หนุ่มหน้าขาวกับสาวกิมจิ

ลำดับตอนที่ #1 : ย้ายห้อง

“ไหนอ่านอะไรขอดูหน่อยสิ”   ชายหนุ่มถามฉันด้วยน้ำเสียงกวนๆ

“ไม่เอา …นี่มันไดอารี่ของฉัน ใครจะให้ดูกันง่ายๆ หืม”

     พลิกไปหน้าสมุด บันทึกไดอารี่ของเทม หรือ เทมปุระ แน่นอนว่าเจ้าของก็คือฉันนั่นเอง สมุดเล่มนี้ฉันเก็บรักษาไว้เกือบ4ปีแล้ว

“ไหนขอดูหน่อยสิยัยปลาดุกชนเขื่อน”

“อะไรนะ ไอโด่?”

“ยัยโหนกเอ้ย”

“หุบปากไปเลย ไม่มีอะไรจะพูดก็อย่าพูดเหอะหนวกหู!!”

     พอฉันพูดประโยคสุดท้าย จบชายคนนั้นก็ยอมถอยทัพกลับไปทันที >o<!! แต่ไม่หรอกพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องมากวนฉันอยู่ดี ชีวิต ม.4 ในโรงเรียนของฉันช่างน่าเศร้า อะไรเช่นนี้

“โย่ว”   ฉันเอ่ยทักเพื่อนสนิทที่กำลังเดินมา

“ไง เทม”

“เป็นอะไรหรอหลิน ทำไมทำหน้าเศร้าๆละ”   ฉันเอ่ยถามพร้อมกับเดินไปหา

“เห็นอาจารย์ บอกว่าพวกเราจะต้องย้ายห้องกันนะสิ”

“ทำไมละ?”

“ห้องไม่พอ...เด็กนักเรียน ม.4 มาเข้าเยอะเกินไปเลยต้องใช้ห้องจำนวนมาก แล้วห้องของพวกเราเลยโดนย้ายทั้งห้อง กระจายกันไปตามห้องต่างๆ เฮ้อ~”

“แบบนั้นก็แย่นะสิ!!”

“ก็ใช่ไง”

“ได้บอกคนอื่น ยัง”

“ก็พอมีคนรู้บ้างแล้ว เดียวอาจารย์จะมาบอกอีกที”

“อืม...”

     ฉันเดินกลับที่นั่ง แล้วนั่งอ่านไดอารี่เพื่อลุ้นว่าจะได้เข้าห้องไหน และ จะได้เจอเพื่อนแบบไหน ฉันมองออกไปนอกหน้าตามองต้นไม้ที่กำลังพลิ้วไหว เหมือนทุกอย่างเป็นสีชมพู = =!!....

“เฮ่ยแก ตื่นนน”  

 ฉันกระพริบตา 2 3 ครั้ง แล้วหันไปมองเพื่อน

“มีอะไรหรอ หลิน”

“อาจารย์ เขาจะมาบอกแล้วว่าได้ไปอยู่ห้องไหนกันบ้าง คนอื่นเขาตื่นเต้นกันหมดมีแต่แก มานั่งหลับอยู่คนเดียว

อะ สมุดมันตกอยู่ใต้โต๊ะเลยหยิบมาให้”   หลินพูดจบแล้วยื่นสมุดให้ทันที

“ขอบใจนะ”

+++ผ่านไป 15นาที+++

“นั่งให้เรียบร้อย ครูมีเรื่องจะบอก บางคนอาจจะรู้แล้ว .... พวกเราจะต้องย้ายห้องนะ”   อาจารย์สาวพูดจบแล้วกวาดสายตาไปมองนักเรียน เพื่อดูว่ามีใครสงสัยหรือไม่   “ไม่มีใคร สงสัยอะไรนะ แปลว่ารู้กันหมดแล้ว”

     อาจารย์บอกห้องให้ทุกคนรู้ ทันที และโชคดีที่ฉันได้อยู่ห้อง 4 กับหลินและเพื่อนอีก 4 5 คน

“หลินๆ ได้อยู่ห้องเดียวกันด้วยละ”

“ใช่ๆ ดีจังเลย”

“เอาละเราจะเริ่มย้ายกันตั้งแต่วันนี้ รีบเก็บของด่วน”   อาจารย์พูดแทรกนักเรียนเพื่อไม่ให้เสียเวลา

     ใช้เวลาเก็บของประมาณ 10 นาที ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปตามห้องต่างๆ

“จะเป็นยังไงน้าห้อง4”   ฉันหันไปถามหลินระหว่างเดิน

“ไม่รู้สิอาจจะเป็นห้องพวกเด็กเรียนมั้ง นี่มันก็เปิดเทอมวันแรกนี่นะ”

“หลิน ตื่นเต้นจัง”

     ในที่สุดฉันก็มาถึงห้อง 4 สะทีภายนอกในห้องดูสะอาดเรียบร้อย บอร์ดจัดสวยงาม แทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นฝีมือเด็ก ม.5 ฉันตื่นเต้นกับการเข้าไปในห้องนี่มาก

“เอาละ ทุกคนครูจะแนะนำให้รู้จักกับเพื่อนใหม่นะ บางคนอาจจะรู้จักแล้ว ....อะ เข้ามาสิ”

“คะ...ค่ะ”   หลินตอบครูคนเดียว

“สวัสดีเพื่อนๆฉันชื่อ หลิน นะฝากเนื้อฝากตัวด้วย”   หลินพูดจบทุกคนก็ปรบมือให้เพราะเธอมีน้ำเสียงที่อ่อนหวานและท่าทางเป็น มิตร!!

     แนะนำตัวกันไปหมดทุกคนเหลือฉันเป็นคน สุดท้ายย....

“สวัสดีทุกคน...ระ เราชื่อ เทมปุระนะ เป็นลูกครึ่งไทยญี่ปุ่น ยินดีที่ได้รู้จัก”   พอฉันพูดจบทุกคนก็หันมารุมมองที่ฉัน แล้วหันไปซุบซิบอะไรบางอย่าง และตรงริมประตูมีชายหนุ่มในฝันของฉันกำลังจ้องมาที่ฉัน

“เลือกที่นั่งตามสบายเลยนะ อยู่แถวๆด้านหลัง”   อาจารย์พูดแล้วชี้ไปด้านหลังห้อง

“แย่แล้ว”   เสียงหลินดังขึ้นข้างๆหูฉัน

“อะไรเล่า”

“ที่นั่ง มันไม่ติดกัน!!”

“อะไรนะที่นั่งไม่ติดกัน”

“อ๋อ ที่ไม่ติดกันเพื่อที่พวกเธอจะได้รุ้จักกับเพื่อนใหม่ๆไงละจ๊ะ”   อาจารย์สาวแทรกขึ้นมาทันที หูดีเหลือเชื่อ

“คะ >o<”   ตอบตามมารยาท

     หลินกับฉันเลือกที่นั่งกันสักพักเราก็ตัดสินใจเลือก ฉันนั่งตรงริมหน้าต่างด้านหลัง ส่วนหลินนั่งริมหน้าต่างด้านหน้า ฉันรีบไปนั่งทันที แล้วมองดูหลินจากข้างหลัง หลินเข้าไปทักกับเพื่อนข้างๆทันที นั่นทำให้ฉันเริ่มไม่มั่นใจในตนเองว่าจะกล้าทัก คนแบบนั้นบ้างรึเปล่านะ???

“ไง ชื่อเทมใช่มั้ย”

“อือ”  

“ยินดีที่ได้รู้จัก ชื่อ มิ นะ”

“ดีจ้ะ มิ ช่วยแนะนำด้วยนะเกี่ยวกับเพื่อนๆและการเรียน”

“ได้สิ”

     ฉันเริ่มมีความหวังแล้วเพราะฉันรู้จักเพื่อนในห้องนี้เป็นคนแรก เธอมัดผมแกะและมีผมสีดำหน้าตาดูดี ตาโตและยิ้มตลอดเวลาที่คุยกับฉัน

“ไม่ต้อง เกร็งหรอกน่า”   เธอบอกฉันที่กำลังเกร็งสุดๆ

“อือ จะพยายาม”

+++พักเที่ยง+++

“เทม ทุกคนในห้องนี้นิสัยดีมากเลยละ”

“จริงหรอหลิน”

“ฉันรู้จักเกือบทั้งห้องแล้ว ละเธอเป็นไงบ้าง”

“รู้จักแค่คนเดียว คนที่นั่งข้างๆ”

“ไม่หัดเดินไปทัก คน อื่นบ้างเลยนะ”

     คนที่ฉันอยากทักก็มีอยู่หรอกนะ เขาเป็นผู้ชาย นั่งอยู่ริมประตู หน้าขาวจมูกโด่งผมสีดำหล่อ เท่ห์

“อยากเหมือนกัน แต่ขี้เกลียด!!”

“ปะ ไปหาของกินกันเหอะปกติเวลานี้ ก็จะมีพวกนักเรียนมาแย่งโต๊ะกินข้าว เดียวจะหาไม่ได้นะไปกันเถอะ”

“เออ นั่นสิ”   ฉันรีบวิ่งตามหลินไปทันที

     หลังจากที่ฉันและหลินกินข้าวเสร็จแล้วจึงรีบขึ้นห้องทันที ฉันกับหลิน เผลอเข้าไปในห้องเรียนเดิมแต่ก็ไหวตัวออกมาได้กันเสียหน้าโชคดี ที่ตอนนั้นไม่มีคนอยู่ในห้อง = =!!

“ฮ่าๆๆ เทมเอ้ยหลงจนได้”

“หลินนั่นแหละ พาฉันวิ่งไปอะ”

“ช่างมันเถอะๆ ก็ดีและที่ตอนนั้นไม่มีคนอยู่”

“ก็นั่น นะสิ เฮ้อ...”   ฉันถอนหายใจแล้วไปนั่งที่โดยลากหลินมานั่งที่ของมิเพราะในตอนนั้นมิยังไม่ขึ้นมาจากพักเที่ยง

“หลิน คนที่นั่งริมประตูชื่ออะไรหรอ”   ฉันกระซิบถามหลินเบาๆ

“ชื่อ เท็ต นะ”

“ขอบใจๆ”

“ทำไมหรอ”

“เปล่า...ไม่มีอะไรอยากรู้จักเฉยๆ หลินเป็นคนบอกเองนิว่าให้รู้จักเพื่อนไวๆ”

“อืมๆ นั่นสิเนอะ”

“อ่ะนี่ นิยายเรื่องใหม่”   หลินพูดแล้วยื่นสมุดเล่มหนาให้ฉัน

“โหวๆ ขอบใจแล้ววันหลังจะซื้อขนมมาฝาก”

“เออๆ รีบๆเก็บเดียวมีใครมาเห็น”

     ฉันกอดสมุดแน่นแล้วมองไปทางชายที่กำลังนั่งคุยเพื่อน ที่ริมประตู >///< ฉันยิ้มนิดๆ แล้วรีบเก็บสมุดเล่มหนาลงใส่ในกระเป๋าทันที

     การเรียนของฉันเป็นไปอย่างราบรื่น เพราะมี มิ ที่นั่งข้างๆคอยช่วยดูให้ และเป็นคนี่คอยให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิชาต่างๆให้ฉัน จึงทำให้ หลินไม่ค่อยเป็นห่วงมากนัก

“สวัสดีชื่อเทมหรอ”   เสียงชายหน้าขาวทักฉัน

“ใช่”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อเท็ต”   ชายหนุ่มพูดจบแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน  ฉันรีบเบือนหน้าหนี   “ถ้ามีอะไรถามได้นะไม่ต้องกลัว”

“อือ”   ในชีวิตฉัน ฉันตอบคนเป็นอยู่ไม่กี่คำเช่น อือ อืม ใช่ ฯ  ....แต่ว่า ณ ตอนนี้ฉันได้รู้จัก และได้คุยกับคนที่ฉันแอบชอบจริงๆแล้ว ฉันมองตามชายในฝันไปเรื่อยๆ จนเขาไปนั่งที่โต๊ะ เขาหันไปคุยกับใครสักคนที่แอบตรงประตู       คนนั้นคือ ....ไอโด่  เฮ้ยไอโด่รู้จักกับเท็ต

     ฉันเห็นเท็ตคุยอะไรบางอย่างกับโด่แล้วชี้มาที่ฉัน ฉันจึงแกล้งทำเป็นหลับ แล้วแอบเหล่มองนิดๆ เห็นไอโด่ซุบซิบอะไรบางอย่าง แล้วเดินจากไป หลังจากนั้นเท็ตก็มองมาทางฉัน แล้วหันไปคุยกับคนข้างหลังต่อ