One Night Stand...รักนี้ไม่ใช่แค่หนึ่งคืน

One Night Stand...รักนี้ไม่ใช่แค่หนึ่งคืน

*****

เจ้าขา นักเขียนนิยายที่กว่าจะมีความรักเหมือนใครเขาก็ยากแสนยาก มิหนำซ้ำยังจบไม่สวยกับอดีตคนรักทุกคน จนกระทั่งอดีตแฟนคนที่ 3 ทำเจ้าขาเจ็บช้ำจนต้องหนีมาซ่อมแซมหัวใจไกลถึงจังหวัดน่าน ทว่า ในค่ำคืินวันแรกที่มาถึง เธอเผลอไผลขึ้นเตียงกับชายแปลกหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจด้วยความเมา ในคราแรกเจ้าขาคิดหนีด้วยความอับอาย แต่ก็ไม่ทัน เขตแดน พ่อเลี้ยงเขตเจ้าของไร่ผลไม้ที่ใหญ่ที่สุดในภาคเหนือ ตื่นขึ้นมาพบว่าเธอกำลังหนี เขาจึงพูดออกมาว่าจะรับผิดชอบ! เธอปฏิเสธสุดฤทธิ์แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจไปกับคำพูดของเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ทว่า ลึก ๆ เธออยากลองเริ่มต้นใหม่จากจุดเริ่มต้นที่แตกต่างไปจากผู้ชายทุกคนที่ผ่านมา ผู้ชายที่หวังเครมเธอแต่ไม่เคยได้เครม จุดจบจึงไม่สวยสักครั้ง แต่กับเขตแดนเล่า จุดเริ่มของเธอและเขาที่เริ่มจากบนเตียงจะจบลงเช่นไร

****

“จะไปไหน”

น้ำเสียงทุ้มละมุนยังคงเอ่ยถามคำเดิมจนคนที่กำลังมองหน้าชายหนุ่มเหม่อได้สติ กระพริบตาถี่เรียกสติให้อยู่กับปัจจุบันตรงหน้ามากกว่าจะข้ามขั้นไปนึกถึงอนาคต

“ไป…ไปแต่งตัว!”

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้มีอาภรณ์สวมใส่ก็รีบละล่ำละลักพูดออกไปพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม แต่ทว่ามันกลับถูกดึงมาที่เธอจนหมด เผยให้เห็นร่างกำยำแน่นครัดไปทุกสัดส่วนที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ไวกว่าความคิดก็ตรงที่มือเรียวบางรีบคว้าหมอนมาปิดให้ทั้งที่สายตาเบิกโพลงมองสิ่งที่แสดงถึงความเป็นชายก่อนจะถูกหมอนแทนที่ แล้วเงยหน้าไปมองชายหนุ่มที่หัวเราะออกมาอย่างขบขัน

“คุณ คุณหัวเราะอะไร”

สโรชาถามอีกฝ่ายที่ลืมตาขึ้นมาหัวเราะไปกับการกระทำของเธอ พลันอดนึกไม่ได้ว่าทำไมความเป็นจริงช่างแตกต่างจากนิยายได้ขนาดนี้ หลายต่อหลายเรื่องที่สาวเจ้าเขียนนิยายรักแนวนี้ทีไร ก็เป็นต้องตัดบทด้วยความตกใจของนางเอกแล้วปล่อยให้เวลาผ่านไปด้วยการเริ่มบทใหม่หลังจากนางเอกหนีพระเอกมาได้ไม่สองสามเดือนก็เป็นปีแบบที่ว่ามีลูกด้วยกัน

ไม่นะ! พระเอกนางเอก มีลูก!

หญิงสาวตกใจกับความคิดของตัวเองที่มันหลั่งไหลเข้ามาจากนิยายที่เคยเขียนทำนองนี้ ฉับพลันที่เธอรู้สึกพรั่นพรึงกับผลลัพธ์ที่จะตามมาจากการกระทำเมื่อคืน ทั้งที่เธอยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับอนาคตเช่นนั้น

“ได้ก็ได้แล้วนะ ยังจะตกใจอะไรอีกหืม”

เขตแดนระบายยิ้มขันยันตัวลุกขึ้นนั่งนั่งอยู่ในระดับสายตาของสโรชาแล้ววางมือลงบนศีรษะของหญิงสาว ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนเหลือเพียงช่องลมผ่าน อีกนิดปลายจมูกของคนทั้งสองก็แตะกันแล้ว

สายตาของคนทั้งสองสบประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ พลันความรู้สึกวูบวาบก็ตีรวนอยู่ภายในหน้าท้องราวกับกำลังมีผีเสือนับร้อยโบยบิน กลิ่นหอมจาง ๆ ยิ่งกระตุ้นให้ก้อนเนื้อด้านในอกข้างซ้ายสั่นระรัวไปกับความอ่อนโยนที่ชายหนุ่มส่งมาให้กับเธอ หนำซ้ำอากัปกิริยาของเขาก็ช่างละมุนจนเกินต้าน ทำเหมือนกับว่าไม่ใช่คนแปลกหน้ากันอย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่เขากับเธอเพิ่งตื่นมาเจอหน้ากันแท้ ๆ

พูดให้เข้าใจเลยคือเขาเป็นแค่สามีคืนเดียวเท่านั้น

“เจ้าขา…”

“คุณรู้จักฉันได้ยังไง”

[ก วิ น ท ร์ แ ก้ ว]