คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 : การจากลา
่า...่า..
เสียลื่นโทรทัศน์ัึ้นมาในห้อผู้ป่วยอย่าเรื่อยๆ พร้อมับ ‘เอล’ ผู้เป็นเ้าอห้อที่นั่บนเียแล้วเหม่อมอไปที่หน้า่าอย่าเียบๆ และเสื้อผู้ป่วยที่ให่เินัวอเอล่อยๆลู่ลออาไหล่
ทำให้เห็นผิวาวที่เริ่มหายาเลย่ำๆม่วแล้วแ่็ยัมีให้เห็นอยู่
แร็.....แอ๊...แร็...
เสียเปิประูเ้ามาในห้ออเอลแล้วปิล พร้อมับเผยให้เห็นหิสาวที่มีผมและสีาล้ายเน เินเ้ามาในห้ออเอลแล้วเอื้อมมือไปิผมเอลแล้วระาผมสีาวเินอเอลให้ลุออาที่นอน
“ โอ๊ยยยย
หนุเ็บ ฮึ! ”
เสียหวานใสอเอลที่เอ่ยึ้นมาอย่าเ็บปวแล้วพยามแะมือหิสาวที่เ้ามาในห้ออัวเออย่ายาลำบา
เพราะัวอเธอนั้นไม่ไ้แ็แรและไม่มีเรี่ยวแรพอที่ะ่อ้านไ้
“เพราะแ! นัเ็สารเลว!
เพราะแถ้าไม่มีแ! พวพี่ๆ็รัันมาว่านี้! ”
เสียหวานออเ็ี่ที่เอ่ยออมาอย่าเ็บปวและแ้น
พร้อมับระาผมอเอลนหลุออมาเล็น้อย แล้วเหวี่ยเอลไปที่หน้าประู
ปั!
เสียร่าอเอลที่ระทบับประูอย่ารุนแรทำให้เอลนั้นระอั้เลือออมาเล็น้อยแล้วพยามยันัวเอึ้น
แ่ัวเธออนนี้ไม่มีแรเลยสันิ ทำให้ล้มลไปนอนับพื้นอีรั้
“ หนูทำอะไรผิ พี่’เรน’ หนูเป็นเ็ีอย่าที่พี่พูแล้วนะ่ะ ”
เอลพูอย่ายาลำบาแล้ว้อนามอพี่สาวเพียนเียวอัวเออย่าเ็บปวพร้อมับร้อไห้ออมา
เรนที่เห็นเอลร้อไห้ออมา็ยิ้มอย่าสะใแล้วเินเ้าไปับแนเอลแล้วลาไปที่เียทำเหมือนเอลเป็นุ๊า
“ ผิสิ!ผิที่แเิมาอย่าไละ! ”
เรนพู้วยวามโมโหร้ายพร้อมับหัวอเอลึ้นแล้วให้ระแทรับอบเียอย่ารุนแร
แล้วเอาหัวอเอลระแทร้ำแล้ว้ำเล่านเลือไหลเปราะเปรื้อนไปทั่วรที่หัวเอลระแทร
“ อึ....พี่เรน..นะ....หนู..ะ...เ็บ ..หนู...ไม่....วะ...ไหวแล้----- ”
“ หุบปา! ันไม่อยาไ้ยิน!
ยัยเ็สารสาวเลว! ”
“ ฮึ...หนูอโทษ แ่ๆ หนุมะ... ”
เอลพูออมาไ้อย่ายาลำบา
และอ้อนวอนอให้พี่สาวเพียนเียวอัวเอปล่อยเธอ แ่ไม่เลยำออเอลเหมือนไประุ้นวามรู้สึอเรนมาว่าเิมทำให้เรนะยมือึ้นบหน้าอเอล
ปั! ฟุบ!
เสียเปิประูเ้ามาอย่ารุนแรแล้วมีนพุ่เ้ามาับ้อมืออเรนอย่ารวเร็วแล้ว่อยๆบีบทำให้เรนรู้สึเ็บ
นเรน้อรีบหันไปมอ้อมืออัวเอที่โนนบีบอนไหน็ไม่รู้แล้วเบิาว้าพร้อมับัวเริ่มสั่นเทา
“ พะ..พี่เน ”
“ เธอ...อยาายสินะ เรน ”
เรนพูออมา้วยวามสั่นเทา
พร้อมับ้อไปยัายหนุ่มผู้เป็นพี่ายนโอบ้าน้วยวามหวาลัวแล้วพยามแะ้อมืออัวเอออมา
ส่วนเนที่ำลัับ้อมืออเรนนั้นมอเรน้วยสายาว่าเปล่า
พร้อมับเลที่เินเ้ามาในห้ออีนแล้วเินเ้าไปรวอาารอเอลอย่าัวลแล้วเรียหมอมา
“ พี่หนูไม่ไ้ั้ใ-----ริ๊! ”
ร๊อบ....
เรนที่ำลัะเอ่ย้อแ้ัวนั้นยัไม่ทันไ้เอ่ย้วย้ำ เน็ัารหั้อเรนอออย่ารวเร็วแล้วสะบั้อมืออเรนออามืออัวเออย่ารัเีย พร้อมับเอื้อมมือไปับาอเรนแล้ว้อมอ้วยวามเย็นา
" มาแล้ว่ะนป่วยอยู่ไหน่ะ"
" นี้รับ เี้ยวผมอุ้มเอ "
"่ะ เี้ยวทาเราะพาพาไปห้อICUเลย่ะ "
และอนนั้นเอที่หมอมาแล้วรบพาเอลไปห้อICUทันที่ เรนไ้แ่มอ้วยวามเลียแ้นแล้วหันมาปะทะับเน่อ โยที่ยัมีเลอยู่้วย
“ ี่รั้แล้วที่เธอทำเอล ทำให้เอลถึับ้อเป็นแบบนี้ เอลยอมให้เธอทุอย่ายัไม่พอใับสิ่ที่ัวเอไ้อีหรอ! "
" อึ...ทำไมพี่้อเ้า้าเอลลอ! "
" เธอ่าหาเป็นบ้าอะไรถึอบทำร้ายเอล!แ่นี้เอละายอยู่ยัพอใเธออีหรือไทำ้อทำถึนานี้เอล็น้อเธอนะ "
เพี้ยะ!
" พะ..พี่บหนูหรอ?.. "
" ใ่! นี้มันยัน้อยไป้วย้ำับที่เธอทำเอล นเอลไม่สามารถใ้ีวิอย่าปิไ้! "
" เธอหัูวามเป็--- "
๊อ ๊อ
เสียเาะประูัึ้ทำให้ทุนในห้อันไปพบับหิสาวผมำสั้นในุาวน์อหมอที่เินเ้ามาในห้อ และในมืออเธอนั้นยัมีแผ่นแฟ้มอะไรสัอย่าอยู่ในมือพร้อมับปาใส่หน้าเรนอย่าั
" อึ! อะไรัน! เธอเป็นใรถึมาทำแบ--- "
" หุบปาเน่าๆอเธอเสีย ไม่ั้นะเอาเ็มีที่ใุ้าวน์ปัใส่าเธอ เหอะ! อ่านมันสะ! "
เสียหวานออแมนๆเอ่ยพู้วยวามเย้ยหยัย พร้อมับสั่ในเรนอ่านผลารราวในระาษที่มีหัวเรื่อแๆเียวว่า 'ผลารรวสุภาพอเอล' ทำให้เรนเอามือที่ไม่หัหยิบึ้นมาอ่านเรื่อยๆ อ่านนรู้สึัวเอเริ่มเย็นลเหมือนนายแล้วเยหน้ามอหยิรหน้าหน้าอย่าสับสน
" ไม่ริ...เป็นไปไม่ไ้...เอลไม่มีทา.. "
" เป็นไปแล้วีใสะสิ น้ออเธอายแล้วอย่าไละ ีใสะสินี้ไผลารระทำอเธอที่เอายามาน้อินอย่าผิๆเพราะวามอิา และแถมยัทำร้ายร่าายอน้อัวเอทั้ที่น้อัวเอ้ไม่ไหวแล้วะเป็นศพอยุ่แล้วแท้ๆ เหอะ อ๋อ! ันีใับพวนาย้วยนะเพื่อนรัน้อสาวนเล็ายแล้วนะ! "
" อ๊า ไม่ริ! เอลล! "
" เอล...เอลลล!!! "
หิสาวพูวามวามประประันแล้ว้าวเินออาห้อนี้ไปอย่ารวเร็ว โยไม่สนายหนุ่มสอนที่ทรุลไปนั่ับพื้นแล้วร้อไห้ออมาอย่าบ้าลั่เหมือนสัว์ร้ายที่ำลับาเ็บ ส่วนเรนนั้นทรุลไปนั่ทำพื้นแล้วร้อไห้ออมา
หลัานั้นผ่านไป3วันเลและเนไ้ทำารประอบพิธีับศพอเอล แ่ไม่ไ้เิเรนมาในารารรวมพิธเลย ท้้สอนั้นไ้แ่ล้ำลืนน้ำาและหัวใที่แสลายอัวเอทำศพอน้อสาวนเล็ลอทั้าน ส่วนเรนนั้นเธอไ้แ่มอาที่ไลในานศพอน้อัวเอที่ัวเอเป็นนทำให้เธอาย้วยฝีมือัวเออย่ารู้สึผิ
ความคิดเห็น