเธอไว้ที่อก หลับตาขอพร
ถ้อยคำของท็องส์ยังวนเวียนอยู่ในหัว เขาตัดสินใจผิดจริงๆที่ตามเธอมา ‘ครั้งนี้คือครั้งสุดท้ายที่นายจะทำอะไรตามใจตัวเอง รีมัส แล้วมันจะจบลงแค่นี้’
“คุณไม่อยากรู้หรอ ว่าฉันขออะไร”ทั้งคู่ออกเดินไปตามถนนตรงไปยังบ้านของท็องส์(ลูปินอาสาไปส่ง ด้วยเหตุผลที่ว่ากลัวผู้เสพความตายจะมาซุ่มจับตัว)
“ไม่ล่ะ”ลูปินปฏิเสธ อีกฝ่ายทำหน้างอ
“แต่ฉันอยากบอก ฉันขอให้ปีหน้าไม่ถูกปฏิเสธ ในคืนวันคริสต์มาสอีก”
“หึๆ”ลูปินขำ “ไม่อยู่แล้ว พ่อแม่เธอคงอยู่ฉลองด้วยเป็นแน่”
“ฮือ...”ท็องส์ส่งเสียงในลำคอหันมาจ้องหน้า “ฉันหมายถึงคุ...”หญิงสาวก้าวถอยหลังแล้วสะดุดจะหงายหลัง แต่อีกฝ่ายยื้อเอวเธอไว้ได้ทัน ท็องส์ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา หน้าทั้งสองห่างกันเพียงแค่คืบ
“ระวังตัวหน่อยซิท็องส์”ลูปินปล่อยตัวเธอ เมื่อหญิงสาวทรงตัวได้แล้ว
“...”เงียบจนท็องส์กลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจ
ทั้งคู่เดินมาจนถึงบ้านท็องส์ ลูปินส่งเธอเพียงหน้าบ้าน เพราะไม่อยากไปรบกวนพ่อและแม่ของท็องส์
“MERRY CHIRTMAS…REMUS” ท็องส์ยิ้ม
“MERRY CHIRTMAS TOO …TONKS” ลูปินยิ้มอบอุ่นตอบกลับ
ความคิดเห็น