ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ++Chapter 1++
CHAPTER 1.
BAEKHYUN Part.
ขณะนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วส่วนผมก็ต้องไปรับน้องชายชั่วคราวที่จะมาอาศัยกับผม ระหว่างทางผมแวะซื้อพวกอาหารสดเอาไว้ไปทำอาหารเย็น แต่พอผมขับรถเข้ามาจนถึงบ้านตระกูลโดก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เพราะคฤหาสน์ตรงหน้านี้มืดสนิทราวกับไม่มีใครอยู่
"สวัสดีครับ....มีใครอยู่บ้างหรือเปล่าครับ"ผมลองตะโกนขึ้นเผื่อจะมีใครได้ยินผมบ้าง แต่ผลออกมาคือ เงียบสนิทเลยครับ ผมจึงต้องคลำทางเพื่อหาไฟให้ความสว่าง
คลิ๊ก คลิ๊ก
เมื่อไฟสว่างขึ้นผมก็เดินหาบุคคลที่ต้องการพบจนเดินมาถึงห้องรับแขกผมก็พบหนุ่มน้อยคนหนึ่งนอนอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พร้อมกับกระเป๋าเดินทางอีกประมาณสองใบ ดูเหมือนว่าหนุ่มน้อยจะไม่รู้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาภายในบ้าน ผมเลยถือโอกาสแอบมองตอนน้องเค้าหลับ
"คยองซูสินะ"ผมพึมพำเบาๆเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคนตัวเล็กที่หลับแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว พร้อมกับปัดปอยผมสีน้ำตาลอ่อนที่ปรกใบหน้าใสของคนตัวเล็ก ดูๆแล้วน้องเค้าก็เตี้ยกว่าผมเยอะเลย หน้าตาก็น่ารักอย่างกับผู้หญิงเหมือนลูกหมีเลยบอกได้คำเดียว น่ารักอ่ะ แล้วผมก็ต้องหลุดจากภวังค์เมื่อคนตรงหน้าเหมือนจะรู้สึกตัว
KYONGSOO. Part.
"อือ..."นี่ผมหลับไปนานขนาดไหนเนี่ยกะว่าจะพักสายตาแปปเดียวไหงมืดขนาดนี้แล้วเนี่ย แล้วไหนแม่บอกว่าพี่แบคฮยอนจะมารับ นั่งรอมาตั้งแต่เย็นแล้วนะเนี่ย
"มืดขนาดนี้แล้ว พี่แบคฮยอนยังไม่มาเลย"ผมพูดทั้งๆที่ยังไม่เปิดตา ก็คนมันง่วง ตายังโฟกัสภาพได้ไม่ดี
"ใครบอกว่าพี่ยังไม่มา^^"
"ห้ะ!"เดี๋ยวเมื่อกี้ผมได้ยินเสียงใครอ่ะ ผมจำได้ว่าวันนี้พี่ๆแม่บ้านเค้าทยอยกันกลับบ้านไปตั้งแต่เย็นแล้วนี่นา
"นี่ลืมตาก่อนสิหมีน้อย"พี่แบคฮยอนพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ในจังหวะที่ผมลืมตาพอดี ผมก็ตกใจหน่ะสิ มันก็เลยเกิดเหตุการณ์ดังต่อไปนี้
โครม!
ผมตกลงมาจากโซฟาตัวหรูที่ใช้นอนเมื่อกี้ ก็เกิดมาไม่เคยมีผู้ชายเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกแถมยังเป็นพี่แบคฮยอนอีกด้วย เค้าเป็นคนที่ผมแอบชอบเลยนะ
"ฮะฮะ นี่เจ็บมากหรือเปล่าคยอง"พี่แบคฮยอนเดินอ้อมโซฟามาช่วยพยุงผมพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
"เจ็บสิฮะถามได้ ใครใช้ให้พี่เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมขนาดนี้"ตามจริงก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอกนะ โกรธแค่อย่างเดียวเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นแล้วทำไมไม่จูบ(เอ่อ...สงวนตัวนิ๊สนึงหน่อยนะคยอง)
"พี่ขอโทษครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่ต้องมาขอโทษเลย หึ!"ผมทำเป็นไม่สนใจคำขอโทษของพี่แบคฮยอน ซึ่งแบคฮยอนก็รู้วิธีรับมือกับเด็กน้อยตรงหน้าเพราะคุณนายโดบอกไว้อยู่ว่าเจ้าตัวเล็กนี่แสบแค่ไหนแถมขี้วีนใช่ย่อย
"ว้า งั้นสงสัยคยองคงไม่กลับไปกับพี่แน่ๆเลยอ่า"
"จะบ้าเหรอ ยกโทษให้ก็ได้นายนี่มัน...ฮึ้ย"
"ป่ะ งั้นเราไปกันดีกว่าแต่ไม่เรียก 'พี่'แล้วอ่อ"
"ไม่เรียกแล้ว"
"แต่พี่แก่กว่าเรานะ"
"ใครสน อ้อ ถือกระเป๋าตามฉันมาด้วยนะ"
"เดี๋ยวทำไมใช้พี่ถือคนเดียวอ่ะ มันหนักนะ"
"ก็ฉันไม่อยากยกของหนักๆนี่"
"ก็ได้ๆ"
"ก็แค่นั้นแหละ เดี๋ยวไปรอข้างล่าง"ว่าเสร็จแล้วผมก็วิ่งลงมาเลย
"คร้าบคุณหนูคยองซู"
ผมไม่ได้อยากแสดงนิสัยคุณหนูของตัวเองออกมาหรอก แต่ดูเหมือนพี่แบคฮยอนจะรู้วิธีปราบผมแถมการพูดคุยกันครั้งแรกยังทำผมเจ็บตัวได้เลยเพราะฉนั้น ผมก็จะไม่เกรงใจแล้วล่ะจะเรียกนายนั่นนายนี่เลย คอยดูล่ะกันว่านายจะทนฉันได้ซักเท่าไหร่ เพราะฉนั้นก็เตรียมรับแผนความซ่าของคุณหนูคนนี้แล้วกันนะ บยอนแบคฮยอน หึหึ!
ขณะนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วส่วนผมก็ต้องไปรับน้องชายชั่วคราวที่จะมาอาศัยกับผม ระหว่างทางผมแวะซื้อพวกอาหารสดเอาไว้ไปทำอาหารเย็น แต่พอผมขับรถเข้ามาจนถึงบ้านตระกูลโดก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ เพราะคฤหาสน์ตรงหน้านี้มืดสนิทราวกับไม่มีใครอยู่
"สวัสดีครับ....มีใครอยู่บ้างหรือเปล่าครับ"ผมลองตะโกนขึ้นเผื่อจะมีใครได้ยินผมบ้าง แต่ผลออกมาคือ เงียบสนิทเลยครับ ผมจึงต้องคลำทางเพื่อหาไฟให้ความสว่าง
คลิ๊ก คลิ๊ก
เมื่อไฟสว่างขึ้นผมก็เดินหาบุคคลที่ต้องการพบจนเดินมาถึงห้องรับแขกผมก็พบหนุ่มน้อยคนหนึ่งนอนอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พร้อมกับกระเป๋าเดินทางอีกประมาณสองใบ ดูเหมือนว่าหนุ่มน้อยจะไม่รู้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาภายในบ้าน ผมเลยถือโอกาสแอบมองตอนน้องเค้าหลับ
"คยองซูสินะ"ผมพึมพำเบาๆเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อนของคนตัวเล็กที่หลับแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว พร้อมกับปัดปอยผมสีน้ำตาลอ่อนที่ปรกใบหน้าใสของคนตัวเล็ก ดูๆแล้วน้องเค้าก็เตี้ยกว่าผมเยอะเลย หน้าตาก็น่ารักอย่างกับผู้หญิงเหมือนลูกหมีเลยบอกได้คำเดียว น่ารักอ่ะ แล้วผมก็ต้องหลุดจากภวังค์เมื่อคนตรงหน้าเหมือนจะรู้สึกตัว
KYONGSOO. Part.
"อือ..."นี่ผมหลับไปนานขนาดไหนเนี่ยกะว่าจะพักสายตาแปปเดียวไหงมืดขนาดนี้แล้วเนี่ย แล้วไหนแม่บอกว่าพี่แบคฮยอนจะมารับ นั่งรอมาตั้งแต่เย็นแล้วนะเนี่ย
"มืดขนาดนี้แล้ว พี่แบคฮยอนยังไม่มาเลย"ผมพูดทั้งๆที่ยังไม่เปิดตา ก็คนมันง่วง ตายังโฟกัสภาพได้ไม่ดี
"ใครบอกว่าพี่ยังไม่มา^^"
"ห้ะ!"เดี๋ยวเมื่อกี้ผมได้ยินเสียงใครอ่ะ ผมจำได้ว่าวันนี้พี่ๆแม่บ้านเค้าทยอยกันกลับบ้านไปตั้งแต่เย็นแล้วนี่นา
"นี่ลืมตาก่อนสิหมีน้อย"พี่แบคฮยอนพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ในจังหวะที่ผมลืมตาพอดี ผมก็ตกใจหน่ะสิ มันก็เลยเกิดเหตุการณ์ดังต่อไปนี้
โครม!
ผมตกลงมาจากโซฟาตัวหรูที่ใช้นอนเมื่อกี้ ก็เกิดมาไม่เคยมีผู้ชายเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกแถมยังเป็นพี่แบคฮยอนอีกด้วย เค้าเป็นคนที่ผมแอบชอบเลยนะ
"ฮะฮะ นี่เจ็บมากหรือเปล่าคยอง"พี่แบคฮยอนเดินอ้อมโซฟามาช่วยพยุงผมพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
"เจ็บสิฮะถามได้ ใครใช้ให้พี่เอาหน้าเข้ามาใกล้ผมขนาดนี้"ตามจริงก็ไม่ได้โกรธอะไรหรอกนะ โกรธแค่อย่างเดียวเอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นแล้วทำไมไม่จูบ(เอ่อ...สงวนตัวนิ๊สนึงหน่อยนะคยอง)
"พี่ขอโทษครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่ต้องมาขอโทษเลย หึ!"ผมทำเป็นไม่สนใจคำขอโทษของพี่แบคฮยอน ซึ่งแบคฮยอนก็รู้วิธีรับมือกับเด็กน้อยตรงหน้าเพราะคุณนายโดบอกไว้อยู่ว่าเจ้าตัวเล็กนี่แสบแค่ไหนแถมขี้วีนใช่ย่อย
"ว้า งั้นสงสัยคยองคงไม่กลับไปกับพี่แน่ๆเลยอ่า"
"จะบ้าเหรอ ยกโทษให้ก็ได้นายนี่มัน...ฮึ้ย"
"ป่ะ งั้นเราไปกันดีกว่าแต่ไม่เรียก 'พี่'แล้วอ่อ"
"ไม่เรียกแล้ว"
"แต่พี่แก่กว่าเรานะ"
"ใครสน อ้อ ถือกระเป๋าตามฉันมาด้วยนะ"
"เดี๋ยวทำไมใช้พี่ถือคนเดียวอ่ะ มันหนักนะ"
"ก็ฉันไม่อยากยกของหนักๆนี่"
"ก็ได้ๆ"
"ก็แค่นั้นแหละ เดี๋ยวไปรอข้างล่าง"ว่าเสร็จแล้วผมก็วิ่งลงมาเลย
"คร้าบคุณหนูคยองซู"
ผมไม่ได้อยากแสดงนิสัยคุณหนูของตัวเองออกมาหรอก แต่ดูเหมือนพี่แบคฮยอนจะรู้วิธีปราบผมแถมการพูดคุยกันครั้งแรกยังทำผมเจ็บตัวได้เลยเพราะฉนั้น ผมก็จะไม่เกรงใจแล้วล่ะจะเรียกนายนั่นนายนี่เลย คอยดูล่ะกันว่านายจะทนฉันได้ซักเท่าไหร่ เพราะฉนั้นก็เตรียมรับแผนความซ่าของคุณหนูคนนี้แล้วกันนะ บยอนแบคฮยอน หึหึ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น