คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : พี่ฟ่าน Stage 3.3
ฉันอยากลืมตาตื่นด้วยข้อความของเธอทุกๆเช้า ฉันอยากนอนหลับเพราะเสียงของเธอ
พี่ฟ่าน
“ห้องน้ำว่างแล้วนะคริส”
ลู่หานเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำแล้วก็บอกกับหัวหน้าวงที่นั่งจิ้มโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ปลายเตียง ตั้งแต่กลับมาจนถึงตอนนี้อยู่ท่าไหนก็ท่านั้น
“คริส…”
“รู้แล้วน่าลู่หาน”
“นายทำอะไรของนาย ตั้งแต่กลับมาแล้วนะ”
“ไม่ต้องรู้หรอก นายไปทำผมให้แห้งแล้วนอนไป พรุ่งนี้มีอัดรายการแต่เช้า” อ่ะงั้นไม่อยากรู้ก็ได้ ลู่หานเดินเลี่ยงไปค้นเอาเครื่องประทินผิวจากกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่ปลายเตียงของตัวเอง คริสคงกำลังคุยกับใครซักคนเดาจากเสียงกดแป้นพิมพ์ต็อกแต็กๆ จากโทรศัพท์นั้น
“คริส …” คริสทำเสียงในลำคอกลับมาเป็นเชิงรับรู้ “ก็ไม่ได้ห้ามนะถ้าจะมีความรัก แต่ไม่นายแสดงออกเกินไปหน่อยหรือ” คริสหยุดพิมพ์แล้วมองตามลู่หานที่หอบกระเป๋าเครื่องสำอางไปวางไว้บนโต๊ะกระจก เลื่อนเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งหันหน้าเข้าหาคริส
“ฉันแสดงออกเกินไปหรอ”
“โครตเว่อร์อ่ะนี่พูดเลย ไปถามเด็กทารกยังรู้เลยว่านายชอบเลย์”
ลู่หานรอจนคริสพิมพ์ข้อความเสร็จ กดล็อกหน้าจอแล้ววางไว้ข้างตัว “แล้วแบบนี้แฟนคลับจะดูออกไหม”
“ถ้ามีคนถ่ายรูปหรือคลิปนายกับเลย์งานคืนนี้ไว้แล้วเอาไปปล่อยคงมีใครซักคนสงสัย”
“แล้วฉันควรจะทำยังไง”
“ทำยังไงมันก็เรื่องของนาย แล้วนายล่ะพร้อมจะปกป้องเลย์ไหมถ้าในวันพรุ่งนี้มีคนคุ้ยเรื่องของเลย์แล้วโจมตีเลย์เสียๆ หายๆ ที่มายุ่งกับนาย”
“ก็บอกไปว่าเป็นรุ่นน้องที่รู้จักกัน ไม่มีอะไร”
“จะไม่เหมือนกลืนน้ำลายตัวเองหรือถ้าซักวันคนที่นายบอกว่าเป็นคนรู้จักจะกลายมาเป็นแฟนนาย เลย์โดนหนักกว่าเดิมนะเว้ย”
คริสยังไม่ตอบแต่หยิบโทรศัพท์ที่มีเสียงเตือนข้อความเข้าขึ้นมาดู ลู่หานหรี่ตามองรอคริสพิมพ์จนเสร็จแล้วก็กลับมาสนใจเพื่อนร่วมห้องนอนอีกครั้ง
“นายว่าอะไรนะเมื่อกี้”
“ฉันไม่มีปุ่มก็อปปี้ – วางนะคริส นายพร้อมจะปกป้องเลย์ไหม อ่ะ ถามแค่นี้”
“พร้อม แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นอะไรกันไง แค่คุยๆ กัน”
“แสดงว่าคนที่ทำให้นายไล่ฉันไปอาบน้ำก่อนเพื่อที่ตัวเองจะได้แชทตอบอย่างสบายใจด้วยคือเลย์ว่างั้น”
คริสมองหน้าลู่หานนิ่งๆ ถอนหายใจและพยักหน้า “อืม ขอไลน์มาตอนไปกินหม้อไฟ”
“จะคบไหม มีโอกาสพัฒนาไหม”
“ทดลองเป็นนักข่าว Dispatch หรือไง”
“ตอบมาเถอะ”
“ถ้าเลย์ตกลงก็คบ แต่ตอนนี้คุยกันไปก่อน ฉันชอบเลย์มาตั้งสองปีนะลู่หาน เมื่อมีโอกาสฉันก็คว้าเอาไว้ เลย์จะรักหรือไม่รักก็อีกเรื่อง ฉันบังคับใจเลย์ไม่ได้หรอก”
“สรุปว่าจะจีบ”
“ครับคุณนักข่าวลู่หาน ผมจะจีบเลย์ครับ”
“อุ้ยๆๆๆ โมเมนต์ในฝันของสาวๆ หลายคนเลยเอาะ” ลู่หานกุมมือประสานกันไว้ที่หน้าอก ทำหน้าเพ้อกระพริบตาปริบๆ ราวกับสาวน้อยน่ารัก
ไม่ติดว่ามันกุมความลับอยู่คริสก็อยากจะทดลองเป็นนักเตะแมนยูดูเหมือนกัน…
“รู้แล้วเหยียบนะ ฉันยังไม่อยากเป็นข่าว”
“บอกตัวเองไม่แสดงอาการจนแฟนๆ จับได้ก่อนเถอะ” ลู่หานแลบลิ้นใส่แล้วก็หันตัวกลับเข้ากระจกเป็นการตัดบทสนทนา ได้ยินคริสส่งข้อความเสียงกลับไปบอกอีกฝ่ายว่า จะไปอาบน้ำแล้วฝันดีครับพรุ่งนี้เจอกัน
มาบอกฝันดงฝันดี เป็นรูมเมทมันมาตั้งนานไม่เคยจะมีซักคำอวยพร
งอน!
.
.
.
แม้เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกดื่นแต่เลย์ก็ตื่นขึ้นตอนเช้าตรู่เพราะเสียงเตือนข้อความในโทรศัพท์ ตาเรียวหยีเล็กเพราะปรับแสงไม่ทัน มือขาวหยิบน้องโทรศัพท์ที่รักขึ้นมาดู
ข้อความจากคริสนั่นเอง…
P’Fan : 06.30 am.
‘ตื่นได้แล้วนะครับ มาทานข้าวที่ห้องอาหารด้วยกันดีกว่า’
เมื่อคืนพอเลย์บอกว่าพักอยู่ที่เดียวกัน คริสก็บอกว่าพรุ่งนี้เช้าจะปลุกให้มาทานข้าวด้วยกันที่ห้องอาหาร ตอนแรกเลย์ก็คิดว่าคริสจะพูดเล่นๆ แต่คริสทำจริง …
เลย์กดส่งสติ๊กเกอร์ลายหมีน่ารักๆ กลับไป ร่างบางพลิกตัวนอนคว่ำกับที่นอน งอเข่ามาพับอยู่ชิดอกแล้วก็ดันตัวขึ้นนั่งทับส้นเท้า ชานยอลยังคงนอนกรนเบาๆ อยู่ที่เตียงข้างๆ
ปกติชานยอลไม่กินข้าวที่โรงแรมอยู่แล้ว อาศัยร้านสะดวกซื้อ 24 ชั่วโมงตลอด
งั้นจะไม่ปลุกแล้วกัน หลับให้สบายนะชานยอล
.
.
.
เมื่อล้างหน้า แปรงฟัน แต่งตัวให้เรียบร้อยเสร็จเลย์ก็ลงมาที่ห้องอาหารตามที่ถูกเชิญชวน พี่เมเนเจอร์คนเดิมเมื่อเห็นเลย์ก็ยิ้มให้แถมยังใจดีพาเลย์เข้าไปในห้องอาหารวีไอพีที่เมมเบอร์วงกาแล็กโซรออยู่แล้วอีกต่างหาก
“อรุณสวัสดิ์ครับน้องเลย์” เสียงของลู่หานทักขึ้นมาตอนที่เลย์กำลังนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ กับคริส “เมื่อคืนฝันดีหรือเปล่า”
“ฝันดีครับ พี่ลู่หานล่ะ”
“ฝันดีครับ แต่คริสคงจะฝันดีกว่า”
คนถูกพูดถึงกระแอมในคอเบาๆ เป็นการขัดก่อนที่ลู่หานจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ คริสชวนเลย์ไปตักอาหารด้วยกัน เมื่อทางสะดวกลู่หานก็เปิดประเด็น
“พวกนายหมั่นไส้ไหมล่ะ”
“โครตเลยพี่” แบคฮยอนเหลือบตามองไปทางคริสที่กำลังปิ้งขนมปังให้เลย์ “ดูแลเทคแคร์ขนาดนี้ยังไม่คบกันจริงดิ”
“เวอร์ไปน่ะพี่ เค้าเพิ่งได้รู้จักกันจริงๆ เมื่อวานจะไปคบกันเร็วขนาดนั้นได้ไง” ไคพูดเนิบๆ
“แต่ถ้าจะคบกันฉันว่าก็เป็นไปได้นะ คริสก็ชอบเลย์ เลย์เองก็ชอบคริส” แบคฮยอนเสริมอีก
“ไม่หรอกๆ ไม่ได้คบ” ลู่หานตัดประเด็นก่อนจะบานปลาย “คริสอาจจะชอบเลย์ในแบบของผู้ชายคนหนึ่งที่รักใครซักคนก็จริง แต่เลย์ล่ะ? ถูกต้องป้ะ? เราต้องช่วยกันดูท่าทีนะถ้าเห็นท่าไม่ดีมีแววว่าจะรักข้างเดียวแน่ๆ เราต้องบอกคริส เข้าใจใช่ไหม”
“จะฟังหรอพี่” แบคฮยอนถาม เซฮุนที่เป็นคนดูต้นทางเห็นว่าคริสกำลังจะพาเลย์กลับมาที่โต๊ะก็ใช้นิ้วเคาะโต๊ะสามทีเป็นสัญญาณ
“ฟังแน่ถ้าเราช่วยกัน”ลู่หานรวบรัดตอบเร็วๆ แล้วก็ทำการสลายโต๋เมื่อคริสและเลย์นั่งลงที่ที่นั่งของตัวเองพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ทุกคนอิ่มหรือยังครับ เลย์ขอโทษนะครับที่ลงมาช้าแล้วยังจะเสียเวลาเอาของมากินอีก”
“ไม่เลยยังไม่อิ่ม น้องเลย์ตามสบายนะ” ซูโฮส่งยิ้มให้ พอเลย์ละสายตาไปจดจ่อกับการทาเนยบนขนมปัง ห้าชีวิตที่ทดลองเป็นโคนันก็ขยิบตาส่งซิกกันให้เริ่มปฏิบัติการสังเกตการณ์ว่าที่น้องสะใภ้ของวงได้
ก็ไม่ได้อยากจะจับผิดความรักของใคร แต่เพื่อหน้าที่การงานมันจำเป็นต้องทำจริงๆ …
.
.
.
คริสอาสามาส่งเลย์ถึงห้องโดยการอ้างว่าต้องดูแลตอบแทนค่าอาหารมื้อใหญ่เมื่อคืนนี้ ใบหน้าน่ารักหันมาหาพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ถึงห้องเลย์แล้วครับพี่คริส” เลย์หยุดยืนที่หน้าห้องพักของตัวเองแล้วหันกลับมาหาคนตัวสูงที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“พี่ดีใจจังเลยครับที่เลย์มาทานอาหารเช้ากับพี่ วันหลังเราไปทานด้วยกันอีกนะ”
เลย์เอียงคอเล็กน้อย เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับหัวเราะเบาๆ “พี่คริสเลี้ยงนะครับ สลับกัน”
“ครับ เอ่อ แล้ว …พี่จะทักไลน์ไปนะ”
เลย์ยิ้มหวาน เคาะประตูสามครั้งแล้วก็ยืนรอให้เพื่อนรักแฟนไซต์ก็เปิดประตูให้ ระหว่างนั้นก็นึกขึ้นได้ “เอ้อ พี่คริสหายป่วยหรือยังครับ”
“ป่วยหรอ อ้อ หายแล้วครับ ยังมีไออยู่นิดหน่อย”
“แล้วนี่พกยามาหรือเปล่าครับ” ตั้งใจจะไม่ถามต่อว่ายาที่ตัวเองซื้อไปให้นั้นอีกฝ่ายได้กินมันหรือเปล่า
“พกมาสิครับ มีแฟนคลับซื้อให้ ต้องกินให้หมด”
อุต่ะๆๆๆ คริสอู๋ก็ไม่ได้ออกตัวแรงเลยนะ นี่แบบเบาๆ นี่ใบ้แล้วนะว่ารู้นะจ้ะว่าน้องซื้อมาให้พี่
เลย์เกาต้นคอของตัวเองแก้เขิน “อ๋า …งั้นต้องทานมันให้หมดนะครับ จะได้หายไวๆ แฟนๆ เป็นห่วง”
“แล้วเลย์เป็นห่วงไหมล่ะครับ”
ยังไม่ทันที่จะได้รับคำตอบประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกโดยคนที่อยู่ด้านใน สภาพดูเหมือนจะเพิ่งตื่น ตาปรือ หัวงี้ฟูเป็นสิงโตเชียว
“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ”
ทิ้งท้ายแค่นั้นก็เข้าห้องไปเลย …
คริสเป่าลมพรูดออกทางปาก คำถามก็ไม่ได้รับคำตอบ ไม่มีดวงด้านการจีบใครแล้วล่ะมั้งคริส …
เดินไหล่ห่อ คอตกออกจากหน้าห้องพักของเลย์ไปตามทางเดินเพื่อจะไปรอลิฟต์ เสียงเตือนข้อความเข้าจากโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น คริสหยิบมันออกมาดู เดาในใจว่าคงเป็นเมเนเจอร์หรือไม่ก็เมมเบอร์ซักคนส่งมาตามตัว แต่ก็ผิดคาด…
‘เลย์เป็นห่วงพี่คริส หายไวนะๆ ครับ’
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ก้งไม่กลั้นมันแล้วฟิน!
คริสทำท่าทางยึกยักกำหมัดยกชกอากาศระบายความสุขที่มีล้นอยู่ในใจ ดีใจอย่างกับได้รางวัลแดซัง นี่คริสอู๋ขอพูดเลย ณ จุดนี้!
ถ้าได้เป็นแฟนเลย์นี่ยิ่งกว่าได้รางวัลแดซัง
เลย์เป็นรางวัลชีวิตเลยนะ
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
บึ้ดจั้มบึ้ด บึ้ดจั้มบึ้ด จั้มบึ้ด จั้มบึ้ด!
TBC
#รักเกินขนาด
Talk: มีใครสงสัยไหมว่าทำไมเลย์ถึงเรียกพี่คริสว่าพี่คริสไม่เรียกว่าพี่ฟ่าน ต้องเข้าใจว่าเค้าสองคนยังไม่สนิทกันเน๊อะเพิ่งคุยกันแบบจริงจัง ฮี่ฮี่ ขอบคุณสำหรับการติดตามและการรอคอยนะคะ บางทีหมิวอู้แต่งฟิคแต่พอมาอ่านคอมเมนต์ อ่านสกรีมของทุกคนแล้วก็หึกเหิมอยากแต่งต่อ (ว๊ายๆ) ตอนต่อไปจะมาในเร็วๆ นี้แน่นอนค่ะ สัญญาด้วยเกียรติของยุวกาชาดไทย (หือ?) อย่าทิ้งน้องไปนะ ฮึกๆ
ความคิดเห็น