คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 5 จูบและตบ
บทที่ 5 ูบและบ
บนรถ
ภายในรถเียบไม่มีใรเอ่ยเสียออมาั้แ่ออาหน้าโบสถ์ แม้อนนี่ ลูน้อที่ทำหน้าที่เป็นผู้ับรถให้ในวันสำัอยมอเ้านายอัวเอและหิสาวที่เพิ่ะไ้ำแหน่นายหิอพวเามาหมาๆ ที่นั่ห่าและไม่ยอมพูาัน อนนี่หันไปมอแเนียลเ่นเียวับแเนียลที่หันมา แม้พวเาะอยรับใ้เ้านายมานานและ็มัะพบับวามเียบเป็นประำแ่รั้นี้่าออไป็รที่มีหิสาวมา้วยและำลัสร้าบรรยาาศมาุะ้วย ทั้อนนี่และแเนียลเลิมอหน้าันและหันไปมอถนนามเิม อนนี่ับรึ้นทา่วนและเพราะอนนี่ับึ้นทา่วนทำให้ภาสิลันที่เอาแ่นั่ิประูมอออไปนอหน้า่า็ถึับพูออมาอย่าใเมื่อเส้นทาที่ิว่าเาะลับไปส่บ้านไ้เปลี่ยนเส้นทา
"ุะไปไหน ทำไมไม่ส่ันที่บ้าน่อน" ภาสิลันหันไปถามาร์ฟอเทลทันที และ็ไ้ำอบลับมาือวามเียบ เธอเลยเปลี่ยนวามสนใไปที่นับรถและเอ่ยถามอีรั้
"..."
"ลเราะไปไหนัน่ะ"
"..."
และ็ยัไ้ำอบเ่นเิม็ือวามเียบนเธอทนไม่ไหวแม้เธอะมอทุนในรถแล้ว็าม อยู่ๆ วามิ็แล่นึ้นมาว่าะทำยัไถึะไ้ำอบานที่เอาแ่เียบนั่เป็นรูปปั้นแบบนี้ เมื่อิไ้เธอ็ย้ายัวเอลุึ้นโน้มัวไปับพวมาลัยรถทันทีโยไม่ทันให้ใรไ้ั้ัวและเพราะารระทำอเธอทำให้ทุนบนรถ่าพาันใ
"เฮ้ย!!" เสียอนนี่และแเนียลร้อออมาอย่าใและพยายามบัับรถให้มั่นส่วนแเนียลพยายามแะมืออภาสิลันออ ส่วนาร์ฟอเทลที่ทำเพียื่นใผ่านทาสีหน้า็พยายามึัวเอลับมานั่นสำเร็พลาอเอวเธอไว้แน่
"เฮ่ออ" อนนี่และแเนียลแอบถอนหายใเมื่อสถานาร์ลับมาเป็นปิและหันไปสนใท้อถนนเหมือนเิมเมื่อาร์ฟอเทลเริ่มพูออมา้วยน้ำเสียที่ไม่เ้มมา
"เธอทำบ้าอะไร!"
"ั้น็บอมาสิว่าะไปไหน"
"เธอนี่มัน"
"ันทำไม่ะุสามี" ภาสิลันสวนลับาร์ฟอเทลทันทีเมื่อเาพูและี้หน้าเธออย่าไม่เรลัว เพราะเธอไม่ผิที่อะไรเลยที่ทำแบบนั้นแ่เพราะเาับลูน้อไม่ยอมบอ่าหาว่าะไปไหน ถ้าบอั้แ่แรเธอ็ไม่ทำแบบนี้หรอทั้ที่ลัวะแย่
"หยุเรียันแบบนั้น"
"โอเ ไ้ ั้นุ็บอันมาว่าะไปไหน ทำไมไม่ไปส่ันที่บ้าน และ็ปล่อยไ้แล้ว" ภาสิลันถาม่อนะ้มลมอแนอเาที่ำลัรวบเอวเธอไม่ยอมปล่อยสัทีพลาแะมือเาออ
"ไปอนโัน" าร์ฟอเทลพูพร้อมับเอาแนออ เมื่อเาเอาแนออภาสิลัน็รีบยับถอยออห่าาเาทันที
"แล้วทำไมันะ้อไป้วยล่ะ" ภาสิลันเอ่ยถาม
"เธอไม่น่าถาม"
"เอ๊ะ! นีุ่" ภาสิลันหันมามอเาพลาอออย่าหาเรื่อที่เาย้อนลับมาอย่าวนประสาท เธอิมาลอว่าเาเป็นนนิ่ๆ เียบๆ ออะเย็นาไปเลย้วย้ำ แ่ทำไมวันนี้ถึมาวนประสาทเธอแบบนี้ ไม่แม้แ่เธอที่แอบสสัยภายในใแ่ลูน้ออเาที่เหลือบามอันถึวามเปลี่ยนไปอเ้านาย
"..."
"เราแ่าน็เพราะเรื่ออผู้ใหุ่ยัน เราไม่ไ้รัันเสียหน่อย" ภาสิลันหมั่นไส้ับท่าทาที่เายัทำหน้านิ่ไม่พูอะไรหลัาวนประสาทเธอไป เธอเลยัสินพู่อหน้าเาและลูน้ออเาให้รู้ไปเลยว่าที่เธอับเาแ่านันเพราะอะไร และเน้นย้ำในวามว่าไม่ไ้รััน
"แล้วเธออบลทำไม" ประโยที่เาสวนลับมา็ทำให้เธอแอบใเล็น้อย มันเหมือนับว่าเานั้นรัเธอฝ่ายเียวและารที่เธออบลนั้นโยที่ไม่ไ้รัเามันำลัทำร้ายเา แ่เธอิว่ามันไม่ไ้หมายวามว่าแบบนั้นหรอ
"ุถามมานานี้แล้ว ัน็ะอบรๆ เลยนะว่า ันอยาเล่นสนุ ามิีวิุ็สนุและเป็นสีสันน่าูเลยล่ะ และ อื้ม!!" เธอไม่ทันพูบเมื่อเารวบเอวเธอและึัวเธอเ้าไปใล้่อนะประบปาบูบทันที ภาสิลันเบิาโ่อนะทุบึ่ันอเาออหลัาไ้สิเมื่อหายใ เาูบเธออยู่นานแม้เธอะทั้ทุบทั้ีไปทั่วแผออเานเธอเริ่มะหายใไม่ออ เาถึยอมผละออ
"ยาหน่อยสาวน้อย ิะิามีวิัน็รับมือันให้ไ้ แู่บเธอยัทำอะไรันไม่ไ้เลย"
เพียะ!!
เสียฝ่ามือระทบแ้มัไปทั่วรถและมันทำให้ลูน้อทั้สอนเอาแ่สนใท้อถนนไม่ล้าแม้แ่ะเหลือบมอู เพราะเ้าสาวันบหน้าเ้าบ่าวที่ันไปูบโยไม่ทันั้ัว
"..." เาไม่พูอะไรนอาใ้ลิ้นุนๆ ที่ระพุ้แ้มเพื่อสำรวว่ามีเลือออไม่ ถึยัไเลือ็ไม่ออหรอเพราะมือบานั้นเบาะมาว่า เาไม่เ็บเลยสันิแ่แสบหน่อยๆ และแน่นอนเลือไม่ออ
"อย่ามาทำหยาบายับันนะ!" ภาสิลันพูบายี้ปาัวเอไปมานลิปสิที่ทามาเลอะไปทั่วอบปา เมื่อาร์ฟอเทลเห็นันั้น็เอื้อมมือเพื่อะไปเ็ปา็ถูภาสิลันปัมือออ
"ะทำอะไร!" เธอึ้นเสียใเานทำให้ลูน้อนสนิทที่รู้ีว่าเ้านายเป็นนอย่าไร็ถึับเสียวสันหลั ลัวแทนภาสิลันว่าอาะโนีไม่ทันไ้ถึอนโแน่ๆ แ่ลูน้อที่เพิ่เ้ามาไ้ไม่นานแอบไปนินทาพูไม่ีรั้แร็โนสั่สอนและไล่ออในวันนั้นทันที แม้าิผู้ให่แท้ๆ เายััารเพียเพราะึ้นเสียและทำร้ายร่าายเา แ่นี่เธอันมาึ้นเสียและ่อว่าเา ทำร้ายร่าายอีมีเหรอว่าเ้านายเาะปล่อยผ่านหรือ แ่ทั้อนนี่และแเนียล่าหันมามอหน้าันทันทีเพราะประโยที่พูอเ้านายและน้ำเสียที่ออะอ่อนล่อนะรีบหันมอถนนเมื่อเ้านายพูเสียเย็นโยไม่หันมามอพวเา
"ปาเธอเลอะลิปสิหมแล้ว หันไปมอถนนะ!"
"ันเ็เอไ้ แล้วุะไปุพวเาทำไม พวเาไม่ไ้ทำอะไรให้สัหน่อย"
"ทำหรือไม่ทำ ไม่ใ่เรื่ออเธอ"
"ุ ันบอไว้เลยนะว่าถ้าุยัเป็นแบบนี้็ไม่มีใรอยาะอยู่้าุ้วยหรอ และหนึ่ในนั้น็ือัน"
"หึ" าร์ฟอเทลำในลำอับท่าทาอเธอที่เิหน้าไปทาอื่นและยือเล็น้อยว่ายัไเธอ็เป็นอย่าที่พู่อนะหันลับมานั่ีๆ โยไม่พูอะไรอี และารระทำนั้น็ทำให้เธอหันมามอเาอย่าัใ่อนะยับลับไปนั่ที่เิมและหันออไปมอนอหน้า่าโยไม่ลืมัุและผมให้เรียบร้อย แ่ประโยที่หลุออมาาปาเาโยไม่ยอมหันมามอ็ทำให้เธอหันมาัสีหน้าใส่เา่อนะหันลับไปทาเิมและเ็ลิปสิออเมื่อเาไม่ยอมพูอะไรอี
"ปาเธอยัเลอะอยู่"
มาแล้วววววววววววววววววววววววว มาึอีแล้วววว
และ็มาให้แน่นอน้าาาาา
ความคิดเห็น