ตอนที่ 19 : ยัยตัวแสบ VS เรื่องวุ่นวาย 80%
สิบนาทีไม่ขาดไม่เกิน ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าแค่แปดนาที แปดนาทีเท่านั้น กาแฟสูตรสำเร็จ (เสร็จยัยยุ้ยO_O) ก็ถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่เจ้าของมันยังคงก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสารอยู่ เสียงแก้วกระทบกับพื้นโต๊ะที่ดังออกมา ทำให้เจ้าตัวเพียงเหลือบตาขึ้นมามองนิดหน่อย ปรายตาดูนาฬิกาข้อมืออีกนิด ก่อนก้มหน้าก้มตาลงไปสนใจกับเอกสารตรงหน้าต่อ
และอีกไม่เกินสองนาทีต่อมา
พรวด!!!
กาแฟสอง น้ำตาลหนึ่ง ครีมหนึ่ง?? ถูกไอ้เฮียบ้าพ่นออกมาใส่ถ้วยทันทีทั้งที่ยังไม่ถูกกลืนลงคอซะด้วยซ้ำ ก่อนจะตั้งสติได้และส่งสายตาพิฆาตมายังยัยตัวแสบที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก้มหน้าก้มตากางหนังสือปิดหน้าปิดตาทำเป็นยกขึ้นมาอ่านอย่างสนอกสนใจเกินเหตุ
“เธอทำบ้าอะไรของเธอยัยเตี้ย!!! ” เขาแหวเสียงดังลั่น ต่างจากใครอีกคนที่ยัง (แกล้ง) เงยหน้าขึ้นมาทำหน้าตาเหลอหลาเหมือนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
“ฮะ?? ” ไม่พอ ยังมาแกล้งตีหน้าซื่อถามซ้ำอีกต่างหาก
แต่ก็นะ คนมันมีความผิดติดตัว จะปิดยังไงก็ไม่มิด ขนาดพยายามทำหน้าตายใสซื่อซะขนาดนี้ แต่แววตาดันวิบวับเหมือนกำลังขำหรือสะใจอะไรสักอย่าง เหอะ ยัยตัวแสบ!!!
“น้ำตาลกับเกลือนี่เธอแยกไม่ออกหรือไงยัยบ๊อง”
“ฮะ อะไรเหรอคะ? อ้อ โทษทีๆ เผอิญรีบไปหน่อยเลยไม่ทันได้มอง” พูดไปก็พยายามทำหน้าตาตกอกตกใจให้มันสมจริงที่สุด พลางหยิบแก้วกาแฟต้นเหตุในมือใครอีกคนมาแตะๆ ชิมๆ ดูบ้างเพื่อความสมจริง ก่อนดวงตากลมเป็นต้องหยีลงทันทีเพียงแค่ปลายลิ้นแตะลงไปที่ปลายช้อนกาแฟก็รับรู้ได้ถึงความเค็มระดับน้ำทะเล ก่อนค่อยๆ อมยิ้มหวานเงยหน้าขึ้นไปพูดกับคนที่กำลังแยกเขี้ยวเตรียมจะงับหัวเธอให้ได้
“เกลือจริงๆ ด้วย ฮี่ๆ โทษทีค่ะ” เธอกล่าวขอโทษสั้นๆ พร้อมกับมองมาตาใสแป๋ว
เหอะ ยัยตัวเล็ก มันดูไม่สาสมกับที่เธอทำเลยสักนิด
ลลนาได้ยินเสียง เหอะ พร้อมจิ๊จ๊ะในลำคอของคนตรงหน้า ใบหน้าคมเงยขึ้นมองฟ้ามองเพดานรวมถึงมองออกไปข้างนอกอย่างพยายามระงับอารมณ์อยู่เต็มที่ แต่ก็นั่นแหละ สมควรแล้ว แกล้งเธอไว้มาก ตอนนี้ได้เวลาเอาคืนซะบ้าง แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ
“แต่ฉัน เอ้ย ยุ้ย เอ่อ เขาว่ากาแฟใส่เกลือมันก็ดีอยู่นะเฮีย” คนพูดเปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวเองแทบไม่ทัน คนอะไรจะความรู้สึกไวขนาดนี้ โกรธอยู่นะนั่น ยังไม่วายหันขวับกลับมา ส่งสายตาตีความหมายประหลาดๆ ได้ว่าถ้าเธอไม่รีบคิดได้เรียกใหม่ซะตั้งแต่ตอนนี้ ไม่อยากจะคิดว่าแก้มนุ่มนิ่มของเธอจะต้องเจอกับอะไร
“ถึงไม่อร่อย แต่ไอโอดีนจากเกลือก็มีประโยชน์ ช่วยป้องกันโรคคอพอก เอาน่า สักหน่อยนะ ครึ่งแก้วก็ยังดี นะๆๆๆ ” พยายามแกล้งทำน้ำเสียงร่าเริงและใจเย็นแบบสุดๆ มากกว่านั้น แค่พูดไม่พอ คนคะยั้นคะยอยังอุตส่าห์เขย่งปลายเท้ายื่นแก้วไปจ่อจรดริมฝีปากของคนที่ยังทำหน้าบูดไม่เลิก จนคนที่กำลังเท้าเอวเมินหน้าไปทางอื่นพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อระงับอารมณ์ต้องหันกลับมามองแทบไม่ทัน
รับรองได้ว่าถ้าช้ากว่านี้ไม่เกินสองวินาที เขาได้โดนยัยบ้านี่กรอกกาแฟใส่เกลือเข้าปากเป็นที่เรียบร้อยแน่
บ้าเรอะ เค็มขนาดนี้ ไม่ต้องรอป้องกันโรคคอพอกบ้าบออะไรนั่นหรอก ไตวายกันก่อนพอดี
“เฮ้ย อะไรของเธอยัยเตี้ย เธอก็กินเองสิ ฮ่าๆๆๆ ” แต่อยู่ๆ คนที่ก่อนหน้านี้ต้องใช้ความพยายามอย่างสูงในการท่องพุทโธในใจก็เปลี่ยนมาเป็นอารมณ์ดีซะอย่างนั้น เมื่อเห็นหน้าตาเหลอหลาของอีกฝ่าย พร้อมมือเล็กๆ ป้อมๆ พยายามปัดป่ายแก้วกาแฟที่อีกคนเอาไปจ่อไว้ที่ริมฝีปากของตนเองแทน
“ฮ่าๆๆ ” เสียงห้าวยังหัวเราะร่วนไม่ยอมหยุด ต่างจากอีกคนที่ทั้งไอทั้งสำลักไปพร้อมๆ กัน เมื่อกาแฟใส่เกลือถูกกรอกเข้าปากจนลงไปถึงลำคอ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะเอามันออกไปจากเธอซะที
“ไอ้พี่ภัทรบ้า” ร่างบางพยายามตั้งสติจนได้ในระดับหนึ่ง ก่อนใช้มือเล็กๆ ผลักแก้วกาแฟเจ้าปัญหาออกไป พร้อมตวัดตาเขียวมองไปยังอีกฝ่ายอย่างสุดแค้น มือบางพยายามยื้อแย่งแก้วกาแฟในมือของอีกฝ่ายมาไว้กับตัวเอง เพื่อหวังจะได้แก้แค้นคืนบ้าง
“เอามานี่” เสียงใสร้องขึ้นอย่างขัดใจเมื่อคนตัวโตยังคงหัวเราะร่า ไม่พอยังยกแก้วนั่นให้สูงขึ้นอีกต่างหาก ลำบากถึงเธอที่ต้องทั้งเอื้อม ทั้งคว้า หนักเข้าถึงขั้นกระโดด เพื่อยื้อแย่งมันคืนมา
“ฮ่าๆๆๆ ”
“เอามา เอามานี่”
ก๊อกๆๆๆ
“แพนด้า ฉัน…”
พลั่ก
Talk ดูเหมือนว่าสะใภ้บ้านนี้จะชงกาแฟเก่งทุกคน 5555555 คัดเลือกจากการชงกาแฟล้วนๆ เลยยยยย
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
