ตอนที่ 30 : เพื่อ 50%
และหลังจากหยิกแกมหยอกระหว่างช่วยกันล้างจานกันจนเสร็จเรียบร้อย แต่ไม่รู้ทำอีท่าไหน คนตัวเล็กถึงมีสภาพมอมแมมไปทั้งตัว ซึ่งจะว่าไปแล้วก็ไม่ต่างจากเขา จะผิดกันก็แค่ลลนาถือเป็นผู้หญิงที่มีความอดทนต่ำ เลอะนิดเลอะหน่อยเป็นไม่ได้ ต้องตะเกียกตะกายพาตัวเองหายวับเข้าไปในห้องน้ำ ต่างกับเขาถือเป็นผู้ชายที่มีความอดทนสูง เรื่องเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไม่ใช่ปัญหา สามารถพาตัวเองมานอนเหยียดกายเล่นเกมต่อไปได้อย่างสบายอารมณ์
“แก้มยุ้ย โทรศัพท์” ตะโกนเสียงดังเพราะเห็นว่าเจ้าสมาร์ทโฟนที่ดังอยู่ข้างๆ มีแววจะร้องไม่ยอมหยุด นับได้ในเวลาสิบนาทีนี่ก็ปาไปรอบที่สาม เหลือบตามองนิดหน่อยเห็นชื่อบนหน้าจอโชว์หลาว่า‘แม่’ กำลังชั่งน้ำหนักอยู่ในใจว่าหากไอ้เจ้าอุปกรณ์ไฮเทคนี่ดังขึ้นอีกครั้ง เขาควรละมือจากเกมแล้วไปรับมันแทนหรือเปล่า
แต่เอาล่ะ ตอนนี้คงไม่ต้องคิดแล้ว เพราะเจ้าของมันได้พาขาสั้นๆ ของตัวเองกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมา ตะปบเจ้าเศษเหล็กราคาหลายหมื่นนี้เอาไว้อย่างกับถ้าช้าไปอีกสักวินาทีจะมีใครทำมันหล่นกระจายลงพื้น แถมสายตาค้อนปะหลับปะเหลือกที่มองมาบ่งบอกชัดว่าจำเลยหมายเลขหนึ่งในความคิดเธอคงจะเป็นเขาซะด้วย
เธอหยิบมันแล้วเดินออกไปคุยต่อนอกระเบียง มันดูเป็นเรื่องปกติคุ้นเคยตลอดระยะเวลาที่เขา (พยายาม) เอาตัวเข้ามาผูกพันกับเธอตั้งแต่เช้าจรดค่ำที่นี่ไปซะแล้ว จะผิดแปลกไปบ้างก็วันนี้ที่เธอคุยเสร็จก็เดินกลับเข้าไป ทำอะไรขลุกขลักอยู่ในห้องตัวเองสักพัก ก่อนวิ่งออกมาหยุดตรงหน้าเขา แล้วเอะอะโวยวายเสียงดังยกใหญ่
เฮ้อ มันจะอะไรกันนักหนา
“นี่เฮียโอนเงินมาให้เขาอีกแล้วใช่ไหม”
“เธอจะเสียงดังทำไมแก้มยุ้ย เฮียต้องใช้สมาธิ” เขาว่า พลางเหลือบตามองคิ้วเรียวที่ขมวดมุ่นบนดวงหน้าหวานซึ่งแสดงความขัดใจอย่างเห็นได้ชัด ก่อน (ทำเป็น) ไม่สนใจกลับไปจดจ่อกับเกมบนจอทีวีต่อ
“มาคุยกันให้รู้เรื่องเฮีย” แต่คนตัวเล็กกลับไม่หยุด จัดการเดินตรงไปปิดมันซะสนิทเรียบร้อย โดยไม่สนใจสายตาของคนที่อ้าปากค้างมองมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“เธอทำอะไรของเธอ” เขาบอกฉุนๆ พลางตั้งท่าจะเดินไปเปิดมันอีกรอบ แต่ถูกมือเล็กของอีกคนรั้งไว้ก่อน เหลือบมองหน้าดูเหมือนเจ้าตัวคงกำลังอารมณ์ขึ้นไม่น้อย จึงได้แต่ลอบถอนหายใจ จำใจกลับมาทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม แต่ก็ไม่วายหยิบหนังสือเกมขึ้นมาอ่าน
“มีอะไรก็รีบพูดมา ประชุมมาทั้งวันเครียดจะตาย เฮียจะได้เล่นเกมคลายเครียดต่อ”
เหอะ เชื่อได้หรือเปล่าว่าผู้ชายที่นั่งทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้กวนอารมณ์อยู่หน้าเธอตอนนี้เป็นผู้บริหารระดับซีอีโอของโรงแรมชื่อดังจริงๆ
“เฮียจะโอนเงินมาให้เขาทำไมตั้งสองสามแสน เขาบอกแล้วว่าไม่เอาๆ ” เสียงใสในยามปกติตอนนี้กลับสำแดงฤทธิ์ด้วยการแผดเสียงดังแปดหลอด แววตาที่มองมาย้ำชัดว่าไม่สบอารมณ์กับสิ่งที่คงเพิ่งรับรู้มา (จากการเช็คยอดเงินในบัญชี) เท่าไรนัก
“แล้วเธอจะเสียงดังทำไมแก้มยุ้ย ค่ารถค่าคอนโดนี่เธอไม่ต้องผ่อนหรือไง” เขาว่าเสียงอ่อนใจราวกับมันเป็นเรื่องไร้สาระอะไรประมาณนั้น ไม่พอยังหันมาส่งสายตาตีความหมายออกมาเป็นคำพูดได้ว่า ‘แล้วเธอจะมาโวยวายทำไม’ อะไรเทือกๆ นั้นให้อีก
แต่มันจะได้ยังไงเล่า มันธุระกงการอะไรที่เขาจะมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องอะไรแบบนี้ แล้วอีกอย่างต่อให้ผ่อนทั้งบ้านผ่อนทั้งรถ รวมวงเงินแล้วก็ยังมีเหลืออีกไม่รู้กี่เท่า
“เขาจะผ่อนอะไรยังไง มันก็เรื่องของเขา มันเป็นความรับผิดชอบของเขา และเขาก็ไม่ชอบให้เฮียมายุ่ง!! ”
“แต่เฮียจะยุ่ง!!!
Talk หล่อ สปอร์ต กทม ที่แท้ทรู
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
