คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Nymphomania-2
โรคนิมโฟมาเนีย เป็นอาการป่วยทางจิต ผู้ป่วยจะมีความผิดปกติในการควบคุมพฤติกรรมในเรื่องเพศ ทำให้เกิดความต้องการทางเพศมากกว่าปกติ
NYMPHOMANIA
แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านสีครีม ดวงตาเรียวรีหยีแน่นเมื่อถูกรบกวนการนอนหลับที่แสนสบาย มือเล็กปัดป่ายหาอกอุ่น หรี่ตาปรือขึ้นเมื่อก้อนเนื้อแน่นๆ นั้นหายไป
คริสคงไปทำงานแล้ว ..
พลันเหลือบไปเห็นโพสอิทสีเหลืองอ่อยแปะอยู่ที่หมอนประจำของคริส ‘ตื่นสาย แอบมอร์นิ่งคิสไปแล้ว! รักบี๋นะครับ’
เลย์ลุกนั่งบนเตียง หยิบสมุดไดอารี่ออกมาแล้วแปะโพสอิทแผ่นนั้นลงไป เขียนวันที่พร้อมกับตัวการ์ตูนหน้าตาประหลาดๆ ลงไปข้างๆ
เดินลากสลิปเปอร์จนเป็นเสียงในห้องเงียบนี้ เอานมกล่องในตู้เย็นมาเสียบหลอดดูด หยิบแซนวิชเย็นชืดบนโต๊ะกินข้าวที่คริสคงทำไว้ให้เข้าปาก กลับไปรินน้ำใส่แก้วใสแล้วมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี
ความทรงจำเมื่อวานนี้ยังคงเด่นชัด เลย์จำได้ว่าออกแรงผลักอกกว้างๆ นั้นไปแรงมากแค่ไหน เขานอนร้องไห้เงียบๆ เมื่อคืน ไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องร่างกายของตัวเองยามอาบน้ำ ไม่กล้าแม้กระทั่งจะกอดตอบคริสตอนนอนหลับ ทุกความกลัวเกิดขึ้นหลังจากรู้ว่าตัวเองเป็นไอ้โรคความต้องการไม่หยุดไม่หย่อนบ้าบอนั่น
อันที่จริงมันก็ไม่ได้หนักถึงขนาดว่าขาดไม่ได้หรือต้องการอยู่ตลอดเวลา เลย์ยอมรับว่าชอบเวลาถูกกระทำ แต่ถามหน่อยเมื่อเห็นเส้นสวรรค์อยู่ตรงหน้าจะหันหลังกลับไม่ข้ามไปหรือ
คำตอบคือไม่…
เมื่อก่อนเลย์คิดว่าการมีความสุขหลายๆ ครั้งในคืนเดียวมันเป็นอะไรที่วิเศษ แต่ตั้งแต่คบกับคริส ความคิดทุกอย่างก็เปลี่ยน มันไม่ใช่เซ็กส์ระบายความใคร่ทั่วไป แต่มันคือการเมคเลิฟที่จะต้องอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรัก
เลย์เคยถามคริสว่าชอบไหมที่มีอะไรกันบ่อยๆ เบื่อไหม …อีตานั่นก็ตอบหน้าตายว่ามา ชอบ ชอบมาก มีแฟนเซ็กซี่ เต็มไม้เต็มมือมีความสุข
เออ กามที่สุด…
ขบขันกับความคิดของตัวเองแล้วโหมดดราม่าก็กลับมา หลังจากนอนคิดมาแล้วเลย์ตั้งใจว่าจะไม่บอกคริสเรื่องนี้ เข้ารักษาตัวเองเงียบๆ หมอนัดเขาทุกจันทร์ พุธ และศุกร์ในช่วงเช้า คริสคงจะแปลกใจไม่น้อยที่เขาออกจากบ้านไปทำอะไรบางอย่างตั้งแต่เช้า
เลย์เกลียดการโกหก แต่ในเมื่อมันจนมุมแม่น้ำทั้งห้าก็ต้องชักมารวมกันให้ได้อยู่ดี
กระเป๋าสะพายใบเดิมที่ถูกวางไว้ที่โซฟาตั้งแต่เมื่อคืนถูกเปิดออก ถุงยาสีขาวที่มีตราโรงพยาบาลถูกแกะ เลย์หยิบกระปุกยาสีขาวขึ้นมาเปิด เขย่าเอาเม็ดยาออกมาสองเม็ด ยาแก้เครียดเม็ดสีเหลืองถูกส่งเข้าปากตามด้วยน้ำเปล่าที่เทมาก่อนหน้านี้
เลย์ควรหาอะไรทำจะได้ไม่หมกหมุ่นกับเรื่องอย่างว่ามากเกินไป
ในข้อสอบเขาบอกว่าเวลามีอารมณ์ให้ไปเตะบอล …
ไอ้เราก็ลืมถามหมอ เตะบอลไม่เป็น
… เล่นกีต้าร์แทนได้ไหม
ยานี่มันออกฤทธิ์ให้ขำกับมุกแป้กของตัวเองหรอเนี่ยหมอ!
.
.
.
ทันทีที่เข้ามาในตัวตึกสูง พนักงานทุกคนต่างก็ยิ้มให้กับเลย์ บ้างเข้ามาถามสารทุกข์สุขดิบ ก็ตอบออกไปว่าสบายดี ออกแนวจะสบายเกิน โดนแซวบ้างว่าท่านประธานเลี้ยงดีถึงได้สวยวันสวยคืน
เบื่อจังมีแต่คนชมว่าสวย ……ประชด
เลย์กดลิฟต์ให้ขึ้นมาที่ชั้นสิบสองที่เป็นชั้นของคริส ทันทีที่ลิฟต์เปิดออก เลขาหน้าห้องก็ยิ้มร่า “น้องเลย์ มาหาคริสหรอ”
พี่ลู่หานเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของคริสที่ไม่อยากทำธุรกิจส่งออกทางทะเลของทางบ้านเลยมาอาสาเป็นเลขาให้บริษัทของคริสแทน
“ครับ เมื่อวานไม่ได้เอาอาหารกลางวันมาให้เลยจะมาง้อน่ะ”
“พอดีเลยน้องเลย์ งั้นพี่ฝากน้องเลย์ดูแลหน่อยนะ พี่จะไปทานข้าวกลางวันกับป๊าน่ะ”
“ได้เลยครับพี่ลู่หาน” เลย์ยืนรอส่งลู่หานเก็บของ เดินเข้าลิฟต์แล้วตัวเองก็เดินไปเคาะประตูห้องท่านประธานใหญ่สามครั้ง ถือว่าคนด้านในรับรู้ก็เปิดประตูแง้มๆ เข้าไป
“บี๋” เลย์เรียกเสียงเบา คริสเงยหน้าขึ้นมามองทั้งที่คิ้วยังขมวดมุ่น เห็นใบหน้าน่ารักเยี่ยมๆ เข้ามาตรงขอบประตูก็เผยยิ้มกว้าง
“นึกว่าลู่หานแกล้งซะอีก”
เลย์เดินเข้ามาในห้อง วางกล่องข้าวไว้บนโต๊ะทำงานของคริสที่ยังพอวางอยู่ ก่อนจะอ้อมไปกอดคริสจากด้านหลัง มอบจูบหวานๆ ให้ที่ข้างแก้ม
“งานเยอะหรอ ทำไมออกมาจากห้องแต่เช้าเลย”
“เยอะมากเลยบี๋ จะปิดงบสิ้นปีแล้ว”
“พักกินข้าวก่อนสิ เลย์ทำสปาเกตตี้มาให้” เลย์ว่าแล้วก็คลายแขนออก หยิบกล่องอาหารขึ้นมาแกะ เดินนำไปที่มุมรับแขก ถือรอจนคริสนั่งที่โซฟาเรียบร้อยแล้วก็วางลงที่โต๊ะกระจกตรงหน้า คริสร้องว๊าวเพราะเลย์เล่นทำของโปรดมาให้
“รู้ใจคริสตลอดเลย”
“แน่นอนสิ นี่จางอี้ชิงเชียวนะ” มือใหญ่เอื้อมมาบิดแก้มขาวของเลย์ที่นั่งอยู่ข้างๆ สปาเกตตี้คำแรกถูกป้อนโดยคนรักคริสเคี้ยวตุ้ยๆ ยิ้มตาปิดจนเลย์นึกหมั่นไส้
เมื่อก่อนคริสไม่ใช่คนแบบนี้ คริสที่เคยอารมณ์ร้าย ปากร้าย ยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อจีบเลย์ รอยยิ้มของคริสทำให้เลย์มีกำลังใจมากขึ้นในการบำบัด คริสทำเพื่อเลย์มากขนาดนี้ ทำไมเลย์จะทำเพื่อคริสไม่ได้ …
“บี๋เหม่ออะไร”
“หือ?” เลย์สะดุ้งเมื่อคริสจับเข้าที่ต้นแขน
“บี๋ไม่สบายเป็นยังไงบ้าง หายหรือยัง ไปหาหมอไหมคริสพาไป”
“ไม่ไม่ ไม่เอาไม่ไป …” เลย์ตอบรัวเร็วจนคริสตกใจ “คือ …ไมเกรนน่ะคริส บางทีมันปวดจี๊ดๆ ขึ้นมาเลย์ก็เหม่ออ่ะ”
โยงไปเถอะไม่เกี่ยวกันคริสคงไม่สังเกตหรอก
“วันหลังก็พักผ่อนบ้างไม่ต้องมาบ่อยก็ได้…”
“….?”
“มาวิ่งเล่นในหัวใจคริสทุกวันก็ต้องไม่สบายแบบนี้แหล่ะ”
นอกจากจะกามแล้ว ยังเสี่ยวด้วยสินะท่านประธาน!
.
.
.
“ผมข่มอารมณ์ตัวเองได้แล้วครับหมอ แต่มันทำให้ผมรู้สึกห่างเหินกับคนรักของผมมาก ผมกลัวการกอด ผมกลัวการจูบ ทุกครั้งที่เขาสัมผัสตัวผมมันกระตุ้นผมได้ง่ายๆ กลิ่นน้ำหอมของเขา ทุกๆ อย่าง”
เลย์เล่าในขณะที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ที่ถูกปรับเบาะให้ขนานไปกับพื้น จิตแพทย์สาวนั่งฟังอยู่ใกล้ๆ จับมือเล็กข้างหนึ่งไว้เกลี่ยหลังมือเบาๆ ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย
“เอาล่ะค่ะ …หมอต้องการให้คุณเลย์นึกถึงภาพคนรักของคุณ”
“ท…ทำไมล่ะครับ ถ้าทำแบบนั้นผม …ผมจะ…”
“หลับตาค่ะ ทำใจให้ว่างปล่อยวาง …” เธอรอจนเลย์หลับตาแล้วพูดต่อ “…ตอนนี้คนรักของคุณมาอยู่ที่ตรงนี้แล้ว เขากำลังส่งยิ้มมาให้คุณเลย์เห็นใช่ไหมคะ ยิ้มตอบเขาสิคะ”
ริมฝีปากบางเผยยิ้ม ในมโนภาพคริสกำลังมองมาที่เลย์ด้วยดวงตาอบอุ่น “คนรักของคุณเลย์เพิ่งกลับจากทำงานเหนื่อยๆ มาทั้งวัน ต้อนรับเขากลับบ้านหน่อยสิคะ…”
เลย์กางแขนออกกลางอากาศ เธอเดาว่าเลย์คงกำลังกอด และการเอียงใบหน้านั้นคือการรับจูบเบาๆ ที่แก้ม “กอดเขาเอาไว้แล้วบอกหมอ คุณรู้สึกยังไงคะ”
“กลิ่นน้ำหอม …หอมมาก …คริสอุ่นมาก …ดีจังเลย”
“ตอนนี้คนรักของคุณกำลังจะจูบคุณค่ะ รู้สึกถึงริมฝีปากไหมคะ ขอให้คุณเลย์จูบตอบ จูบในแบบนี้คุณอยากทำมาตลอดเวลาที่คุณห้ามใจตัวเองไป…”
เลย์นิ่งไปพักใหญ่ จิตแพทย์สาวสังเกตอยู่ตลอดเวลา เธอเดาเอาว่าในตอนนี้เลย์กำลังมีความสุขกับสิ่งที่คิดอยู่ เธอปล่อยเวลาให้ผ่านไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ
“พอเมื่อควรพอ ค่อยๆ ผละออกค่ะ ส่งยิ้มให้คนรักของคุณหวานๆ …อย่างนั้นค่ะ บอกให้เขาไปอาบน้ำอาบท่าซะ …ลืมตาค่ะคุณเลย์ …ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา…”
“หมอครับ …ผมคิดว่าถ้าหมอไม่สั่งเรากำลังจะไปที่เตียงแล้ว”
“โกรธหมอไหมคะ”
“โกรธครับ” คำตอบใสซื่อนั่นทำเธอยิ้มกว้าง เลย์หัวเราะคิกคักเมื่อแกล้งจิตแพทย์ประจำตัวได้ เธอปรับเบาะนอนของเลย์ให้คืนรูปร่างปกติแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมของเธอ
“เลย์คะ ตอนนี้ที่คุณรู้สึกคือความรู้สึกเดียวกันกับที่คนรักของคุณเป็นตอนที่คุณปฏิเสธเขา เขาโกรธ เขาต้องค้างเติ่งอยู่กับบอลลูนที่คุณพาเขาขึ้นไปแล้วปล่อยเขาทิ้งไว้คนเดียวแน่ๆ แต่คนรักของคุณในความคิดยอมปล่อยคุณไปแม้ว่ากำลังจะไปสานต่อกันที่เตียงแล้วแท้ๆ ...คลายความกังวลของคุณที่เคยเล่าให้หมอฟังไปเลยว่า เขารักคุณ ต้องการที่จะเมคเลิฟ ไม่ใช่เซ็กส์แน่นอนค่ะ”
เลย์เผยยิ้มดีใจ เธอพูดต่อ “หมอไม่ได้ห้ามเรื่องการมีเรื่องอย่างว่ากับคนรักของเลย์ในตอนนี้นะคะ มีได้แต่ควรคิดเสมอว่าอะไรที่มากเกินไปก็ไม่ดี คุณกับเขาเคยมีความสุขกันมากที่สุดกี่ครั้งคะ”
“มากที่สุด …ถ้ากับคนปัจจุบันก็ 6 ครั้งครับ แต่ถ้าน้อยครั้งที่สุดก็สามครั้งคริสหลับไปก่อนเพราะเพลีย ผมเลยต้องไปสานอารมณ์ต่อในห้องน้ำรวมๆ แล้วก็ 6 อีกเหมือนเดิมนั่นแหล่ะครับ”
“งั้น …ถ้าหมอขอให้เลย์หักห้ามใจบ้าง และค่อยๆ ลดปริมาณความสุขลงให้อยู่ในเกณฑ์ที่พอดี คุณเลย์ทำได้ไหมคะ”
“ผมจะตั้งเป้าไว้ที่ 3 ครั้งแล้วกันนะครับ ผมคิดว่าผมทำได้และคริสก็ทำได้เหมือนกัน”
“เอาล่ะค่ะ แล้วเราจะมาติดตามกันต่อไปนะว่าคุณเลย์คนเก่งของหมอจะทำได้ดีหรือเปล่า วันนี้ไปห้องโยคะต่อได้แล้วค่ะ ยาที่ให้ไว้ทานเฉพาะเวลาเครียดเท่านั้น หมอว่าคุณเลย์คงจะยังทานไม่หมดกระปุกนะคะ”
เลย์หัวเราะ “ยังครับ ทานไปหกเม็ดเอง”
เลย์นั่งฟังคำแนะนำและรอจนคุณหมอเขียนอะไรยุกยิกในแฟ้มประวัติของเขาเสร็จ รับมันมากอดไว้ โค้งให้คุณหมอใจดีแล้วเดินไปเข้ารับโยคะบำบัดต่อตามขั้นตอน
.
.
.
ในวันเสาร์ที่คริสหยุดทำงาน ทั้งสองคนก็ตัดสินใจใช้เวลาร่วมกันด้วยการดูหนังเรื่องใหม่ที่คริสซื้อมา เลย์นอนพิงอกคริส เสียงยิงกันตู้มตามคลอเสียงเคี้ยวป๊อนคอร์นของเลย์ ไม่มีบทสนทนาระหว่างคนสองคนจนกระทั่งกลางเรื่อง คริสก็เริ่มพูดขึ้น
“บี๋ พักนี้ไปไหนแต่เช้า ปกติบี๋ไม่เคยออกจากบ้านพร้อมคริสนะ”
เลย์เม้มริมฝีปาก คิดข้ออ้างในสมองมากมาย “เลย์ก็แค่เบื่อจะอุดอู้ในห้องน่ะ”
“บี๋ไปเคยไปไหนคนเดียวถ้าคริสไม่พาไปนะ บี๋มีกิ๊กหรือเปล่า”
มือเล็กฟาดไปที่ต้นแขนของคริส ร่างสูงโอดครวญเสียงดังเพราะเลย์ไม่ออมแรงเลย “ดูพูดจาเข้า น่าโกรธจริงๆ เลย!”
“งั้นบี๋ไปไหนล่ะครับ ไปกับใคร”แขนล่ำโอบรอบเอวแฟนตัวเล็กเอาไว้แน่น คางเกยไหล่แนบแก้มกับแก้มเนียน
“ไปคนเดียว ก็ ..ก็เลย์ไปเรียนทำอาหารไง”
เลย์ไม่ได้โกหก เลย์ลงเรียนทำอาหารไว้จริงๆ หลังจากที่คิดได้ว่าควรหาอะไรทำฆ่าเวลา คอร์สเรียนมีทุกช่วงบ่ายของวันจันทร์ พุธและศุกร์ที่ตรงกับวันนัดพบจิตแพทย์ เลย์ก็แค่ไม่ได้บอกคริสว่าช่วงเช้าไปไหนก็แค่นั้น
“แล้วไป วันหลังจะไปไหนจะทำอะไรก็บอกคริสก่อนสิครับ คริสเป็นห่วงบี๋นะรู้ไหม”
“คริสเป็นห่วงจริงๆ หรอ…” ตากลมช้อนมอง คริสฟัดแก้มนิ้งด้วยปลายจมูกโด่งแล้วตอบเสียงเบาชิดใบหูเล็ก
“ไม่ห่วงบี๋ จะไปให้ห่วงใครล่ะครับ” เลย์ยิ้ม หลับตาพริ้มรอสัมผัสหวานที่ทาบทับลงมา ความนุ่มหยุ่นของริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดกันจนได้ยินเสียงจ๊วบจ๊าบกระตุ้นอารมณ์ดิบในตัวเลย์เหลือเกิน
หมอครับ ผมต้องพอดีในความต้องการใช่ไหม ….
เลย์รู้สึกวูบโหวงอยากให้คริสเอามันเข้ามาเติมเต็มอีกครั้ง อีกหลายๆ ครั้ง ทำจนกว่าจะหมดแรงกันไปข้าง
แต่คำแนะนำของหมอก็ลอยวนเข้าไปสามัญสำนึกอีกครั้ง …
อะไรที่มากเกินไปก็ไม่ดี
เลย์หายใจอัดเข้าปอดลึกๆ แล้วลุกขึ้นนั่ง คริสรอพยุงเลย์ไปล้างเนื้อล้างตัวอยู่ สองแขนชูขึ้นให้ร่างสูงมาอุ้มขึ้นไปห้องน้ำ
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาทำข้าวเที่ยงให้คนรักกิน ผลัดกันกินผลัดกันป้อน ไม่มีความรู้สึกต้องการจะหาเรื่องให้คริสพาขึ้นเตียงอีกแล้ว นอกจากจะอ้อนให้คริสพาไปนอนกลางวันนั่นแหล่ะ เรียกว่าหาเรื่องให้คริสพาไปขึ้นเตียงได้ไหม?
TBC
#รักเกินขนาด
talk: ให้เค้ามีความสุขกันไปก่อนเน๊อะ :D สกรีมฟิคได้นะคะ ไม่กัดไม่ขบนะ หน้าร้อนแต่ฉีดยาแล้ว (ฮือ?)
ความคิดเห็น