คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : พี่ฟ่าน Stage 5
ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยสิ!
ยอมให้จีบเลย ยอมให้จีบเลยนะ ยอม!!!
เลย์มาที่ร้านอาหารจีนก่อนเวลาที่นัดกับคริสเอาไว้ประมาณ 5 นาที กวาดสายตาหาที่นั่งที่ดูไม่ตกเป็นเป้าสายตาหากบังเอิญมีแฟนคลับของพี่คริสเข้ามาในร้าน มองไปรอบๆ ร้านอยู่สองสามครั้งแต่ก็สะดุดตากับแผ่นหลังกว้างกับส่วนสูงที่ดูคุ้นเคย(จากการตามถ่ายรูป) ศีรษะมีหมวกแก๊ปสีดำสวมทับอยู่ เลย์ค่อยๆ ย่องเข้าไปหามือเล็กๆ วางลงบนไหล่กว้าง
“โอ๊ะ!” ทั้งสองคนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ชายหมวกแก๊ปเอี้ยวคอมามองเจ้าของมือที่วางบนไหล่แล้วก็ยิ้มแป้นออกมา
“มานานแล้วหรือครับ”เลย์ถาม
“เมื่อห้านาทีที่แล้วเองครับ…” คริสตอบ เห็นร่างบางกำลังจะเดินไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามก็รีบลุกขึ้นไปเลื่อนเก้าอี้ออก ผายมือ พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น บริการดีซะจนคนตัวขาวอดเขินไม่ได้ เลย์เอ่ยขอบคุณเสียงเบา คริสกลับไปนั่งที่ของตัวเองแล้วหันไปเรียกพนักงานมารับออเดอร์ “อยากทานอะไรสั่งเลยนะครับ พี่เลี้ยงเอง”
“งั้นเลย์ทานทุกอย่างเลยครับ”
“ทานทุกอย่าง? พี่เลี้ยงไหวนะครับ ให้เลี้ยงทั้งชีวิตพี่ก็เลี้ยงได้”
เพย้ด!!!!
ออกตัวแรงไปไหมนะ ออกตัวแรงไปหรือเปล่า
อู๋อี้ฟ่านก็ไม่รู้สินะ ?
เลย์กัดริมฝีปากล่างของตัวเอง ช้อนตาขึ้นมองพนักงานที่ส่งรายการอาหารให้ ยื่นมือออกไปรับ แก้มขาวมีเลือดฝาดไปเลี้ยงจนเป็นสีระเรื่อ คริสจะโมเมไปเองว่าน้องเขินก็แล้วกันคงไม่ใช่เพราะอากาศร้อนหรอก ร้านอาหารนี้มีแอร์
คริสสั่งหม้อไฟชุดเล็กกับเป็ดปักกิ่ง เมื่อเลย์เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้สั่งอะไรเพิ่มโดยบอกเหตุผลว่ามากันสองคนถ้าทานไม่หมดค่อยสั่งใหม่ก็ได้
นั่นสินะครับ อันที่จริงแค่เห็นหน้าเลย์พี่คริสคนนี้ก็อิ่มแล้ว
อาหารตา อาหารใจ
ฮริ๊งงงง
“พี่คริสออกมาแบบนี้พี่เมเนเจอร์ไม่ดุเอาหรอครับ”
“ไม่หรอกครับ วันนี้วันฟรีไม่มีงาน” เลย์พยักหน้า
“แล้ว…เพื่อนน้องเลย์ล่ะครับ…คนนั้น” ถามขึ้นเพราะปกติเห็นตัวติดกันท่าทางหวงเพื่อน ไหงปล่อยให้เลย์มาคนเดียวได้
“ชานยอลหรอครับ” คริสพยักหน้า “ชานยอลแต่งรูปไคอยู่ที่หอน่ะครับ” มีการบอกว่าไม่ต้องรีบกลับด้วยแต่เลย์ไม่ได้บอกคริส
บทสนทนาของทั้งคู่เป็นไปอย่างไหลลื่นเมื่อเลย์สรรหาเรื่องราวต่างๆ มาเล่าให้ฟัง รู้ตัวว่าเล่าเพลินก็หยุดแล้วถามว่า ไร้สาระไหม พี่คริสเบื่อหรือเปล่า
คริสสั่นศีรษะ ยิ้มกว้าง…
เขาว่ากันว่าต่อให้เรื่องที่ฟังจะไร้สาระแค่ไหน ถ้าคนเล่าคือคนที่เราชอบ ทุกๆ เรื่องมันคือเรื่องที่น่าสนใจ
เขานี่เก่งจริงๆ เขาไหนก็ไม่รู้ล่ะ แต่เขาช่างรู้ใจคริสเหลือเกิน
เลิฟๆ <3
“หลังจากนี้น้องเลย์มีธุระหรือเปล่าครับ” คริสถามหลังจากที่จัดการอาหารบนโต๊ะพร่องไปกว่าครึ่ง
เลย์หยิบทิชชู่เช็ดปาก ยกนาฬิกาสีม่วงที่ข้อมือขึ้นดูแล้วก็ยิ้ม เพิ่งจะหนึ่งทุ่มกว่าๆ ยังไม่รีบกลับห้องหรอก “ว่างครับ พี่คริสมีอะไรหรือเปล่า”
“เราไปเดินเล่นกันไหมครับ คือ …ย่อยอาหาร”
เจอกันทั้งทีต้องเอาให้คุ้ม เข้าใจนะครับ
… ยิ้มหล่อโชว์ฟันเรียงตัวสวยให้คนอ่านหมั่นไส้เล่นๆ
“ได้สิครับ”
“แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งเลย์ที่ที่พักด้วย” จ้ะ ต้องไปส่งด้วย บริการทุกระดับประทับใจ
เลย์เบิกตากว้าง เห็นคริสพยักหน้ายิ้มสวยส่งมาให้ก็พยักหน้าตอบ “งั้น… รบกวนพี่คริสด้วยนะครับ”
“ถ้าเป็นเลย์ …พี่ยอมให้รบกวนไปตลอดชีวิตเลยครับ”
จีบนะ รู้เรื่อง?
.
.
เลย์ว่าเลย์รู้แล้วล่ะว่าพี่คริสกำลังจีบ ตอนแรกเลย์ก็ไม่รู้หรอกแต่โดนหยอดไปหลายหยดจะให้ทำอึนไม่รู้ไม่ชี้ก็กะไรอยู่ ระหว่างการเดินไปตามทางเดินกลับห้องพัก บรรยากาศมันเลยอึดอัดไปซักหน่อย ใครมันจะไปตั้งตัวทัน อยู่ๆ ก็มีไอดอลในดวงใจมาทำหวานใส่ จางอี้ชิงก็คนนะ ก็มีความรู้สึก…
ก็เขิน!
“เลย์ครับ” คริสเรียกเสียงเบาๆ ทุ้มๆ เนิบๆ สไตล์พระเอกนิยายน่าหมั่นไส้คนหนึ่ง แต่เลย์นี่สะดุ้งตัวโยนขานรับซะลั่นถนน“เป็นอะไรครับ พี่ทำให้เลย์ตกใจหรอ”
“ก็ …นิดหน่อยครับ” ถ้าไม่เกรงใจเลย์อยากจะตอบว่าตกใจมาก!
“เลย์ครับ…” เลิกทีเถอะทำเสียงทุ้มแล้วเรียกชื่อเนี่ย หัวใจจะวาย! “…พี่ มีอะไรจะสารภาพ”
“สารภาพ?”
คริสเดินขึ้นไปดักหน้าเลย์เอาไว้ สองมือจับประคองมือเล็กขึ้นมาจับเอาไว้ มือที่แสนนิ่มและตราตรึงอยู่ในความทรงจำมาตลอดเวลา 2 ปี ตอนนี้คริสได้จับแล้ว จับแบบเต็มๆ มือด้วย
อิจฉาไหมจ้ะ? หอมนะ? อยากลองไหมล่ะ?
อิ___อิ
“พี่ชอบเลย์”
รู้แล้ว!!!!
เลย์อยากบอกว่ารู้แล้ว ใครจะไม่รู้กัน ฮื่อ…
“จะเป็นอะไรไหมถ้าพี่จะขอโอกาส”
“โอกาส …อะไรหรอครับ”
“โอกาสจีบ” ตรงๆ แบบนี้แหล่ะ เข้าใจง่ายดี อ้อมค้อมมันไม่ใช่กาแล็กซี่สไตล์
“คือเลย์คิดว่า…” เห็นน้องคิ้วขมวด กลืนริมฝีปากเข้าหากันหัวใจอันพองโตของคริสก็ฟีบลงทีละน้อยเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม “จะดีหรือครับ พี่คริสจะไม่โดนดุหรอ แฟนคลับจะไม่แอนตี้พี่คริสหรือครับ”
ชู่ว …
นิ้วชี้เรียวยาวของคริสแตะเข้าที่ริมฝีปากอิ่ม “เชื่อใจพี่ไหมครับ”
เลย์อยากแดดิ้นแล้วหยุดหายใจลงตรงนี้เลยได้ไหม เกิดมา 20 ปีไม่เคยหัวใจเต้นแรงขนาดนี้ จะใจร้ายได้ไหมล่ะ จะไม่ยอมให้จีบได้ไหมล่ะ
ก็ใจมันอ่อนแล้วเนี่ย!
“ให้โอกาสพี่นะครับ อย่างน้อยพี่ก็อยากจะลองทำตามหัวใจตัวเองดูซักครั้ง”
โอ้ย
โอ้ย!!!!!!!!!!!!!!
“ก็…ก็ได้ครับ …” คนน้องบิดตัวไปมาเขินเต็มที่ คริสพยามยามกลั้นยิ้มแต่มันทำไม่ได้ในเมื่อสิ่งน่ารักอยู่ตรงหน้าให้ทำหน้าเก๊กขรึมคงดูใจร้าย คริสไม่ใช่หลินหลานเซ่อนะ เข้าใจตรงกัน?
โลกทั้งใบเป็นสีชมพู โลกของคริสนี่แหล่ะ โลกที่มีแต่เลย์ที่แสนน่ารักเนี่ย!
“พ…พอแล้วครับ เลย์ …อยากกลับห้องแล้ว” น้องพูดงุ้งงิ้งในลำคอ คริสยกมือขึ้นวางบนกลุ่มผมสีน้ำตาลนุ่ม ลูบอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณนะครับ น้องเลย์”
“เลย์เองก็ฝากตัวด้วยนะครับ …พี่ฟ่าน”
สรรพนามที่เลย์เรียกทำให้คริสเผยยิ้มกว้างออกมา คนพี่เม้มริมฝีปากเข้าหากัน คริสไม่ค่อยให้ใครเรียกว่าอี้ฟ่าน ฟ่านฟ่านหรอกแต่คริสจะยอมเลย์แล้วกัน ยอมทั้งใจเลย “ฝากหัวใจด้วยพี่ก็ไม่ว่าครับ”
“โอ้ยไม่เอาแล้วไม่คุยด้วยแล้ว!” เลย์ดึงมือตัวเองออกแล้วก็จ้ำอ้าวเดินไม่รอคนที่ยังยืนยิ้มร่าอยู่เบื้องหลัง คริสแกล้งเรียกเลย์ว่า เลย์จ๋า ผลที่ได้คือเสียงเล็กๆ ครางหงิงๆ ในลำคอ เอามือเล็กๆ มาปิดหน้า สะบัดตัว สับขาเร็วขึ้นเรื่อยๆ
น้องเขินนนนนน
เขินโคตรน่ารักเลยท่านผู้อ่าน อิจฉาคริสไหมล่ะ? อยากจีบไหมล่ะคนน่ารักแบบเนี่ย?
ไม่ให้จีบหรอก หวง
จบนะ? อิ____อิ
TBC
#รักเกินขนาด
Talk: เมนต์หนูหน่อยหนูอ่อยไม่เป็น *ไหว้สวยๆ* มาช้าไปไหมคะ มีคนอ่านไหมล่ะเนี่ย มาอ่านกันนะ ง้อนะคะ กี๊วๆ ช่วยติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ต่อจากนี้จะเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ(สปอยล์ฟิค ณ ตรงนี้) ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์และแท็ก #รักเกินขนาด นะคะ เลิฟ
ความคิดเห็น