คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนํา Maya's Childhood memory
there are always whispers that cannot be forgotten.
Even in the shattered mirror shards...
a new scenery is reflected"
-(Translation of Itsumo nando demo)
เเม้ในความทรงจําที่จวนจะปิดลง
ยังคงมีเสียงกระซิบที่ไม่อาจลืมได้…
แม้แต่ในเศษกระจกทีแตกร้าว
ยังสามารถสะท้อนทัศนียภาพใหม่ๆขึ้นมาได้
ณ. สนามเด็กเล่นแห่งหนึ่งในแคว้นวาเลนเทียร์
"อย่าขยับนะ! แผลนายยังไม่หายเลย..."
เด็กหญิงตัวเล็ก ผมสีน้ำตาลออกทองนิดๆ กล่าวในขณะที่ทำแผลให้เด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลเข้ม ตาสีน้ำตาลอ่อน เธอพบเขานอนสลบอยู่กลางพุ่มไม้แห่งหนึ่งในคืนฤดูหนาวดูแถวๆสนามเด็กเล่นที่เธอมักแอบมาเด็ด ดอกกุหลาบเป็นประจำ…เหมือนว่าเขาจะโดนทำร้ายมา และเหมือนว่าตอนนี้เขาจะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว แต่ดูๆไป...เขาก็น่ารักดีนะ >.<
ทั้งสองคนนั่งจ้องกันอยู่นานจนเด็กผู้ชายคนนั้นเป็นฝ่ายหลบตาไป ก่อนที่จะยิงคําถามแบบที่เธอไม่ทันตั้งตัว
"เธอชอบดอกกุหลาบเหรอ O.o " เขาถามเมื่อเหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสืชมพูที่เด็กหญิงถืออยู่
"อื้ม..ยิ่งตอนฤดูใบไม้ผลิแบบนี้ มันจะบานสวยมากๆเลยล่ะ" เด็กหญิงหันมายิ้มอย่างสดใส
"คิกๆๆ.."เด็กชายหัวเราะชอบใจเพราะกําลังคิดว่าคนๆนี้ช่างไร้เดียงสาเสียจริง
"หัวเราะอะไรของนายเนี่ย เขาว่ากันว่าดอกกุหลาบน่ะเป็นดอกไม้แห่งความรักด้วยนะ>.<"
"เอาเหอะๆ...ยังไงก็ขอบใจมากนะที่ช่วยฉันไว้น่ะ"
"อืม...ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่นายเป็นใคร อยู่แถวนี้เหรอ แล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้ล่ะ"
"เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก แค่โดนซ้อมอะไรนิดหน่อยน่ะ ยังไงก็ขอบใจมากละกัน :]" เขาหันมายิ้มอีกครั้ง แต่ทำไมกันนะเธอจึงรู้สึกว่ามันช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร" เด็กหญิงเงียบไปครู่หนึ่งเนื่องจากกำลังคิดว่าจะพูดอะไรต่อดี แถมหน้าเธอตอนนี้ยังแดงอีกต่างหาก
"หึๆ" เขาหัวเราะอย่างเอ็นดูประมาณว่ารู้ทัน --*
"ยิ้มอะไร" เด็กหญิงถามอย่างสงสัย
"เธอชื่ออะไรเหรอ" เขาถามสวนกลับมาโดยไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้เลยสักนิด เด็กหญิงมองค้อนกลับไปเนื่องจากไม่ค่อยพอใจนัก
"มา..." เธอหยุดไปครู่หนึ่งเพราะกำลังคิดว่าจะบอกดีหรือไม่ เพราะเธอคือ 'คุณหนูมายะ' ผู้สืบทอดตระกูลคนต่อไป ของตระกูลแสงอัคคีอันโด่งดัง พ่อของเธอเป็นนักการเมืองชื่อดังของประเทศนี้แต่ไม่เลือกที่จะบอกใครเพราะกลัวว่าจะมีการแก่งแย่งชิงอำนาจกันขึ้น
“ฉันชื่อ ‘มายุระ’ ” เธอกล่าว
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ..ฉันช…”
พลั่ก!!
ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปากพูดอะไร เขาก็สลบลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นอย่างหมดสภาพอีกครั้ง=_=
“เฮ้ย!! นี่นาย..” เธอพูดพร้อมก้มลงไปมองดูเด็กที่นอนหมอบอยู่ข้างหน้า
และเมื่อเด็กหญิงมองไปข้างหน้า…ให้มันได้อย่างนี้ทุกทีสิน่า น้องชายหนุ่มน้อยราวๆ สิบขวบ ทั้งสองคนของเธอกำลังยืนเอามือเท้าสะเอวอยู่เหนือหัว-__-“ และจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งเมื่อมีคนเข้ามายุ่งกับพี่สาวตัวเอง
“กลับบ้านครับ :D” ทั้งสองคนพูดอย่างพร้อมเพรียง
“เดี๋ยวนี้คิดว่าสั่งอะไรฉันก็ได้เหรอ”
“ไม่งั้นเราจะฟ้องพ่อว่าพี่แอบออกมาจากบ้านแล้วก็มีกิ๊ก ><”
เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาอย่างนี้ได้ไง - -“
“จำคำนี้เอาไว้ให้ดีเลยนะ...ไว้ถึงทีฉันบ้าง..วายะ...โทยะ!!”
เธอเหลือบมองไปยังเด็กที่ยังคงสลบอยู่พลางครุ่นคิด...'เราจะได้เจอกันอีกไหมนะ'
ในอีกด้านหนึ่ง เด็กชายผู้สลบอยู่เป็นเวลานานพอได้สติตื่นขึ้นมา ก็พบว่าไม่มีใครอยู่แล้ว เขากวาดมองไปรอบๆ เหมือนจะเจอสิ่งใดสิ่งหนึ่งตกอยู่ข้างๆตัวเขา แต่แล้วก็ไม่วายกลั้นยิ้มไว้ไม่ได้
"หึๆ...ดอกกุหลาบเหรอ "
ความคิดเห็น