ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พันธะสัญญา
"หา ?" สุคุนะที่ทำสีหน้าไม่พอใจใส่ทันที
"หากเจ้าพาไปไหว้หลุมศพท่านแม่.....ข้าจะให้เจ้ากินขะ !!!" ข้าที่พูดไม่ทันจบก็ถูกสุคุนะสะบัดมือออกจนล้มไปนั่งกับพื้น
"ช่างกล้า.....ที่ออกคำสั่งกับข้า" สุคุนะที่พูดด้วยสีหน้าเยือกเย็นจนฉันขนลุกไปทั้งตัว ก่อนที่เขาจะเดินมาแล้วใช้มือจับที่ใบหน้าของฉันให้สบตากับเขา
"หากข้าต้องการจะกิน.....ไม่จำเป็นต้องพาไป.....ข้าก็สามารถกินเจ้าตอนนี้ได้" สุคุนะที่พูดพร้อมรอยยิ้ม
อ่า.....ทำไมข้า.....ถึงคิดน้อยแบบนี้....
"......." ข้าที่ได้แต่หลบสายตาสุคุนะ
"หึ" สุคุนะที่ปล่อยมือออกก่อนจะเดินจากไปแล้วทิ้งข้าไว้เพียงลำพังท่ามกลางป่าที่มืดมิด
"บะ.......บ้าที่สุด....." ข้าที่กำหมัดไว้แน่น
"ถ้ายังตามข้าอีก.....ข้าจะฆ่าเจ้า" สุคุนะที่หันมาส่งสายตาอำมหิตใส่ หลังจากที่ข้าแอบตามเขามาตั้งแต่ในป่าเป็นเวลานานพอสมควร
"ข้าไม่ได้ตามเจ้าสักหน่อย" ข้าที่พูดเถียงกลับ
"ถ้าไม่ได้เรียกตามจะเรียกว่าอะไร ?" สุคุนะที่ทำคิ้วขมวดใส่
"กะ.....ก็ทางที่เจ้าไป....มันมีหมู่บ้านหนิ....ข้าแค่....แค่.....จะไปขอความช่วยเหลือ" ฉันที่พูดอธิบายพร้อมกับหลบหลังต้นไม้ใหญ่ถึงแม้จะรู้ว่ามันไม่สามารถช่วยชีวิตข้าได้ก็ตาม
"หึ" สุคุนะที่ถอนหายใจก่อนจะเดินต่อ ข้าที่แอบเดินตามอยู่ห่างๆเพื่อความปลอดภัยของตัวเองและแล้วพวกเราก็มาถึงหมู่บ้านเสียที
"เดินมาไกลพอสมควรเลยนะเนี่ย.....รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว" ข้าที่มองสำรวดรอบๆหมู่บ้าน
"ถ้าเป็นแบบนี้....ทางคฤหาสห์ต้องรู้แล้วแน่ว่าหนีออกมา" ข้าที่เริ่มคิดหนักก่อนจะสังเกตเห็นสุคุนะที่กำลังเดินออกจากหมู่บ้านไป
"เจ้าจะไปไหนนะ ?" ข้าที่รีบวิ่งตามก่อนจะต้องหยุดชะงักเมื่อพื้นที่ข้ากำลังจะเหยียบอีกก้าวเดียวมีรอยฟันขนาดใหญ่ขวางเอาไว้
"ข้าไม่มีธุระอะไรกับทีนี่....แต่เจ้ามีไม่ใช่รึไง.....หรือเจ้าจะยอมรับ.....ว่าตามข้ามา" สุคุนะที่พูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปาก
"กึก........" ฉันที่ได้แต่ยืนกัดฟัน
"งั้นข้าก็หวัง.....ว่าจะไม่ได้เจอกันอีก......เพราะถ้าเจอกัน.....คราวหน้า.....ข้าจะฆ่าเจ้าสะ" สุคุนะที่หันมาพูดทิ้งท้ายสีหน้าเยือกเย็นแล้วเดินออกจากหมู่บ้านไป
"ทั้งๆที่....อยู่กับซุคุนะแล้วปลอดภัยกว่าแท้ๆ...." ข้าที่นึกถึงตลอดทางที่เดินตามเขามาก็ไม่พบกับพวกคำสาปทั้งสิ้น ถึงแม้ว่าข้าจะมีเลือดไหลอยู่จนมันแห้งสนิทแล้วก็ตาม
"สาวน้อยมายืนทำอะไรตรงนี้ ?" ยายแก่ที่เอ่ยถาม
"พอดีข้าอยากได้ของสำหรับเดินทาง....ยายพอจะมีของหรือร้านดีๆแนะนำข้ามั้ย?....ข้ามีเงินจ่ายนะ" ข้าที่พูดพร้อมนำถุงเงินสำรองที่เก็บติดตัวไว้ตลอดขึ้นมาให้ยายแก่ดู
"โอ้.......ได้สิๆ......ตามข้ามาเลยสาวน้อย" ยายแก่ที่พูดพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินนำทาง
"ขอบคุณนะคะ" ข้าที่ฉีกยิ้มกว้างก่อนจะรีบเดินตามไป
"หึ.....ยัยโง่" สุคุนะที่หันหลังกลับมามองไม่ใกล้ไม่ไกลจากหมู่บ้าน
ในขณะเดียวกันก็มีกลุ่มคนมากมายกำลังตามหาอะไรบางอย่างในป่าข้างคฤหาสห์ของตระกูลสึกิโกะ
"คุณชาย.....เจอแล้วครับ !!!" ทหารที่ตะโกนเรียกเสียงดังลั่นกลางป่า
"งั้นหรอ" อิจิที่ยืนอยู่ท่ามกลางซากพวกคำสาปหลายสิบตัวที่ถูกเขาปัดเป่า
"ข้าเจอกระเป๋าเดินทางของคุณหนูครับ" ทหารที่หยิบกระเป๋าของข้าขึ้นมา
"เหมือนจะมีการต่อสู้เกิดขึ้นที่นี่......มีเลือดของไมริอยู่ด้วย" อิจิที่กำลังสำรวดพื้นที่โดยรอบ
"แต่ใครกัน.....ที่เป็นคนช่วยนางเอาไว้" อิจิที่พยายามใช้อาคมจับทิศทางที่ข้าเดินไปทางไหน
"ทิศเหนือ.....หรือว่านางจะไปไหว้หลุมศพ.....รีบส่งกำลังคนตามหานางตามหมู่บ้านให้หมด !!!" อิจิที่ตะโกนออกคำสั่งทันที
ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เป็นอะไร....ไมริ : อิจิ
"แบบนี้เอง.....ต้องไปรายงานกับท่านจิ้งจอก" คำสาปตนหนึ่งที่แอบสังเกตอยู่ไกลๆก่อนจะรีบวิ่งหายไปในเงามืด
ในขณะเดียวกันข้าก็กำลังเดินตามยายแก่ไปเรื่อยๆตามซอยมืดๆ ข้าที่เริ่มรู้สึกแปลกๆถึงบรรากาศที่เหมือนมีใครกำลังจ้องมองอยู่ตลอดเวลาไม่มีผิด
"ยาย.....ข้าว่าเราเดินมานานเกินไปรึเปล่า ?" ข้าที่ตัดสินใจถามออกมาตรงๆ
"นั่นสินะ" ยายแก่ที่หันมาส่งยิ้มให้ก่อนจะมีเชือกอะไรบางอย่างผูกที่ขาของข้าแล้วดึงขาขึ้นไปจนตัวห้อยลงมา ไม่นานนักก็มีกลุ่มคนเดินออกมาตามที่ซ่อนต่างๆ
"ดูท่าทางก็มีเงินนะเนี่ย...." ชายปริศนาที่พูดพร้อมแสยะยิ้มให้
"โจร ?" ข้าที่ทำสีหน้ากังวลออกมาทันที
"ไหนดูสิมีเงินแค่ไหนกัน ?" โจรอีกคนที่เดินมาหยิบเงินในกระเป๋าฉันออกมาทันที
"สุดยอด.....เป็นผู้หญิงตัวเล็ก....แต่กลับมีเงินมากมายขนาดนี้....แถมมีทองด้วย !!!" โจรที่พูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น
"พวกเจ้าจะเอาเงินไปหมดก็ได้.....แต่ช่วยปล่อยข้าไปได้มั้ย?" ข้าที่พยายามต่อรอง
"หา !!!" โจรที่ทำหน้าไม่พอใจก่อนจะต่อยหมัดเข้าที่ท้องข้าอย่างเต็มแรง
"อั่ก !!!" ข้าที่แทบขยับตัวไม่ได้
จุก.....เป็นบ้า.......
"ที่พูดแบบนี้......คงมีค่าตัวสูงแน่ๆ.....คิดว่าพวกเราจะปล่อยแกไปรึไง ?" โจรที่พูดด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก
"จับมันนั่งเก้าอี้ !!!" พอสิ้นคำสั่งโจรอีกคนก็จะเดินมาตัดเชือกที่มัดขาออกแต่ข้าพยายามดิ้นหนีสุดชีวิต ถึงกระนั่นมันก็ตัดถูกจนตัวของข้าที่ดิ้นอยู่ตกลงมากระแทรกพื้นและด้วยการที่ข้าไม่อยู่นิ่งทำให้เผลอไปกัดปากจนเลือดไหล
"อยู่เฉยๆก็ไม่เจ็บตัวแล้ว !!!" ยายแก่ที่โวยวายขึ้นพร้อมนำเชือกหมัดตัวข้าเอาไว้
"นะ.........หนี......" ข้าที่เริ่มหน้าซีก
"ห๊ะ ?" เหล่าโจรที่ต่างทำหน้าคิ้วขมวดใส่ทันที
"รีบหนี !!!" ข้าที่ตะโกนพูดสุดเสียง
"พูดอะไรของกะ !!!" โจรที่กำลังเดินมาตบหน้าข้า แต่จู่ๆหัวของเขาก็หายไปทำให้เลือดกระจัดกระจายเต็มไปหมด เหลือไว้เพียงแค่ตัวที่ยังคงเดินมาหาข้าก่อนจะล้มลงไป
"ตัวบ้าอะไรเนี่ย !!!" ยายแก่ที่โวยวายก่อนจะมีเงาขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาทางด้านหลัง
"อะ......อาหาร......" คำสาปที่มีลักษณะเหมือนปลาแต่มีกล้ามปูเป็นแขนทั้งสองข้า ร่วมถึงขาปู 6 ขาที่งอกออกมาข้างลำตัว
"ฆ่ามัน !!!" บรรดาโจรต่างโวยวายเสียงดังลั่น
"พวกมันเป็นคำสาป !!!" ข้าที่ตะโกนบอก
"อาหาร !!!" คำสาปที่เริ่มออกล่า
พวกโจรที่พยายามสู้กลับแต่ก็ไร้ผลจนพากันหนีกระจัดกระจายไปมา และบางส่วนก็ถูกจับกินและถูกฆ่าอย่างหน้าสยอดสยอง ข้าที่ใช้โอกาสนำมีดจากศพขูดเชือกเพื่อจะรีบหนีเช่นกัน
"สำเร็จ !!!" ฉันที่ร้องด้วยความดีใจ
"ชะ......ช่วยด้วย......." ยายแก่ที่นอนจับขาของข้าเอาไว้ก่อนจะถูกคำสาปกินต่อหน้าต่อตาข้า จนเลือดของนางกระจัดกระจายถูกตัวข้าเต็มไปหมด
"........." ข้าที่ได้แต่ยืนตัวสั่น
"อาหาร....." คำสาปที่เริ่มสังเกตเห็นตัวข้าหลังจากจัดการเหล่าโจรไปทั้งหมด ก่อนที่มันจะค่อยๆยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆข้าเพื่อจะกิน
ฉะ.......ฉัน.......จะมา........ตายที่นี่......ไม่ได้.....
"ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!" ฉันที่ดึงสติกลับมาก่อนจะใช้มีดแทงลงไปที่ตาของคำสาปทั้งสองข้างอย่างจัง ฉึก! ฉึก!
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!" คำสาปที่ร้องโวยวายด้วยความเจ็บปวดจนมันเริ่มอาละวาดใช้แขนปูเหวี่ยงไปมา ข้าที่พยายามกระโดนหลบการโจมตีของมันจนสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่หลังกำแพง
"พี่สาว.....ช่วยด้วย !!!" เด็กผู้หญิงที่่ตะโกนร้องเรียกทั้งน้ำตาจนทำให้ข้ากระโจมเข้าไปหา
"แพละ !!!" ข้าที่เห็นร่างของเด็กผู้หญิงถูกกล้ามปูขนาดใหญ่ทุบลงไปที่ตัวของนางจนสภาพเละต่อหน้าต่อตา และมันทำให้ข้านึกถึงภาพเหตุการณ์ในวันที่ท่านแม่ได้ตายลง
อะไรกัน.....นี่ข้า.....กำลังทำอะไร.......
"มองไม่เห็น !!!" คำสาปที่โวยวายเเละเริ่มอาละวาดอีกครั้ง
ข้า.....กำลังทำ.....อะไรกันแน่.......
"คำสาป.....แห่งชีวิต.....อยู่ที่ไหน !!!" คำสาปที่โวยวายมากกว่าเดิมเมื่อเริ่มไม่ได้กลิ่นเลือดของข้าที่กำลังจางหายไป
"ฮะ.....ฮะฮะฮ่าฮ่า.....ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!" ข้าที่ยืนหัวเราะออกมาอย่างคนเสียสติ
"คำสาปแห่งชีวิต !!!" คำสาปที่พุ่งตรงมาหาข้าทันที แต่แล้วตัวของคำสาปก็ถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ ข้าที่ยืนมองอยู่ก็รู้ได้ทันทีว่าฝีมือของใคร
"ไหนบอกจะไปหลุมศพไม่ใช่รึไง?" สุคุนะที่เดินออกมาจากทางข้างหลังของข้า
"สะ........สุ.......สุคุนะ" ข้าที่หันมามองด้วยสีหน้าแปลกใจเล็กน้อยที่ยังเจอเขาอยู่
"จะว่าไป.....ข้าบอกเจ้าแล้วสินะ.....ว่าถ้าเจอกันอีก....จะฆ่าทิ้ง" สุคุนะที่พูดพร้อมยื่นมือมาแล้วจับที่ใบหน้าของข้า
"งั้นก็ฝากด้วยนะ" ข้าที่พูดพร้อมรอยยิ้มจนอีกฝ่ายถึงกับผงะทันที
"ทำไมถึงยอมแพ้ง่ายแบบนี้....มันก็หมดสนุกกันพอดีนะสิ !!!" สุคุนะที่เริ่มโวยวาย
".............." ข้าที่ได้แต่ยืนฟัง
"ข้าคิดว่าจะฆ่าหลังจากไปไหว้หลุมศพ.....แล้วดูเจ้าร้องขอชีวิต.....แต่ว่า......เจ้ากับ....." สุคุนะที่จับคอเสื้อของข้าแล้วดันเข้าไปชนกับกำแพงทานด้านหลัง ตุบ!
"ทำไมถึงเลิกที่จะมีชิวิตอยู่ต่อกัน !!!" สุคุนะที่หัวเสียแบบสุดๆเมื่อข้าไม่เป็นไปตามเกมที่เขาวางเอาไว้
"แล้วข้าจะมีชีวิตไปเพื่ออะไร ?" ข้าที่พูดด้วยน้ำเสียงที่หมดอะไรตายอยาก
"หา !" สุคุนะที่ทำสีหน้าสงสัยทันที
"การที่มีชีวิตแล้วมันได้อะไรขึ้นมา.....แล้วพอถูกจับให้ไปแต่งงานก็เหมือนอยู่ในกรงขังไปตลอดชีวิตแบบนั่น......ข้าก็ไม่ต้องการ !!!!!!" ข้าที่เริ่มโวยวายบ้าง
"แล้วจะให้ข้าเกิดมาทำไม.....หากต้องมีชีวิตที่ต้องเจ็บปวดแบบนี้.....ทำไมข้าต้องเกิดมาด้วย........แค่เริ่มเดินทางจะไปที่หลุมศพ......ก็มีผู้คนตายมากมายขนาดนี้.....หากข้าไปต่อ.....ต้องมีคนตายอีกแน่.....แต่ว่า......" ข้าที่เริ่มร้องไห้
"แต่หากข้าตาย....คำสาปที่กินข้า.....ก็จะมีพลังคำสาปมหาศาล.....และผู้คนก็ต้องตกเป็นเหยื่ออีก....แล้วแบบนี้ข้าควรทำยังไง.....มีชีวิตต่อไปก็ไม่ได้.....จะตายก็ไม่ได้เช่นกัน...." ข้าที่ค่อยๆมองมายังสุคุนะทั้งน้ำตา
"สุคุนะ.....ข้าควรทำยังไง ?" ข้าที่พูดด้วยสีหน้าอ้อนวอนคำตอบกับชายที่เคยฆ่าพวกคำสาปและผู้คนมามากมาย
"คำตอบนั้น.....เจ้าจงหามันเองเถอะ...." สุคุนะที่พูดจบก็ปล่อยคอเสื้อข้าออก
"งั้นหรอ....." ข้าที่ถอนหายใจพร้อมเช็ดน้ำตา
แม้แต่สุคุนะ.......ก็ยังไม่รู้เลยงั้นหรอ ?
"แต่ข้าจะพาเจ้าไปไหว้หลุมศพ" สุคุนะที่พูดขึ้นทำให้ข้าตกใจ
"แล้วเจ้าคิดจะกินข้าสินะ" ฉันที่เริ่มทำคิ้วขมวด
"สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว" สุคุนะที่หันมาตอบ
"???" ข้าที่ได้แต่ทำสีหน้าสงสัย
"ข้าจะไม่กินเจ้าด้วยเหตุผลนั่นแล้ว.....แต่เหตุผลอื่น" สุคุนะที่พูดพร้อมรอยยิ้ม
"จะเหตุผลอะไรก็ช่าง.....แต่ระหว่างเดินทางไปที่หลุมศพ.....หากเจ้าฆ่าหรือทำร้ายมนุษย์แม้เพียงคนเดียว...เจ้าห้ามกินข้าและเจ้าก็ต้องตายเช่นกัน" ข้าที่ทำสัญญาที่ทำให้ตัวเองได้เปรียบทันที
"งั้นหากระหว่างเดินทาง....มันทำให้เจ้ามีความสุขแล้วเกิดอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป....ถึงจะฆ่าหรือทำร้ายมนุษย์ ข้าก็ไม่ตายแล้วยังสามารถกินเจ้าได้ในทันทีแล้วกัน" สุคุนะทำสัญญาที่ให้ตัวเองได้เปรียบเช่นกัน
"แล้วเจ้าจะรู้ได้ไงว่าข้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ" ข้าที่รีบถามทันที
หรือสุคุนะ.....จะมีแผนอยู่ในใจอยู่แล้ว.....
"ก็ฆ่ามนุษย์ไง" สุคุนะที่ตอบด้วยสีหน้ามั่นใจ
"แต่หากข้าไม่มีความสุข....เจ้าก็จะตายนะ !!!" ข้าที่พยายามทำความเข้าใจ
"เพราะงั้นมันถึงได้สนุกนะสิ" สุคุนะที่ตอบ
"เจ้ามัน.....บ้า....." ข้าที่ไม่สามารถสันหาคำมาด่าได้
"แล้วจะไปกันได้รึยัง ?" สุคุนะที่หันมาถาม
"อะ....อือ" ข้าที่ตอบพร้อมหยิบถุงเงินที่เปื้อนเลือดออกมาพร้อมอาวุธติดตัวเล็กน้อย
"เป็นผู้หญิง.....จะมีแผลที่หน้าได้ไง" สุคุนะที่หันมาพูดพร้อมทำคิ้วขมวดใส่
"หา?" ข้าที่ทำสีหน้างงก่อนจะสะดุ้งทันทีเมื่อถูกมือหนาจับที่ใบหน้าตรงแก้มที่เคยถูกการโจมตีจากสุคุนะ ก่อนที่แผลมันจะหายไปอย่างไร้ร่องลอย ข้าที่มองจากกระจกถึงกับตกใจแบบสุดๆ
"หึ.....ทำตัวเป็นเด็กไปได้" สุคุนะที่ถอนหายใจใส่ ข้าที่เดินๆอยู่ก็นึกอะไรออกได้ก่อนจะทำการหาสมุดหรือเศษกระดาษออกมา
"เจ้าจะทำอะไร ?" สุคุนะที่เอ่ยถาม
"ก็จดบันทึกไง....นี้เป็นครั้งแรกในการเดินทางของข้านะ" ข้าที่พูดพร้อมรอยยิ้ม
"ถึงแม้ว่าเจ้าจะรู้ว่าตัวเองจะตายเนี่ยนะ" สุคุนะที่ทำสีหน้าไม่เข้าใจ
"ก็เพื่อจะมีใครบางคนมาเจอสมุดจดเล่มนี้....จะได้เป็นประวัติศาสตร์ของโลกไงหล่ะ" ข้าที่พูดด้วยสีหน้าภูมิใจแบบสุดๆ
"จะทำอะไรก็ทำเถอะ" สุคุนะที่ยังคงเดินนำต่อเรื่อยๆ
"อย่ารีบสิ....รอข้าด้วย !" ข้าที่รีบจดบันทึกแล้ววิ่งตามพร้อมตะโกนไล่หลังสุคุนะ
"ขืนยังเสียงดัง....ข้าจะตัดลิ้นเจ้าสะ" สุคุนะที่พูดขู่
"!!!" จนข้ารีบเอามือปิดปาก
"เดี๋ยว.......เจ้าก็ห้ามทำร้ายข้า......เพราะข้าเองก็เป็นมนุษย์ !!!" ข้านึกถึงพันธะสัญญาที่ทำ
"ชิ" สุคุนะที่เบะปากใส่ทันที
END.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น