นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
722
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
722
หมวด : แฟนฟิคอื่นๆ
อัปเดตล่าสุด : 12 ธ.ค. 56 / 19:20 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
สวัสดีฮ้าบบบบบบบบบบบบ ไรเตอร์มาอัพตอน 3 ให้เเล้วนะจิบิ :O
ใครอ่านเเล้วก็ช่วยติชมได้น้า บางทีไรท์อาจจะเเต่งไม่ค่อยประติดประต่อ ต้องขอประธานโทษด้วยนะครับ T0T
ช่วยๆ เม้นเป็นกำลังใจไรท์ด้วยน้าาาาา เม้นไม่ขึ้นเยย TT" เสียจายยยยย
ชั่งเถอะ ไปอ่านกันต่อดีกว่า ฮิ้ววววววววววว
ใครอ่านเเล้วก็ช่วยติชมได้น้า บางทีไรท์อาจจะเเต่งไม่ค่อยประติดประต่อ ต้องขอประธานโทษด้วยนะครับ T0T
ช่วยๆ เม้นเป็นกำลังใจไรท์ด้วยน้าาาาา เม้นไม่ขึ้นเยย TT" เสียจายยยยย
ชั่งเถอะ ไปอ่านกันต่อดีกว่า ฮิ้ววววววววววว
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
Fic Y jean x Armin อนที่ 3
Jean say
โท่เว้ย นี่ผมัสินใถูหรือผิเนี่ยที่ถาม ว่า เยพาใรมาที่ห้อบ้าหรือยั รู้ี้ถ้าถามแล้วรู้สึเ็บใ ไม่ถามสะยัีว่า ให้ทำไไ้ละ ็ผมอยารู้นิว่าอาร์มินเยพาใรมาบ้าหรือยั เผื่อบาที ผมอาะเป็นนแรอเ้า(นแรที่พามาห้อนะ้ะอย่าิลึ)
เ็บใะมั อะไร็เอเลนๆๆๆ อิาไอ้เอเลนิเว้ย !
“แนรับ ผมเอ่อ...ะ..ะอเ้าห้อน้ำหน่อยรับ”
“อะ อืมๆ โทที”
“อ่าอบุรับ”
อ่านี่ผมอยู่ในห้อน้ำนานแ่ไหนเนี่ย เห้อานยัไม่ไ้ทำเล๊ยยยยย
เอ้ะ รายานหายไปไหนแห้ะ อาร์มินไม่ไ้ถือมาหรอ วันนี้อนเที่ยยัเห็นถืออยู่เลยนิ
ลอ้นในระเป๋าูสิ
“เฮ้!! อาร์มินรายานอยู่ไหนหน่ะ”
“็..อยู่ในระเป๋าไรับ”
อาร์มินอบผมและเินมา้นในระเป๋าแ่ผลประว่าไม่เอ!!
“เฮ้นี่ นายอย่าบอนะว่า...ลืมไว้ที่ โรเรียน หน่ะ”
“อ่ะเอ่อ...็ั้นมั้รับแห้ะๆ”
“โท่ไม่้อมาำแล้ว รีบไปันเถอะ”
“อ่ะ ะแน แ่นี่มันเย็นแล้วนะ อะ..อีอย่า อนเย็นที่โรเรียน นะ...น่าลัว”
“ไม่้อลัวหรอนะ ถ้านายอยู่ับัน ันะปป้อนายเอ
“-///-แน”
ร๊า นี่ผมพูอะไรรออไปปปป แ่อนนี้ ย้อนลับไปไม่ไ้ละ ผมับอาร์มินรีบวิ่มาที่ โรเรียนึ่อนนี้ ที่โรเรียน ไม่มีใรอยู่แล้ว น่าลัวอย่าทิอาร์มินบอริๆ้วยแห้ะ
ผมับอาร์มินเินึ้นมาบนั้นเรียน เพื่อะเ้าไปในห้อประำออาร์มิน
“อะแนเี๋ยวผมเ้าไปหาในห้อประำแล้วแน่วยไปูในห้อสมุให้ผมไ้มั้ยรับเผื่อผมถือลืมไว้ที่นั่น”
“อะเอ่อไ้สิ”
ผมับอาร์มิน็เลยเินแยาัน โท่เว้ยอาร์มินยิ่ลัวผีอยู่แล้วยัะมาบัับให้แยออาันอี เห้อ
“ะแน!!!!....”
“อาร์มิน!!!เิไรึ้นอาร์มิน!!!”
ึ ึ ึ ึ
ผมรีบวิ่สุฝีเท้าไปที่ห้อประำ
“อาร์มิน นายเป็นอะไร!!”
.”ผะ....ผมเหมือนเห็นเาแว็บๆแ่...แ่ไม่รุ้ว่าืออะไร T0T”
“ห๊า นายะบอว่าเป็น ผะ....”
“อย่าพูำนั้นออมาเ็านะรับแน ....”
อาร์มินรีบเอามือปิปาผม เหมือนรู้ว่าผมะพูอะไร ฮะฮะ หมอนี่ น่ารัริๆเลย ยิ่เวลาลัวนัวสั่นน้ำาลอแบบนี้ ยิ่น่ารัเ้าไปให่ อ่า-////-
“อือออั๊นไอ่อู้แอ้วอ้วยอ่อยออนอ้ายอั้ย(อือันไม่พูแล้ว่วยปล่อย่อนไ้มั้ย)”
“เอ่อ อ่อย?ะให้ผมอ่อยอะไรรับบ -...- พูอะไรรับเนี่ย”
‘โป๊!!’ เสียแนเหัวอาร์มิน
“โอ้ย แนผมเ็บนะ”
“โทษที็นายไม่ยอมปล่อยมือาปาันสะทีเนี่ย”
“เอ่อโทษทีรับ ^^”
“อืมมไม่เป็นไร แล้วเอรายานหรือยัละ”
“อ่อ!เอแล้วรับ ั้นเราลับันเลยมั้ย”
“โอเ”
ผมับอาร์มินเินออาโรเรียนหลัาเอรายานแล้ว เห้ออ เพิ่รู้วันนี้แหล่ะว่า
ลึๆผม็เป็นห่วอาร์มินเหมือนัน แ่หมอนั่นะโนเรียผม าผม็วิ่ไปเออย่า
ไม่้อิ ..........
.
.
.
Armin says
หลัาที่ผมับแนรีบมาโรเรียนผม็ให้แนไปหาที่ห้อสมุ
ผมลัวนะที่้อหานเียว แ่ว่าถ้าแยันหาอาะเอเร็วว่า ผม็เลย้อำใหานเียวเนี่ย
แหล่ะรับ แฮ่ๆ ^^
หลัาผมหารายานอยู่ผม็สัเเห็นเาแว๊บๆที่หน้า่า อนนั้นสมอผมิไปไลแล้วละรับว่า้อเป็น เอ่อ ผะ...ผีอนนั้นผมะโนเรียแนเสียัลั่น น้ำาลอ แนรีบวิ่หน้าม้าเอ้ยหน้าื่นมาแ่ไล แนรีบถามผมให่ว่าเิอะไรึ้น พอผมบอ แน็ะพูำ้อห้าม หรือำว่า ผะ...ผีออมาผมเลย้อเอามือปิปาแนไว้่อน T0T แ่วามรู้สึลัว็หายไปพอไ้เห็นหน้าแน อาะเป็นเพราะผมอุ่นใที่มีแนอยู่้าๆหลัานั้น ผมับแน็เลยเินออาโรเรียน
“อาร์มินันว่าันลับ่อนีว่าวันนี้ทำไม่ทันแล้วหล่ะนี่็เย็นมาละ”
“อะ...ะ..แนะไปแล้วหรอรับ?”
“อืมันไม่อยารบวนนายหน่ะ เอารายานมาสิเี๋ยวืนนี้ันนั่ทำให้”
“อืม...รบวน้วยนะรับ ._.”
เห้อแนะไปแล้วหรอเนี่ย ผะ...ผมยัไม่อยาให้แนไปเลย.....อ้ะ!นี่ผะ..ผมิอะไรเนี่ย
มะ..ไม่ไ้หมายวามว่าผมอบแนนะ ะ..แ่ผมอยู่ับแนแล้วอุ่นใยัไไม่รู้
“อาร์มินอาร์มิน นาย!!”
“รับๆ!.
“ันไป่อนนะ แล้วเอัน”
“อะ..โอเรับ บาย”
แนเินมายี้หัวผมทีนึแล้ว็เินออไป ืนนี้้อนอนนเียวอีแล้วั้นเหรอ...เห๊็นอนนเียวทุืนนิ
โอ้ยยยยยผมเป็นอะไรันแน่เนี่ย
่า...่า...่า
“หืมฝนหรอ”
ผมเินออไปเปิหน้า่าู อ่าฝนริๆ้วยแน!!1แล้วแนละเพิ่ะออไปไ้ไม่ถึ 5 นาที
โอ้ะ!!นั่นไแน ผมเห็นแนยืนอยู่ในู้โทรศัพท์สาธาระะ ผมรีบาร่มไปหาแน
“แนรับ แน!”
“อะ...อาร์..มิน”
“แนเปียหมเลย ผมว่าไปห้อผม่อนเถอะรับ”
“อะอืมะ..อบในะ”
ผมรีบพาแนเ้ามาในห้อ อนนี้แนเปียเหมือนับลูหมาน้ำ
“แน ไปอาบน้ำ่อนเถอะรับเี๋ยวะไม่สบายเอานะ”
“หืม ันว่าันเริ่มไม่สบายแล้วหล่ะไม่มีแรเลย ถอเสื้อให้ันหน่อยไ้มั้ย หืมม?”
“ะ..แน >//////<”
“ว่าายยย”
“อืออ-/////-“
อนนี้หน้าผม้อแมาๆแน่เลย็แนันเล่นมาระิบ้าหูอย่าี้ ปะ....เป็นุะทำยัไละรับ
อนนี้สิผมแทบไม่อยู่ับเนื้อับัว้วย้ำ อ่า
“อทีนึนะ”
“หา..ห๊าะ..ะทำอะไรอะแน”
ผมหลับาปี๋อนนี้หน้าแนับผมใล้ันมา มานมยัเินผ่านไม่ไ้แล้วเลย(ริิ)
“หึหึหึ แหย่เล่นหนะ”
“อะ ะ..แนนี่ละ็ บาะ!”
“น่ารัั”
“ผะ...ผมอัวไปเรียมุให้แน่อนแล้วละันนะรับ”
ผมิถูหรือผิละรับเนี่ยที่ไปวนแนเ้าห้อ เห้อออ..
Jean say
หลัาที่ผมบอว่าะลับบ้านเพราะมันเย็นมาแล้ว อาร์มิน็หน้าหมอลอย่าเห็นไ้ั
เห้อออโทษนะที่ันอยู่เป็นเพื่อนนายไม่ไ้ นอาะมีเหุุเินที่ัน
ลับบ้านไม่ไ้ริๆ ผมเินไปยี้หัวอาร์มินทีนึและ็เินออมา
่า...่า ่า
เหมือนฟ้าะเป็นในะให้ผมเอเหุาร์ที่ทำให้ลับบ้านไม่ไ้
........
แ่!!!ให้มันเร็วว่านี้หน่อยไม่ไ้รึไฟะ อนที่รูเินออมาาบ้านแล้วเนี่ยนะ
ร๊า
ผมึ้อรีบหาที่หลบฝน และ็เหมือนฟ้าเป็นใ ประธานนาฟ้า เอย้ เทวามาให้
อาร์มินาร่มมารับผม ไม่ิเลยว่าเ้าะยอมออมารับผม้วย
หลัานั้นอาร์มิน็พาผมไปห้อเา
“แนเปลี่ยนุ่อนสิะไ้ไม่เป็นหวั”
พอผมไ้ยินประโยนี้ ็ิอะไรไ้ ผมะว่าะแล้แหย่อาร์มินเล่นนิหน่อย
และผลออมาเินา หมอนั้นหน้าแยิ่ว่าสีแสะอี ยิ่ผมเห็นแบบนั้น
็อยาะเอาริอยาะสัมผัสร่านั้น อยาะรอบรอ ทั้ๆที่ผมรู้อยู่แ่ใว่าอาร์มิน
เป้นผู้าย แ่วามรู้สึ มันห้ามไม่ไ้ริๆ
.......
ผมม...
อบ....อาร์มินสะแล้ว........
ผม็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“อาร์มิน”
“ะ...รับ”
“หิวอะ”
“อะ..แนทำไรรับเนี่ย!!”
ผมพูแล้ว็เินไปับหูอาร์มินทีนึ อ่าหมอนี่นุ่มนิ่มไปทั้ัวเลยแห้ะ
“็ินไ ันหิว”
“ถ้าหิว็ิน้าวสิรับ มาัผมทำไม”
“็ันอยาินนายอะ >0<
“ะ...แน อะะ..ั้นผมะไปื้ออาหารมาให้ินละันนะรับ”
“หืมะื้อทำไมฝน็แถมึแล้ว้วย ไปทำอาหารเอเถอะ”
“อะ ะือผม”
“หืมมอะไรหรอ”
“ะ...็ไ้รับเี๋ยวะทำให้”
“^___________^”
อาร์มินเินไปทำอาหารให้ผม ส่วนผม็ถือโอาสนี้สำรว ห้อหมอนี่หน่อยีว่า
ว่าแ่ หมอนี่เอาุมาาไหนนะ ัว็เล็แ่ทำไมาเเสื้อมันให่ั
ระ...หรือว่า หมอนี่พาใรมานอน ร๊า
ผมรีบวิ่เ้าไปในห้อนอนอาร์มินอย่าถือวิสาสะ
ปะเป็นอย่าที่ผมิริ้วย มีเสื้อผ้าผู้ายที่ไม่ใ่ออาร์มินอยู่ 2-3 ุ
“เอ๋ เอเลน เยเอ...”
เอเลน!!!!!!!!!!!!!อีแล้วั้นหรออออออออออออออออออออออออออออ
อร้า ทำไมหมอนี่ถึ........ใเย็นนนใเย็นน
ผมเินไปหาหมอนี่ ะว่าะไปุยให้รู้เรื่อแ่ ะ...อนนี้
ผมเห็นหมอนั่นทำท่าทาเอะะ ับารทำับ้าวมา หะ..เห้นแบบนี้แล้วมันหายโรธเลยแฮ่ะ
“เ็โ่ทำไม่เป้นแล้วยับอว่าะทำให้ินอี ถ้าทำแล้วันท้อเสียึ้นมานาย้อรับผิอบ”
ผมพูพร้อมทั้หยิมูอาร์มินไป้วย
“ะ..แนะือว่า”
“ให้ัน่วยีว่านะ”
“...็ไ้รับ...”
ผมับอาร์มินทำอาหารันอยู่สัพั ็มานั่ินอาหารัน่อ
“อ่าห์อิ่มัเลยนะอาร์มิน”
“อืม รับ ้ออบุแนนะที่่วยผม”
“หึไม่เป็นไรหรอ”
อะริสิ ผมลืมสะสนิท นี่ผมอนอาร์มินอยู่นะ หึ่ย ้อถามให้รู้เรื่อ เรื่อเสื้อผ้าอเอเลน
“อาร์มิน ันอถามอะไรหน่อยสิ”
“ะ...รับ?”
“นายเยพาเอเลนมานอนที่นี่หรือป่าว”
“หืมทำไมหรอรับ”
“ันถาม อบมา!”
นี่ผมเริ่มโรธแล้วนะ หมอนั่นไม่สสัยเลยหรอว่าผมอาะหึ ทำไมทำหน้าเยไ้นานั้น!!
“อะ...็เยรับ”
“2 ่อสอหรอ...”
“็...็รับ”
ผลั ุบ!
“แน....ผมหนันะ”
“หรอ?” ผมถามพร้อมับยัิ้วให้ทีนึ
ผมึ้นร่อมอาร์มิน อย่าไม่เรใ อนนี้ไม่สนใอะไรแล้ว ยิ่รู้อย่านี้ยิ่อยารอบรอ อยาสารภาพว่า ผม อบหมอนั่นแ่ไหน .....
Cr: Instargram #Armin ไรท์อบไปหาในig อิอิ ><
ัับไปอี 1 อนนนนอิอิอิ ้าาละสิ ........ รอหน่อยน้า เี๋ยวะรีบเเ่่อและมาอัพนะิบิ
ผลงานอื่นๆ ของ yjmsnkk ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ yjmsnkk
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น