คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : L in the area 5 การย้ำเตือน
“ลืมหรือเปล่าว่าทำบุับนไม่ึ้น”
“พิาราผมบ้าสิ” เธอมอผมาโแทบทะลุแว่นาทรลม่อนหัวเราะแผ่วเบา ะที่ผมเม้มปาเมื่อวามปาไวันเร็วว่าารไร่รอ
“บารั้บาราวพอรับ ผมไม่ไ้ว่าลอเวลาหรอ” แ้ัวอนนี้ยัไม่สายหรอ
“่ะ” เธออมยิ้มเล็น้อยนผมไม่มีบทสนทนา่อ ึเิน้าันมาเียบ ๆ เธอหยุเอารถเ็นผม็หยุาม ึ่ทำใหุ้พิาหันมออย่าแปลใ “ไม่ลับบ้านเหรอะ”
“รอรับระเป๋าไรับ”
“่ออยู่รนู้นนะะ” มอามนิ้วเรียวี้รสายพานำลัมีระเป๋าทยอยออมา
“ผมำ่อรับไม่ไ้็เลยามุ”
“อ้อ” เธอผศีรษะเ็นรถมาที่่อหมายเลแปสิบเอ็ “นั่นระเป๋าุหรือเปล่า”
โหลพร้อมันทำไมอผมออมาไวไ้วะ พ่นลมหายใเหนื่อยหน่าย ว้าระเป๋าเินทาเพียใบเียวลอทริปวาลพื้น
“ไม่มีธุระ่อเหรอะ”
รายนี้็ถามั ท่าทาเธอไม่ไ้อยาไล่ผมหรอ ถามามวามเป็นริที่ผมวรบอลาแล้วลาระเป๋าลับบ้าน ไม่ใ่ยืน้าเธอ
“รอ่วยยระเป๋า”
“ไม่เป็นไร่ะ” เธอส่ายหน้ายิ้ม ๆ เป็นรอยยิ้มที่เรใ “ลับบ้านพัผ่อนีว่า่ะ ท่าทาุเหนื่อย”
“ผมแ็แร อีอย่าผู้หิยอหนัไม่ีหรอรับ เสียสุภาพ”
“ะบอระเป๋าันหนัมาใ่ไหมะ”
“ุิมาไปเอรับ”
เมื่อไม่มีประโยั้าน ึอยมอหาระเป๋าเินทาอเธอ ะเ้าออัวเ้าห้อน้ำผมทยอยนระเป๋าใส่รถเ็นไหลามสายพานเือบรบ ุพิา็ลับมาหยิบระเป๋าใบที่สามอเธอทันพอี
เธอบอาไปมีหนึ่ใบ ส่วนสอใบอออมานั้นพึ่ถอยใหม่เพราะอยู่เที่ยว่อ
“เี๋ยวเ็นให้รับ”
“ไม่้อ่ะ ไม่้อ ันน่าะไปนละทาับุ”
“อรถทิ้ไว้ที่นี่เหรอรับ”
“ใ่ไะ ทำไม้อาโ้วย”
“ุเที่ยวเป็นเือน ๆ เลยนะ ่าเ่าแพน่าู” สลสยอราวหนัผี็บิลำระ่าอรถสนามบิน “ผมอไม่นานระเป๋าแทบแห”
“แพยัไ็้อ่ายอยู่ีนี่ะ ันไม่รู้เหมือนันว่าัวเอะเที่ยวเพลินนลืมรถที่เ่าอ”
“นหน้าแ็ไม่ร่วหรอรับ” ผมหลลืมเธอรวยนี่
“ถือะว่าเป็น่าโ่ เสียเินทำให้มีประสบาร์่ะ”
“ประโยปลอบใ่อน้าีเลยรับ” อาศัย่วเธอหลบนเ็นรถผ่าน ผู้นเริ่มพลุพล่านสัรไม่สะว้วยเรื่อบินพึ่ลอ ผมึเ็นรถออัวเสียเลย
“อ้าวะเ็นไปไหนะ”
“อรถั้นไหน.. ปึ!” หันมอหลัวับเมื่อเสียล้ายระเป๋าเินทาหล่นระทบพื้น
“อโทษ่ะ เี๋ยว่วยเ็บนะะ อโทษริ ๆ ่ะ” ุพิายมือยให่ ุลีุอนระเป๋าเินทาสีเรียบ่วยเ้าอระเป๋า หลัานั้นผม็ไม่ไ้ยืนมอภาพรหน้า ยับฝีเท้าพร้อมับเ็นรถมาที่ประูเื่อมทาออลานอรถ
ผมหยุเินแล้วึหมวฮู้ี้ลุมทับ้วยหมวแ๊ปสีำ ไม่ทันสวมใส่ีเสียอออาารหุหิัึ้น้านหลั
“มัวแ่รีบไม่ทันมอนนนอื่นเลย”
“เ็บหรือเปล่ารับ”
“อายมาว่า” เธออบหน้ามุ่ย “ระเป๋าแพ้วย ีนะไม่แล้อหั”
“ระเป๋าแพวัสุทนีอย่านี้แหละรับ”
“ุ็ไม่รู้รีบเินทำไม เือบมอหาไม่เอแล้วนะะ”
“อโทษรับ ผมไม่อบสถานที่นแออัเลยรีบเินออมา”
“่าเถอะ่ะ ส่รถเ็นมาให้ไ้แล้ว”
อบุที่เ้ามาอ่าน่า
ความคิดเห็น