ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักขั้น 3
"หลายนนิยามวามรัไว้หลายรูปแบบ บานเื่อว่าวามรัเป็นสิ่ที่สวยาม บานบอว่าวามรั้อมีสมหวัและผิหวัเป็นธรรมา แ่สำหรับนที่เื่อว่าวามรัอเาไม่มีทาเป็นไปไ้แ่็ยัิที่ะรัทั้ๆที่เ็บปว เาสวรไ้รับวามเ็บปวเป็นสิ่อบแทนที่เามอบให้ผู้ายนนี้ริๆหรอ ? หรือว่าเพราะเรา่าันเินไป เราไมู่่วร เราถึรัันไม่ไ้ "
แบยอน
มื้อเ้าที่ผ่านไป้วยฝีมือารทำอาหารอแบยอน มีโยเ้าอบ้านิับ้าลอแ่ร่าบา็ไม่ไ้สนใอะไร
"นาอ วันนี้สอนานุนนนี้เ้าน่ะ ให้ทำวามสะอา แล้ว็าน่าๆในบ้าน แล้วแ่เธอะสั่ ันให้เธอเป็นพี่เลี้ยอแบยอน เ้าิหนี้ัน 500 ล้านวอน ันั้น็สอนานใหุ้้มับเินที่ันื้อัวมาหล่ะ ส่วนเธอแบยอน ห้ามอู้าน ห้ามบ่นอะไร ปิ นแบบเธอ ทำไ้หมทุอย่าเพื่อเินไหนๆัน็ื้อเธอมา้วยเิน ็ทำานให้มันุ้มเินหล่ะัน" หลัาประโย ยาวที่ร่าสูไ้พูไว้ับสาวใ้และแบยอน ร่าสู็มุ่หน้าึ้นรถที่มีอาเทายืนรออยุ่เพื่อออไปรวลัสิน้า โนปล่อยให้แบยอนยืน้มหน้าอยู่ับสาวใ้ผู้ใฝ่สู
" ันื่อนาอ น่ะเี๋ยวันะสอนานนายเอแบยอน" นาอพูุยับแบยอน้วยรอยยิ้มอย่าเป็นมิร เหมือนับนาฟ้า "อาบยาพิษ" ่อหน้าีสนิททำแสนี เบื้อหลั ็แ่รอเวลาเหมาะๆในารลั่นแล้
"แบยอน ือนาย่วยัห้าที่สนามให้หน่อยสิพอีันะไปเอาผ้าอุนานยอลแล้ว็อาเทามาั"
"อ่า ไ้สิ เี๋ยวันล้าาน่อน่ะ นาอไปัผ้าเลย"
"อบใน่ะแบยอน"
ร่าบาอแบยอนทำานมารึ่่อนวันโยไม่ไ้พั เพราะนาออร้อให้่วยานโยที่ร่าบาไม่รับรู้เลยว่าานทั้หมที่บ้านหลัให่เ้าแทบะทำนเี๋ยวเลยในอนนี้ เพราะสาวใ้นาอเอาแ่นอนสบายแล้วอนนี้นาอ็แ่เพิ่ะัผ้าึ่เป็นานแรอวันที่เธอลมือทำมันเอ
"แบยอน หนี่มันเริ่มเย็นแล้ว เธอพั่อน็ไ้ เธอทำมาทั่วันแล้ว ไปพัที่ห้อนันน่ะ เี๋ยวันทำ่อเอ"
"เอาั้นหรอ เหลืออีนิเี๋ยวเอเี๋ยวันทำเสร็่อน็ไ้น่ะ"
"เธอไปพัเถอะ ันเรใเธอน่ะ เี๋ยวถ้าุนานยอนมาันะไปเรียนะ"
ร่าบาอแบยอนเ้ามาพัผ่อนในห้อสาวใ้ามที่นาอบอ โยไม่ไ้รับรู้ะารรมที่ำลัะเิึ้น้าหน้าเลย
เพียในเวลาไม่นานแบยอน็เ้าสู่ห่วนิทรา
ร่าสูอานยอนลับมาถึ็รีบรเ้าไปามหาร่าบาที่หลับ้าน ห้อรัว รสวน แ่็ไม่เห็นร่าบาที่เ้าามหาเลย หายไปไหนน่ะ แบยอน!!!
"นาอแบยอนหล่ะ"
"ว๊ายยาย ุนานยอลลับมาแล้วหรอะ เี๋ยวนาอะไปเรียุนแบยอนให้น่ะะ"
"แบยอนไปไหน แล้วทำมั้ย้อเรีย ุน ?"
"ุนแบยอนเธอนอนยัไม่ื่นเลยะ ส่วนุน ็ุนแบยอนเรียให้เรียอย่าี้นี่ะ"
"หึ ั้นหรอ บอแบยอนให้ไปพบันที่ห้อน่ะ" ุนแบยอนั้นหรอ นี่ันมอนายผิริๆน่ะแบยอน
"แบยอน ื่นเร็ว ุนานยอลมาแล้วุนเ้าเรียให้เธอไปพบบนห้อหน่ะ"
"อบใ ๊ะ นาอ"
"ว่าไุนแบยอน พัผ่อนพอหรือยั " อะไรัน ุนานยอล เ้าเพิ่ะนอนไปไม่ถึั่วโม้วย้ำแล้วทำมั้ย้อมาพูประันแบบนี้้วย
"ผมไม่มีอารม์ มา่อปา่อำับุนหรอน่ะับ แล้วุน็ไม่้อมาเรียผมว่าุน้วย มันไม่เหมาะสม"
"อ้าวหรอ นึว่าอบ เห็นว่าัวให้นใ้ในบ้านเรีย ุนแบยอน ไม่ใ่หรอ แล้วันสั่ให้เธอทำานแล้วทำมั้ยถึไปนอนสบาย ปล่อยให้นาอทำานที่ันสั่เธอหล่ะ ุนแบยอน" อะไรันหนี่เ้า ไปหมแล้ว ุนานยอลเอาอะไรมาพู
"ถ้าเธออยาสบาย็เินึ้นเียไป ูแลันเหมือนที่เธอเยทำให้นอื่นๆที่เธอเยเอาัวแลเิน"
"ผมไม่เยทำแบบ นั่น แล้ว็ไม่มีวันทำ" ร่าบาอบเสียแ็ทำมั้ยุนานยอล้อูถูัน้วยเ้าไปทำอะไรให้ันน่ะ
"ี!!! ั้นเธอเินออไปรระเบีย แล้วืนนี้็นอนรนั่นะ แ่ถ้าเปลี่ยนใ็ึ้นไปรอที่เีย" ร่าสูพูบ็หันหลัให้ับร่าบา
นเห็นแ่เินอย่าเธอ ไม่เลือออไปนอนุยับยุท้าอาาสหนาว้านอหรอ แบยอน!!
ไร้เสียอบรับาร่าบา มีเพียแ่เสียเิน และเสียเปิประู ระเบีย
ใ่!!!แบยอนเลือที่ะนอนระเบียีว่านอนในที่สบายใหุ้นานยอลูถู ถึะูออแนวนิยามน้ำเน่า แ่ถ้าเป็น ุน ุนนอ่านนั้นหล่ะ ุนะยอมให้เ้าูถูั้นหรอ ีวิุนะูไร้่าไปหรือป่าวถ้าทำแบบนั้น
"หึ !! เธอเลือเอนะ แบยอน " เสียลอไร้ฟันอร่าสูัออมาเมื่อวามิอเ้าผิลา แล้วเธอะเสียใ ร่าสูเินไปปิประูระเบีย แล้วปล่อยให้แบยอน อยู่รนั้น
"ว่าไ านยอล นายไม่โทรหาันนานมาเลยน่ะ"
"ั้นืนนี้นาย็มาหาันสิ"
"ถ้าไปแล้วนายะมีราวัลให้ันมั้ยน๊า"
"หึ อยาไ้ราวัล็มาิ เลย์ "
นายเลือถูแล้วแบยอน นายไม่เยเป็นที่เ้าพู ัวนายมีุน่าพอ
แ่ ไม่พอที่ะให้านยอลรั
ร่าบาอแบยอนที่เหนื่อยาารทำานหนัมาทั้วันแ่ไ้รับารพัผ่อนไม่เพียพอำลั นั่อัวเอที่ระเบียห้ออานยอล อย่าหนาวเหน็บ แ่ฤูหนาวมัน็มาพอแลล้วแ่ที่เาหลีเวลาหนาว็หนาวนอุหภูมิิลบ แล้วสภาพอแบยอนอนนี้หล่ะะรับมันไหวหรือป่าว
"แบยอน แบยอน นั่นนายใ่มั้ย แบยอน"
"อาเทา อาเทาหรอ" ร่าบาานอบเสียนสนิทอานยอล
"น้อแบออมาทำอะไรที่ระเบียไม่หนาวหรือไ ทำมั้ยไม่เ้าไป้าในหล่ะ"
"ุนานยอลให้ออมา ฮะ" ร่าบาที่ไร้เรื่อห่มให้ลายหนาวมีเพียเสื้อัวเี๋ยวที่สวมใส่อยุ่ไม่ไ้่วยบรรเทาวามหนาวเหน็บเลย
"อาเทาฮะ น้อแบหนาว ถ้าน้อแบหลับ แล้วน้อแบะไม่ื่นไ้มั้ยฮะ"
"พูอะไรแบบนั้นน้อแบรออาเทา่อนน่ะเี๋ยวอาเทาหาทา่วย" เ้านายิอะไรอยู่เนี้ย มาััวเล็ไว้้านอหนาวๆแบบนี้ไ้ยัไัน
"ยอล ยอล ับ อ่ะ อาเทา ยอล หล่ะ" เสียใสอร่าบาที่มีลัยิ้มประับที่มุมปา น่าสัมผัส เอ่ยถามนสนิทอานยอลทันทีที่มาถึ
"เ้านายอยู่้าบนับ"
"ั้นหรออบใน่ะ " เลย์ล่าวอบุนเทาแล้วเินึ้นไปหาานยอลที่ห้อนอน
ร่าสูที่รออยู่แล้วเปิประูรับนสวยมีลัยิ้มเามาในห้อ
"อ่ะ ใเย็นสิยอล เอ๊ะ ใรอยู่ที่ระเบียฮะ"
"ลูหนี้ อย่าสนใ "
ร่าสูไม่ฟัำอร่าบาเ้าอลัยิ้มสวย แ่ลับ อุ้ม ร่าบาลัยิ้มสวย มาที่ โฟาใล้ระเบีย
และเริ่มุไร้ ออหอมอร่าบา โยสายามอออไปนอระเบียที่มีนร่าบาอีนนั่หนาวสั่นอยู่
"อื้ มม หยุ่อนยอล ถ้ายอละให้เลย์มาแล้วใ้ประเ็นอระเบีย เลย์ไม่ยอมหรอ เอาไว้ราวหน้าเถอะยอล"
"อะไรอี อย่าเรื่อมา" ายร่าสูพูอย่าหัวเสียที่ร่าบา้าในห้อนี้รู้ทันเ้า แ่ร่าบา้านอนั่นสิ ทนูไม่ไ้เลยหรือไัน หึ!!!
๊อๆๆๆ "เ้านายับ" เสียเาะประูัึ้นาม้วยเสียอลูน้อนสนิท
"เ้ามา" อาเทาเปิประูเ้ามาโยที่สายาไม่ไ้หันมอเ้านายอนเอหรือร่าบาอีนที่อยู่ในห้อเลยแม้แ่นิ แ่สายาอเ้าับ้อร่าบาที่นั่หนาวสั่นอยู่้านนอ
"ผมมาหาแบยอนับ"
"หึ!!!มาหามันทำมั้ย!!" ร่าสูะอเสียอย่าไม่พอใที่ลูน้ออเ้าส่สายาเป็นห่วเป็นใยไปให้ร่าบาที่อยู่นอห้อ
"ะ ือ เอ่อ" นั่นสิเอาไ่อีอาเทา ะ่วยแบยอนยัไ
"ยอลฮะ ปล่อยอาเทาไปหาเ็นั่นแล้วเรามาสนุันเถอะ"
"ผมอัวับ" ร่าสูออาเทาไม่ฟัำสั่หรืออะไราเ้านายแ่เ้าเินมุ่หน้าไปรระเบียเพื่อไปหาแบยอน
"น้อแบ อาเทามา่วยแล้ว ไปพัอยู่ห้ออาเทา่อน" แบยอนหันมอร่าสูที่ยืนอยู่รประูระเบีย แล้วรีบลุึ้นเพื่อเินไปหา
"หึ!! อ่อยันเ้าไป แ่นี้ทำเป็นสำออย" เสียิััมาา้าหลัอาเทา
"ผมอัวนะับเ้านาย" อาเทาพยุแบยอน ออไปนอห้อโนไม่สนใเ้านายอนเลยแม้แ่น้อย
เ้าเป็นลูน้อ็ริแ่รั้นี้เ้านายทำเินไปหรือป่าวทำมั้ย้อทำับแบยอนแบบนี้มันไม่มีเหุผลเลย ันะ่วยเธอเอแบยอน
ผมอโทษับเ้านายที่ัำสั่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น