ตอนที่ 47 : สัญญา (ไม่) กินตับ 80%
สัญญาฉบับนี้จัดทำขึ้นระหว่างนายภัทรพล อัศวกิจวนิชย์ รองประธานกรรมการบริหารอัศวกิจวนิชย์กรุ๊ป กับนางสาวลลนา พิริพัฒน์สกุล เภสัชกรที่เก่งและสวยที่สุดในสามโลก
เหอะ เริ่มมาก็เอาซะเป็นทางการเลยนะยัยแสบ
ด้วยเกียรติของลูกผู้ชายบวกตำแหน่งรองประธานกรรมการบริหารที่ค้ำคออยู่ หากนางสาวลลนายอมรับข้าพเจ้าเป็นคนรัก ข้าพเจ้าสัญญาว่า
- ข้าพเจ้ายินดีจะเลิกดีดหน้าผากนางสาวลลนาเล่น รวมถึงไม่แกล้งให้เจ็บตัวกลับคืน แม้นางสาวลลนาจะกระทำบางอย่างให้ข้าพเจ้าเกิดอารมณ์โมโหหรือเจ็บตัว (บ้าง) เป็นบางครั้ง ข้าพเจ้าก็จะพยายามสงบสติอารมณ์ไม่โต้ตอบกลับไป แม้แต่เพียงนิดเดียว
เธอย้ำคำว่า‘แม้แต่เพียงนิดเดียว’ ชัดๆ ด้วยอักษรตัวโตๆ คนแสร้งตีหน้านิ่งทำเป็นตั้งใจอ่านเป็นการเป็นงานอดไม่ได้ที่จะอมยิ้มในใจกับตัวเอง สัญญาบ้าบออะไรของเธอ แค่ข้อแรกมาก็เข้าข้างตัวเองชะมัด
ดวงตาคมไล่ลงมาถึงสัญญาข้อที่สอง
- หากนางสาวลลนารับนายภัทรพลเป็นคนรักที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว นายภัทรพลต้องสัญญาว่าจะรัก ดูแล เอาใจใส่นางสาวลลนาอย่างดีที่สุด
อืม สัญญาข้อนี้เข้าท่า พอจะยอมรับได้
- นายภัทรพลต้องสัญญาว่าจะถือพร้อมด้วยศีลห้า ตลอดระยะเวลาที่คบหาดูใจกัน หากผิดสัญญายินดีจะเข้าวัดสวดมนต์ทำสมาธิเป็นเวลาเจ็ดวันทุกครั้ง เป็นการไถ่โทษ
ถึงข้อนี้ภัทรพลได้แต่แอบขมวดคิ้วมุ่นกับตัวเอง ก่อนเงยหน้าขึ้นมาถามคนตัวเล็กที่จ้องตาเขม็งอย่างลุ้นสุดตัวว่าเมื่อไรเขาจะจรดปากกาเซ็นสัญญาอะไรนั่นสักที
“ทำไมต้องรักษาศีลห้า? ” ร่างสูงเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เห็นคนร่างสัญญาขมวดคิ้วมองมาราวกับว่าเขาช่างไม่เข้าใจอะไรซะเลย ก่อนหยิบปากกาแท่งเดิมที่อยู่ในมือเขานั่นล่ะ มาขีดๆ เขียนๆ อะไรเพิ่มเติมลงไปในนั้น
ขยายความเพิ่มเติม: การถือศีลห้าในที่นี้ บางครั้งอาจงดเว้นได้ตามความจำเป็น เช่น มดต่อย หรือยุงกัดอะไรประมาณนั้น แต่ที่งดเว้นไม่ได้คือคู่สัญญาห้ามประพฤติผิดศีลข้อที่สาม!!!
พอเห็นมือเล็กไล่เขียนมาถึงประโยคนี้ คนตีหน้านิ่งรอดูอย่างมีชั้นเชิงก็ถึงกับหลุดหัวเราะออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เข้าใจแล้วว่าความหมายของเธอมันคืออะไร ความจริงก็คือไม่ให้เขาไปใกล้ชิดกับใครว่าอย่างนั้นเถอะ
“ศีลข้อสาม เขาว่ายังไงนะ อ้อ ห้ามประพฤติผิดในลูกเมียคนอื่น แสดงว่าถ้าเป็นคนโสดที่ยังไม่มีพันธะผูกมัดนี่ก็ไม่ผิดอะไรสินะ” เสียงห้าวเปรยๆ กับตัวเองอย่างกำลังใช้ความคิด และนั่นก็เรียกให้ดวงหน้าหวานหันมาขว้างค้อนวงโตให้แทบไม่ทัน ไม่พอยังจรดปากกาลงไปซ้ำอีก
เพิ่มเติม สำหรับคนที่ยังไม่ค่อยเข้าวัดทำบุญเท่าไร จึงอาจมีความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องนัก การผิดศีลข้อสามในที่นี้ ไม่เฉพาะแค่ผิดลูกเมีย เอ้ย ภรรยาชาวบ้านเท่านั้น แต่รวมถึงการรักเดียวใจเดียวกับคนที่ตนเองกำลังคบหาดูใจด้วย เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะใครก็ไม่ได้!!!
เธอย้ำท้ายประโยคชัดๆ ตัวโตๆ แถมด้วยค้อนอีกหนึ่งวงส่งให้เขา เมื่อได้แกล้งเธอจนพอใจในระดับหนึ่งแล้วร่างสูงจึงทำเป็นพยักหน้ารับเหมือนจะเข้าใจด้วยท่าทาง (แกล้ง) กวนประสาท (เธอ) ซะเต็มประดา ก่อนหันมาให้ความสนใจกับสัญญาไร้ความมาตรฐานตรงหน้าต่อ
ข้อความในนั้นที่ไล่เรียงมาอีกประมาณไม่ต่ำกว่าสิบข้อ ว่าไปแล้วก็จะวกวนอยู่กับเรื่องราวทำนองนี้ทั้งนั้น คาดว่าเจ้าตัวคงไม่ได้ใช้เวลารวบรวมความคิด จึงเขียนวนอยู่ในเขาวงกตมากไปหน่อย ดวงตาคมไล่อ่านมาเรื่อยๆ เอาจริงๆ แล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร เพื่อความสบายใจของเธอ เขาก็ยอมรับได้ทั้งนั้นล่ะ ก่อนจะมาสะดุดใจก็ตรงไอ้ข้อสุดท้าย เขาทั้งคิ้วชนกันพร้อมกับอยากหัวเราะไปด้วยในคราวเดียวกัน อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าผู้ชายทุกคนบนโลกมาเจอสัญญาฉบับนี้จะอยากหัวเราะปนร้องไห้กันบ้างหรือเปล่า
ข้อสุดท้าย เฮียห้ามกินตับเขาเป็นอันขาด!!!
ฮ่าๆๆ เขาอยากจะรู้ว่าใครอ่านแล้วไม่อยากหัวเราะออกมาดังๆ เหมือนเขาบ้าง เธอคบกับผู้ชายตัวโตๆ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆ อยู่นะยัยบ๊อง ไม่ใช่เด็กนักเรียนป๊อปปี้เลิฟ อายุสิบห้าสิบหก
“เฮียรู้สึกเหมือนว่าจะมีปัญหา เกี่ยวกับสัญญาข้อสุดท้ายของเธอ”
Talk หยังวะ อย่างฮาาาาาา 5555555555555
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
